Tíminn - 29.09.1938, Blaðsíða 2

182
TÍMDíN, fimmtiidagiiiii 29. sept. 1938,
46. blað
fíminn
Fimtudaginn 29. sept.
Verzhmarálagníngín
í Reykjavík
Því hefir verið veitt almenn
eftirtekt í Reykjavík, að ýmsar
vörur hafa hækkað mjög mikið
í verði nú í seinni tið, svo að
óviðunandi má teljast. Af nauð-
synjavörum á þetta aðallega við
um þrjár vörugreinir: Vefnað-
arvöru, skófatnað og búsáhöld.
Auðvitað hefir verið talsvert
kvartað yfir þessu háa verði. En
kaupsýslustéttin hefir í blöðum
sínum, Morgunblaðinu og Vísi,
gefið eina állsherjar skýringu á
verðhækkuninni. Skýringin er
sú, að tollar til ríkissjóðs af
þessum vörum hafi verið hækk-
aðir svo mjög í seinni tíð, að af
þeim orsökum hafi verðið orðið
að stórhækka. Kaupendum var-
anna er með öðrum orðum ætl-
að að trúa því, að það sé Al-
þingi og ríkisstjórnin, sem
valdi hinu háa verði varanna
og verðhækkunin renni í ríkis-
sjóðinn. Og enginn vafi er á þvl,
að fjöldi fólks í Reykjavík,
einkum það, sem fylgir Sjálf-
stæðisflokknum að málum, hef-
ir trúað því, að hér væri satt
frá sagt, að hækkun verðsins
stafaði af hækkun á tollum.
Nú er það vitaskuld alveg
rétt, að tollar hafa verið tals-
vert hækkaðir á ýmsum þeim
vörutegundum, sem hér er um
að ræða. Þó má vekja athygli
á því, að mikið af skófatnaðin-
um er tollfrjáls, innlend iðn-
aðarvara. En hinu munu menn
almennt varia hafa gert sér
grein fyrir, að þó að tollar hafi
verið nokkuð hækkaðir, þá er
tollupphæðin í heild svo lítill
hluti af verði varanna, að
hækkunin ein, sem á tollinum
hefir orðið, er alveg hverfandi.
í síðasta blaði Tímans var því
heitið að birta fyrir alþjóð
manna nokkrar staðreyndir,
sem úr gætu skorið í þessu
máli. Það er gert á öðrum stað
hér í blaðinu. Og margir, sem
lesið hefir staðhæfingar Mbl.
og Vísis um að háa vöruverðið
væri tollunum að kenna, munu
verða undrandi, þegar þeir sjá
þær óhrekjanlegu tölur, sem
hér liggja fyrir.
Þegar sundurliðað er verð
þessara 11 vörutegunda, kemur
það í ljós, að tollurinn til ríkis-
ins er lægst 10% og hæst 42%
af innkaupsverði. En álagning
verzlananna sjálfra er lægst
65% og hæst 254% af innkaups-
verði.
Og viðvíkjandi tollupphæð-
unum er rétt að vekja athygli á
því, að hér er um allan tollinn
að ræða. Þessi tollur er að sumu
leyti gamall tollur og að öðru
leyti hækkun síðustu ára. Ef
ekki væri tekinn nema sá hluti
tollsins, sem er hækkun i tíð
núverandi stjórnar, yrði hundr-
aðshluti hennar af innkaups-
verðinu vitanlega miklu lægri.
Af þessu má sjá, hvílík frá-
munaleg firra og ósvífni það er
hjá kaupmannablöðunum að
telja fólki trú um að það sé
fyrst og fremst þessi tiltölu-
lega lága upphæð, sem veldur
hinu háa verði.
Þegar athugaður er rekstur
og afkoma ýmsra verzlana í
Reykjavíkurbæ, þarf engum að
koma það á óvart, að verzlunar-
álagningin er svo gífurleg, sem
hér kemur í ljós. Það er vitað,
að innflutningur þessara verzl-
ana hefir stórlega minnkað
vegna innflutningstakmarkana
í seinni tíð. Þó hafa þær ekki,
svo séð verði, minnkað fólks-
hald sitt til verulegra muna og
samdráttur í vörumagni sýnist,
þrátt fyrir það, ekki hafa dregið
mjög úr gróða þeirra, ef litið er
á opinber gjöld. Og þannig hafa
þær ekki getað haldið við nema
með því móti að láta viðskipta-
mönnunum blæða.
Það er hinsvegar athyglis-
vert, að á ýmsum algengustu
nauðsynjavörum, t. d. matvör-
um erlendum, sem kaupfélagið
ræður verðlagi á, hefir verð
nokkurnveginn staðið í stað í
seinni tíð. Kaffi og sykur er t.
d. lægra nú en 1934. Þar hafa
kaupmannaverzlanirnar orðið
að haga sér eftir verðlagi sam-
vinnumanna.
Vðruokur kaupsýslumanna
í Reykjavík
Mbl. segir, ad það stafií afi tolla-
hækkun. - En rannsókn sýnír, að
t. d. þegar tollurinn er 24°|0, er
verzlunarálagníngín 248°|0 afi ínn-
kaupsverði
Því var haldið fram í síðasta
blaði Tímans, að álagning
verzlana í Reykjavík á ýmsar
nauðsynlegar vörur væri svo
gífurleg orðin, að sjálfsagt væri
að grípa til lagaheimildar til að
setja hámarksverð á 'þessar
vörur. Blöð Sjálfstæðisflokks-
ins hafa hinsvegar reynt að
telja fólki trú um, að þetta háa
verð stafaði aðallega eða ein-
göngu af því, að tollar til ríkis-
sjóðs af þessum vörum hafi
verið hækkaðir.
Hér er um dæmafáa óskamm-
feilni að ræða. Þess vegna hefir
nú Tíminn látið rannsaka toll-
og verzlunarálagningu á nokkr-
um þeim vörutegundum, sem
Vörutegund
Striga8kór,japanskir(par) 1,84
Kápuefni, ítaiskt (mtr.) 5,23
Léreft — — 0,52
Satin — — 1,65
Ferðat., Italskar (40 cm.) 2,87
Georgette kjólaefni (mtr.) 0,76
Gardínuefni, ítalskt — 2,14
Sængurveraefni — — 0,92
Alum.rafsuðup.,þýskt(stk) 19,06
Tauvindur — — 17,76
Mjólkursett — 4,89
Eins og sjá má á þessu, er
tollurinn til ríkisins á þessum
11 vörutegundum, ekki nema
hverfandi á móts við verzlunar-
álagninguna. Á kápuefni er
verzlunarálagningin t. d. kr.
11,55 en tollurinn aðeins kr.
1.12 pr. metra. Menn sjá, hvort
það ffeipti sérlega miklu máli í
En verzlunarokur það, sem
hér á sér stað í einstökum
greinum og nú hefir verið flett
ofan af með greinilegum dæm-
um, gengur svo langt, að ekki
má við svo búið standa. Og ó-
skammfeilni kaupmannablað-
anna, þegar þau leyfa sér að
skella skuldinni á ríkisvaldið
hér er um að ræða, og birtist
niðurstaðan hér á eftir.
Skýrsla sú, er hér fer á eftir,
er um 11 vörutegundir. Tilgreint
er í skýrslunni í fyrsta lagi inn-
kaupsverð vörunnar og annar
kostnaður fyrir utan toll. í
öðru lagi tollur til ríkis-
sjóðs (af þeirri upphæð er
tollhækkun síðustu ára vitan-
lega ekki nema nokkur hluti).
í þriðja lagi álagning verzlunar-
innar. í fjórða lagi búðarverð
vörunnar. í fimmta lagi hundr-
aðshluti tollsins af innkaups-
verði. í sjötta lagi hundraðs-
hluti álagningarinnar af sama
verði. Skýrslan um þessar 11
vörutegundir fer hér á eftir:
L_ i lm tf CD B c = c *o Im > K. “ > “íSjí £ é > u. “ c
O 1— M CJ >. -k, IO -a CQ X r « "c ^ X £ Cð
kr. kr. kr.
0,51 2,15 4,50 33°/0 141 %
U2 11,55 18,00 24°/0 248%
0,07 0,76 1,35 16°/0 172%
0,18 3,67 5,50 130/« 248%
0,77 4,36 8,00 35% 200%
0,31 1,93 3,00 41% 254%
0,21 2,90 5,25 10% 138%
0,37 1,51 3,00 43% 194%
2,29 11,65 33,00 13% 65°/°
5,73 12,51 36,00 36% 80%
1,44 8,67 15,00 380/0 230%
þessu sambandi, þó tollurinn
væri lækkaður t. d. um helming
á þessari vörutegund, eða nið-
ur í 56 aura pr. metra. Hundr-
aðshluti tollsins af innkaups-
verði er 24%, en hundraðshluti
álagningarinnar af innkaups-
verði hvorki meira né minna en
fyrir hina óhæfilegu verzlunar-
álagningu, ætti að vera ríkis-
stjórninni hvöt til að nota nú
þegar þá heimild, sem hún í
lögum hefir til að stemma stigu
fyrir því, eftir því sem unnt er,
að almenningur sé féflettur til
ágóða fyrir fámenna kaup-
sýslustétt.
Mannamunur
Svar til Gísla Jónssonar
frá Bergi Jónssyni alþm.
Greinin „Auglýsið verk yðar“,
sem birtist í Tímanum hinn 22.
þ. m., hefir sýnilega gefið hr.
vélaumsjónarmanni Gísla Jóns-
syni, kærkomið tækifæri til þess
að lýsa enn á ný fyrir alþjóð lítil.
mennsku minni og hlutdrægni,
en mikilmennsku og óeigingirni
hans sjálfs. í grein í Morgun-
blaöinu, undir yfirskriftinni
„Þjóðarhagsmunir — flokks-
hagsmunir“,lýsir hann því átak-
anlega hvernig hann af alhuga
og einlægni vilji vinna að hags-
munamálum Barðstrendinga, og
„flytja þeim tækni nýja tfm-
ans“, en ég hinsvegar fylgi þeirri
„helstefnu“, með tilliti til
flokkshagsmuna, sem miðar að
því, að halda við atvinnuleysi
og eymd og volæði hjá kjósend-
um mínum og fyrri sýslungum.
Og þetta er enginn hugarburð-
ur hjá þessum óeigingjarna ást-
vini hinna bágstöddu. Síður en
svo. Allt er sannað með frásögn
af samtali, sem við áttum sam-
an á skrifstofu minni í fyrra-
haust, frásögn, sem auðvitað
þarf engra vitna við, úr því
hinn óeigingjarni ástvinur
hinna bágstöddu segir frá.
Miklir ógæfumenn mega Barð-
strendingar vera, að hafa kosið
annað eins ómenni eins og mig
fyrir þingmann, 4 sinnum í
röð og átt þó kost á eins óeigin-
gjörnu stórmenni og Gísla
Jónssyni, sem auk hins tak-
markalausa velvilja, hefir fullar
hendur fjár. Ólíklegt að þeir
velji ekki betur næst.
Ég ætla ekki að rengja Gísla
Jónsson um það, að hann álíti
slíkt regindjúp vera staðfest á
milli okkar, sem grein hans gef-
ur í skyn. Eplið fellur sjaldan
langt frá eikinni. Gísli er bróð-
ir eins af okkar þekktustu
skáldum, Guðmundar Kambans,
og þess hefir áður orðið vart, að
gneistar af skáldskapargáfu
Kambans eru í bróðurnum, þótt
hann hafi eigi enn lagt út í
samkeppni við bróður sinn um
skáldalaun. En ég ætla nú samt
að leyfa mér, að athuga lítils-
háttar stoðirnar undir hinum
hógværu og lítillátu kenningum
Gísla.
Hann kom á skrifstofu mína
í fyrrahaust, og spurði mig,
hvort ég vildi koma með honum
til Jóns Árnasonar framkv,-
stjóra, til þess að tala um
frystihússbyggingu í Flatey.
Þetta er enginn skáldskapur.
248%.
En úr því fer frændsemin við
Kamban að bera sannleikann í-
skyggilega ofurliði. Ég neitaði
alls ekki að fara með Gísla til
Jóns Árnasonar, til þess að tala
um þetta mál, sem bæði Flat-
eyingar og alþingismenn vita,
að lengi hefir verið áhugamál
mitt, en vegna þess, að ég
vissi eigi hversu hugleikið Jóni
væri að tala um mál þetta við
Gísla, sagði ég Gísla, að ég
skyldi athuga hvort réttara
væri, að við töluðum saman við
Jón, eða aðeins annar okkar.
En jafnframt sagði ég honum,
að þetta væri mikið áhugamál
mitt, og ég vildi á allan hátt
vinna að framgangi þess. Um
hádegi sama dag símaði ég til
Jóns Árnasonar, og spurði hann
hvort hann vildi að ég yrði við
ósk Gísla, um að koma með hon-
um til hans og ræða um
frystihúsmálið, sem Jón Árna-
son getur vottað, að ég hefi oft
beðið hann að styrkja, en hann
kvaðst eigi óska eftir, að ég
færi að draga Gísla með mér til
hans. Þetta er sannleikurinn
um eina atriðið í frásögn Gísla,
sem hefir sannleiksneista í sér
fólginn.
Er við Gísli höfðum haft þessi
fáu orðaskipti um frystihúss-
málið, áþurði ég hann í fullri
vinsemd, hvað hann vildi leggja
til viðreisnarmála Bílddælinga.
Svaraði hann þá með hinum
mesta hroka og yfirlæti, að þau
mál þyrfti ég ekki að hugsa um,
því hann myndi kaupa Bíldudal,
„og þá fær enginn að fram-
kvæma þar neitt án míns leyf-
is“. Bætti hann því síðan við,
að ég skyldi engar áhyggjur
hafa út af málum Bílddælinga,
því hann sjálfur myndi sjá fyrir
þeim.
Með þessum svörum er það
víst, sem Gísli þykist hafa skír-
skotað til drengskapar míns, og
þá er það sennilega sem honum
virtist „sem þingmaðurinn
svignaði eitt augnablik“. En þó
kemst gneistaflug skáldskapar-
ins í hámark, þegar Gísli hefir
þessi orð eftir mér: „Það er
enginn velgerningur, Gísli Jóns-
son, að flytja þessum mönnum
tækni nýja tímans. Ég þekki
þessa menn og þessa sýslu, hefi
verið sýslumaður þeirra og
þingmaður, og þegar þeir hafa
náð þeim þroska að geta tekið
á móti því, sem þér viljið nú
flytja þeim, þá gerum við Fram-
sóknarmenn það, án aðstoðar í-
haldsins.“
Gísli Jónsson! Hverjum ætl-
ið þér að trúa því, að ég hafi
viðhaft þessi orð um Barð-
strendinga? Næst þegar þér
ætlið að skrökva upp á mig ein-
hverju, skuluð þér fylgja því
ráði mínu, að leita til einhvers
vitrari manns heldur en þér er-
uð, manns, sem kann þó að
minnsta kosti að skrökva senni-
lega. Hvaða „tækni nýja tím-
ans“ er að velta sér í hinu metn-
aðarsjúka höfði yðar, sem ég
ekki gæti unnt Barðstrending-
um? Og hver haldið þér að trúi
því, að ég hafi farið að niðra
Barðstrendingum og bregða
þeim um þroskaleysi í yðar
eyru? Nei, betur má ef duga skal,
Gísli! Ef þingmennskudraumaT
yðar eiga einhverntíma að ræt-
ast, skuluð þér vara yður á því,
að auglýsa ekki um of ósann-
sögli yðar. í fullri einlægni skal
ég segja yður það, að ég þekki
enga þá menn í Barðastrandar-
sýslu, sem myndu trúa því, að
ég hefði hugsað nokkuð í þá átt,
sem þér segið, að ég hafi sagt
við yður. Til hvers haldið þér,
að ég berjist fyrir brúargerðum,
vegagerðum, símalagningum,
lendingarbótum, frystihúsum,
rækjuverksmiðjum, sundlaug-
um, læknabústöðum, talstöðv-
um og öðrum framförum fyrir
Barðstrendinga, ef ég álít þá
ekki nægilega þroskaða til þess
að njóta þesskonar framfara?
Þér vitið það vel og hafið sjálf-
ur í raun og veru játað það með
grein yðar, að rétt er frá skýrt
í greininni „Auglýsið verk yðar“,
um það, að ég lagði með því af
fullri einlægni, að þér fengjuð
15 þús. kr. lánið úr fiskimála-
sjóði til rækjuverksmiðjunnar,
og að veittar verða 10 þús. kr.
í styrk úr ríkissjóði til bryggj-
unnar yðar á Bíldudal. En vissu-
lega gerði ég það ekki í góð-
gerða- eða ölmususkyni við yð-
ur, heldur eingöngu til þess að
styrkj a atvinnumál Bílddæl-
inga. Ef þér leitið vel í huga yðar
munuð þér áreiðanlega minnast
þess, að skömmu eftir að þér
komuð suður á skrifstofu mina
í fyrrahaust, símaði ég til yðar
(vegna þess, að þér létuð mig
ekkert frá yður heyra) og til-
kynnti yður þá, að svo framar-
lega sem þér hefðuð einhver
framfaramál í huga fyrir Barð-
strendinga, þá væri mín aðstoð
ávallt til reiðu, og þér sögðuð, að
þér mynduð koma til mín, ef svo
væri. Hversvegna létuð þér mig
aldrei frá yður heyra?
Menn nokkrir af Bíldudal
koma til mín á sjúkrahús, sem
ég lá á í þingbyrjun 1938 og
sögðu mér, að þér vilduð eiga tal
við mig út af fyrirætlunum yðar,
en látið í stað þess bera þau
ósannindi út á Bildudal, að ég
gerði allt, sem í mínu valdi stæði
til þess að hindra framkvæmdir
yðar? Hversvegna leyfðuð þér
yður, að segja það gegn betri
vitund í framsöguræðu yðar á
„vígsluhátíðinni" á Bíldudal, að
ég hefði gert allt, sem ég hefði
getað til þess að koma í veg fyrir
framkvæmdir yðar? Þér hljótið
þó að vita, að þér fórum þar með
ósatt mál um fjarstaddan mann.
Kjósendur mínir í Barða-
strandarsýslu munu dæma um
þetta mál á milli okkar Gísla
Jónssonar, og ég ber engan kvíð-
boga fyrir dómnum. Og ég vil
(Framhald á 3. síðu.)
Framkvæmd kjötlaganna
í f jögur ár
Kjötverðlagsnefnd hefir nú
starfað í fjögur ár. Eftir þau ár
liggja fyrir skýrslur um eitt og
annað er slátruninni viðkemur.
Sláturfjárfjöldi Kjötþungi
alls tonn
1933: 327258 4385
1934: 395640 5229
1935: 369458 5011
1936: 380802 5338
1937: 449388 6310
Þegar menn minnast þess, að
síðan 1933 hefir fénu fækkað í
landinu um fullan y6, þá virðist
fljótt á litið, undarlegt, að slátr-
unin skuli ekki hafa minnkað
líka. En hér ber þess að minnast,
að 1933 voru mikil vanhöld í
lömbum að vorinu og 1937 er
slátrun óvenjulega mikil, bæði
vegna lélegs heyskapar á stórum
hluta landsins og mæðiveikinn-
ar, sem bæði gerði, að mikið var
Margt er það í þessum skýrsl-
um, sem ég tel, að bændur al-
mennt þurfi að vita skil á. Því
mun ég skýra nokkuð frá þeim.
drepið af veiku fé, og líka að
menn drápu fé, sem heilbrigt var
af ótta við, að það myndi fá
veikina og drepast arðlaust.
Eftir þessu ætti að mega búast
við því, eins og fjárfjöldinn í
landinu er nú, að meðalslátrun
sé um 350 þúsund fjár, og af því
fáist um 5000 tonn af kjöti.
Salan utan lands og innan.
Útflutningskjötið hefir verið
selt í Englandi, Noregi, Dan-
mörku, Svíþjóð og Færeyjum.
Freðkjöt er selt í Englandi,
Danmörku og Svíþjóð. í Englandi
mátti ekki selja nema 1100 tonn,
þar til seint á sláturtíð 1938. Þá
fékkst leyfi til að selja þar 600
tonn til viðbótar. Sama viðbótar-
leyfi fyrir freðkjötssölu fékkst
1937. Hvort það fæst 1938, veit
enginn nú.
Saltkjötsmagnið, sem selja
hefir mátt í Noregi, hefir farið
minnkandi og fór 1937 niður í
lágmark, 6000 tunnur. Ef meira
er selt þangað, þarf að borga af
því aukatoll, og er hann um 10
aurar af hverju kgr.
Það kjöt, sem ekki selst á þessa
markaði, hefir orðið að selja í
landinu sjálfu.
Eftirfarandi tafla sýnir hvern-
ig kjötsalan hefir skipzt eftir því,
hvort kjötið er selt í landinu eða
ekki:
Saltkj. Freðkj. Selt Seltí
útfl. útfl. úrlandi landinu
kg. kg. kg. kg.
1933 1082297 988476 2070773 2314853
1934 1021412 1587157 2608569 2621194
1935 959948 1656448 2616396 2394522
1936 953201 1977700 2930901 2407386
1937 841370 2356838 3198208 3111768
Þegar sláturtíð byrjaði haustið
1935, var enn óselt frá slátrun
haustsins áður um 120 tonn, og
ber því að draga það frá inn-
anlandssölu 1934, en bæta því við
söluna 1935. Á sama hátt er nú
óselt um 300 tonn frá slátrun
1937, og hefir því innanlandssal-
an því ekki verið nema um 2800
tonn.
Af þessu má ætla að af meðal-
kjötmagninu — sem ætla má að
sé um 5000 tonn — seljist um
helmingurinn í landinu, en hinn
helminginn verði að selja úr
landi.
Slátrun hjá kaupmönnum og
samvinnufélögum.
Síðan 1934 mega þeir einir
slátra og seija kjöt í heildsölu,
sem fá til þess leyfi kjötverðlags-
nefndar. Nefndin má hinsvegar
veita þeim einum slík leyfi, er
slátruðu 1933. Nefndin hefir síð-
an hún tók til starfa, fylgt þeirri
reglu, að láta þá, sem höfðu
heimild til að fá sláturleyfi fá
það, og þá svipaða fjártölu og
slátrað hafði verið árið áður, og
þó alltaf rúmt, svo að hver geti
þess vegna slátrað því, sem hann
fengi.
Skipting sláturfjárins og kjöt-
þungans milli kaupmanna og
samvinnufél. hefir verið þessi:
Slátrað hjá samv.fél. Hjá kaupm.
Árið Tala Kjötþ. Tala Kjötþ.
1934 318660 4169977 76980 1014786
1935 301838 4063039 67620 889356
1936 312852 4379420 67950 902311
1937 381578 5338800 67810 914151
í þessu sambandi vil ég benda
á, að kaupmenn slátra mestu
1934. Skyldi það geta staðið í
sambandi við innheimtu skulda
frá árunum áður, þegar kjöt-
verðið var svo lágt, að það hrökk
ekki til að borga úttektina hja
mörgum? Hinsvegar kemur öll
aukning kjötsins 1937 til sam-
bandsfélaganna, enda var þá sal-
an til Noregs komin niður í lág-
mark og erfitt um sölu. En
bændur þurftu að farga fénu og
einhver varð að reyna að koma
því í verð, þó það væri mikið að
vöxtunum og erfitt um markað-
ina.
Kjötverðiff.
Síðan kjötverðlagsnefnd tók
til starfa, hefir hún ákveðið inn.
anlandsverðið á kjötinu í heild-
sölu. Af hverju kgr. af dilkakjöti
og kjöti af geldfé hefir verið
greitt verðjöfnunargjald, sem
runnið hefir í Verðjöfnunarsjóð.
Af kjötinu, sem selt er úr landi,
er verðjöfnunargjaldið endur-
greitt, þegar fyrir liggja skilríki
um útflutninginn, en verðjöfn-
unargjaldið af kjötinu, sem selt
er í landinu, er aftur varið til
þess að greiða verðuppbót á út-
flutta kjötið, svo munurinn á
því, sem bændur fá fyrir það,
og kjötið, sem selt er í landinu,
verði minni.
Innanlandsverðið hefir alltaf
verið sett það hátt, að það væri
nokkru hærra en ætla mætti að
fengist fyrir bezta freðkjöt á er-
lendum markaði, þegar meðal-
kostnaður við hvorutveggja söl-
una væri dreginn frá.
Þegar frá er dreginn meðal-
kostnaður við verkun saltkjöts-
ins, umbúðir og sölu bæði hér-
lendis og erlendis, þá hefir það
selzt svo þessi ár, að verðið til
bænda hefir að meðaltali verið
sem næst þessu:
1934 1935 1936 1937
au. au. au. au.
Söluverð úr landi
netto til bænda
pr. kg.......... 54,3 67,5 69,0 76,7
Verðuppbót úr
Verðjöfnunarsjóði 14,25 11,5 10,0 6,0
Meðalv. til bænda 68,5 79,0 79,0 82,7
Freðkjötið hefir aftur selzt
sem hér segir, og er þá líka dreg-
inn frá allur kostnaður við sölu,
frystingu og verkun kjötsins, og
þá reiknað með meðaltalstölu:
Sambærilegar skýrslur eru ekki
til fyrir liðinn tíma, nema skýrsl-
ur, er Þorsteinn Briem lét safna
fyrir 1933, eftir áskorun frá
Sláturfjártalan og kjötþunginn.
Sláturfjárfjöldinn og kjöt-
magnið sem komið hefir til sölu
ár hvert, hefir verið sem hér
S. í. S. segir:
DILKAR GELDFÉ ÆR Kjöt selt
Tala Kjötþ. Tala Kjötþ. Tala Kjötþ. milli m.
Haustið kgr. kgr. kgr. kgr.
1933: 291563 3713721 18163 372361 17532 299544 ?
1934: 355530 4427757 19522 404433 20588 352573 45000
1935: 345164 4463272 12144 275110 12150 214013 58532
1936: 355728 4792868 9749 216333 15325 272528 56558
1937: 396673 5308917 21631 380903 31084 563131 57025