Alþýðublaðið - 24.03.1920, Blaðsíða 3

Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
Sýkt hérnð. I gær var slegið
npp auglýsingu um það, að Gull-
bringu- og Kjósarsýsla, ásamt
Hafnarfirði, væru sýkt af inflúenzu
og samgöngubann því upphafið
milli þeirra og annara sýktra hér-
aða.
Gnllfoss kvað eiga að fara í
dag til Ameríku.
Horsö kom í gær frá Khöfn.
/
Inflúenzan er nú því nær um
garð gengin á Seyðisfirði og var
þar yfirleitt væg. í Vopnafirði
hafði hún líka verið væg, var sagt
í símtali þaðan í gær.
12 stdlknr af 18 lágu í gær í
inflúenzu á Miðstöð og eitthvað af
landsímafólkinu var líka veikt.
í Vísi stóð svo hljóðandi aug-
lýsing í gær:
„Til sölu: íbúðarhús, erfðafestu-
land og byggingarlóðir. Gísli Þor-
vauðmaganet. A. v. á. (258“
Yeðrið í dag.
Reykjavík .
ísafjörður .
Akureyri .
Seyðisfjörður
Grímsstaðir
Þórsh., Færeyjar
SV, 1,3.
vantar.
S, hiti 0,0.
V, hiti 1,3.
NNV, -f- 5,0.
V, hiti 4,5.
Stóru stafirnir merkja áttina.
t Loftvog lægst fyrir norðvestan
land, en stígandi; suðvestlæg átt.
6aman og alvara.
(Kveðið þegar flugvól flaug fyrst
á íslandi).
Mörgum þykir flugið frítt
Fróns af íbúonum;
altaf fá þeir eitthvað nýtt
að eyða’ í peningonum.
Bílar vaða vegu strítt
og vinna að samgöngonum;
þeir hafa mikið fyrir flýtt
að fleygja’ út peningonum.
Hjólin bila býsna títt
brögnum hjá og konum;
þau hafa líka undir ýtt
eybslu’ í peningonum.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Eyðslan gengur alt of vítt
ísalands hjá sonum;
í Bíóin þeir geta grýtt
grófu’ af peningonum.
Þetta hinum þykir „skítt",
sem þreifa’ á vandræðonum;
því fólkið gengur skarti skrýtt
og skákar út peningonum.
Kvenfólkið svo bjart og blítt,
byrjaði’ á reykingonum,
andar frá sér hægt og hlýtt
hrúgu’ af peningonum.
Karlmenn sig og kæra lítt
þó kveiki í vindlingonum;
svo hefir margur maður snýtt
miklu’ af peningonum.
Nú er út af ýmsu kítt,
einkum bannlögonum;
þeir vilja geta spúð og spýtt
og spilað út peningonum.
Svart þeim sýnist orðið hvítt,
svona’ í viðskiftonum;
en alt er fágað upp og prýtt
með óhófspeningonum.
Þjóð fær skuldaþráðinn hnýtt,
þörf er á umbótonum,
því alla vega út er býtt
ógn af peningonum.
Nú er aldrei orðið hýtt,
eins og í forntíðonum,
er þó stolið enn og rýtt
út úr peningonum.
. ' '’’ ; 1 l'‘ '
Bæði er snibið breitt og sítt
bús af aðdráttonum.
Getur ekki þetta þýtt
þrot á peningonum?
Gamli.
Smávep úr stríðinu
um verklegar framkvæmdir.
Eftir fyrirlestri sir Charles A. Par-
sons í Brezka vísindafélaginu;
tekið eftir „Nature* (stytt).
Fallbyssnr á herskipum.
Mismunurinn á fortíðinni og nú-
tíðinni verður þó ennþá meiri þeg-
ar athugaðar eru fallbyssur á sjó.
Enska orustuskipið „Queen. Elisa-
beth* gefur frá sér 18 smálesta
þunga af kúlum þegar skotið er
öllum fallbyssum þess í einu (nær
helming á við allan kúlnaþungann
3
fæst nú allan daginn í
mjólkurbúðum
Mjólkurfél. Reykjavíkur.
Au glýsin gar.
Auglýsingum í blaðið er fyrst
um sinn veitt móttaka hjá Guð-
geir Jónssyni bókbindara, Lauga-
vegi 17 (bakhús). Sími 286 og á
afgreiðslunni á Laugavegi 18 b.
Auglýsingaverð í blaðinu kr.
1,50 cm. dálksbr.
er skotið var við Waterloo) og er
orkan sem til þess fer, 1,870,000
fet-smálestir. Hægt er að skjóta
öllum fallbyssunum á einnar mín-
útu fresti, og framleiða þær þá
127,000 „nothæf” hestöfl, en það
er fímmfalt það afl sem allar fall-
byssur Breta á vesturvígstöðvun-
um gátu framleitt. í þvf augna-
bliki sem öllum fallbyssunum er
hleypt af framleiða þær 13,132,-
000 hestöfl, og gefur það hug-
mynd um hvílík voðaöfl eigast við
í sjóorustum nú á tímum.
Betra en flugvblar.
Flugvélar voru aðallega notaðar
f stríðinu til njósna, og þá eink-
um til þess að komast eftir því
hvar óvinirnir hefðu komið fyrir
fallbyssum sínum, svo hægt væri
að vita á hvað ætti að miða. Með-
an á stríðinu stóð fann enski pró-
fessorinn Bragg upp aðferð til þess
að „hlusta" eftir hljóði því sem
barst neðanjarðar, hvar fallbyssur
óvinanna væru, með því að hafa
margar „móttökustöðvar* fyrir
hljóðið, sem með rafmagnsútbún-
aði sögðu, til allar á einum stað,
hvenær hljóðið barst til þeirra.
Reyndist þessi aðferð til þess að
uppgötva óvinafallbyssur betri en
allar aðrar aðferðir, og varð Banda-
mönnum samtals 30 þús. sinnum
að notum árið 1917. Aðferðina
mátti nota þó töluverð fallbyssu-
skothríð væri, og eitt einasta skot
var stundum nóg til þess að ákveða
hvar óvinafallbyssan var, svo ekki
skeikaði nema 50 metrum, þó
fjarlægðin væri nær ein míla (ís-
lenzk).