Tíminn - 17.04.1920, Blaðsíða 4

60
TÍMINN
Gufunes
ásamt Geldinganesi, Knútskoti og Eiði
fæst til ábúðar frá næstu fardögum. Upplýsingar um
jarðirnar og ábúðarskilmála gefa
Þorsteinn Jönsson frá Seyðísfírði sími 568
eða Páll Olafsson frá Hjarðarholti sími 278.
Lifebuoy- hveitið
er ein hin allra besta amerískra hveititegunda. Biðjið
ávalt um þá tegund ef þér viljið fá verulega gott hveiti.
Hveitið Trumpeter er einnig góð tegund þótt
það jafnist ekki að fullu við Lifebuoy. Pað er mjög ódýrt
eftir gæðum.
Par sem alt hveiti hefir nú hækkað í verði er enn brýnni þörf
en ella að ná í notadrýgstu tegundirnar.
nær eg muni geta bitt hann einan«.
Davíð Rossí skifti litum, en rödd
hans var einbeitt og róleg, þá er
hann talaði:
»Eg neita því ekki að ráðherrann
sé dauða maklegur!«
»þúsund sinnum ætti hann það
skilið — og allir myndu fagna«.
»Eg neita því ekki að dauði
hans væri til blessunar fyrir fólkið!«
»það myndi fá nýtt líf á dánar-
degi hans«.
»Eg neita því ekki að glæpir
hafl orðið til mikilla hagsbóta«.
»En þetta væri ekki glæpur«.
»Eg álít það heldur ekki, að sá
eigi að heita morðingi, sem sviftir
harðstjórnann lífi«.
»Reir vissu það, hvað þeir gerðu,
þá er þeir sendu mig til yðar, hr.
Rossí!«
Haröæri.
Vondur vetur sverfur nú að meir
en undanfarna áratugi, má heita
óslitin innistaða á öllu fé síðan
mn og fyrir áramót — og það i
bestu beitarsveitum. Þegar svo ár-
ar þarf mikils viö. Innistöðutím-
inn án fellis hingað til, sannar vax-
andi fyrirhyggju hænda alment, en
þó mun svo, að víða er nú farið
að mæða á þeim mönnum i hverju
bygðarlagi, sem jafnan mundu sjálf-
um sér nógir hverju sem áraði, og
þaö svo að illa mundi komið ef
ekki hefði rösklega verið við brugð-
ið af hálfu landstjórnar og lands-
verslunar. Hefir ýmsum bygðar-
lögum þegar verið veitt mikil hjálp,
svo sem Mýrasýslu, Snæfellsnesi
og Breiðafjarðarbygðunum. Þá hef-
ir verið fluttur sildarfarmur frá ísa-
firði til Árnesinga og nú fer Ster-
ling skyndiför til noröurhafna og
á að flytja björg á svæðið milli
Horns og Langaness, en isinn þar
iskyggilega nærri. Hefir landstjórn-
in hvað eftir annað lagt svo fyr-
ir að ekki mætti flytja annað en
matvöru og fóður með þeim flóa-
bátum sem styrktir eru af annara
fé. En annars er skipaskortur og
tregða bænda um að ráðast í fóð-
urkaup fyr en í siðustu lög, erfið-
ust viðureignar fyrir þá sem bjarg-
ráðin bera fyrir brjósti. En ótvírætt
lán er það landbúnaðinum islenska
að eiga atvinnumálin í höndum
þeirra hvors af öðrum samvinnu-
frömuðanna, Sigurðar Jónssonar og
Péturs Jónssonar, — og þá ekki
sist þegar svo tekur í sem nú.
Gamlir og nýir iiökkníuglar.
Fyr á tímum voru hér á landi
margir skemtilegir landshornamenn,
sem gistu höfuðstaðinn tímunum
saman og voru eftirlæti borgaranna
eins og bióin nú á dögum. Einn
liinn frægasti þeirra var Finnur
rauði. Hann var mikill fylliraftur,
málugur og sjálfhælinn í meira-
lagi. En hann var miklu gáfaðri
og fyndnari heldur en eftirmaður
hans sem segir alt af »sem sé«
þegar hann skrökvar einhverju um
samvinnumenn.
Tveir fuglar úr sama hópnum
voru Porbergur blákjammi og Stefán
strympa. Þeir flökkuðu um landiö
og sögðu raupsögur af sér og sfn-
um stéttarbræörum. Eru til um þá
margir kýmilegir kveðlingar. Hinn
fjórði var Einar kjaftur. Hann fékk
ekki þetta viðurnefni af þvi að
hann væri svo málóða, eða fyrir
það að landið þyrfti að eyða mörg
þúsund krónum árlega til að prenta
ræður hans, heldur af því að stórt
skarð var í neðri vör hans, og var
hann fæddur með þessum mann-
lýlum. Þá var Einar faldur frægur
niaður. Ilann var mikill flækingur,
en þóttist vera maður hákirkjulegur.
Sveipaði hann kvenpilsi um herð-
ar sér og hugðist þá vera klerkur
í lieinpu. Saml skrifaði Einar ekk-
crl um guðfræði, og talaði aldrci
um að hann væri fæddur til að
ganga af þjóðkirkjunni dauðri.
Nú eru' þessir skemlilégu ná-
ungar komnir undir græna torfu
og hættir að skemta góðum mönn-
um. Helstu núlíðarmennirnir sem
minna eitthvað á þessar fornhetj-
ur eru tveir langsarar úr lífverði
Einars sáluga. Það eru þeir dóm-
ararnir B. P. Johnson og Gisli
Svcinsson. Báðir eru þeir búnir að
liggja hér við mánuðum saman til
að gleðja Reykjvíkinga með því að
sýna »íþróttir« sfnar. Embættis-
störfin heima fyrir tefja ekki fyrir
þeim, en nóg til að eyða síðan
Gfsli mokaði hundruðum þúsunda
úr landssjóði f embættismenn, upp
á verkfallshótun sína og þeirra.
Ðjarna Dalamannayfirvaldi þykir
víst hollari saggasama veðuráttan
syðra, heldur en þurra loftið f
Dölunum. En Gísli kvað ekki halda
heilsu til lengdar nema með því að
tæma við og við sálarskjóðu sfna,
eins og þeir lærðu komast að orði,
i rotþró Mbl. sem allir aðrir hafa
flúið frá, jafnvel Einar fóstri Gísla.
Að sumu leyti er bersýnileg aftur-
för i kynslóðinni. T. d. er flugið
milli landshornanna dýrara með
ári hverju. Það kvað nú kosta
1500 kr. ef fósturjörðin þarf að
flytja drjóla austan yfir Fúlalæk
til höfuðstaðarins. Þá var Finnur
rauði sem kallaði sig »Litla barnið
Húnvetninga« léttari á fóðrunum
og í flutningi. Hann bar sig sjálf-
ur milli landshornanna. X.
Úr fsveitinni.
i.
Þegar fregnir loks bárust, i sima-
lausa sveit eina ofanfjalls, af þing-
inu (fyrir neðan heiði) i vetur,
vóru nágrannar er hittust, að ræða
um viðburði þar, m. a. flokka-drá/f-
inn; þá sagði E.:
Þegar liðið vinsað var
voru niðr á þingi,
landshornamenn [4+4] og
loddarar [2]
lentu f »úrtíningi«.
B. geröibreytingartill.(við 3. línu):
langsummenn og liðhlaupar;
en með því að eins 2 vóru á fundi,
var hún álitinn »fallin með jöfn-
um atkvæðum«. Áheyrandi.
II.
Þessi visa var kveðin í haust
eystra, áður en talið var vestra.
*
Vestra er kominn vetur senn,
viröar um það tala,
hvort hús og fóður fái enn
folaldsmerin Dala.

Tíðin. Hófst grimmur norðan-
garður á annan i páskum. Var veð-
urhæðin svo mikil, að ekki var unt
fyr en á fimtudag að ná pósti úr ís-
landi. Frost hefir ekki verið tilfinn-
anlega mikið og hriðarlaust hér um
slóðir, en stórhríð í Norðurlandi.
Veðri Iægði um sfðustu helgi, en
hvesti á ný i gær.
Kaupiélag nýtt var stofnað i
Stykkishólmi 10. þ. m. Voru stofn-
endur um 170 bændur úr Fells-
strandar, Klofnings og Skarðs-
slrandarhreppum í Dalasýslu og
Skógarslrönd, Helgafellssveit og
Eyrarsveit á Snæfellsnesi. Er félag-
ið að festa kaup á góðum hús-
eignum þar i Hólminum. Aðalfor-
göngumaður þessara merku sam-
taka er síra Ásgeir Ásgeirsson í
Stykkishólmi og mun það óvíða
sem þörfln hefir verið svo rík á
heilbrigðum samvinnufélagsskap.
Kaupíélag Reykjavíkur opnar
innan skamms búð sfna i Lands-
bankahúsinu gamla. Félagsmenn
fjölga með hverjum degi sem Ifður.
Framkvæmdarstjóri félagsins er
ráðinn Jón Kjartansson frá Efri-
húsum í Önundarfirði. Var bann
um tíma starfsmaður Ungmenna-
félaganna og ritstjóri Skinnfaxa.
Kanpfélag hafa Austur-Skaftfell-
ingar nýlega stofnað og hefir það
keypt verslunarhús Þórhalls kaup-
manns Danfelssonar á Höfn f
Hornafirði. Verður félagið að lík-
indum eitt um verslunina þar
eystra.
KaupfólagHallgeirseyjar. Bænd-
ur úr austurhluta Rangárvallasýslu
stofnuðu til verslunarsamtaka í
fyrra og hafa nú komið á hjá sér
fullkomnu samvinnufélagi. Hafa
þeir keypt part úr jörðinni Hall-
geirsey og hús með, sem notað
verður sem verslunarhús. Fram-
kvæmdastjóri félagsins er ráðinn
Guðbrandur Magnússon stjórnar-
ráðsskrifari, áður ritstjóri Tímans.
Má vænta þess að þetta verði slórt
og öflugt félag, því í þvi eru ná-
lega allir bændur í Austur og
Vestur-Landeyjum, Vestur-Eyja-
fjöllum og Þykkvabæ og nokkrir
bændur úr Hvolhrepp og Fljótshlíð.
Blaðið „Fr:tmí< á Siglufirði flutti
nýlega mjög ósæmilega árásargrein
á frú Guðrúnu Björnsdóttur frá
Kornsá, sem nýlega hefir verið
kosin þar í bæjarstjórn. Um 50
menn í bænum svara þessu með
þvi, að þeir vilja ekki sjá blaðið
meðan ritstjórnin sé í sömu hönd-
um.
Tveir menn fórust i snjóflóði
nýlega, skamt frá Vopnafirði. Hét
annar Ólafur Grimsson en hinn
Sigurður Þorsteinsson.
Merk grein er i nýútkomnu hefti
af Eimreiðinni eftir Harald Níels-
son prófessor. Dvaldist hann um
hríð í London i sumar sem leið
og var bent á að i British Muse-
um eru margar mjög merkar
myndir frá íslandi, frá því fyrir
1800 og eru ágætlega gerðar. Er
ekki annaö sýnilegt en að íslensk-
um fræðimönnum hafl hingað til
verið ókunnugt um myndir þessar.
Flestar eru mýndirnar af þjóðbún-
ingum og eru þær með ágætum
litum, en auk þess eru mjög fagr-
ar myndir af Skálholtsstað, dóm-
kirkjunni í Skálholti o. fl. Verður
þess vonandi ekki langt að biða
að myndir þessar verði stældar
handa söfnum hér heim. Síra Har-
aldur hafði heim með sér ljósmyd-
ir af sumum myndunum.
Búnaðarritið 1. og 2. heftí þ. á.
er nýlega komið út, mjög fjölbreylt
að efni. Er það einn votturinn um
endurvakning félagsins að i upp-
hafi ritsins er »Bændabragur« eftir
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi
og er það margt snjalt sagt. —
Má það nú ekki lengur diagast að
bændur gangi allir með tölu í
Búnaðarfélag íslands. Það verður
nú lögð áhersla á að gera Búnað-
arritið sem fjölbreytilegast úr garði,
og menn fá það æfilangt ef þeir
ganga í félagið og borga 10 kr. í
eitt skifti fyrir öll.
Skagfirðingar skora enn á stjórn-
ina að takast hrossasöluna á hend-
ur. Þannig svarar stærsta hrossa-
sveilin Vísis-róginum frá í fyrra.
Landbnrður er nú af fiski ná-
lega á hverja fleytu, þar sem af
spyrst. Er það mál manna, að
aldrei hafi á einum degi komið
jafnmikill fiskur á land í Vest-
mannaeyjum og á laugardaginn
fyrir páska. Þakka Vestmannaey-
ingar það mjög björgunarskipinu
Þór, sem um leið ver miðin og
veiðarfærin.
Lofskeytatækjum er verið að
koma fyrir í björgunarskipinu Þór.
í „Í8lendingi“ nýkomnum eru
snarpar og vel rökstuddar greinar
um bannmálið eftir ritstjórann.
Vill hann hvergi slaka á klónni
og er öruggur um fylgi málsins
hjá þjóðinni og um endaulegan
sigur þess. Er það mikið gleðiefni
að svo hefir skift um tón í blað-
inu i þessu efni.
Forsætisráðherra fór á konungs-
fund með íslandi í vikunni.
Sterling kom frá Austurlandi og
útlöndum um miðja viku og flutti
fjölda farþega. Fer aftur vestur og
norður um land,
Mikill haíís hefir sést fyrir
norðurlandi og er ef til vill landfast-
fastur við Horn.
Vostmannaeyjasíminn er enn í
ólagi og hefir verið síðan seint í
febrúar. Kvarta Eyjamenn undan
því að vonum og gera ráð fyrir
að sambandið við land verði ekki
trygt fyr en loftskeytastöð er sett
jafnframt i Eyjarnar. Veður og
kostnaður veldur þeim drætti sem
orðið hefir um aðgerðirnar, en nú
mun ráðgert að björgunarskipið
Þór geri við bilunina.
Sumarvistii* barna. Umdæmis-
stúkan hefir átt frumkvæði að
umræðum um félagsstofnun i þvi
skyni að sjá bæjarbörnum fyrir
góðum dvalarstað í sveitum á
sumrin. í fyrrasumar gengust Odd-
fellovar fyrir slíku og komu upp
hæli fyrir 20 bðrn í Borgarfirði.
Goodtempiarreglunui heflr mjög
aukist þróttur i vetur bæði hér i
bænum og ekki síður vestur ó ísa-
títðii Hefir félagsmönuum i
Til ábúðar
f fardögum 1920, fæst kindakotið góða
Y rjur
á Landi í Rangárvallasýslu.
Semja má við Vigfús Guðmunds-
80n Laufásveg 43, Reykjavík.
Bækur og* ritiöng
kmipa menn í
Bókaverslun
Sigfúsar Eymundssonar
til stórra muna og áhugi að sama
skapi. Rita ísfirðingar bannmönn-
um víðsvegar um land skorinort
hvatningabréf um að vera vel á
verði um bannlögin, og krefjast
betri bannlaga og betra eftirlits.
Ansturrfsku börnin. Það er nú
talið óvist að nokkuð verði úr því
að þau komi hingað.
Látlnn er 10. þ. m. Sigurður E.
Sæmundsson fyrv. kaupm. á heim-
ili mágs síns Einars Markússonar
á Laugarnesi.
Laxveiðina í Elliðaánum hefir
félag veiðimanna hér í bænum
tekið á leigu í sumar. Leigan er
kr. 10510 um sumarið.
Víða um bæinn er nú verið að
leggja rafleiðslur í hús, svo að
þau séu tilbúinn þá er hin vænt-
anlega rafmagsstöð tekur til starfa.
Guðmundor Bergsson póstmeist-
ari á ísafirði, hefir fengið veitingu
íyrir póstmeistaraembættinu á
Akureyri.
Ársfundur Bún.fólags ísl. 1920.
Fundurinn var haldinn í Iðn-
aðarmannahúsinu þann 23. mars.
Vegna samkomubannsins, er sett
var vegna inflúensunnar, var bann-
að að auglýsa fundinn á ný — og
var hann því fámennur.
Forseti félagsins, Sig. Sigurðsson
skólastjóri á Hólum, stýrði fund-
inum, en ritarar voru Medúsalem
Stefánsson ráðunautur og Einar
Helgason garðyrkjustjóri. — Voru
reikningar félagsins fyrst lagðir
fram og lesnir upp. Þar næst skýrði
forseti frá störfum félagsins 1919
cg þeim breytingum er orðið hafa
á stjórn télagsins, skýrði frá fram-
tiðaráformum félagsins og þar með
að félagið hefði ákveðið að halda
verkfærasýningu hér í Reykjavík
1921.
Urðu nokkrar umræður eftir
ræðu forseta.
Þá flutti Matthías Þórðarson
þjóðmenjavörður erindi um bún-
aðarsafn. Taldi hann æskilegt, að
hér yrði komið upp búnaðarsafni,
i likingu við það, sem tíðkast i
nágrannalöndum vorum, til að
vernda frá glötun gömul verk-
færi og önnur búsáhöld, sem
smátt og smátt leggjast niður. —
Hin væntanlega verkfærasýning
1921 gæfi hið besta tækifæri til
þess, að stofna til slíks safne.
Þakkaði forseti ræðumanni.
Þá hafði Sigurður ráðunautur
Sigurðsson lofað að flytja erindi
um ráðningarskrifstofu — en vegna
veikinda gat hann eigi komið á
fundinn.
Hafði Pétur M. Bjarnason lofað
að flytja erindi um niðursuðu, en
hann var einnig hindraður.
Fundarmenn létu þá ósk í ljósi
að boðað yrði til aukafundar, þar
sem erindi þessi yrðu flutt og
fyrirlestur þjóðmenjavarðar endur-
tekinn, og kvaðst forseti mundu
taka tillögur þær til greina.
Síðan þakkaði hann fundar-
mönnum komuna og sagði fundi
slitið.
Ritstjóri:
Tryggvi l’órhallaao’i
Laufási. Sínaí 81,
Preutsmtðfan %rWnberg,