Tíminn - 21.01.1939, Blaðsíða 2

34
TÍMIIM, laugardagiim 21. janítar 1939
9. lílað
'gímtnn
Laugarduginn 21. jan.
Ábyrffdarlaust
hjal
í blaðinu „Þjóðviljinn“ er í
fyrradag vikið að tillögum bæj-
arfulltrúa Framsóknarflokksins
í Reykjavík viðkomandi fá-
tækraframfærinu og farið um
þær ýmiskonar gjálfuryrðum.
Er svo að orði komist, að sumar
þeirra séu „svívirðilegustu á-
rásir á mannréttindi og lífskjör
verkalýðsins“. Ræðst blaðið
með hinum mestu ósköpum á
Jónas Jónsson út af þessum til-
lögum, En vel má geta þess, út
af því fleiprí blaðsins, sem menn
raunar mega vita, að tillögur
þessar voru undirbúnar og sam-
þykktar af fulltrúaráði Fram-
sóknarfélaganna í Reykjavík, og
að svo vill til, að J. J. hefir, sak-
ir lasleika, ekki einu sinni mætt
á þeim fundum bæjarstjórnar,
þar sem þessar tillögur voru til
meðferðar, heldur varabæjar-
fulltrúi flokksins, Sigurður Jón-
asson. En það er þó vitanlega
aukaatriði í þessu máli.
Aðalatriðið er það, að það er
fyllilega tími til kominn, að
kommúnistar og þeir, sem þeim
standa nærri í hugsunarhætti
að þessu leyti, bæði í Alþýðu-
flokknum og Sjálfstæðisflokkn-
um, fari að gera sér það ljóst,
að ábyrgðarleysishjal þeirra um
atvinnuleysis- og fátækramál,
er það langt frá öllum raun-
veruleika og skynsamlegu viti,
að engir nema vitgrannir eða
sérlega þekkingarsnauðir menn
geta látið blekkjast af því til
lengdar. Enginn, sem af eigin
raun veit hvað skortur og bág-
indi eru, dettur í hug að það sé
ómannúðlegt, að ætla þurfandi
fólki, sem vel er göngufært, að
borða í mötuneyti, þar sem á-
líka langt er að fara heiman
að og frá túngarði til bæjar. En
um þetta var einmitt ein af
þessum svokölluðu „svívirði-
legu“ tillögum Framsóknar-
manna í bæjarstjórn Rvíkur.
Atvinnuleysið hér á landi
verður áreiðanlega aldrei leyst
með skilningslausum stóryrðum
og kröfum, sem ekki byggjast á
veruleika. Til þess að geta úr
því bætt þarf að gera sér grein
fyrir eðli þess og orsök. At-
vinnuleysið í Reykjavík (og þar
sem það er annarsstaðar) kem-
ur til af því, að hin arðber-
andi og aðkallandi störf í bæn-
um eru of lítil til þess að allir
þeir, sem til bæjarins eru komn-
ir geti lagt þar hönd að verki.
Til þess að láta þá, sem af-
gangs eru, hafa lífsviðurværi,
verður þá að gera eitt af þrennu,
greiða þeim fátækrastyrk af
þeim peningum, sem þeix, er
störf hafa á hendi, vinna fyrir,
fá þeim í hendur verkefni í
bænum, sem ekki eru nauðsyn-
lega eða a. m. k. ekki aðkallandi
eða að útvega þeim verkefni
annarsstaðar á landinu, þar sem
þau kunna að vera fyrir hendi.
Það má að vísu segja, að
fjórða leiðin gæti verið fyrir
hendi. En hún væri sú, að reyna
að koma á fót í bænum fram-
leiðslu, sem ekki ber sig undir
venjulegum kringumstæðum, af
því að hún gefur of lítið af sér,
en væri þó hægt að halda gang-
andi, ef kaup atvinnulauss
fólks, sem þannig væri sköpuð
atvinna fyrir, væri xeiknað
henni lægra en venjulegt er.
Það væri eins og þegar engja-
lítill bóndi fer að slá sneggjuna
seinni part sumars, þó að hon-
um hefði ekki komið til hugar
að líta við henni meðan annað
var til. Þa'S er kunnugt, að
verklýðsfélögin álíta að slik úr-
ræði séu hættuleg fyrir kaup-
samninga þeirra, og geti orðið
misnotuð af hálfu atvinnurek-
enda. En með tilliti til þeirra,
sem atvinnulausir eru, þá er
það áreiðanlegt, að mörgum
þeirra myndi líða betur, ef hægt
væri að gera slíkar ráðstafanir
þeim til aðstoðar.
Það væri auðvitað ágætt, að
ýmsu leyti, ef hægt væri að
sjá fyrir öllum atvinnuleys-
ingjahópnum á hverjum tíma,
með því að láta alla hafa sem
svarar venjulegu kaupi annað-
hvort sem styrk eða fyrir að búa
til götur, sem hægt er að kom-
Hín nýja íjárhagsáætlun Reykjavíkur og
óstjórnin á íjármálum bæjarins
Á síðasta bæjarstjórnarfundi
fór fram lokaumræða um fjár-
hagsáætlun Reykjavíkur og var
fjárhagsáætlunin samþykt eins
og Sjálístæðisflokkurinn hafði
frá henni gengið og mjög litlar
breytingar á henni gerð^r, og
voru yfirleitt hvorki breytinga-
tillögur andstæðinga meira-
hlutans við fjárhagsáætlunina
teknar til greina, né tillögur
þær, sem bornar voru fram af
andstöðuflokkunum, í sam-
bandi við fjárhagsáætlunina.
Tillögur þær, sem Framsóknar-
flokkurinn bar fram, og birtar
voru í síðasta blaði Tímans,
voru ýmist felldar eða vísað til
bæjarráðs, sem reynslan hefir
sýnt, að er sama sem að fella
þær, ef meiri hluti bæjarstjórn-
ar er mótfallinn þeim. Tillögu
bar fulltrúi Framsóknarflokks-
ins fram meðan á umræðunum
stóð, svohljóðandi:
„Bæjarstjórnin samþykkir að
fela bæjarráði að rannsaka á
hvern hátt sé auðveldast að láta
Sundhöll Reykjavíkur verða að
meiri notum fyrir almenning í
bænum, t. d. með því að veita
atvinnulausu fólki og verka-
fólki og sjómönnum verulegan
afslátt á aðgangseyri á vissum
dögum eða vissum tímum dags.
Skal bæjarráð leggja tillögur
ast af án. Það skal þó tekið
fram, að á þessum tveim leiðum
er mikill munur. En möguleik-
inn til að gera þetta takmark-
ast af fj árhagslegri getu bæj-
arins, þ. e. a. s. þeirra, sem
vinnu og tekjur hafa. Fátækra-
styrkurinn er yfirleitt ekki
nema brot af venjulegu kaupi,
og atvinnubótavinnuna fá
menn ekki nema öðru hverju
(2„ 3. eða 4. hverja viku). Og
margir hinna atvinnulausu
manna fá enga atvinnubóta-
vinnu og engan fátækrastyrk.
Jafnvel kommúnistar, sem hæst
glamra um þessi efni, hafa
aldrei treyst sér til að bera
fram í bæjarstjórninni tillögu
um, að veita öllum skráðum at-
vinnuleysingj um atvinnu á
sama tíma.
Framsóknarflokkurinn hefir
fyrir löngu bent á það, sem eðli-
lega leið, að útvega hinum at-
vinnulausu mönnum vinnu ann-
ars staðar á landinu, þar sem
þörf er fyrir starf þeirra. Það er
auðvitað ekki gott að segja, hve
mörgu fólki væri hægt að koma
í vinnu á þennan hátt. En það
er eins og hver önnur fjarstæða
að tala um kúgun og „þræla-
sölu“ í þessu sambandi eins og
sumir angurgapar, sem í blöð
skrifa, láta sér sæma. Það fólk,
sem þannig kemst í vinnu annars
staðar, fengi að vísu vafalaust
sínar þessu viðvíkjandi fyrir
næsta reglulegan bæjarstjórn-
arfund“.
Var hún felld með 9 atkv.
(Sjálfstæðisfl.) gegn 6 atkv.,
og er það einkar glöggt dæmi
um það, hve Sjálfstæðisflokk-
urinn í bæjarstjórninni gengur
langt í því að neita að taka
tillit til annarra flokka í bæjar-
stjórninni, og sætir Framsókn-
arflokkurínn sízt betri meðferð
í því efni en hinir andstöðu-
flokkarnir. Fulltrúi Framsókn-
arflokksins lýsti yfir því, að
hann áliti að gjaldaliðirnir á
fjárhagsáætluninni væru yfir-
leitt allt of háir, en taldi, að
þar sem litlar eða engar skýr-
ingar væru gefnar um það, hvað
hinir einstöku gjaldaliðir hefðu
raunverulega inni að halda,
hefði hann ekki séð sér fært,
að koma með miklar lækkunar-
tillögur, en vildi að nákvæm
rannsókn væri á því gerð, hve
mikið væri hægt að spara á
rekstri bæjarins og útgjöldum
bæjarins og stofnana hans yfir-
leitt, og einkum og sér í lagi á
kostnaðinum við framfærslu-
málin. Bæjarstjórnin samþykkti
tillögu frá Alþýðuflokknum um
að kjósa 5 manna nefnd til að
rannsaka framfærslumálin. Sú
nefnd á að kjósast með hlut-
lægri kaup en þeir, sem vinnu
hafa að staðaldri í bænum. En
verkamenn hafa sjálfir aldrei
gért kröfu til að sama kaup gildi
alstaðar á landinu. Það kemur
margt til greina. Kjör þessara
manna gætu á engan hátt skað-
að verklýðsfélög bæjarins í starfi
þeirra. En víst er það, að fólkinu
sjálfu, sem í hlut á, myndi senni-
lega yfirleitt líða miklu betur
en því getur liðið með því að
þiggja fátækrastyrk eða stunda
atvinnubótavinnu, eina eða tvær
vikur í mánuði.
Að lokum skal það sagt orð-
hákum Þjóðviljans til athugun-
ar, að þeim er hollast að skoða
betur í sinn eigin barm. Ef kom-
múnistar færu hér með völd og
ættu að bera ábyrgð á þjóðhags-
legri afkomu landsins, myndu
þeir áreiðanlega ekki hika við að
flytja fólk til í landinu, eftir því
sem þeim sjálfum sýndist og þeir
myndu gera það með fullri
hörku. En þeir myndu ekki nefna
þessar ráðstafanir sínar kúgun
eða þrælasölu eða öðrum slíkum
nöfnum. Þeir myndu kalla þær
skipulagningu þjóðfélagsins til
að nota gæði landsins og ráða
bót á atvinnuleysinu! Og þeir
myndu hrósa sjálfum sér stór-
lega af því að hafa framkvæmt
slíka „skiplagningu“ „til bless-
unar fyrir allan vinnandi lýð í
landinu“.
fallskosningu af bæjarstjórn-
inni og er því líklegt að Sjálf-
stæðismenn fái 4 af 5 nefndar-
mönnum kosna og fá þeir þá
svipaöan meirahluta í þessari
svokölluðu rannsóknarnefnd,
eins og þeir hafa nú i fram-
færslunefnd bæjarins. Þesskon-
ar nefndarkosning er því vitan-
lega ekkert annað en skrípa-
leikur. Tillaga Framsóknar-
flokksins um skipun og kosn-
ingu 5 manna nefndar til að
rannsaka framfærslumálin, þar
sem ríkisstjórnin skipaði 2
nefndarmanna, og sem því
hefði nokkurnveginn tryggt, að
hlutlaus rannsókn gæti farið
fram á framfærslumálum
Reykjavíkur, var felld með 11
atkv. gegn einu. Kommúnistar
greiddu atkvæði með Sjálf-
stæðismönnum og lýstu því sér-
staklega yfir, að það, sem þeim
væri mestur þyrnir i augum,
væri það, ef nokkur Framsókn-
armaður ætti að eiga sæti í
slíkri rannsóknarnefnd. Tillaga
Framsóknarflokksins um að
birta nöfn þeirra, sem skulduðu
bæjargjöld við síðustu áramót,
var felld með 9 atkv. (Sjálf-
stæðismanna) gegn 6. Hefir
Sjálfstæðisflokkurinn með því
staðfest það, sem marga hefir
grunað, að hann óttast mjög, að
það verði gert kunnugt hverj-
ir það eru sem skulda, jafnvel
fleiri ára útsvör og önnur bæj-
argjöld.
Samþykktar voru tillögur
Sjálfstæðisflokksins um heimild
til að taka 500.000 króna bráða-
birgðalán. 100.000 króna lán til
atvinnubóta. 200.000 króna lán
til skólabygginga, og eftir því
sem næst verður komizt, um
200.000 króna lán til að hefja
byggingu barnahælis og nema
því lánsupphæðir þær, sem búið
er að samþykkja og bætast ofan
á skuldir bæjarins sjálfs, um
einni milljón króna. Auk þess
var samþykkt heimild fyrir
hafnarsjóð til að taka 250.000
nýtt lán í viðbót við 150.000 kr„
sem samþykkt var á næstsiðasta
fundi að hafnarsjóður skyldi
taka að láni hjá Eimskipafélagi
íslands, hvort tveggja til bygg-
ingar uppfyllingar í höfninni.
Fyrir liggja því nú þegar, sam-
þykktir bæjarstjórnarinnar fyr-
ir lántökum handa bænum og
höfninni á árinu, aff upphæff um
1.400.000 krónur. Fulltrúi Fram-
sóknarflokksins hélt því fram í
umræðunum, að þessar lántöku-
heimildir næðu ekki neinni átt,
ef meiningin væri að nota þær,
fyrst og fremst af því, að það
væri eigi sýnilegt hvar bærinn
ætti að fá þetta fé að láni. —
Lausaskuldir bæjarins væru nú
orðnar á fimmtu milljón króna.
í síðustu fjárhagsáætlun hefði
500.000 króna bráðabirgða-láns-
heimild verið sarnþykkt. Það lán
hefði átt að greiðast upp á árinu
1938, en í stað þess hefði skuldin
við Landsbankann einan orðið
um 700.000 krónur. Það væri því
sýnilegt, að eins myndi fara um
þessar nýju heimildir til að taka
bráðabirgðalán, ef á annað borð
tækist að fá lánin. Féð myndi
festast, fyrst sem lausaskuldir
og síðan bætast við skuldasúpu
bæjarins fyrir fullt og allt. —
Varnir fulltrúa Sjálfstæðis-
flokksins voru í rauninni engar.
Þeir tönnlast stöðugt á því, að
öll fjármálavandræði Reykjavík-
ur séu ríkisstjórninni að kenna.
Raunar gefa þeir enga skýringu
á því, í hverju það liggur, en
treysta því aðeins, að kjósendur
í Reykjavík trúi þeim, og að þeir
geti haldið áfram að dylja þá
þess, hverjar eru hinar raun-
verulegu ástæður til fjárhags-
vandræða bæjarins, en þær eru
frámunaleg óstjórn í fjármálum
bæjarins og fyrirtækja hans.
Vegna þess að Jakob Möller
hafði við fyrstu umræðu um
fjárhagsáætlunina lýst yfir því,
að Sjálfstæðisflokkurinn sæi
engin ráð til þess, að komast úr
þeim fjármálaógöngum, sem
bærinn er kominn í, og að við
aðra umræðu kvað alveg við
sama tón, bæði hjá Jakob Möller
og Bjarna Benediktssyni, bar
fulltrúi Framsóknarflokksins að
lokum fram tillögu um að bæj-
arstjórnin segði af sér og efnt
væri til nýrra bæjarstjórnar-
kosninga í Reykjavík fyrir lok
næsta mánaðar. Tillaga þessi er
birt á öðrum stað í blaðinu.
t
Benedíki Blöndai
keunarí
er til grafar borinn á Hallorms-
stað í dag. Þegar mér barst hin
sviplega andlátsfregn, átti ég
erfitt með að sætta mig við að
hann væri horfinn af leikvelli
hins jarðneska lífs, en stað-
reyndum verður ekki mótmælt.
Hann er horfinn frá Hallorms-
stað. Hann er horfinn frá störf-
um fyrir menningar- og búnað-
armál Austurlands. Hver mun
skipa sæti hans? Því get ég ekki
svarað. Hitt veit ég, að það er
vandskipað.
Benedikt Blöndal var gáfu-
maður og góður drengur svo af
bar. Hann var af traustu bergi
brotinn, fjórði maður, í beinan
karllegg, frá Birni Auðunssyni
Blöndal, sýslumanni Húnvetn-
inga. Sjálfur var hann traustur,
traustur vinur vina sinna, hvort
heldur voru menn eða málefni.
Æskulýðinn þráði hann að fræða
og þroska andlega og líkamlega.
Fyrir hann vildi hann vinna og
vann mikið og farsælt starf. —
Austurland á þar stóra þakkar-
skuld að gjalda. Sú þakkarskuld
verður bezt greidd með því, að
hver og einn nemenda hans —
og þeir eru margir — bæði karl
sem kona, setji sér það mark,
að inna af hendi öll sín störf í
þágu þjóðfélagsins, hver sem þau
eru, eða kunna aö verða, með
slíkum áhuga, drenglyndi og
myndarskap, er Benedikt Blön-
dal rækti öll sín störf.
I. P.
Bókasafn sjómanna í Sandg’erði
Vetrarvertíðin í Sandgerði er
byrjuð. — í landlegum hafa
sjómenn hér oft nægan tíma
til þess að lesa, ef þeir þá
hafa eitthvað til að líta í, en á
því hefir verið misbrestur. Bóka-
safn sjómanna, Sandgerði, var
stofnað í fyrra í byrjun vertíðar,
til þess að bæta úr þessari vönt-
un, en það hefir ekki gert það
nema að litlu leyti, vegna þess
að það náði ekki til allra sjó-
manna hér í fyrra og bækur voru
af skornum skammti. Safnið
eignaðist þó um 100 bindi bóka,
auk blaða, en þar af voru um
40 bindi og blöðin gjafir frá ein-
stökum mönnum í Reykjavík.
Eg vil hér með þakka þeim fyrir
gjafirnar og geta tveggja gef-
enda — herra Guðmundar
Bjarnasonar, sem gaf yfir 30
bindi góðra bóka — innlendra og
útlendra — og Hótel Vik, sem
gaf mikið af útlendum blöðum.
í lok síðustu vertíðar var
haldin hér skemmtun til ágóða
fyrir safnið. Nýjar bækur hafa
verið keyptar núna um áramót-
in og allar óbundnar bækur frá
fyrra ári bundnar, svo að safnið
skuldar nú upp undir 100 krón-
ur. Það þarf því að hefja nýja
fjársöfnun á þessari vertíð með
tillögum notenda og öðrum ráð-
um. Safnið þarf að eignast önn-
ur 100 bindi bóka á komandi
vertíð með hjálp hugulsamra
manna, sem þekkja baráttu og
þarfir sjómanna.
Sem betur fer er skilningur
manna. og áhugi að aukast á
þessum málum, þar sem lítið
hefir verið unnið að þeim áður.
Á Siglufirði hefir stúkan þar
tekið þetta mál í sínar hendur
á síðastliðnu ári. í Keflavík hafa
,menn áhuga á að koma upp les-
stofu fyrir sjómenn. Ritstjóri
ÆGIS, Lúðvík Kristjánsson,
skrifaði grein um bókasöfn fyr-
ir sjómenn í októberblað ÆGIS
s. 1. ár, og bendir þar réttilega
á nauðsyn þessa máls. Það er
því tímabært fyrir hvern sem
er, að leggja bókasöfnum og les-
stofum sjómanna lið, bæði í orði
og á borði. Þessum málum þarf
að sinna og þeim verður von-
andi sinnt betur en verið hefir
í framtíðinni.
Valdimar Össurarson.
Merktlegir
E a imI v i ii ie i ngar
í Hollandi hefir undanfarin ár
verið unnið að verki, sem senni-
léga má telja merkilegustu
landvinninga sögunnar. Verk
þetta er í þvi fólgið að bjarga
um 220 þús. ha. undan sjó og
skapa með því möguleika til
sæmilegrar afkomu fyrir a. m.
k. 300 þús. manna.
Um aldamótin 1200 var
Flóffiff hínn stóri flói, Zuider-
mikla. zee (Suðursjórinn), sem
skerst inn í Holland,
ekki til. Þá var þar venjulegt
flæðiland, sundurskorið af
mörgum smávötnum og einu
stóru, Ijsselmeer. — Meðfram
ströndinni var harður sand-
bakki, sem varði þetta land
fyrir sjávarágangi. Árið 1287
varð mesta stórflóð, sem getið
er um í sögu Hollands. Það reif
sandbakkann burtu og flæddi
yfir landið. Um 80 þús. manns
drukknuðu og um 400 þús. ha.
af landi urðu sjávarbotn. Þann-
ig varð Zuiderzee til. Með mik-
illi eljusemi hefir Hollending-
um tekizt að bjarga aftur dá-
litlu af þessu landi, en megin-
hlutinn er þó enn undir sjó.
Það hefir jafnan verið
draumur Hollendinga, að vinna
þetta land aftur. Á 16. og 17.
öld komu fram ákveðnar tillög-
ur um þurrkun Zuiderzee. Um
miðja 19. öld komu fram tillög-
ur frá ýmsum verkfræðingum
um þessa framkvæmd. En veru-
legur skriður kom þó ekki á
málið fyr en C. Lely kom til
sögunnar.
Um 1880 kom Lely
C. Lely. fram með lauslega á-
ætlun um þurkun
Zuiderzee og sýndi fram á, að
slíkt verk myndi svara kostnaði
í framtíðinni. Lely hafði þá ný-
lokið háskólaprófi í verkfræði
og fyrst í stað var litið á áætl-
un hans eins og bernskubrek. En
hann lét það ekki draga úr sér
kjarkinn. Hann hélt áfram að
vinna fyrir málið og því var
nokkrum sinnum hreyft í þing-
inu. Jafnframt hélt hann á-
fram að endurbæta og full-
komna áætlun sína og hafði
fulllokið henni 1891. Við önnur
störf sín sýndi hann oft frábær
verkfræðileg hyggindi og fékk
því bráðlega það orð á sig að
vera einhver snjallasti verk-
fræðingur landsins. Þegar
heimsstyrj öldin hófst varð hann
ráðherra yfir þeirri stjórnar-
deild, sem annaðist um opin-
berar framkvæmdir. Hafði Lely
þá orðið góða aðstöðu til að
vinna fyrir hina gömlu æsku-
hugsjón sína.
Margar ástæður ollu því, að
hugmynd Lelys fékk nú betri
undirtektir en um 1880. Verk-
vísindunum hafði farið mikið
fram á þessu tímabili og fram-
kværnd verksins því orðin
miklu auðveldari en menn gátu
gert sér vonir um þá. Holland
græddi mikið á heimsstyrjöld-
inni og fjárhagur ríkisins var
góður. Fólksfjölgunin var mikil,
landið mátti heita meira en
fullbyggt, en loftslag og stað-
hættir í nýlendum Hollendinga
hindruðu fólksflutninga þangað
í stórum stíl. Nauðsynin til að
stækka landið með þurrkun
Zuiderzee var því meiri nú en
nokkuru sinni fyrr.
Við þetta bættist svo, að 1916
eyðilagði stórfellt hafflóð um
32 þús. ha. af ræktuðu landi.
Lely sýndi fram á, að hefði ver-
ið búið að þurrka Zuiderzee,
myndi slíkt ekki hafa komið
fyrir. Ef til vill hefir þessi á-
stæða orðið þyngst á metunum.
Árið 1918 fékk Lely þingið til
að fallast á tillögur sínar og
leggja fram fé til að byrja á
verkinu. Var samþykkt þingsins
byggð í aðalatriðum á áætlun
Lelys frá 1891. Var hún í stuttu
máli sú, að þurrka upp mestan,
þann hluta Zuiderzee, sem
hafði lagzt undir sjó í stórflóð-
inu 1287, en láta aðalvatnið,
sem þá var, haldast áfram. Hið
nýja land skyldi varið fyrir á-
gangi hafsins með öflugum
varnargarði, „afsluitdijk". Á
þenna hátt endurheimtu Hol-
lendingar 220 þús. ha. af landi
— eða sem svaraði 7% af nú-

lar/iAyer,

t—* •
Lentmer
Si i
‘■jyaren
t.xhvm-r
’warlhtí
fMmittr, /
ilnfiM'
Hnarlem
• MSTCBOAí
iretgnrl/i'Airtíen
Uppdrátturinn er af Zuiderzee. Sýnir hann hvar aðalvarnar-
garðurinn liggur. Minnsti svarti bletturinn, sem er nœst garð-
inum, er það svœði, sem byrjað var á að þurrka og nú er búið
að breyta i rœktað land. Hinir svörtu blettirnir eru þau svœði,
sem verða þurrkuð fyrir 1965.
verandi stærð landsins og 10%
af hinum ræktanlega hluta þess.
Áður en bygging að-
Fyrsti alvarnargarðsins var
áfanginn. hafinn þurfti að loka
allstóru sundi, sem
aðskildi eyna Wieringen frá
Norður-Hollandi. Þegar eyjan
var orðin áföst meginlandinu
var hægt að byrja á sjálfum
garðinum, sem átti að liggja um
mynni Zuiderzee eða frá eynni
og yfir til strandar hinumegin.
Á þessu verki var byrjað 1920.
Það tók fimm ár að ljúka
varnargarðinum umhverfis