Alþýðublaðið - 21.08.1939, Blaðsíða 2

MÁNUDAGUR 21. ÁG. 1939
ALÞYPUBLAÐIÐ
En í hvert skipti sem nýr biðill kom inn í salinn, varð hann
orðlaus. — Hann er óþolandi, sagði prinsessan, — burt með
hann.

mmzamma*
Nú kom sá bróðirinn, sem kunni orðabókina, Og það marraði í gólfinu og það var spegill
en hann hafði gleymt öllu, sem hann kunni. í loftinu, svo að honum sýndist hann standa
á höfði.
Og við hvern glugga sátu þrír skrifarar, og Og það kom strax í blaðinu, sem selt var
þeir skrifuðu niður allt, sem sagt. var. fyrir tvo skildinga á götuhorninu.
Japanir elga framvegis að
lifafyrir eina 30 aora á dag!
♦-----
Það sem þeir eiga að leggja sér til munns:
Hundar, kettir og rottur í soyasósu.
T SíÐASTA tölubla'ði danska
T- tímaritsins „Finanstidende“
er skemmtileg grein um baráttu
þá, sem Japanir heyja fyrir þvi
að verða sjálfum sér nógir.
Smám saman hafa þeir kom-
izt svo langt, að þeir þykjast, ef
nauðsyn krefur, geta sjálfir fram-
leitt nægilega matvöru handa
þjóðinni. Til þess að ná þessum
árangri hefir ekki einungis þótt
nauðsynlegt að breyta allri fram-
leiðslunni, heldur einnig að finna
upp ýmsar nýjar matartegundir.
Hingað til hafa Japanir getað
lifað fyrir 70 aura á dag, og
hefir kaupgjaldið svarað til þess-
ara nauðþurfta, en af því hefir
Teitt það, að japanskar iðnaðar-
og útfiutningsvörur hafa getað
verið verðlægri heldur en vörur
erlendra keppinauta á heims-
iTiarkaðinum.
Hið nýja mataræði Japana er
þannig, að Japaninn getur lifað
á 30 aurum á'dag, og verður það
áreiðanlega til þess, að kaup-
gjaldið lækkar enn að miklum
mun. Um 18 ár hefir hin keis-
aralega matvælaeftirlitsstofnun
undir stjórn dr. Tatasu Saiki
framkvæmt nákvæma rannsókn á
allri japanskri framleiðslu til
þess að rannsaka, hvað af henni
sé ætt, hversu mikið næringar-
gildi hún hafi og hve dýr hún
sé.
aura. Matreiðslubókum með þess-
um uppskriftum er deilt út um
állt landið. Kvennasíðumar í öli-
um blöðum auglýsa þær, og út-
Varpið mælir með hinum þjóð-
legu matseðlum dr. Saikis.
Til þess að ganga á undan
með góðu eftirdæmi lifa þekktir
auðugir Japanir eftir matseðlum
dr. Saikis. Sonur himinsins, keis-
arinn sjálfur, og hinir ungu
prinsar haga mataræði sínu eftir
matseðlunum (að sögn). Dr. Saiki
sjálfur hefir veikzt tvisvar al-
varlega við rannsóknir sínar, þeg-
ar hann hafði veiið að reyna hina
nýju rétti sína, þar á meðal
nokkrar slöngur, sem þegar til
kom reyndust eiturslöngur.
Maigir hinna nýju rétta hafa
verið framreiddir sem niðursuðu-
vörur, sem hermennirnir geta
borið með sér í töskum sínum.
Þannig hafa verið soðnir niður
hundar,' rottur, froskar, slöngur
ö. s. frv. Niðursoðnir kettir og
rottur eru að sögn hið mesta
hnossgæti. Enn fremur engi-
spiettur í soyasósu sérlega lost-
ætur matur. Einnig er safnað
saman þorskhausum, beinum,
skeljum og innýflum, sem malað
fer í duft og notað í bollur hánda
hermönnunum, sein berjast í
Kína. Loks má nefna þang, sem
búnar eru til úr gómsætar
makkarónur.
Kaupum tuskur og strigapoka.
PP Húsgagnavinnustofan Tpfl
Baldursgötu 30. Simi 4166.
Útbreiðið Alþýðublaðið!
Hinar vinsæln hraðferðir
Steindórs
fil Akureyrar um Akranes eru:
Frá Reykjavik: Alla raánudaga raiðvikudaga
föstudaga og sunnudaga.
Frá Akureyri: Alla mánudaga, fimtudaga
iaugwdaga og sunnudaga.
Afgreiðsla okkar á Akureyri er á bif-
reiðastoð Oddeyrar,
M.s. Fagranes aunast sjéleiðina.
Nýjar upphitaðar bifreiðar með útvarpi.
Allar okkar hraðfeiðir eru um Akranes.
Skátamót
vestfirzkra kvenskáta fór fram
í Tungudal, 5.—7. þessa mánað-
ar. Þátttakendur voru 40. Skátinn
Friðrik Ottósson á Isafirði hefir
fengið 300 króna verðlaun úr
Carnegiessjóði fyrir björgun á 6
ára drieng, er datt í sjó milli
skips og brýggju, svo sem get-
jið var í sinni tíð. F.O.
Þjóðieikhúsið
norska hefir mikinn undirbún-
ing til þess að halda hátíðlegt
'40 ára afmæli sitt 1. september.
Verður þá hátíðarsýning og minn
ismerki yfir Holberg Ibseh og
Björnson afhjúpað fyrir framan
Þjóðleikhúsið. Ólafur ríkiserfingi
verður viðstaddur hátiðarathöfn-
(ina í Þjóðleikhúsinu. í sambandi
við hátíðahöidin verður haldið
leikhúsmáiafundur Norðurlanda
og verða þar tekin til umræðu
merk mál. Hákon konungur hef-
ir lofað að vera verndari fundar-
ins. — NRP.
Póstferðir 22. ágúst.
Fiá Reykjavik: Mosfellssveitar-,
Kjalarness-, Kjósar-, Ölfuss-
og Flóa-póstar, Þingvellir, Laug-
arvatn, Þrastalundur, Hafnar-
f jörður,, Barðastrandarpóstur,
CHARLES NORDHOFF og JAMES NOItMAN HALL:
Uppreisnin á Bounty.
48. Kari ísfeld ísleazkaði.
þar, en ég fullvissaði þá um, að óhætt væri að leyfa yður,
Morrison og Stewart að koma á þiljur, ef þið legðuð við dreng-
skap ykkar að minnást ekki á uppreisnina við eyjarskeggja.
— Ég skil ykkur, sagði ég, — en ég vonaði að við yrðum
settir á land á Tahiti.
■— Það er ómögulegt, sagði Christian. — En mér finnst við-
urstyggilegt að þurfa að fara með ykkur nauðuga, en ég get
ekki komizt hjá því vegna félága minna. Enginn okkar vill
nokkru sinni koma til Englands aftur. Þér getið sagt hinum
frá því, að ég hafi 1 hyggju að leita að óþekktri eyju, fara þar
í land með dýrin og eyðileggja skipið. Þar setjumst við að og
við vonum, að við sjáum aldrei framar hvítan mann.
Christian stóð á fætur til merkis um, að samtalinu væri lokið,
og ég gekk upp á þilfar í þungu skapi. Það var blásandi byr
og Bounty valt töluvert á ölduhryggjunum. Ég stóð í skjóli,
og horfði á bláar bylgjurnar og reyndi að átta mig. Við
Stewart höfðum oft rætt framtíðina. Ef okkur heppnaðist
ekki að flýja meðan við dveldum við Tahiti, þá var öll von
úti. Og þótt okkur yrði leyft að koma upp á þilfar, þá myndu
verða höfð sterk varðhöld á okkur. Og enda þótt við gætum
flúið á Tahiti, þá voru allar líkur til þess, að Christian næði
okkur aftur. Christian hafði sennilega fundið upp einhverja
sennilega skýringu á því, hvers vegna Bligh var ekki með.
Og þar sem hann var nú orðinn skipstjóri á skipinu, myndu
höfðingjarnir verða á hans bandi. Sem endurgjald fyrir eina
byssu eða svo myndu höfðingjarnir senda her manns til þess
að leita. Eina vonin væri að geta náð í hraðskreiðan bát. —
Þannig gætum við reynt að komast til eyjanna út frá Tahiti,
þar sem hinn mikli höfðingi Teina hafði ekkert vald. Þegar svo
Snæfeilsnesspóstur, Borgarness-,
Akraness-, Nor'ðanpóstar, Dala-
sýslupóstur, Meðallands- og
Kirkjubæjarkl.-póstar, Grímsness-
og Biskupstungnapóstar. — Til
Reykjavíkur: Mosfellssveitar-,
Kjalarness-, Kjósar-, Reykjaness-,
Ölfuss- og Flóapóstar, Þingvellir,
Laugarvatn, Þrastalundur, Hafn-
arfjörður, Fljótshlíðarpóstur,
Austanpóstur, Borgarness-, Akra-
ness-, Norðanpóstar, Stykkis-
hólmspóstur. Gullfoss frá Leith
og Kaupmannahöfn.
Útbreiðið Alþýðublaðið!
Hinar ótrúlegustu matartegund-
ir hafa þar með verið innleiddar,
og furðar sjálfsagt Evrópumenn
meira á því en hina japönsku
bændur.
Dr. Sáiki ög hinir 250 aðstoðar-
menn hans hafa safnað saman
um 600 mismunandi fæðutegund-
um og ákveðið næringargildi
hverrar einstakrar matartegund-
ár, verð hennar og framleiðslu-
hætti. Því næst hafa þeir samið
500 mismunandi matseðia, sem
hafa inni að halda morgunverð,
hádegisverð og kvöldverð, og
aliar þessar máltíðir, þrjár til
samans, kosta ekki nema 30
Steindór
Hraðferðir B. S. A.
Alla daga nema mánudaga
um Akranes og Borgarnes. — M.s. Laxfoss annast sjó-
leiðina. Afgreiðslan í Reykjavík á Bifreiðastöð ís-
lands, sími 1540.
Blfreiðastéð Akureyrar.
langt væri komið, gætum við — enda þótt Christian elti okkur
— flúið frá einni eyjunni til annarrar, þangað til hann yrði
þreyttur á að elta okkur.
Það hlaut að verða mjög erfitt að flýja frá skipinu, svo að
segja fyrir augunum á uppreisnarmönnunum. Ennþá erfiðara
myndi verða að ná fljótt í hraðskreiðan bát, en dapurlegust
var tilhugsunin um það að fá aldrei að sjá hvíta menn framar.
Þegar ég var að velta þessu fyrir mér, kom Stewart við hand-
legginn á mér: — Sko, sagði hann — þarna fleygja þeir plönt-
unum fyrir borð. Young stjórnaði því verki. Uppreisnarmenn-
irnir stóðu í röð og réttu jurtapottana frá manni til manns og
köstuðu þeim í sjóinn. Við höfðum haft um þúsund brauð-
ávaxtaplöntur með okkur. Og til þess að ná þeim, höfðum við
orðið að líða miklar þjáningar og sigla um 27000 mílna vega-
lengd í vályndum veðrum. Þessum plöntum, sem beðið var
eftir með eftirvæntingu í Vestur-Indíum, var nú fleygt hér
fyrir borð, eins og þær hefðu verið ónauðsynleg kjölfesta.
— Allt til ónýtis, sagði Stewart.
— Ekkert get ég botnað í slíku.
Það var ömurlegt að hugsa til þess, hvernig þessum leið-
angri, lauk. Plöntunum vár fleygt fyrir borð. Bligh og félagar
hans voru sennilega drukknaðir eða drepnir af villimönnum.
Uppreisnarmennirnir voru örvæntingarfullir og höfðu ákveðið
að fela sig fyrir umheiminum, það sem eftir var ævinnar, og
við vorum sömu örlögum háðir.
Seinna, þegar við Stewart vorum orðnir einir 1 klefanum,
skýrði ég honum frá því, sem Christian hafði við mig rætt í
káetunni. — Við verðum að skýra Morrison frá þessu svo fljótt
sem hægt er, sagði hann.
Stewart sat þögull stundarkorn og andlit hans var svip-
laust, Loks leit hann upp. Ég fæ þó að minnsta kosti að sjá
Peggy, sagði hann.
— Það er líklegt, ef þér gefið drengskaparheit.
— Það mun ég gera og meíra tii til þess að fá að sjá hana.
Hann stóð snöggt á fætur og fór að gahga um gólf. Ég þagði,
og eftir stundarkorn sagði hann: — Afsakið að ég trúi yður
fyrir þessu. Sjómenn eru oft viðkvæmir, og ég hefi verið
lengi á sjó. En ef til vill gæti Peggy hjálpað okkur til þess
að flýja. Ég finn ekki aðra lausn á. málinu.
— Það er ekki ósennilegt, að hún geti hjálpað okkur, sagði
ég, því að mér hafði ekki dottið þetta úrræði fyrr í hug. —
Hún gæti útvegað okkur bát, og það gæti ehginn annar í Mata-
vai. Við verðum að gefa drengskaparloforð, og þar af leiðandi
getum við ekki sagt frá því, til hvers við ætlum að nota bát-
inn. Þér verðið að segja Peggy, að við ætlum að strjúka á
sama hátt og Churchill og ætlum að búa meðal eyjarskeggja
eftir að skipið er farið. Það eru aðeins höfðingjarnir, sem eiga
báta, sem hægt er að komast á til Leeward-eyjanna. Bæði
Teina og Hitihiti álíta sig standa í svo mikilli þakkarskuld
við Georg konung, að þeir myndu ekki lána bát til slíks. En
faðir Peggys er engum skyldum bundinn við Georg konung.
Stewart fékk sér gæti aftur. Hann var fljótari að hugsa en
ég og skildi óðara það, sem ég hafði verið að hugsa um- lengi.
— Einmitt, sagði hann. — Peggy getur hjálpað okkur, ef
nokkur getur það. Ég gæti komið henni í skilning um þetta
á tíu mínútum. Við verðum að grípa tækifærið, þegar vindur-
inn er austlægur. Bátnum verður róið fram hjá skipinu, eins
og hann væri á leið til Tetiaroa. Svo verðum við að læðast
fyrir borð og synda yfir að bátnum. Ef við verðum heppnir,
þá sér enginn okkur í myrkrinu.
— Já, Stewart, ég hygg, að þetta verði framkvæmanlegt.
—- Það verður að vera framkvæmanlegt. Við Morrison erum
sjómenn, og við verðum að hugsa um framtíð okkar. Samt sem
áður hefir okkur langað til þess að setjast hér að.
Þann 5. júní að kvöldi komum við auga á Tahitifjöllin í
fjarska. Þau sáust mjög óskýrt fyrst í stað. Kvöldið eftir
sigldum við inn í Matawai-flóann og vörpuðum akkerum beint
fram undan Point Venus. Öllum höfðu verið gefnar skipanir
um það, hvað ætti að segja við hina innfæddu. Við höfðum
hitt Cook skipstjóra, föður Blighs, á Aitutaki, en þar var hann
að stofna enska nýlendu. Bligh, Nelson og fleiri af skipshöfn-
inni höfðu farið um borð í skip Cooks. Cook hafði tekið alla