Tíminn - 23.07.1927, Síða 4

126
TlMINN
Fnunh. af 1. alðu.
sjálfsagt hafa ekki margir búist
við að frá Islandi kæmi fimleika-
kennari með flokka, sem jafnvel
sýndi þjóðum, sem álitnar eru
að hafa líkamlegt uppeldi ein-
stakhnganna í allra besta lagi,
nýjar og betri leiðir til að halda
við mýkt, fegurð og hreysti lík-
amans. En þannig varð það samt,
og þeim mun meiri er sigur
Bjöms Jakobssonar og fimleika-
flokkanna.
Frá Bergen fóru flokkamir að
kvöldi 11. maí, til Haugasunds,
og voru þar einn dag. Móttöku
þeirra þar annaðist „Haugesunds
Tumforening“ með hinni mestu
prýði. Deginum var varið til að
skoða nágrenni bæjarins. — Á
Haraldshaugi var haldinn fyiir-
lestur, sögulegs efnis, og á Har-
aldsvangi var miðdegisveisla, og
voru þar margar ræður fluttar og
full drukkin. Kl. 6Va um kvöldið
hófst sýningin. „Haugesunds
Avis“ skrifar 13. maí um sýn-
inguna: Sýningin færði
okkur heim saxminn um það, að
íslensk leikfimi er mjög svo langt
á veg komin, og að unnið er að
ákveðnu marki. Karlmennirnir
voru ekki margir, en þeir voru
þróttmiklir og jafnir, og gerðu
æfingarnar vel og ömgt. Og hvað
stúlkunum viðvíkur, hefir áreið-
anlega aldrei sést neitt líkt hér.
Kennarinn, Bjöm Jakobsson, hef-
ir myndað sérstakt kerfi og hefir
hann tekið úr ýmsum þektum
kerfum það, sem hann álítur
heppilegast fyrir konur. Það eru
óefað heppilega valdar æfingar,
og fallegar em þær. Og að sjá
hvernig þær voru gerðar! Það
var nákvæmni, öryggi og fegurð,
aem maður sjaldan sér. . . . Á-
horfendumir létu líka mjög á-
kveðið í ljósi hrifningu sína yfir
hinum rösku íslensku stúlkum,
og kennarinn átti líka sinn hluta,
fyrir ágæta stjóm ....“.
„Haugesunds Dagblad“ skrifar
13. maí: „Stúlkumar byrjuðu.
Og það er best að segja það
straks, að þær unnu áhorfend-
uma alveg. Hinar fögru æfingar
voru þrungnar hrífandi yndisleik,
og hinar vandasömu, en yfirleitt
ágætlega gerðu jafnvægisæfingar
á slánni vöktu afarmikla hrifn-
ingu. .. Karlmennirnir voru að-
eins 7. En þó að þeir væru ekki
fleiri, var ánægjulegt að sjá þá.
Það vakti líka straks sérstaka at-
hygli, að æfingar þeirra em mjög
frábrugðnar því, sem vér eigum
að venjast, en annars var hrifn-
ingin ef til vill einna mest yfir
þeirri nákvæmni og öryggi, sem
einkendi flokkinn ....“.
Eftir sýningu í Haugasundi var
veisla haldin, og fór hún prýði-
lega fram. E?i það sama kvöld
(12. maí) fóm flokkamir aftur
til Bergen, og þaðan daginn eftir
til Osló.
„Oslo Turnforening“ tók á móti
flokkunum, og hefir félagið sjálf-
sagt viljað hafa móttökumar sem
bestar, enda má óhætt segja, að
svo hafi verið. En á vissan hátt
mistókst þetta samt, því blöðin
í Osló kvörtuðu yfir því, að ekki
hafi verið auglýst nóg á undan
sýningunni. En það var eðhlega
mjög mikilsvert atriði, enda
hefndi það sín þannig, að sýning-
in, sem haldin var 16. maí, var
ekki svo vel sótt, sem annars
hefði verið, eftir því sem Oslóar-
blöðin segja. Áhorfendapallarair
voru ekki fullskipaðir.
Um sýninguna í Osló skrifar
Georg Bmstad 1 „Idrettsliv" 19.
maí: „. . . Gólfæfingar kven-
flokksins voru „rvtmisk-plastisk-
ar“, einmitt eins og maður getur
hugsað sér leikfimi, sem er gagn-
stæð því, sem menn hingað til
hafa séð í hinum stuttu og af-
mældu æfingum Lings. Það get-
ur verið, að hraði og endurtekn-
ingar sé dálítið tilbreytingarlítið,
en sem æfingaflokkar vom þær
ágætar og sem sérstakt kerfi varð
náttúrlega að fylgja æfingatöfl-
Kjöttunnur,
L. Jacobsen,
Köbenhavn Simn.: Cooperage Valby
alt til beykisíönar, smjörkvartel o. s. frv. frá stærstu beykissmiðjum
i Danmörku, Höfum í mörg ár selt tunnur til Sambandsins og margra
kaupmanna.
unni með fullkominni nákvæmni.
— Einstöku æfingar og stelhngar
eru teknai' úr frjálsum íþróttum,
eins og t. d. kúluvarpið — mjög
faheg æfing. — Áhorfendur voru
hljóðir og athugulir meðan á sýn-
ingunum stóð, og kexmarinn
stýrði flokkunum fixllkomlega, án
margra eða hávaðasamra fyrir-
skipana. Æfingamar á slánni
voru í fullkomnu samræmi við
gólfæfingamar. Sérstaklega i
jafnvægisgangi á hárri slá var
ekki einungis haldið við hinu
fagra látbragði, heldur einnig
heilnæmri ró. Stúlkurnar snem
sér við, beygðu sig aftur á bak,
tyltu sér á tá og kmpu á kné á
slánni, með snild, sem gaf hug-
rnynd um ágæti æfingakeríisins.
— Eftir þexman æfingaflokk, sem
áhrofendurnir voru afar hrifnir
af, voru sýnd stökk á tvöfaldii
slá og keðja, og því næst stökk
á tvíslá með sveiflu, og stökk. á
hesti. I öfugri sveiflu yfir hest,
afsveiflu og hinu skemtilega og
stórfenglega tígrisdýrsstökki
sýndu stúlkumar, að þær skortir
hvorki léttleik, þor eða þrótt . . .
Þegar sýning kvenflokksins tókst
svona ágætlega, var eríitt fyrir
fimleikamennina sjö að sýna fim-
leika, sem væm hhðstæðir leik-
fimi stúlknanna. Það þarf ekki
svo lítið meixi hpurð, leikixi og
þjálfun, til þess að vera hvort-
tveggja í senn: mjúkur fimleika-
maður og góðux’ í áhaldaæfing-
um. Ef of mikih þróttur er lagð-
ur í æíingarnar, er hætt við að
mýktin verði minni. En það er
óhætt að segja, að hinir sjö fim-
leikamenn gengu ótrauðir að
verkefni sínu og í æfingum þeirra
var þróttur, hraði og mjúkleiki.
Æfingai’nar voru algex-lega Niels
Bukh’s kerfi, og að því leyti til
hefir heimsókn norsku fimleika-
mannanna ekki haft sýnileg áhrif.
Það var því „den primitive
Gynmastik“, en gerð svo fljótt,
að áhoríendur stóðu á öndinni.
. . . Stökkin vom þeirra stei’ka
hlið. Straumstökkin mjög góð, og
bæði á löngurn og htlum hesti
var sýnt ýmislegt, bæði tilþrifa-
mikið og ömgt. — Á svifslá var
flokkurinn ahgóður, og ýmsar æf-
ingar ágætlega gerðai’. Að lok-
um voru æfingar á mottu. I þeim
voru íslendingarnir ekki langt á
eftir Dönum, en hjá okkur eru
þær mjög vanræktar . . .“ —
Sama blað flytur eftirfarandi um-
mæli tveggja annara sérfróðra
manna. Gymnastiklærer Christof-
fersen: „Kvenflokkuriim hefir
yndislegt látbragð, og jafnframt
var ágæt leikfimni í æfingunum.
Táp og fjör var í karlflokknum;
takið t. d. eftir hvemig þeir
flytja til áhöldin. Það getum við
aldrei látið ganga nógu fljótt“.
Tuminspektör Gröner: „Ljómandi
frammistaða! Verulega ágæt feg-
urðar og látbrags sýning. Skoð-
að sem kerfi getur það ef til vill
verið vafasamt og erfitt að koma
því inn í æfingar hjá okkur, en
sem sýning er það glæsilegt . . .“
Af ummælum þessara séríróðu
manna, sem áreiðanlega best geta
dæmt um getu flokkanna, verð-
ur best séð hversu mikla athygli
fimleikar þeirra hafa vakið.
17. maí er þjóðhátíðardagur
Norðmaima. Þann dag áttu flokk-
arnir að sýna á Bakkelaget, sem
er íþróttavöllur utarlega í Osló,
en vegna óveðurs gat ekki orðið
úr því. En gleriðjuhöldur þar í
borg, Larsen að nafni, sem var
mjög velviljaður íslendingum,
bauð kennara, fararstj. og báð-
um flokkum til miðdegisverðar
heima hjá sér, og voru þeir þar
þann dag í góðu yfirlæti.
19. maí fór fram í Osló keppni
í fimleikjum milli Norðmanna og
Dana. Norðmenn sigruðu. Við
þetta tækifæri sýndi kvenflokkur-
inn fimleika. Áhorfendur voru þá
afarmargir, — hvert sæti skipað
í Tumhallen, sem tekur um 1000
manns. Létu áhorfendur ótvírætt
í ljósi aðdáun sína yfir sýning-
unni, að því er Oslóarblöðin
herma.
Sunudaginn 15. maí fóru flokk-
arnir frá Osló til Drammen,
snögga ferð, og til Oslóar aftur
sama dag. 1 Drammen var þeim
tekið afarvel af íþróttamönnum
bæjarins. Var farið um bæinn í
skrúðgöngu, með lúðrasveit í
fylkingarbrjósti, og var afskap-
legur mannfjöldi saman safnaður
á öllum götum, sem um var farið.
Sýning fór fram undir berum
himni, í blíðasta veðri, og var
ágætlega tekið af þeim, sem á
horfðu. Yfirleitt var þessi heim-
sókn í Drammen hin prýðilegasta,
og ógleymanleg þátttakendunum.
í Osló var dvalið nærri heila
viku. Skoðuðu félagsmenn okkar
alt það merkilegasta og fegursta
í bænum og grendinni. Osló Tum-
forening hélt veislu, og var fé-
laginu afhent málverk af Flosa-
gjá, eftir Jón Stefánsson málara,
sem minningargjöf frá í. R.
Fréttir.
Tryggvi Þórhallsson hefir legið
þungt haldinn á aðra viku, en er
nú á batavegi.
Ensk leikkona, Dorothea Spin-
ney, hefir lesið hér upp tvö
leikrit, Alcestis eftir Evripedes
og Hamlet eftir Shakespeare. Má
fermur kalla það leik en upplest-
ur. Leikur hún öll hlutverk sjálf,
skiftir um burði, svip og róm svo
aðdáanlega að ekki er minm
ánægja að en þegar margir leika.
Mun sumum þykja meira til um
að hlýða á slíkan upplestur en
þegar margir leika, og sumir þá
misjafnlega, enda er slíkur leik-
ur líkari því að lesa sjálfur og
þó með miklum leiðbeiningum
um einstaklingseðli persónanna og
gang leiksins. Líkams- og lima-
burðir leikkonunnar voru með af-
brigðum fallegir, röddin tamin og
svipbrigðin aðdáanleg. Má hik-
laust telja að leikur konu þess-
arar sé í röð hins besta, sem
Reykvíkingum hefir gefist kost-
ur á að sjá, og leitt hve fásótt
þessi skemtun hefir verið. Er það
þó kanske nokkur vorkunn þar
sem fáir skilja hér þunga ensku
til fullnustu. Var þó málið á
gríska leikritinu auðskilið.. Það
er ekki altaf ástæða til að hvetja
menn til að sækja sýningar er-
lendra listamanna, sem hingað
sækja, en svo göfug list sem hér
er um að ræða á mikla aðsókn
skilið, ekki leikkonunnar vegna
heldur áheyrendanna. Hún sýnir
mönnum inn í nýjan heim, fagr-
an og glæsilegan.
Sundþraut. Ungfrú Ruth Han-
son synti í vikunni sem leið frá
Engey að steinbryggjunni á I
klst. og 8i/2 mín.
Jón Dúason hefir sent háskól-
anum í Osló ritgerð um réttar-
stöðu Grænlands og mun síðar
verja hana við doktorspróf.
Pétm- Jónsson óperusöngvari er
gestur í bænum, góður gestur
hvenær sem hann kemur. Hann
er mestur söngvari íslenskra
manna, sem gefa sig við þeirri
list, og hefir hann skemt bæjar-
búum nokkrum sinnum með söng
sínum. Hefir honum verið tekið
forkunnaivel eins og jafnan áður
og þykir söngur hans ekki með
minni afbrigðum en áður.
Tyrkjaránið. Vestmanneyingar
héldu á sunnudaginn var hátíð
til minningar um Tyrkraránið
fyrir þrem öldum. Hófst hátíðin
með guðsþjónustu. Að því loknu
voru blómsveigar lagðir á leiði
síra Ólafs Egilssonar og síra
Jóns píslarvotts. Voru sungnir
sálmar eftir síra Jón og lék
hljómsveit sorgargöngulög þegar
gengið var til leiða prestanna.
Síra Jes A. Gíslason hélt um
kvöldið fyrirlestur um Tyrkjarán-
ið. Fánar voru í hálfa stöng um
allar Eyjar.
Síldveiði gengur vel fyrir Norð-
urlandi, og er mikill afli kominn
á land, bæði til söltunar og verk-
smiðjuiðnaðar. Stunda nú óvénju
mörg íslensk skip veiðarnar, þar
á meðal milli 20 og 30 bátar frá
Vestmannaeyjum, og er vonandi
að síldin flytji nú meiri gæfu í
búið, en oft hefir áður verið,
enda er þess nú full þörf.
Reglulegar bflferðir til sund-
lauganna hefjast nú um helgina
frá B. S. R. við Lækjartorg. Er
þess full þörf. Laugarnar eru nú
mikið sóttar, einkum síðan sól-
skýlin, fyrir karla og konur, voru
gerð. Er þar um heilsubrunn
Reykjavíkur að ræða, og gleðilegt
hvað aðsókn hefir aukist í seinni
tíð. Hvað mun þá, þegar sund-
höllin rís upp inni í bænum?
Reykjavíkurbúar hafa ekki ráð á
að nota sér ekki heita vatnið til
fullnustu. Sund þarf að verða
skyldugrein skólabarna, og full-
orðna fólkið hefir ekki síður
þörf fyrir að baða sig og sóla í
hverri viltu.
Fræðslumálastjórastaðan. Um
hana sækja: Ásgeir Ásgeirsson.
síra Guðm. Einarsson, Halldóra
Bjamadóttir, síra Magnús Bl.
Jónsson og Vilhj. Þ. Gíslason.
Umsóknarfrestur er útrunninn.
Nefnd til að annast úttekt á
Landsbankanum nú þegar hin
nýju bankalög ganga í gildi, hef-
ir ráðuneytið skipað, og eru þess-
ir í nefndinni: Björn Árnason
endurskoðari, Bjöm Kristjánsson
fyi’v. bankastjóri, Einar Amórs-
son prófessor, Jakob Möller
bankaeftirlitsmaður og Ólafur
Johnson stórkaupmaður.
Mannslát. Vilhjálmur hrepp-
stjóri Hjálmarsson í Mjóafirði
lést 18. þ. m. eftir stutta legu.
Hann var ágætur maður og með
mestu búnaðarfrömuðum þar um
slóðir. Verður hans nánar minst
síðar hér í blaðinu.
Árni Sigurðsson fríkirkjuprest-
ur fór austur á land með Esju í
gær og kona hans.
Þór fór í gær um miðjan dag
til landhelgisgæslu fyrir norðan
land um síldveiðitímann. Með
honum fór Hallgrímur Hallgríms-
son magister til Akureyrar. Kem-
ur hann aftur um miðja næstu
viku.
Hnífsdalsmálið. Rannsókn mun
nú langt komin í því máli. Verð-
ur ekki frekar af því sagt hér í
blaðinu fyr en henni er lokið.
Guðmundur Guðjónsson (Gama-
líelssonar) hefir lokið prófi í hús-
byggingafræði við „akademíið" í
Wismar á Þýskalandi. Dvelur
hann erlendis í sumar til frekara
náms, en kemur heim með haust-
inu. Guðmundur er hinn mesti
efnismaður.
Hetjuverðlaun úr sjóði Carne-
gies hafa tveir bræður í Svarfað-
ardal fengið fyrir að bjarga lít-
illi stúlku frá druknun.
Þingvellir. Að tilhlutun Þing-
vallanefndar hefir verið unnið að
sléttun á væntanlegum tjaldstæð-
Ehf. Jón Sigmimdam ft Oo.
Millur
og alt til
upphluts
sérl. ódýrt.
Skúfhólkar
úr gulli og silfri.
Sent með póstkröfu út
um land, ef óskað er.
Jón Sigmundsson guUsmiDur.
Sími 388. — Laugaveg 8.
Sjó- og bruna-
vátryggingar.
Símar:
Sjótrygging .... 542
Brunatrygging . . . 254
Framkvæmdarstjóri 309
Vátryggið
hjá
íslensku
félagi.
L
SKILVINDAN er
smíðuð af stærstu
og elstu skilvindu-
verksmiðju í heimi
og hefir náð fá-
dæma útbreiðslu. Eru yfir
3.500.000 Alfa-Laval skilvindur í
notkun víðsvegar um heim.
Látið ekki dragast að kaupa
ALFA-LAVAL skilvindu. Fást
hjá Sambandskaupfélögunum. I
heildsölu hjá
Sambandi ísl. Samvinnufélaga.
um fyrir þúsundára-hátíðina.
Hafa ungmennafélögin lagt fram
töluverðan vinnukraft ókeypis og
munu halda því áfram fram að
hátíðaárinu. Er það þakklætis-
vert, að ungmennafélögin hafa
boðið fram þessa vinnu. Með
slíkum hætti verður undirbúning-
urinn undir háhíðina miklu á-
nægjulegastur. Má og vænta þess
að svona starfsemi hafi gildi fyr-
ir ungmennafélögin sjálf og þá
einkum þá ungmennafélaga, sem
til starfsins bjóðast.
Ritstjóri Tryggvi Þórhallsson.
Prentsmiðjan Acta.