Tíminn - 08.07.1939, Blaðsíða 3

78. hlaft
Tí^lixrv. laujgardajgmn 8. júlí 1939
311
ÍÞRÓTTIR
tþrótlalíf í Skag’afirði
Knattspyrna er allmikið iðkuð
víðsvegar í Skagafirði, mest á
Sauðárkróki og Hólum og hafa
Hólamenn og Sauðkræklingax
háð árlega kappleiki um áratuga
skeið og þann síðasta 1. maí í
sumar, er lauk með sigri Hóla-
manna, 3:0.
Þá fór fram á Hólum kapp-
leikur milli Hólamanna og
Hvanneyringa 9. júní s. 1., sem
lauk með jafntefli, 0:0.
Pjórum sundnámskeiðum er
nýlokið í sýslunni: Við Barðslaug
í Fljótum, kennari Jómundur
Guðmundsson á Laugalandi. Við
Víðivallalaug í Blönduhlíð,kenn-
ari var Hjalti Jónsson í Valadal.
Við Reykjalaug í Hjaltadal,
kennari Páll Sigurðsson, Hólum,
og við Steinsstaðalaug í Lýtings-
staðahreppi, kennari Páll Sig-
urðsson.
Hvert þessara námskeiða stóð
um i/2 mánuð og sóttu þau um
150 manns, þar af um 60 við
Steinsstaðalaug.
Áhugi manna fyrir skíða-
íþróttinni fer vaxandi og hafa
skíðaferðir verið allmikið stund-
aðar að Hólum og í Fljótum og
munu þar vera beztu skíðamenn
sýslunnar.
Tvö íþróttamót hafa verið háð
í sýslunni í vor.
Á Hofsós annan hvítasunnu-
dag, að tilhlutun Varmahlíðar-
deildar Hofshrepps. Var þar
keppt í hástökki, langstökki, 100
m. hlaupi og 3000 m. víðavangs-
hlaupi.
Beztum árangri náðu:
í hástökki: Sigurbjörn Stef-
ánsson 1,55 m., Magnús Guð-
mundsson 1,50 m., Höskuldur
Skagfjörð 1,50 m.
í langstökki: Magnús Guð
mundsson 5,50 m„ Höskuldur
Skagfjörð 5,50 m„ Sigurbj. Stef
ánsson 5,35 m.
100 m. hlaup: Magnús Guð
mundsson 12 sek„ Höskuldur
Skagfjörð 13 sek.
3000 m. víðavangshlaup: Kári
Steinsson 10 mín. 13 sek., Hall
dór Jónsson 10 mín. 14 sek„ Páll
Júlíusson 10 mín 15 sek.
17. júní hélt samband ung
mennafélaganna í Skagafirði
héraðsmót að Hólum í Hj altadal.
Þar var keppt í hinum sömu í-
þróttagreinum, hástökki, lang-
stökki, 100 m. hlaupi og 3000 m.
víðavangshlaupi.
Árangur varð þessi:
í hástökki: Sigurbj. Stefáns-
son 1,55 m„ Guðm. Stefánsson
1,50 m„ Maron Pétursson 1,45.
í langstökki: Höskuldur Skag-
fjörð 5,90 m„ Bjarni Pétursson
5,83 m„ Magnús Guðmundsson
5,73 m.
í 100 m. hlaupi: Magnús Guð-
mundsson 12,4 sek., Hösk. Skag-
A BT N Á L L
Dánardægur.
Séra Þórarinn Þórarinsson á
á Valþjófsstað í Fljótsdal varð
bráðkvaddur að Brekku i Fljóts-
dal 3. júlí, 75 ára gamall. Hann
var af bændaættum kominn,
sonur Þórarins bónda Stefáns-
sonar á Skjöldólfsstöðum i Jök-
uldal og konu hans, Þóreyjar
Einarsdóttur prófasts Hjörleifs-
sonar í Vallanesi. Sér Þórarinn
lauk stúdentsprófi árið 1886 og
guðfærðiprófi fjórum árum síð-
ar. Hann vígðist í fyrstu til Mýr-
dalsþinga, en fluttist þaðan að
Valþjófsstað eftir fá ár; þar var
hann prestur í 45 ár. Séra Þór-
arinn var kvæntur Ragnheiði
Jónsdóttur prests á Hofi í
Vopnafirði. Áttu þau mörg börn
og eru fimm þeirra á lífi. Séra
Þórarinn var vinsæll maður og
vel látinn af þeim, er hann
þekktu.
Salbjörg Einarsdóttir, fyrr-
um húsfreyja í Akureyjum í
Helgafellssveit, andaðist 30. júní
síðastliðinn að heimili dóttur
sinnar í Skógum á Fellsströnd,
nær 103 ára að aldri. Hún var
dóttir Einars Einarssonar bónda
á Kýrunnarstöðum og Jóhönnu,
konu hans, fædd 10. október
1836, og vantaði því þrjá mánuði
og tíu daga á að vera 103 ára.
Mun hún hafa verið elzta kona
landsins. Salbjörg giftist um
fertugt Sigmundi bónda' Guð-
brandssyni í Akureyjum í Helga-
fellssveit í Snæfellsnessýslu og
bjó þar í fimmtíu og fimm ár.
Síðustu árin dvaldi hún í Skóg-
um. Eru nú á lífi þrjár dætur
þeirra hjóna, átján barnabörn og
fjögur barnabarnabörn. Dætur
þeirra eru Margrét húsfreyja í
Skógum, Ólöf húsfreyja í Akur-
eyjum og Ingveldur fyrverandi
skólastýra á Sandi á Snæfells-
nesi. Salbjörg var ern lengst af
og hafði fótavist þar til hún var
hálftíræð. Hún var kona mjög
vel gefin og sómi sinnar stéttar
í hvívetna.
fjörð 12,8 sek„ Bjarni Pétursson
13,2 sek.
3000 m. víðavangshlaup: Kári
Steinsson 11 mín. 15,8 sek„ Frið
rik Rósmundsson 11 mín. 45 sek„
Pétur Sigurðsson 11 mín. 50 sek.
Ræðu flutti Josef J. Björnsson
á Vatnsleysu. Veður var ágætt og
sóttu mótið yfir 300 manns. Vín
sást á einum manni.
Samband ungmennafélaganna
í Skagafirði, sem legið hefir niðri
undanfarin ár tók til starfa á ný
og skipa nú stjóm þess: Halldór
Benediktsson, Fjalli, Sig. Ólafs
son, Kárastöðum, og Páll Sig
urðsson, Hólum. P.
Mest
og bezt
fyrir krónuna
með því að
nota
þvotta-
duftið
Perla
^rhi'hninlætis :
Réykíd
Tvö gullbrúðkaup.
(Framh. af 2. síSu)
og Magnús önduðust fulltíða, en
tveir synir þeirra lifa, Jón bóndi
á Meðalholtum og Ingvar múr-
arameistari í Reykjavík. Hafa
öll þau systkin verið búin ágætu
atgervi, andlega og líkamlega.
Systurdóttur Vigdísar, Aðalheiði,
fóstruðu þau frá fæðingu, og
mörg fleiri börn um lengri eða
skemmri tíma. Barnabörn þeirra
eru 16.
Ingunn og Einar byrjuðu bú-
skap á Hólum, en fluttu árið
1891 að Tóftum og bjuggu þar
36 ár samfleytt. 1928 brugðu þau
búi og fengu jörðina í henduT
syni og tengdadóttur, og hafa
dvalið á heimili þeirra síðan.
Þrjóta þeim nú óðum kraftar,
en hafa þó, allt til þessa, gengið
að heyskap á sumrum, enda hafa
litt bilaða sjón og heyrn.
Níu börn eignuðust þau. Ein
dóttir dó í bernsku og þrír syniT
fullorðnir, Sigurður Kristinn,
Ingólfur og Hjalti. Lifandi eru
Sigrún húsfreyja í Selhaga í
Stafholtstungum, Jarðþrúður
kennari í Reykjavík, Sighvatur
bóndi á Tóftum, Guðbjartur, bú-
settur á Stokkseyri og Sigurjón
garðyrkjumaður á Akureyri.
Auk þess ólu þau upp eina fóst-
urdóttir og var heimili þeirra
jafnan mikið barnaheimili.
Barnabörn þeirra eru 15..
Framan af æfi stundaði Einar
nokkuð sjómennsku, en hafði þó
meiri hug á landbúnaði og var
áhugamaður bæði um jarðabæt-
ur og garðyrkju.
Heimili beggja þessara hjóna
báru sömu höfuðeinkennin.
Starfsemi og gestrisni, glaðværð
En nú er mér nær að halda,
að íslenzk æska sé meir við því
búin, en oft áður, að taka á sig
skyldur fyrir þjóðfélagið, og þá
kem ég að því úrræði í þjóðar-
uppeldinu, sem fyrir mér hefir
fyrst og fremst uppeldisgildi, en
þar næst þjóðhagslegt gildi, en
það er þegnskylduvinnan.
Hugmyndin um þegnskyldu-
vinnu hér á landi er orðin nokk-
urra áratuga gömul, og langir
tímar hafa liðið svo, að á hana
hafi verið minnzt. Hleypidóma
og þröngsýni hafa haldið þess-
ari viturlegu hugmynd niðri.
Hún hefir verið borin saman við
herskyldu í hernaðarlöndunum
o. s. frv„ en slíka fjarstæðu er í
raun og veru óþarft að ræða við
hugsandi menn, en nú loks, á
allra seinustu tímum hefir hún
eignazt formælendur, og það
meira að segja úr hópi æsku-
mannanna sjálfra. Ef til vill
hefir atvinnuleysi æskumann-
anna ráðið þar nokkru um, en
ég hygg þó að þar valdi dýpri
orsakir, enda á þegnskyldu-
vinnan ekki að vera nein bráða-
byrgðar atvinnuleysis- og
kreppuráðstöfun. Hún á að vera
djarflegt menningarspor stigið
fyrir ókomna tímann, fyrir ó-
komnar aldir, og vissulega væri
það gleðilegt tímanna tákn, ef
æskan sjálf ætti nú höfuðfrum-
kvæðið að því að þetta spor yrði
stigið.
Eg hefi getið þess, að fyrir
mér væri þegnskylduvinnan
þýðingarmikið spor í sjálfu
þjóðaruppeldinu. Hún á að fylla
upp í eyðu bókskólanna okkar.
Kenna ungu fólki að vinna undir
heilbrigðum aga, og tengja hugi
æskumannanna við hið starf-
andi líf þjóðfélagsins. Það mun
margur ætla, að hin þrotlausa
launabarátta síðustu tíma hafi
ekki orðið til að brýna egg
þegnskaparins, og annarra góðra
skapgerðarþátta, þótt hún hafi
verið á rökum reist að öðru leyti,
og það væri vissulega hverjum
ungum manni hollt að færa
landi sínu og þjóð þessa fórn á
bezta tíma æfinnar, og sannast
að segja hefir enginn kynslóð
þegið meira, og gefið minna, en
sú, sem verið hefir að alast upp
hina síðustu áratugi, og mætti
því ætla að henni væri það holl
reynsla að taka á sig þessa
skyldu. Þjóðhagslegu hliðina ber
heldur ekki að vanmeta. Hér
yrðu leystir úr læðingi þeir
kraftar, sem á fáum áratugum
gætu unnið stórvirki fyrir land
og þjóð við vegalagningar, skóg-
græðslu, húsabyggingar, rækt-
unarstörf o. s. frv„ og í sambandi
við þetta kæmi svo fram vinnu-
skólahugmynd Lúðvíks Guð-
mundssonar, sem hann hefir
gefið svo ítarlegt yfirlit um í
útvarpinu. Ég vænti þess fast-
lega, að öll æskulýðsfélög og
M.s. Dronning
Alexandrine
fer mánudaginn 10. þ. m. kl. 6
síðd. til Kaupmannahafnar (um
Thorshavn og Vestmannaeyjar).
Farþegar sæki farseffla sem
fyrst.
Tilkynningar um vörur komi
sem fyrst.
Sklpaafgreiðsla
Jes Zimsen
Tryggvagötu. Sími 3025.
sambönd fari að taka þetta mál
til íhugunar, og undirbúa það
í hendur þeirra, sem koma til
með að hrinda því í framkvæmd.
Það væri eitt hið djarflegasta
spor sem íslenzk æska gæti stig-
ið. —
Ég byrjaði þessi orð mín meö
tilvitnun í eina hina glæsileg-
ustu fornsögu vora. Ég vil að
lokum hverfa margar aldir aft-
ur í tímann til hinna fornfrægu
Spörtu.
Spartnesk kona átti fimm syni
í stríðinu, og nú bíður hún í
eftirvæntingu eftir fregnum
þaðan.
Loks kemur sendiboði og seg-
ir:
„Synir þínir eru allir fallnir.“
„Aumur þræll, var ég að
spyrja að því?“
„Við sigruðum,“ sagði sendi-
boðinn.
Þá gekk hin hugprúða kona til
musterisins og færði guðunum
þakkarfórnir.
Milli Kolskeggs Hámundar-
sonar og spartversku konunnar
liggja aldir og órafjarlægðir, en
þau eiga bæði þann þegnskap og
þjóðhollustu, sem eru hverri þjóð
gulli betri. Við skulum vona að
þær dyggðir fyrnist aldrei á ís-
landi, og mun þá vel fara.
Hannes J. Magnússon.
og hjálpfýsi voru þar sterkir
þættir, og andleg verðmæti í
hávegum höfð. Eru húsfreyjur
þessar ljóðelskar mjög og miðl-
uðu óspart börnum sínum af
ljóðaforða minnisins við tó-
skapinn á löngum vetrarkvöld-
um„
Vinir hvorttveggja hjónanna
og vandamenn heimsóttu þau á
gullbrúðkaupsdaginn og færðu
þeim veglegar gjafir. En sunnu-
daginn 2. júlí héldu ibúar
Stokkseyrar- og Gaulverj abæj -
arhrepps þeim heiðurssamsæti
að Stokkseyri. Var þar mann-
fjöldi mikill og skemmtun góð.
UJiulsiHSiils
Timburyerzlun
Sítnn.: Granfuru.
Carl Lundsgade
Stofnað 1824.
Köbenhavn.
Afgr. frá Kaupmaimahöfn bæði stórar og litlar
pantanir og skipsfarma frá Svíþjóð.
S. I. S. og umboðssalar annast pantanir.
— EIK OG EFNI í ÞILFAR TIL SKIPA. —
HAVNEM0LLEN
KAUPMAMAHÖFN
mælir meff sínu viffurkennda
RLGMJÖLI OG HVEITI.
- .
Meiri vörugæði ófáanleg.
S. t. S. skiptir eingöngu við okkur.
Hraðferðír B. S. A.
Alla daga nema mánudaga um Akranes og Borgarnes. —
M.s. Laxfoss annast sjóleiðina. Afgreiffslan í Reykjavík á
Bifreiffastöff íslands, sími 1540.
Rifreiðastöö Akureyrar.
128
Willíam McLeocL Raine:
FlóttamaSurinn frá Texas
125
undir eins og hún gaf sér slakan taum-
inn?
Hún fann líka, að hún fagnaði þessu
um leið og hana hryllti við því. Fyrir
fáum klukkustundum hafði hún verið
barn, en nú var hún kona. Hún vissi að
aldurinn reiknaðist í reynslu, ekki árum.
Hann hafði sagt, að hann skyldi aldrei,
aldrei gleyma, og orðin höfðu komið
eins og tilfinningar hans þvinguðu þau
fram, gegn vilja hans. Honum hafði
áreiðanlega verið þetta alvara. Hann
hafði til að bera djúpa hreinskilni, þó
hann væri vondur. Vondir menn gátu
jafnvel ekki verið vondir að öllu leyti.
Hann hafði einu sinni sagt við hana,
með sinni háðslegu rödd, að hann væri
ef til vildi ekki jafn vondur og hann
virtist vera, og hún hafði varnað honum
skýringa.
Það var skrítið, en eitthvað innst inni
í sál hennar, neitaði að dæma hann,
jafnvel núna, þegar hún vissi hvað hann
hafði gert. Svipurinn í augum hans, til-
burðirnir og þau áhrif, sem hann hafði
á menn, það gat ekki allt verið blekking.
í þessum Webb Barnett, sem nefndi sig
Taylor, brann sá logi sj álfsvirðingar,
sem mótmælti algerri illmennsku. — Það
leyndist eitthvað gott með honum.
Hann hafði lofað að gleyma aldrei, og
— Við höldum þá á þjóðveginn, sagði
hann. — Því lengra sem við förum frá
bænum, þess færri verða slóðirnar. Við
ríðum siðan meðfram veginum, sjáum
hvar hann hefir komið á hann, og at-
hugum þá hvort hann hefir stefnt til
Tilcup eða Meridian. Ef hann hefir far-
ið í áttina til Meridian, getum við Steve
stytt okkur leið, með því að fara hjá
Fiskivatninu og komist þangað á undan
honum.
— Já, sagði Molly.
Hún fór fljótt að dragast aftur úr,
og faðir hennar mátti tvisvar hinkra
við eftir henni.
— Það hefir ekkert að þýða fyrir þig,
að koma með, Molly, ef þú ert farin að
þreytast, sagði hann.
— Ég held að ég sé orðin slæpt,
sagði hún. — Gypsy vill ekki fylgja þér
eftir, og ég get ekki hvatt hann nægi-
lega.
— Snúðu þá heim, góða mín, og farðu
í rúmið.
— Þætti þér lakara að ég gerði það?
— Nei, auðvitað ekki. Þú þarft ekki
að spretta af Gypsy, skyldu hann bara
eftir í hesthúsinu. Ég skal sjá um hann
þegar ég kem aftur.
— Ég held ég fari þá. Góða nótt.
— Góða nótt, og reyndu að sofna og
gleyma þessu, barnið mitt.