Tíminn - 30.07.1932, Blaðsíða 2

124
TlMINN
r
A víðavanýi.
Jakob Möller og Einar Olgeirsson.
Jakob Möller hefir nú ritað marg-
ar harðorðar ritstjórnargreinar um
framkomu kommúnistanna, er þeir
höfðu í frammi ærsl, hótanir og ögr-
anir við borgarstjóra, bæjarstjóm og
lögreglu. Jakob Möller fordæmir al-
veg réttilega þetta athæfi. Hann
heimtar hörku gagnvart æsinga-
mönnunum. Hann fullyrðir að borg-
arar bæjarins muni aðstoða við að
slá æsingarlýðinn niður. — En Jak-
ob Möller var fyrir ári siðan ná-
kvæmlega í sömu sporum og Einar
Olgeirsson er nú. í þingrofinu hélt
Jakob Möller æsingaræður móti
stjórn Tr. þ. þá safnaði hann dreggj-
um flokks síns í langar halarófur
um göturnar, alveg eins og kom-
múnistar nú. þá eggjaði Jakob, Jón
J>orl., Eggerz, Árni Pálsson, Guð-
brandur Jónsson og Hendrik Ottós-
son sameiginlega til æsinga. En
þegar mannsöfnuðurinn hafði um-
kringt ráðherrabústaðinn og gerði sig
sem líkastan kjötætum í dýragarði,
þá prédikaði Möller og Jón hófsemi,
og fóru heim — alveg eins og Ein-
ar Olgeirsson nú. — Jakob Möíler
var bent á í Tímanum þá strax og
síðan á þingi, að hann og íhaldið
væri að kenna kommúnistum. Jakob
var bent á vandræði þau sem íhald-
ið hefir s.ett bæinn í og að vel gæti
farið svo að íhaldið iðraðist eftir að
hafa byrjað ofbeldis- og æsingaher-
ferð til að koma málum sínum
fram. — í fyrra var íhaldið í minna
hluta. Og því fanst augnabliksgróði
að hefja æsingar, alveg samskonar
og kommúnistar nota. íhaldið hvarf
þá um stund yfir ó byltingargrund-
völlinn. Kommúnistar lokkuðu þá
lengra og lengra þá — til að nota
íhaldið sem fyrirmynd. En nú hræð-
ist Jakob Möller sín eigin verk.
Allt er betra en íhaidið.
Allvíða út um sveitir hafa Fram-
sóknarmenn haldið fundi í vor, ým-
ist almenna flokksfundi eða full-
trúafundi. Alstaðar þar sem til hefir
spurst hafa flokksmenn verið hinir
hörðustu í kjördæmamálinu, jafnvel
átalið þingflokkinn fyrir að sýna i-
haldinu of mikla tilslökun. þar sem
minst er á félagsskap við íhaldið,
' er það talin mesta neyðarráðstöf-
un og ósltað að slík samvinna vari
sem allra skemst. Alstaðar er sama
úlit á M. G., eins og þegar hann fór
í Krossanes eða tók enska lánið.
Kjósendahópur Framsóknar stendur
eins og múrveggur og heimtar að
jaínan sé siglt eftir hinni gömlu
stefnu Tímans: „Allt er betra en í-
haldið". Og með hverjum degi koma
nýjar fréttir af ihaldinu, sem sanna
að þetta er rétt. Opnun landsins
fyrir smygli og tollsvikum styrkir
ekki lítið trúna á gamla spakmælið.
Landlæknir og síldarmálaráðherrann.
Helst til glöggt hefir komið fram
gáfnamunur á Vilmundi iandlækni
og M. Guðm. í sambandi við brott-
rekstur úr Laugarnesspítala. Svo
sem kunnugt var stóð mikill hluti
hússins auður og lá undir stór-
skemdum. þá leyfði Jón Magnússon
próf. Haraldi Nielssyni að fiytja inn
i ibúð ráðsmannsins með konu og
börn. Vitnuðu 7 helztu læknar í bæn-
um þá að þetta væri hættulaust. En
Oddfellowklikunni hér í bænum
þótti þetta leitt og myndi haía kúg-
að Jón Magnússon til að synja, ef
J. M. hefði ekki vitað að málið yrði
lagt undir dóm þjóðarinnar í dálk-
um Timans. J. J. hélt áfram stefnu
J. M. og hinna 7 lækna og leyfði 5
nýjum fjölskyldum að búa í hinu
auða húsi, en íbúðirnar voru strang-
lega einangraðar frá spítalanum.
Meðan Framsóknarstjórnin sat við
stýrið var það fullftunnugt að Odd-
fellow-klikan var stöðugt að reyna,
að knýja stjómina til að kasta leigj-
endunum út, en því var ekki sint.
þeirri stjóm mun ekki hafa þótt á-
stæða til að kasta sex fjölskyldum
á götuna fyrir skammsýnar áskor-
anir. Undir eins og M. G. var kom-
inn í stjórnarráðið, koma klíkubræð-
ur hans með sina sömu ósk til hans.
Var því fremur ástæða fyrir M. G.
að reynast vinum sínum haukur í
homi, þar sem J. J. hafði bjargað
Thorkillisjóðnum úr greipum Odd-
fellowfélagsins 1927 og tryggt féð
áfram til afnota fyrir böm í Gull-
bringusýslu. Magnús leitar nú til
Vilmundar landlæknis og biður hann
fulltingis. Hann virðist hafa séð, að
hér var gott tækifæri til að spila
með Magnús og tryggja landlækni
sem mest óskorað vald í heilbrigð-
ismálum. Vilmundur er allt of
greindur maður til að sjást yfir, að
ekki myndi vitneskjan um holds-
veikina hafa breyst mikið síðan 7
læknar gáfu leyfi til að börn séra
Haralds flyttu í spítalann. En M. G.
segir að landlæknir hafi vitnað með
sér og Oddfellow-reglunni og ætlar
að kasta sex fjölskyldum út á göt-
una í haust þessvegna. En eftir að
M. G. er búinn að leita skjóls bak
við núverandi iandlækni í þessu
máli og virðir að engu gagnstæðan
dóm 7 annara helztu íhaldslækn-
anna í bænum, þá hefir Vilmundur
ágæta ástæðu til þess framvegis að
hafa að engu tillögur M. G. í heil-
brigðismálum. Alltaf þegar ágrein-
ingur ris milli þessara manna um
heilbrigðismál, hlýtur M. G. að
segja við sjálfan sig. Ég hefi metið
Vilmund meira en 7 af mínum eigin
samflokksmönnum í læknastétt. Hví
skyldi ég ekki láta hann leiða mig
framvegis? H.
Mbl. og Laugarvatn.
Mbl. ætlar ekki að gera endasleppt
við Laugarvatnsskólann. það á mjög
verulegan þátt í hinni miklu aðsókn
æskunnar að námi þar, bæði í vetrar-
skólanum og vornámskeiðum. Mbl.
virðist ennfremur eiga drjúgan þátt
í að ferðamenn, sem til fívikur koma
telja það nálega jafn sjúlfsagt, að
heimsækja Laugarvatn eins og sjáif-
an helgistaðinn á þingvöllum. Og ‘ið
lokum eru aliar líkur til að Mbl.
geri sitt til að Laugarvatn verði á
sumrin fjölmennasta heimk.vnni ísl.
æskumanna, sem leggja stund á alls-
konar iþróttir og jafnframt baðstaður
fyrir eldri og yngri menn. Nú liggur
Jón þorl. við á baðstað í þýzlcalandi
og v.erður að borga oí fjár fynr að
fá að lauga sig í uppsprcttuvatni,
sem talið er að liati iieilsubaúatidi
áhrif. En hvað mundi þá verða sagt
um skilyrðin við hverina islenzku?
Gæti ekki svo fanð, að inuan tiðar
yrði til þeirra aðsókn frá útlöndum?
Hinn skamma tíma, sem hægt Jielir
verið að taka móti sumargestum á
Laugarvatni hefir þangað streymt
mikill íjöldi gesta, einmitt til að
nota náttúruskilyrðin, til að geta
sólbaðað likamann í skóginum,
fundið lúta jarðarinnar í sandinum
við hv.erina, tekið gufubað við hver-
ina og synt og baðað sig í vatninu.
þessi náttúruskilyrði eru óvenjuleg,
og til þess að þau njóti sín til fulls
vantaði lítið annað en hæfilega mikl-
ar auglýsingar í blöðunum. þetta
starf hefir Mbl. gert, og án þess að
ætlast til endurgjalds. Hinu „virðu-
lega“ blaði er það ljóst að ekki
geta allir íslendingar sem vilja fara
á baðstað sér til heilsubótar, elt
Jón þorl. til útlanda. þess vegna
tekur Mbl. þátt i þjóðlegri uppbygg-
ingu, eftir því sem eðli blaðsins
leyfir, með því að auglýsa sem oft-
ast þann íslenzka stað, sem virðist
vera á undan öðrum með að geta
skapað heppilegt dvalai-lieimili fjöl-
mörgum íslendingum, sem myndu
óska að dvelja á erlendum baðstöð-
um, ef þeir ættu þess kost.
Um landnám Jóns þorlákssonar.
í siðasta blaði var krufin til mergj-
ar grein J. þ., þar sem hann hafði
lýst þeirri ætlun ihaldsins að gera
einhv.ern hluta af Frám'sóknarflokkn-
um að einskonar hjáleigu frá höfuð-
bóli Mbl. — Allir munu sammála um
að öllu heimskulegra plagg er ekki til
í ísl. blaðamennsku heldur en þessi
grein Jóns. þegar menn sáu þessa til-
lögu hans með hæfilegum skýringum
varð flestum skynbærum mönnum
ljóst hve eðlilegt það er að Ólafur
Thórs skuli hafa líkt gáfnafari og
skaplyndi Jóns — og það á opinber-
um fundi í Iíjósarsýslu — við sams-
konar eiginleika hjá „stóra nauti“
Thor Jensens á Korpúlfsstöðum. En
þegar Tíminn var búinn að endur-
sanna kenningu Ólafs Thórs, reiddist
Mbl. og jós út gremjuyrðum. Var
Mbl. virkilega svo vitlaust að halda
að íhaldið gæti fengið einhvern
hluta Framsóknar til að bregðast
málstað flokksins, vinna á móti
samvinnustefnunni og gerast andf^
legir þrælar óhófsstéttanna í Rvík?
Hlutfallskosningarnar í
tvímenningskjördæmunum
fá harðan dóm hvarvetna þar sem
til spyrst. Á einum fundi í sveita-
kjördæmi, þar sem trúnaðarmenn
flokksins ræddu þesa tillögu M.
Guðm. Vildu sumir orða mótmælin
þannig, að uppástungan væri „fyrir-
Iitleg“. Niðurstaðan varð þó sú, að
meir þótti í samræmi við þinglegt
orðalag að „mótmæla harðlega" þess-
ari árás á bygðir landsins. En fyrsta
uppástungan sýnir þó meiri gremju
sem fyllir hug dugandi manna út
um allt land, er þeir minnast á
þetta lúalega vélræði sem M. G.
lagði fyrstur til að upp væri tekið,
er hann átti sæti i stjórnarskrár-
nefnd neðri deildar. — Merkur dansk-
ur stjórnmálamaður hefir lýst því
hve ill áhrif hlutfallskosningar hflfi
haft á mannval í danska þinginu.
I skjóli hlutfallskosninganna sé
mjög auðvelt fyrir ýmsar lítilfjör-
legar persónur að komast á þing.
Sama er reynslan hér frá íhaldinu.
Sá flokkur hefir komið á þing þrem
persónum við hlutfallskosningar á
landlista, sem ekki hefðu getað
unnið meirihlutakosningu í neinu
kjördæmi. þar er enn ein viðvör-
unin.
Iiversvegna að breyta nokkru?
Ihaldið reynir að ógna Framsókn-
armönnum með því að ef ekki verði
samþykkt stjórnarskrárbreyting á
þingi í vetur, þú fái íhaldið stöðv-
unarvald i efri deild við landkjör-
ið 1934 og gefa i skyn, að það vald
myndu þeir nota illa og ódrengi-
lega til þess að stöðva alla umbóta-
löggjöf í landinu. Sízt er að neita
því, að íhaldið myndi fúslega nota
vald sitt illa í þessu sambandi eins
og endranær. En rétt er að geta
þess, að Framsókn myndi lengi
lialda neitunarvaldi í annari deild-
inni líka. Og á meðan svo er Astatt.
getui' íhaldið ekki komið fram
neinni kúgunarlöggjöf á hendur
byggðamönnum. Sennilegt er að
kreppan og miljónatöp bankanna á
mörgum fyrirtækjum ílialdsmanna
valdi samt kyrstöðu i noklcur ár.
þá mætti vera löggjafarkyrstaða
líka. Og íhaldið myndi ekki hafa ó-
blandna ánægju af synjunarvaldi
sínu. það þarf að leita til þingsins
með ýms fríðindi, töluvert meira en
bændur gera. Og þá gæti lcomið
krókur á móti bragði. þessi leið
myndi þykja allfýsileg meginþorra
Framsóknarkjósenda í landinu eins
og nú stendur á, en alveg sérstak-
lega viðeigandi ef íhaldið og sócial-
istar vilja halda fram heimskulegum
tillögum í málinu. þá er betra að
láta breytingarnar bíða nokkur ár.
Sveitakarl.
Fúkyrðabindindi Mbl. og Vísis.
Svo sem kunnugt er leggja íhalds-
blöðin mjög í vana sinn að senda
J. J. persónulegar hnútur og mun
talið venjan, að varla hafi komið
svo út íhaldsblað síðustu ár, að
ekki hafi þar v.erið meira eða minna
logið um orð og athafnir þess
manns. En ekki hefir þetta dugað,
því að traust hans vix'ðist hafa vax-
ið nokkuð í sömu hlutföllum eins
og árásir íhaldsins hafa magnast.
Iiefir leiðtogum íhaldsins ekk.i þótt
gi’unlaust að árásii’nar myndu auka
þessum þingmanni tiltrú og fylgi,
og hefii' Mbl. og Vísi þessvegna oft
verið skipað að stilla meir í hóf
um rógbui’ð og lygar á J. J. Ekki af
þvi að leiðtogar ihaldsins hafi ekki
verið mjög hlynntir einmitt þess-
konai' blaðamennsku, heldur af því
að þeir hafa talið sig sjá þess merki
að hinn stöðugi austur ósanninda og
fúkyrða um tiltekna Framsóknar-
menn yrði þeim til meðmæla en
íhaldinu til skaðsemdar. —■ Eftir
stjómarskiftin í vor var Mbl. og
Vísi gefin skipun um að nefna elcki
J. J. til eins eða neins. Blöðin til-
kynntu hátíðlega að J. J. væri „bú-
inn“ og ekki þyrfti meira um hann
að hugsa. Blöðin héldu bindindið í
eitthvað hálfan mánuð, og á meðan
var J. J. á flokksfundum í allmörg-
um kjöi’dæmum og átti þátt í stofn-
un nýri'a* Fi’amsóknarfélaga í meira
en einu kjöi’dæmi. þetta varð of
mikið fyrir íhaldið, og bæði Mbl. og
Vísir „féllu" í þessu bindindi og
það mjög áþi-eifanlega, alvog eins og
þegar íhaldsgóðtemplari verður
stjömublindur í viku, eftir leiðin-
lega föstu í stúku sinni. Taka nú
að birtast aftur hinar daglegu
skammagreinar um J. J. alveg eins
og ekkert hefði í skoi’izt. Væntan-
lega vei’ður blöðunum fyrirskipað
nýtt bindindi, en líkurnar eru litlar
fyrir því að það verði haldið.
Framfarir og eySsla.
Sig. Eggei’z og Jón Kjartansson
virðast hafa búið til eina mei’kilega
grein, sem Mbl. birti nýlega. þar er
játað, að töp bankanna á nokkrum
af gæðingum íhaldsins muni vera
um eða yfir 30 miljónir króna. En
blaðið’segir að þetta geri ekkert til.
Einhver hafi haft gott af töpunum.
þjóðin hafi eiginlega grætt á þeim.
Aftur segir blaðið að J. J. hafi sem
ráðherra eytt úr ríkissjóði álíka
upphæð, og það' fé hafi allt farið til
ónýtis og sokkið í sjóinn. Jón og
Sig. segja að J. J. hafi þannig eytt
öllu sem allir starfsmenn landsins
ins höfðu handa milli til fram-
kvæmda og öllu til einkis. Hann á
að hafa byggt landspítalann, símstöð-
ina, útvarpið, Arnarhvol, alla hér-
aðsskólana, hundi’uð af brúm, hafn-
arbryggjur, tengt, saman vegakerfi
landsins milli Hlíðarenda og Skútu-
staða, keypt þrjú gufuskip, bygt
smjörbúin á Suðurlandi, lokið við
I;lóaáveituna, reist síldarverk-
smiðjuna á Siglufirði, keypt ríkis-
prentsmiðjuna Gutenberg, komið upp
landssmiðjunni þar sem 50—60 smið-
ir framl.eiða fyrir landið árið um
kring. Sömuleiðis á hann að hafa
sóáð til einskis á sjöundu miljón af
stofnfé Landsbankans og Búnaðai’-
bankans, sem Alþingi skipaði að
tekið væri til láns handa viðskipta-
vinum þeiira stofnana. Sömuleiðis
kemur á bak J. J. eftir þessum út-
reikningi mikið af jarðræktarstyrkn-
um, stórfé til kaupa á tilbúnum á-
bui’ði, og ekki svo lítið af fé til
lækninga brjóstveiku fólki. þessi
grein Eggerz og Jóns Kjartanssonar
gefui' hugmynd um stjórnmálabar-
áttu íhaldsins. Allt sem íslandsbanki
hefir eytt i óreiðumenn sína, segja
þessir menn að sé vel geymt. það
hafi allt orðið þjóðinni til gagns.
Aftur á móti hafi miljóniri^r sem
þing og stjóx’n hafa varið til fx-am-
kvæmdalífsins í landinu og til að
tryggja þjóðbankann og búnaðai’-
bankann, farið til einkis, og verið
sólundað þjóðinni til skaðsemdar af
einum einasta Framsóknarmanni.
Gleðilegt má það veia fyrir þjóðina
að búa til ný kjördæmi til að fá
svona ,heila“ inn í þingið!
Nýtt met.
Bankaeftii’litsmaðurinn Jakob Möll-
er hefii' um hríð undanfarið gei’t
snarpar og ítrekaðar tilraunir til
þess að láta blað sitt Vísi bera af
Morgunblaðinu í almennum bjána-
skap og pólitískum óþrifnaði yfir-
leitt. Myndi flestir ætla, að slíkt væri
ekki auðgert, en nú er það margra
mál að þetta hafi heppnast eftir-
minnilega.
Um langa æfi hefir blað Möllers
verið merkilegt ílát fyrir lítilsigld-
ustu ti'úmálaþvoglara og leirbullara
milli þess sem Möller sjálfur hefir
birt þar fáránlegar pólitískar lang-
lokur undir nafninu „Gömul kona“
eða „Áhorfandi". Nú urn hríð hefir
Möller snúið sér að kommúnistum
af mikilli heift. Er hann sýnilega
liræddur við þessa lærisveina sína
frá skrilsvikunni í fyrra, þegar
Möller gekk um bæinn ásamt Elíasi
Ilólm og Magnúsi Jónssyni með
stóran hóp af götulýð á hælunum og
veitti mönnum heimsóknir með
grjótkasti og illum látum. Er Möller
óánægður yfir því að Tíminn hafi
ekki ámælt kommúnistum nógu mik-
ið fyrir atferliþeirra.en hann má vera
þess fullviss, að Framsóknarmenn
hafa viðlíka andstyggð á því og hon-
urn og hans frammistöðu og er þá
langt til jafnað. Annars þarf Möller
ekkert að undrast þótt Tíminn iáti
ekki mjög til sín taka þau bola-
brögð, sem kommúnistar og íhaldið
beita livort annað. þar eigast þeir
einir við er vér liirðum aldrei þótt
drepist.
-----o------
Á aðalfundi Útvegsbankans 22.
júlí voru þessir menn kosnir í
bankaráðið: Dr. PáJl Eggert Ólason,
Lárus Féldsted hrm. og Guðmundur
Ásbjörnsson bæjarfulltrúi. — Auk
þessara manna eiga nú sæti í
bankaráðinu Svavar Guð.mundsson
íulltrúi (formaður) og Stefán Jóh.
Stefánsson hrm.
Útílutningur íslenzkra afurða fyrra
helming þessa árs -hefir numið kr.
17.598.980 og er f>að rúmlega 280 þús.
kr. meira en á sama \íma í fyrra.
En vörumagnið sem út hefir verið
flutt er hinsvegar miklu meira nú
en í fyrra.
íhaldið
og dýrtíðin í Reykjavík.
Nokkrir molar.
Ut af hinni ágætu grein Hermanns
Jónassonar: „Ástand og úrræði",
hefi ég verið að hugleiða ýmislegt
viðvíkjandi íhaldinu og dýrtíðinni
hér í fíéykjavík, sem nú er að leggja
framleiðsluna í auðn.
Fýlungarnir.
Hér á Suðurlandi verpir víða í
björgum með sjó fram fugl sem kall-
aður er fýll eða fýlungi (af fúll).
Bjargsigsmenn þekkja það af
reynslu, að þegar fýlunginn tekur að
spúa óþverra, eru þeir komnir í
námunda við hreiður hans. Og því
meir sem fýlunginn rembist við að
spúa og því meiri ódaun sem af
leggur, þvi nær er bjargsigsmaður-
inn lireiðri fýlungans.
Um Morgunblaðsritstjórana gildir
samskonar regla' og um framan-
nefnt fiðurfé. Ef menn nálgast í-
haldshreiðrið og það virðist í hættu,
byrja fýlungar Morgunblaðsins að
spúa.
Mönnum mun í fersku minni liin-
ar fádæma persónulegu svívirðingar
Morgunblaðsins, viku eftir viku, um
Eystein skattstjóra, vegna þess að
liann benti á það í vetur, að verzl-
unarkostnaðurinn í Reykjavík væri
milli 10 og 20 miíjónir og væri að
gjörsliga framleiðshma. það voru rök
blaðsins í því máli. Ennþá nærtæk-
ari eru þó dærnin írá umræðunum
um vinnudeiluna í síldarverksmiðju
rikisins. Einu- rök Morgunblaðsins
um það mál, var árásin á Guðmund
heitinn Skarphéðinsson, sem nú er
orðin landkunn fyrir það tvennt
livað hún var ógeðslega rætin og
illa gerð.
þegar Guðmundur hvarf, lá í und-
irbúningi í prentsmiðju blaðsins,
samskonar samsetningur um tvo
aðra mæta menn. En Morgunblaðs-
ritstjóramir voru látnir leggja þess-
ar ritsmíðar til hliðar. Og nú síðast
eys Morgunblaðið heilmiklu af fúk-
yrðum á Hermann Jónasson, vegna
þess að hann ritaði í Tímann grein,
sem blaðinu þykir höggva of nærri
okrurum og fasteignaeigendunum.
Fýlungarnir við Morgunblaðið
þekkja hreiðrin sín. Hvenær sem
flett er ofan af ihaldsósómanum og
hneykslin afhjúpuð, gerist sama
fyrirbrigðið. Fýlungarnir spúa. Óþef-
inn leggur yfir bæinn, yfir landið
allt.
Jón þorláksson og húsaleigan.
Rétt hjá Morgunblaðsskriístofunni
stendur steinhús æði stórt. Eigandi
liússins er Jón þorláksson, foringi í-
haldsins og húsbóndi Valtýs. þetta
hús -Jóns kostaði hann um 300 þús.
krónur, en þá peninga græddi hann
á því aðallega að selja of dýrt
sement, frá erlendu firma, sem
hann náði í umboð fyrir, er hann
var landsverkfræðingur. Jón leigir
búsið fyrir um 50 þús. krónur á ári.
Húsið svarar vöxtum af höfuðstól
og borgar sig auk þess á 10 árum.
I húsinu eru skrifstofur, hárgreiðslu-
stofur, verzlanir o. fl. þeir sem
ganga út og inn um hús þetta
hafa þar verzlun eða aðra atvinnu,
verða að greiða Jóni 134 krónur í
leigu á dag áður en þeir fara að fá
nokkuð fyrir vöru sína eða vinnu.
Beint á móti liúsi Jóns er hús ann-
ars Morgunblaðsmanns, þar er leig-
an 150 lcrónur á dag. þetta er það
og annað þvílíkt, sem sýgur fram-
leiðsluna og er að leggja hana í
auðn. það þarf því engum að koma
það á óvart þótt Morgunblaðsrit-
stjórarnir verði fúlir þegar augu
manna eru opnuð fyrir þessu fram-
ferði íhaldsins hér í bænum.
Húsaleigan sýgur alla.
Húsaleigan og dýrtíðin sýgur alla.
Rakari hér í bænum skýrði þeim,
er þetta ritar, frá því, að hann
þyrfti að raka 20 menn daglega fyr-
ir liúsaleigunni, áður en hann byrj-
aði að taka inn einn eyri sjálfur fyr-
ir vinnu sína.
Bóndinn líður við dýrtiðina í
hækkuðu kaupgjaldi er stafar frá
Reykjavik. En ef bóndinn selur
hingað afurðir, fer meir“ en helm-
ingur söluverðsins i flutningskostn-
að, húsaleigu, fólkshald við söluna
o. fl. þannig skapast of hátt sölu-
verð sem lamar kaupgetu almenn-
ings og veldur sölutregðu, en skilar
bóndanum lágu verði, sbr. mjólkina.