Tíminn - 12.05.1923, Blaðsíða 1

Tíminn - 12.05.1923, Blaðsíða 1
(öfcdbfeti oo, aferetfcsIur’ítÖUE Simatts er Sigurgeir ^riörifsfon, Sambartösliúsinu, HeyfjaDÍf. Cim«ns er í Santbanbsbúsinu. ®pin baglega 9—\2 f. I) Sími 496. VII. ár. Iteykjavík 12. maí 1923 Fjármálin á þíngi og næstu kosningar. GLASGOW MIXTURE er indælt að reykja. Smásöluverð kr. 3.50 ‘[4 Ibs. baukar. Mikill tekjuhalli enn á fjárlög- unum. Fjárlögin voru afgreidd í sam- einuðu alþingi í gærmorgun. Deildirnar gátu ekki komið sér saman um það öðruvísi. Fjárlög- in eni afgreidd með rúmlega 200 þúsund króna tekjuhalla. En um einstakar fjárveitingar til verk- legra framkvæmda fylgir að vísu sú athugasemd, að því aðeins skuli þær framkvæmdar, að fé verði fyrir hendi. Fjáraukalög yfirstandandi árs lenda vafalaust í sameinuðu al- þingi líka. Deildirnar geta ekki orðið sammála. Á þessum fjár- aukalögum verða víst útgjöldin enn stórlega aukin. En ekki er enn fyllilega séð fyrir endann á því. Nálega ekkert þéifcwa frum- varpa, sem miðaði í sparnaðarátt- ina, hefir náð fram að ganga. þannig hljóðar í stuttu máli fjáimálasaga þessa alþingis, sem nú er að kveðja. þinginu er það kunnugt, að meginþorri íslenskra atvinnurek- enda og verkamanna stynur þung- an undan hinni afarháu skatta- byrði. Skattamir liggja svo þungt á atvinnuvegunum, að þeir eru að sligast undir. þinginu er það ennfremur kunn- ugt, að það er ótvíræður þjóðar- vilji að fækkað verði til muna hin- um alt of mörgu starfsmönnum þjóðfélagsins. því að hinir alt of mörgu embættis- og sýslunar- menn valda mestu um dýrleikann í rekstri þjóðarbúsins. þrátt fyrir alt þetta skilur þing- ið svo við fjármálin, sem nú hefir verið sagt. Fjögur ár eru liðin síðan megin- þorri þingmannanna var kosinn. þetta er heildarmyndin af starfi þeirra þessi fjögur ár: þeir hafa' ekki megnað að koma fjárhag landsins í viðunanlegt horf. Nú er saga þeirra öll. Kosning- arnar standa fyrir dyrum. Dómur- inn um þessa þingmenn verður fyrst og fremst reistur á meðferð þeirra á fjármáluum. Og næsta þingið, sem kjósa á í haust, á fyrst og fremst að kjósa með tilliti til fjármálanna. Samstæður meirihluta flokkur er eina leiðin út úr vandræðunum. það virðist í fljótu bragði dá- lítið undarlegt að það skuli geta komið fyrir í lýðfrjálsu landi þetta: Að eindreginn þjóðarvilji heimti lækkun útgjaldanna, fækk- un embættismanna og þarafleið- andi lækkun skattanna, en samt sem áður skuli það dragast ár frá ári að þetta sé framkvæmt á við- unandi hátt. Hver er þá ástæðan til að ómót- mælanlegt er að svo hefir farið? Og hver er þá jafnframt leiðin til að fyrirbyggja að þetta geti enn haldið áfram upp úr næsty kosn- ingum? Ástæðunnar hefir margoft ver- ið getið í þessu blaði. Hún er sú, að enginn flokkur er nógu sterkur í þinginu til þess að koma þess- um umbótum fjárhagsmálanna í framkvæmd. það er enginn meiri-. hlutaflokkur til í þinginu — meiri- hlutaflokkur, sem framkvæmi þjóðarviljann í þessu efni, meiri- híutaflokkur, sem skipi styrka landsstjórn til að fylgja eftir framkvæmdum þessa þjóðarvilja. Eina leiðin fyrir þjóðina til þess að fá það framkvæmt á næsta þingi og næstu þingum, að em- bættismönnunum verði fækkað, styrk fjármálastjórn skipuð og skattamir lækki, er því sú, að senda svo marga samstæða þing- menn á þing, að þeir hafi meiri- lilutavald í þinginu og fái yfir sig þá ábyrgð, sem því fylgir. það er öldungis víst, að verði það ekki gert, þá fer eins eftir- leiðis og farið hefir undanfarið, að þó að töluverður vilji sé til í þinginu til spamaðar 0g skynsam- legrar fjármálastjómar, þá fær sá vilji ekki að njóta sín fyrir flokka- krit. Og ábyrgðartilfinningin er hvergi nógu rík til þess að stöðva íallhraðann niður á við til fjár- hagslegs ósjálfstæðis. þessi staðreynd verður ekki vé- fengd. það verður ekki bent á neina aðra leið en þessa til þess að rétta við fjárhag landsins. Framsóknarflokkurinn einn getur náð meirihluta. Eru þá nokkrar líkur til að það geti tekist að samfeldur meiri- hluti verði kosinn á næsta þing? Á því er enginn vafi. Né á hinu, að ekki er nema um einn einasta flokk að ræða sem náð geti slíkum samfeldum meirihluta, og það er Framsóknarf lokkurinn. Skal það nú rökstutt. Framsóknarflokkurinn er vax- andi flokkur. Hann er ungur, en það er með afbrigðum, hve fljótt honum hefir vaxið fiskur um hrygg. Ótvíræðasti votturinn eru þær tvær aukakosningar, sem fóru fram í fyrra í Suður-þingeyj- ar og Vestur-Skaftafellssýslum. þau kjördæmi vann flokkurinn frá andstæðingum sínum bæði, með geysilegum meirihluta atkvæða. Um alt land á flokkurinn ötula og áhugasama forgöngumenn. Eng- inn flokkur í landinu hefir jafn- örugt og fast skipulag. Enginn flokkur ræður yfir jafnútbreiddum blöðum. í Framsóknarflokknum eiga sæti þeir menn, sem njóta munu almennasts trausts allra gætinna manna í landinu. Er óþarfi að nefna nöfn, því að þetta er alvið- urkent. það að þessir menn skipa Framsóknarflokkinn og vissan um að þeir muni aftur slcipa hann á næsta þingi, aflar flokknum hins mesta trausts um alt land. Al- menningur veit að trygging er fyr- ir að sá flokkur fer vel með vald sitt sem þessir menn skipa. Framsóknarflokkurinn á aðal- rætur sínar þar sem eni bændur og samvinnumenn þessa lands. 1 þeim hóp eru þeir atvinnurekend- ur þessa lands, sem sýnt hafa frá- bærastan áhuga og dugnað um að koma atvinnuveg sínum í gott horf, að vinna saman um að ná fullum arði af vinnu sinni, með því að taka í sínar hendur, með frjálsum samtökum, verslunina úr höndum útlendinganna, sem kúg- að hafa íslendinga fjárhagslega svo mörgum öldum skiftir. þessi bakjarl Framsóknarflokksins er önnur höfuðtryggingin fyrir þvi að þessi flokkur muni áfram starfa á heilbrigðum grundvelli. Framsóknarflokkurinn, einn allra flokka á undanförnum árum, hefir sýnt það að hann er sam- stæður flokkur. Framsóknar- þingmennirnir einir hafa sýnt það í starfinu að þeir geta unnið saman í eindrægni, staðið fast með framfara og þjóðnytjamálum. þetta eru ef til vill, a. m. k. eins og nú er háttað stjórnmálum á íslandi, þýðingarmestu þing- mannskostirnir. Loks hefir Framsóknarflokkur- inn sýnt það, og allra helst á þessu þingi, að hann berst fyrir hinum heilbrigðustu framfaramálum, og það einmitt þeim framfaramálum, sem eiga fylsta fylgi þjóðarinnar að baki sér. Hefir svo oft verið á það bent hér í blaðinu að óþarfi er að endurtaka. — þá er að geta hinna þingflokk- anna, andstæðinga Framsóknar- fiokksins. Fyrst má telja sjálfstæðismenn- ina. þeir eru 4—5. þeir eru leifar af fornum flokki. það er alviður- kent, að sá flokkur er á ,,dauða- stundinni“. Ekki vottur af líkum fyrir að sá flokkur eigi nokkra framtíð. Vísisliðið má telja næst, 3 menn. það er partur af langsaraleifun- um. Enga framtíð eiga þeir aðra en að vera lítilfj örlegt flokksbrot. þá kemur Morgunblaðsliðið, margklofið. Hefir sá klofningur allra greinilegast komið í ljós upp á síðkastið og gosið upp í ádeilu Morgunblaðsins á þessa þingmenn. Eru þessir hópar aðallega í þrennu lagi, og má kenna við for- ingjana. Jón Magnússon hefir með sér 6—7 menn. það er allra tryggasta fylgilið Morgunblaðsins. Magnús Guðmundsson hefir með sér 5—6 menn. það er hin svonefnda „bændadeild" Morgun- blaðsins. Vill hún nú gjarnan stofna nýtt blað, til þess að sýnast og reyna að blekkja fyrir kosn- ingarnar. Loks hefir Björn Kristjánsson um sig c. 3 menn. þeir gerðu til- raunina að koma manni frá sér að Morgunblaðinu, sem mistókst. þetta er heimilisbragurinn hjá Morgunblaðsliðinu. þeir hafa get- að haldið saman stundum þessir menn um að spyrna á móti fram- faramálum þeim, sem Framsókn- arflokkurinn hefir barist fyrir. En til hins eru þeir með öllu óhæfir, að mynda samstæðan meirihluta og samstæða stjóm. Hjá þeim er hver höndin upp á móti annari. Morgunblaðið, þeirra eigin mál- gagn, sem unnið hefir með þeim árum saman, hefir átakanlega lýst þeim. „Valdastreita“, „úlfúð“, „met- ingur“ og „sundurlyndi“ — alt eru þetta blaðsins eigin orð — er höfuðeinkennið á hinni marglitu hjörð Morgunblaðsins. Og svo bætist það ofan á, að það er fullvíst um fjölmarga þess- ara þingmanna, að það er svo von- laust fyrir þá að ná kosningu af't- ur, að þeir munu ekki einu sinni gera tilraun til þess. Deyjandi stjórnmálaflokkar og flokkabrot eru þessir menn, í mót- setningu við hinn vaxandi flokk, Framsóknarflokkinn. Morgunblaðsflokkabrotin sigla með ótal lík í lestinni. Valda- streita og úlfúð, metingur og sund- urlyndi, stendur skráð á líkkist- unni. Óheill, óheill, óheill, fylgir þeim til kosninganna. Með blásandi byr öraggs þjóðar- fylgis, góðri samvinnu og fjöl- mörgum þjóðnýtum málum á stefnuskránni leggur Framsóknar- flokkurinn út í kosningahríðina. ---o---- VaxLtraust á Sigurö Eggerz. Nú í þinglokin bar Eiríkur Ein- arsson upp í sameinuðu þingi van- traust á Sig. Eggerz. Umræður um það voru síðustu klukkutím- ana áður en Esjan fór með þing- mennina austur og norður. Lauk því svo, að 20 þm. samþyktu rök- studda dagskrá frá þorleifi á Hól- um, þar sem tekið er fram, að af því þingið sé nú búið að standa í nærri þrjá mánuði, þinglausnir ákveðnar, og kosningar fyrir dyr- um, verði tillaga E. E. ekki af- greidd, heldur tekið fyrir næsta mál á dagskrá. Fimm greiddu at- kvæði móti: E. E., J. Möller, M. J. dócent, M. P. og J. Baldvinsson. 15—16 neituðu að greiða atkvæði. það var Morgunblaðsflokkurinn. Með dagskránni greiddu atkvæði Framsóknarmenn, að frátöldum E. E„ og fáeinir menn úr sjálf- stæðisbrotinu gamla. Niðurstaðan varð því sú, að stjórnin situr fram yfir kosningar. Eins 0g þrásinnis hefir komið fram í Tímanum, er Framsóknar- flokkurinn algerlega mótfallinn stjórnarstefnu S. E. í íslands- bankamálinu. Flokkurinn bar fram hina sjálfsögðu kröfu um að rannsaka veðin fyrir láninu og al- ment ástand bankans. þessi til- laga var feld í báðum deildum. Móti Framsókn stóð allur Morgun- blaðsflokkurinn, S. E. og flestir hinir svonefndu sjálfstæðismenn. Ennfremur Stefán í Fagraskógi og Bjöm á Rangá. Hinn síðar- 14. blað nefndi hafði verið í kosninga- bandalagi við Framsókn nú í vet- ur. Umræðurnar um það mál og at- kvæðagxeiðslan var úrslitaglíman í þinginu. Sig. Eggerz og nánasta kunningjalið hans stóð með Mbl.- mönnum að verja hluthafamál- staðinn. þetta var meiri hluti þings. Og þessi meiri hluti hafði í raun og veru stýrt landinu síðan í fyrra. Eggerz tók að vísu við stjóm, en lenti þegar í upphafi í svo náinni samvinnu við Mbl.liðið, að J. M. hefði varla getað veitt því betri þjónustu. Við allar kosning- ar í þinginu, frá forsetakosningu í efri deild í þingbyrjun, til kosn- inga á banljaráðsmanni í þinglok- in, var S. E. og hans litlu flokks- leifar, að því leyti sem hann réði við, í fylstu samvinnu við Mbl.- menn. Kom þetta fram við alla meðferð hinna helstu mála. Framsóknarflokkurinn hlaut að viðurkenna að hann var í minni hluta, ekki nema 15 menn móti eitthvað 22—24, sem héngu sam- an á leyniþræði um að verja mál- stað hluthafanna, og þar með skuldabaslið, verðfall krónunnar, uppgjafirnar til kaupmanna og út- gerðarmanna 0. s. frv. Eftir fram- komu S. E. var óhugsandi að sam- vinnumenn treystu honum fremur er. t. d. Jóni Magnússyni. Verknað- ur þeirra var hinn sami. þeir og vinir beggja voru í varanlegu laumuspili um að hindra þjóðar- fulltrúana frá að fá sjálfsagða vitneskju um fjárhag stærsta skuldunautar landsins. Framsókn var á móti stefnu þessara manna. En flokkurinn var í minni hluta. Hann gat hvorki felt stjóm rjé myndað nýja stjórn. þessvegna kom Framsóknarflokkurinn ekki með vantraust að aflokinni banka- deilunni. Ef til vill hefði mátt fella S. E. aðeins til þess, að einhver annar skoðanabróðir hans í ís- landsbankamálinu hefði komið í staðinn. þjóðin verður að sætta sig við, að þessi meiri hluti, Morgun- blaðsliðið og S. E., ráði landinu fram yfir kosningar. Bankamála- umræðurnar höfðu gert línurnar skýrar. Frekari vantraustsumræð- ur á þessu þingi hlutu að verða árangurslausar. Og þegar E. E. kom með tillögu sína, var fyrirsjá- anlegt, að sigursælt vantraust hlaut að lengja þingið allmikið, líklega svo vikum skifti, án þess þó, að hægt væri að fá stjórn sem stæði með karlmensku móti hlut- hafavaldinu. Framsóknarflokkurinn afréð þessvegna að viðurkenna þessa staðreynd, minnahluta aðstöðu sína, gera sitt til að þingið yrði ekki framlengt aðeins til að skifta um Sigurð og einhvern annan úr „dótinu“, og samþykkja heldur dagskrá, sem ekki hefði inni að halda agnarögn af trausti til S. E. þetta varð og. En til að gera að- stöðuna enn ljósari, tóku tveir Framsóknarþingmenn, sinn úr hvorri deild, fram skoðun sína á stjórninni um leið og þeir greiddu dagskránni atkvæði. M. Kr. sagði „með engu trausti til forsætisráð- hen-a“, og J. J. vísaði til ræðu sinnar í bankamálinu, sem nú er verið að prenta hér í blaðinu, þar sem S. E. er sagður beiskur sann- leikinn fyrir afglöp hans í banka- málinu. Hið eiginlega fylgi S. E. eru hálfar sjálfstæðisleifarnar og Mbl.- liðið. þingsagan sannar þetta, og það er gagnslaus Pílatusarþvottur Frh. á 4. síðu. fc

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.