Tíminn - 09.09.1933, Blaðsíða 2

146
TÍMINN
íþróttakennsla*
U. M. F. í. greiðir kennslugjald fyrir fimm nemendur í íþrótta-
skólanum í Haukadal komandi vetur. Nemöndum þessum er ætlað að
kenna síðan íþróttir í ungmennafélögum, og er tilskilið, að þeir njóti
einnig námsstyrks nokkurs frá félögum sínum.
Umsóknir um styrk þenna eiga að vera komnar til sambands-
stjórnar U. M. F. í. (pósthólf 406, Rvík) fyrir 15. nóvember n. k.
Um úthlutun verður farið eftir tillögum héraðsstjóma, ef fyrir liggja.
SAMBANDSSTJÓKN U. M. F. í.
móti var aí þess hálfu viöurkennd
nauðsynin á ráðstöfunum þessum tii
handa bændastéttinni, þeirri stétt,
sem mest afhroð hefir goldið við
verðfaliið. Halda menn að svo hafi
verið gert? Halda menn að klíka sú
i Reykjavík, sem flokknum ræður,
liafi viðurkennt nauðsyn bænda á
aðstoð? Nei, og aftur nei. íhaldið
hafði nefnilega einnig aðstöðu til
þess að fella málið, og þeirri aðstöðu
hótaði íhaidið að beita, ef stjórnar-
skrármálið illræmda yrði ekki af-
greitt. AJiir þekkja niðurstöðuna. í-
iialdið hefir notað sér neyð bænda til
þess að þvínga þá, og aðra sem utan
Rvíkur búa, til þess að afsala sér
miklum hluta þess réttar, sem þeir
haí'a haft til fulltrúavals á Alþing.
Enn er þó ekki nema hálfsögð sag-
an um afskifti íhaldsmanna á þingi
af þessum málum. Kreppuráðstafan-
ir þær, sem fengust fram fyrir þetta
endurgjald, voru allar meira og
minna með fingraförum íhaldsins,
og úr þeim dregið frá því, sem þurft
hefði að vera.
Hér við bættist, að íhaldið felldi
lrumvarp Ásg. Ásg. um skatt á há-
tekjur og háar eignir, sem m. a. átti
að renna til greiðslu útgjalda vegna
þessarn ráðstafana. Einmitt í sam-
bandi við skattahlið þessa máis kem-
ur átakanlegast fram hvemig pen-
ingamennirnir i íhaldsflokknum
beita kúgun innan flokksins og virða
gjörsamlega að vettugi skoðanir kjós-
endanna þegar eigin hagsmuni þarf
að verja annarsvegar. það er á allra
vitorði, að allur almenningur, bænd-
ur, sjómenn og verkamenn álitu það
alveg sjálfsagt, að frumvarp Á. Á.
næði fram að ganga, og blaðinu er
það sérstaklega kunnugt, að margir
bændur, sem á kjördegi halda að
þeir séu íhaldsmenn, álitu frumvarp-
ið ganga of skammt, og gerðu sam-
þykktir um að frumv. Jónasar Jóns-
sonar um hámarkslaun, sem afmörk-
uð voru með skatti, bæri að sam-
þykkja á Alþingi. Samþykktir og
skoðanir þessara manna virðir í-
haldið að vettugi. Um og eftir kosn-
ingamar núna hefir málefnaflutn-
ingur íhaldsins verið á þann veg, að
góða bendingu gefur um það, til við-
bótar þeim staðreyndum, sem að
framan er lýst, hverra hagsmunir
það eru, sem flokkurinn ber fyrir
brjósti. Væri ekki úr vegi fyrir þá
menn, sem í blindni og af gömlum
vana fylgja íhaldinu, að athuga af-
stöðu sína í málunum sjálíum og
síðan framkvæmdir og skoðanir i-
haldsflokksins i þeim sömu málum.
Undanfarið hafa íhaldsblöðin hert
róðurinn um afnám innflutningshaft-
anna. Hverjum manni er augljóst, að
þar er flokkurinn að berjast fyrir
iiagsmunum kaupmanna gegn hags-
munum alls almennings í þessu
landi. Almenningur hefir beinna
hagsmuna að gæta í því að eigi sé
lirúgað inn í landið allskonar 6-
þarfa á meðan gjaldeyrir er af skorn-
um skammti, og hans er full þörf
til nauðsynja-vörukaupa. Ýmsir
halda því fram, að af innflutnings-
höftunum stafi verðhækkun á ýmsum
vörum, sem almenningur þurfi að
kaupa, Enda þótt kaupmenn þannig
reyni að notfæra sér vöruþurð í ein-
stökum dæmum, þá er það eigi
hættulegt almenningi, ef menn hafa
skilning á þvi, að verzla við sín eigin
kaupfélög eða ganga í kaupfélag
eða stofna þau, þar sem þau eru
eigi til. Með því geta menn varið
sig fyrir verðhækkuninni. Hvemig
sem á þetta er litið, er það sýnilegt,
að þetta er hagsmunamál kaupmanna '■
einna. þess vegna hafa íhaldsmenn
tekið það upp á sína arma. Peninga-
mennirnir, sem í flokknum ráða, eru
margir kaupmenn.
í kosningunum og nú eftir kosn-
ingarnar hafa íhaldsmenn flutt það,
sem „sparnaðarmál“, að leggja beri
niður Tóbakseinkasöluna, Viðtækja-
verzlunina, Ríkisprentsmiðjuna og
Landssmiðjuna. Á þessum stofnunum
græðir ríkissjóður kringum */* miljón
á ári.
Mörgum finnst að vonum torskilið
hvemig sparnaður má að því veröa,
að rikið afsali sér þessum tekju-
lindum. íhaldsmenn gera tilraunir
til þess að skýra það með því að í
stofnununum sé bundið fé ríkis-
sjóðs, og það borgi sig ekki fyrir
hann að hafa það bundið þar. Hvað
eftir annað hefir verið upplýst, að
í fyrirtækjum þessum er bundin
lægri upphæð samtals en árságóðinn
er, m. ö. o., að féð gefur yfir 100%
í arð. Á máli ihaldsins er það spam-
aður að leggja þessar stofnanir nið-
ur. Hve margir menn á fslandi
skyldu trúa þessum þvættingi? Hve
margir menn á fslandi skyldu geta
látið vera að sjá það, þrátt fyrir
góðan vilja hjá mörgum til þess að
trúa ihaldsblöðunum blint, að þessi
málefnafölsun íhaldsins er uppfund-
in og iramborin í því skyni, að sá
verzlunargróði, sem nú rennur í rík-
issjóð og' kemur almenningi því til
góða, renni til kaupmanna og hluta-
fjáreiganda í Reykjavík.
það vald er sterkt, sem getur
fengið óbrjálaða menn til þess að
halda því fram, að það sé spamaður
fvrir ríkið að leggja niður gróða-
fyrirtæki sín. En það vald er til og
það er vald peningamannanna og
kaupmannanna innan íhaldsflokks-
ins. Hvernig halda menn að fram-
kvæmdir þessa flokks yrðu núna, ef
hann fengi völdin? Fyrir hverja
mundi verða unnið?
Kreppumál landbúnaðarins eru að
verulegu ieyti óleyst enn. íhaldið
hefir fellt hátekju- og stóreigna-
skattinn og þeir hafa enn aðstöðu
til þess að fella hann á Alþingi.
íhaldið ætlar sér að ráða þvi hvein-
ig peningarnir til kreppuráðstafan-
anna verða teknir. Enginn er í vafa
um, með hvaða móti það á að ske,
— vitanlega með tollum.
íhaldið ætlar sér að gera meira.
þaö ætlar að afnema innflutnings-
höftin og hleypa yfir landið glys-
varnings- og óþarfavörustraum, til
hagsbóta fyrir kaupmenn og til
skemmtúnar fyrir eyðslustétt bæj-
anna. Aðstaða landsins út á við
versnar, skuldir við útlönd hækka.
það skiftir engu þegar íhaldið eyðirl
íhaldið ætlar að leggja niður
gróðastofnanir ríkissjóðs. Kaupmenn-
irnir græða. Almenningur tapar.
Framkvæmdir ríkisins minnka þeg-
ar tekjur ríkissjóðs eru skertar, eða
ér það ætlun íhaldsins að vinna tap
ríkissjóðs upp með tollum?
En ekkert af þsesu verður, ef al-
menningur vill annað. Munið það
bændur, sjómenn og verkamenn.
Við næstu kosningar, í vor, er það
ykkar að skera úr um það, hvort að
íhaldið á að fara með völdin næsta
kjörtímabil eða hvort þið viljið fela
umbótafiokkunum i landinu foryst-
una á Alþingi.
Bændur, sjómenn og verkamenn út
um land! þrátt íyrir tap það er þið
liafið orðið fyrir við samþykkt stjórn-
arskrárinnar, getið þið haft alveg
úrslitaáhrif í næstu kosningum.
Athugið málin sjálfir, hvert fyrir
sig, og þið munuð komast að raun
um, að með peningamönnum íhalds-
ins eigið þið enga samleið.
þið munuð komast að raun um,
að það er Framsóknarflokkurinn,
sem berst fyrir ykkar málum. Takið
til starfa í þeim flokki, í honum
ríkir fullkomið lýðræði. í Framsókn-
arflokknum mun tekið fullt tillit til
áhugamála ykkar.
-----O-----
Búfjáreign íslendinga. Samkv. nýút-
komnum búnaðarskýrslum var hún í
fardögum 1930 sem hér segir: Sauðfé
690 þús., nautgripir 30 þús., hross 49
þús., geitfé 3 þús. og hænsni 44.500.
Borið saman við árið á undan
hefir sauðfé fjölgað um 50 þús.,
tala nautgripa staðið í stað (fjölgað
um 13), geitfé hefir fjölgað um tæpt
100 og hænsnum um 4 þús. Hross-
um hefir fælckað um 1700. Hefir þeim
fækkað i öllum sýslum nema ísa-
fjarðarsýslu og Strandasýslu. Sauðfé
hefir fjölgað í öllum sýslum, mest í
Strandasýslu (um 13%), en minnst í
Eyjafjarðarsýslu (um 2%). Tala sauð-
fjár hefir aldrei verið eins liá og
1930, og tala nautgripa hefir heldur
aldrei verið eins há, það sera af er
þessari öld. „Um fyrri hluta 18. ald-
ar og eftir miðja 19. öld var hún þó
nokkru hærri“, segir í athugssennl-
um Hagstofunnar. Ef búpeningseign-
in er reiknuð út í hlutfalli við mann-
fjölda verður útkoman þessi: A hvert
100 landsmanna koma 642 sauðkind-
ur, 28 nautgripir og 46 hross. Um
aldamótin 1900 var talan þessi: 614
sauðkindur, 33 nautgripir og 55 hross.
RæktaS land. í nýkomnum búnað-
arskýrslum segir, að árið 1930 hafi
túnstæðin á öllu landinu veriö 26.184
ha., en stærð matjurtagarða 455 ha.
Við útreikninginn var farið eftir til-
greindri stærð túna og matjurtagarða
við fasteignamatið 1930. Við þær
jarðir, sem það var ekki tilgreint,
samkvæmt eldri mælingum. að við-
bættri þeirri nýrækt, sem síðan hefir
orðið, samkvæmt jarðabótaskýrslum.
Afstaðan til
stóttanna.
Blekkingin mikla.
íhaldið hefir jafnan haldið því
íram, að það væri flokkur allra
stétta í landinu. Láglaunuðu stétt-
irnar og hálaunamennimir ættu
jafnt að njóta góðs af því, ef það
íæri með völdin. Bæði iðjumennimir
og þeir iðjulausu, sem á annara
vinnu lifa, ættu að styðja það, því
það berðist fyrir beggja hag. Hins-
vegar hefir íhaldið haldið því kröft-
uglega fram, að hinir flokkarnir, og
þá sérstaklega Framsóknarfiokkur-
inn, værl þröngsýnn flokkur fárra
stétta.
þessi kosningapistill er svo oft end-
urtekinn, að það er full ástæða, að
taka hann til nánari ihugunar. Er
þá fyrst að athuga, hvort það er
mögulegt fyrir sama flokk að berjast
fyrir hagsmunum allra stétta, og
síðan, hvernig íhaldið hefir imnið
þessu hátthrópaða stefnuskráratriði
sínu, að vera flokkur allra stétta.
Við sjávarútveginn er t. d. ástandið
þannig, að flestir þeir, sem útgerð-
ina eiga, stunda ekki atvinnuvegina
sjálfir, en kaupa til þess allan vinnu-
kraft fyrir ákveðið erð. Vinnukraít-
inn leggur sjómannastéttin fram.
Hennar hagsmunir eru að fá sem
mest kaup. Hagsmunir skipseigenda
eru þeir aftur á móti, að borga sem
allra minnst. Hér er skörp mótsetning,
sem helzt við, að ástandinu óbreyttu.
Hagsmunir annarar stéttarinnar leiða
það af sér, að hún sýnir hinni yfir-
troðslur og jafnvel fullkomin rang-
indi. Og í baráttunni hrósar sú sigr-
inum, er betur stendur að vigi. í
þessu tilfelli útgerðannannastéttin.
Ilvernig ætlar íhaldið að berjast
fyrir hagsmunum beggja þessara
stétta? Hvernig ætlar það aö bæta
hag útgerðarmannanna, án þess að
ganga á hlut sjómannastéttarinnar?
Hvernig treystir það sér til að bæta
kjör sjómannanna, án þess að rýra
tekjur útgerðarauðvaldsins?
þá má nefna t. d. neytendurna
og milliliði í verzluninni. Neytend-
urnir þurfa að fá vörurnar fyrir
sem lægst verð. Takmark millilið-
anna er aftur það, að hagnast sem
mest á því að selja vörumar, og
það er liægt á þann eina hátt, að
hækka hana í verði. Hagsmunir
þessara aðilja hljóta þvi alltaf að
rekast á, meðan það ástand helzt,
sem íhaldið vill varðveita.
Hvernig berst íhaldið fyrir hags-
munum beggja þessara stétta? Hvern
ig ætlar það að láta neytendurna fá
nauðsynjar sinar fyrir réttlátt verð,
öðruvísi en að minnka milliliðagróð-
ann? Hvernig ætlar það að auka
liagnað milliliðanna öðruvísi en að
láta það bitna á neytendunum?
það má benda á fleiri staðreyndir
sömu tegundar. Nærtækt er að minna
á húseigendur og þá, sem leigja af
þeim húsnæði. Leigjendumir þurfa
að fá húsnæðið sem ódýrast. Hús-
eigendur vilja fá sem hæzta leigu.
Andstæðir hagsmunir eru hér enn
á ferðinni og verða ekki samræmdir,
að íhaldsfyrirkomulaginu óbreyttu.
Hvernig getur íhaldið unnið fyrir
hag beggja þessara aðilja? Getur það
útvegað leigjendum ódýrt húsnæði á
annan hátt en að draga úr tekjum
húseigenda? Getur það aukið hagnað
húseigendanna öðruvísi en að hækka
húsaleiguna?
þessi dæmi sýna, að það er ógern-
ingur að vinna að hag allra stétta,
og- eigi að fara að bæta hagsmuni
einhverra þessara stétta, þá verður
það fyrst og fremst á kostnað ann-
arar. Meðan fjárhagsleg og félags-
- leg aðstaða skiftir mönnum í and-
stæðar hagsmunaheildir, getur eng-
inn flokkur unnið fyrir hagsmuni
allra stétta. Að halda slíku fram, er
kosninga-„númer“ af verstu tegund.
í þjónastu rangsleitninnar.
Og hvernig hefir íhaldið barizt fyr-
ir hag hinna ýmsu stétta innan þjóð-
félagsins?
Ekki hefir það barizt fyrir hag
bændanna. það hefir barizl gegn allri
viðleitni hins opinbera til að rétta
við hag landbúnaðarins. það Jiefir
barizt gegn því að bændurnir fengju
gott verð fyrir afurðir sínar. það
hefir barizt fyrir því, að okrað væri
á aðkeyptum nauðsynjuin bændanna.
Með öllum mögulegum meðölum hefir
það reynt að eyðileggja sannvirðis-
verzlanir þeirra, samvinnufélögin. í
öllum málurn hefir það risið öndvert
hagsmunum bændanna.
Ekki hefir íhaldið barizt fyrir um-
bótum á kjörum sjómannastéttarinn-
ar. það hefir barizt gegn þvi, að
hún fengi styttan vinnutima. ]iað
hefir barizt gegn því, i hvert ein-
asta sinn, er því hefir verið hreyft,
að hún fengi betra kaup. það hefir
barizt gegn þvi, að hún væri betur
tryggð fyrir slysförum, atvinnumissi
o. fl. því líku. í öllum málum hefir
það barizt gegn hagsmunamálum sjó-
mannastéttarinnar.
Ekki hefir íhaldið barizt fyrir Jiags-
munum neytendanna, hvort heldur
eru í kauptúnum eða sveitum. það
liefir barizt gegn allri sjálfsbjargar-
viðleitni þeirra um að útvega sér
nauðsynjarnar á ódýran hátt. það
hefir barizt gegn því, að þeir með
samtökum sínum gætu tryggt sér
góðar og ósviknar vörur. Við hvert
tækifæri, sem hefir gefizt, hefir það
unnið á móti hagsmunum neytend-
anna.
Ekki hefir íhaldið barizt fyrir hin-
ar mörgu húsnæðisleigjendur í kaup-
stöðunum. það hefir barizt gegn því,
að sett yrðu takmörk fyrir hárri
húsaleigu. það hefir barizt gegn því,
að komið yrði upp verkamannabú-
stöðum. það hefir barizt gegn sam-
vinnubyggingarfélögunum. í öllum
málum hefir það unnið gegn hags-
munum húsnæðisleigjendanna.
Hefir íhaldið þá ekki barizt fyrir
hagsmunum neinna stétta? Jú. í-
lialdið hefir barizt fyrir hagsmun-
um útgerðarmanna. í hverri einustu
kaupdeilu við sjómennina hefir það
dregið þeirra taum. Gegn hverri ein-
ustu tilraun til að hnekkja yfirráð-
um þeirra hefir íhaldið öndvert ris-
ið. það hefir á allan mögulegan hátt
reynt að skapa þeim enn betri að-
stöðu. það hefir lagt fram alla sina
krafta til að vinna fyrir þá.
íhaldið hefir líka barizt fyrir hags-
munum milliliðanna. það hefir reynt
að sýna fram á það, með öllum
sínum blaðasæg, að þeir væru alveg
ómissandi og þeirra verzlunaraðferð
hin eina rétta. það hefir aldrei lint
árásum sínum gegn þeim, sem hafa
unnið ^ móti milliliðunum. íhaldið
hefir verið fiokkur milliliðanna.
íhaldð hefir líka barizt fyrir þá,
sem leigt hafa hús sín út. Gegn öll-
um tilraunum til að lækka húsaleig-
una hefir það barizt með öllum sín-
um krafti. það væri synd að segja,
að íhaldið hafi ekki reynst ötult og
dugandi í baráttu sinni fyrir hárri
húsaleigu.
Hvaða niðurstaða verður þá dregin
af ofangreindum staðreyndum?
Sú, að ihaldið hefir barizt í svo
að.segja hverju máli gegn hagsmun-
um þeirra stétta, sem ver eru settar
innan þjóðfélagsins. það hefir alltaf
verið flokkur eignamannanna, há-
tekjumannanna, mannanna, sem hafa
sölsað undir sig auð og yfirráð og
af engu vilja missa til að bæta ann-
ara hag.
Hreinar línur.
Um Framsóknarflokkinn hefir það
alltaf verið skýrt fram tekið, að hann
væri ekki flokkur allra stétta og
slík blekking hefir honum aldrei til
hugar komið. Hann hefir frá upphafi
verið flokkur hinna fjölmennu stétta,
sem lifað hafa á eigin vinnu og orð-
ið að leggja fram drjúgan skerf til að
halda eyðslustéttunum uppi. Meðal
bændanna hefir hann átt sitt aðal
fylgi. En fylgi verkamanna og sjó-
manna við hann fer stöðugt vaxandi
og þá sérstaklega samvinnumanna.
Hann hefir hingað til haldið bezt
uppi baráttunni gegn auðmannastétt-
unum, útgerðarmönnunum, milliliðun-
um og húsaeigendunum og mun
halda henni áfram. Hann er á móti
þvi að einn geti hagnast á annars
kostnað, því hefir það réttilega ver-
ið um hann sagt, að hann væri auð3-
jöfnunarflökkur.
Úrlausnir Framsóknarflokksins eru
þær, að draga úr hagsmunamótsetn-
ingunni, sem aðgreinir stéttirnar.
Slíkt verður bezt gert með samvinnu-
félagsskapnum. Samvinna framleið-
enda, sem skifta arðinum bróðurlegu
á milli sín, samvinna neytendanna,
sem útvegar þeim á ódýran hátt góðar
og ósviknar nauðsynjar, eru úrlausn-
araðferðirnar, sem Framsóknarflokk-
urinn vill beita.
Milli þessara tveggja flokka á ís-
lenzka þjóðin að velja.
Annarsvegar flokksins, sem þykist
berjast fyrir allar stéttir, en vinnur
aðeins fyrir hinar fámennu auð-
mannastéttir. Hinsvegar flokksins,
sem segir skýrt og ákveðið, að hann
sé aðeins flokkur, sem vinnur fyrir
bættum kjörum iðjumannanna í land-
inu og starfar samkvæmt því. Ann-
arsvegar flokkur, sem hefir misskift-
ingu auðsins og yfirdrottnun fárra
einstaklinga fyrir höfuðtakmark. Hins
vegar flokksins, sem vill að þjóðin
sé ein hagsmunaheild og að stétta-
skiftingin byggist ekki á þeim grund-
velli, að fjármagnið og aðstaðan- til
lifsgæðanna geri þær að fjandmönn-
um, en nú er þannig ástatt. Friðsam-
leg samvinna og réttlát skifting auðs-
ins, er aðalatriðið í baráttu Fram-
sóknarflokksins.
-----o-----
Á bíl yfir Sprengisand. í síðasta
blaði Tímans var þess getið, að þeir
Sigurður Jónsson frá Laug, Jón Vlðis
mælingamaður, Einar Magnússon og
Valdemar Sveinbjörnsson mennta-
skólakennarar hefðu farið nýlega á
lítilli fordbifreið (gamla Ford) norð-
ur yfir Sprengisand. Er hér nánar
skýrt frá þessu merkilega ferðalagi.
þeir félagar lögðu upp úr byggð frá
Galtalæk í Landsveit. Héldu þaðan
inn að Tungná og tókst með erfiði
og harðneskju að ferja bílinn þar
yfir á fjárferju, er Holtamenn eiga
við ána. Héldu þeir- svo áfram norð-
ur þar til þeir komu að Mýri í
Bárðardal, sem er efsti bær í dalnurn
vestan Skjálfandafljóts. Sex daga
voru þeir félagar á milli bygða, en
þar af fór einn dagur að mestu i að
ferja bílinn yfir Tungná og mæla
fyrir brú á henni. Annaðist Jón Víðis
það. Er þarna gott brúarstæði og er
áætlað að sú brú kosti ekki meir en
16 þús. kr.. Fyrstu tvo dagana í ó-
bygðum fengu þeir félagar gott veð-
ur, enda komust þeir þá alla leið af
Búðahálsi, er liggur upp frá Tungná,
á milli þjórsár og Köldukvíslar, og
norður fyrir Fjórðungsöldu, er liggur
norðarlega á Sprengisandi. En þar
skall á þá hríð og hélst hún þar til
þeir komu að Kiðagili. Úr því var
stórrigning og þoka alla leið til
bygða og tafði það ferðina mjög. —
Vegalengdin frá Galtalæk að Mýri,
mæld á korti, er sem næst 220 km.,
en auðvitað fóru þeir félagar miklu
lengri leið, þar sem þeir urðu að
leita að færum vegi. Alla þessa leið
telja þeir félagar að gera megi að
góðum bílvegi, með ótrúlega litlum
tilkostnaði. Auðvitað þarf að brúa
Tungná, en önnur vatnsföll kváðu
ekki vera til tafar á leiðinni. Mjög
róma þeir hina fögru og mikilfeng-
legu fjallasýn, er þeir höfðu meðan
veður var bjart, sérstaklega af norð-
anverðum Búðahálsi. En útsýni
höfðu þeir sama og ekkert eftir að
halla tók til norðuriands og hafa
þeir sjálfsagt misst þar mikils. —
För þessi er hin frækilegasta og mun
gleðja alla þá, er fjallferðum unna,
og ekki mun þess langt að bíða, nð
þetta vcrði fjölfarin skemmtiferða-
leið. Telja þeir félagar, að þessi leið
til Norðurlands muni verða miklu
fljótfarnari og þægilegri en sú, sem
nú er farin.
Akureyringar hafa nú veitt volgu
vatni ofan úr Glerárgili í sundlaug
sína og eykur það mjög aðsókn að
I sundnámi í bœnum. Er það mikil
framför og sómi fyrir bæinn.