Tíminn - 11.07.1939, Blaðsíða 4

316
TfonM, liri«jtida»inti 11. jiilí 1939
79. blað
tTR RÆMJM
S j ómannasýningin
verður enn opin í nokkra daga. Yfir
8000 manns höfðu skoðað sýninguna
síðastl. laugardagskvöld.
Færeyski
knattspyrnuflokkurinn
hélt heimleiðis með Dronning Alex-
andrinu i gær. Þeir háðu seinasta
kappleik sinn hér við K. R. í fyrra-
kvöld og töpuðu með 8:1.
Með Lyru
í gær kom hingað dr. Arne Möller,
ásamt 17 dönskum kennaraskólanem-
endum, sem mun fara í nokkurra daga
ferðalag um landið. Dr. Arne Möller er
þekktur fyrir þekkingu sína í íslenzkri
kirkjusögu. Hefir hann m. a. skrifað
bækur um Hallgrím Pétursson og Jón
Vídalín. Hann er formaður Dansk-
íslenzka félagsins og er mikill íslands-
vinur.
Boðhlaup
kringum Reykjavík fór fram í sam-
bandi viö fimleikasýningu Ármanns á
íþróttavellinum í gær. Tvær sveitir
kepptu. Sveit Ármanns var 18 mín. 23,6
sek., en sveit K. R. 18 min. 27.6 sek.
Vegalengdin er um 7 km.
Ný blómaverzlun,
Iris, var opnuð í gærmorgun í Aust-
urstræti 10, þar sem Hatta- og skerma-
búðin var áður.
Leiðrétting.
í ræðu Ragnars Ólafssonar í sein-
asta blaði höfðu setningar fallið niður
á tveim stöðum. í ræðunni sagði svo:
„Samvinnustefnan er sprottin og nærð
af þeim hugsjónum, sem djarfastar eru
og fegurstar í vestrænni menningu.
Hún er byggð á þeirri trú, að allir
menn hafi jafnan rétt til aö lifa. Hún
er byggð á þeirri trú, að hverjum beri
laun í hlutfalli vjð það starf, sem hann
ynnir af hendi.“Á öðrum stað segir: „En
það er ástæðulaust að kvíða barátt-
unni. Við höfum reynslu undanfarinna
ára að baki okkar. Við höfum vorliug
og hugsjónir œskunnar með okkur.“
Skáletruðu setningarnar höfðu fallið
niður í setningunni.
Sala mnflutnings-
dcildar S, I. S.
(Framh. af 1. síðu)
aukinn innflutning til landsins
eins og sumir keppinautar okkar
gera Við heimtum ekki mikinn
eða aukinn heildarinnflutn-
ing, því að við skiljum gjald-
eyrisörðugleikana. Það, sem
við heimtum er ekkert annað en
það, að samvinnufélögunum sé
úthlutað af þeim leyfum, sem
veitt verða, — hvort sem þau
verða mikil eða lítil, — í réttu
hlutfalli við aðra, svo að sá hluti
þjóðarinnar, sem samvinnufé-
lögin þurfa að sjá farborða, verði
ekki fyrir borð borinn.
VÖRUVÖNDUN.
Framkvæmdarstjórinn vék að
því, að samkvæmt tilgangi og
stefnuskrá kaupfélaganna legðu
þau vitanlega á það ríka áherzlu,
að keyptar væru sem beztar vör-
ur og því sjónarmiði hefði inn-
flutningsdeildin jafnan reynt að
fylgja. Ýmsir erfiðleikar væru á
þessu og m. a. sá, að vörurnar
þyrftu líka að vera sem ódýrast-
ar og það færi opt ekki saman.
Innflutningsdeildin hefði ástæðu
til að ætla, að kaupfélögin væru
yfirleitt sæmilega ánægð með
hvorutveggja, bæði verð og gæði,
enda hefði verið reynt að vanda
innkaupin eftir föngum og full-
nægja óskum félaganna eftir
því, sem kostur hefði verið á.
Laxá í Mngeyjarsýslu
(Framh. af 3. síðu)
annars standa að laxræktinni í
þessum sýslum einstakir menn
eða veiðifélög.
Um sýnilegan árangur af
fiskirækt er ekki að ræða fyr en
eftir nokkur ár. En hér er hafið
þýðingarmikið starf. Af hinum
fátæklegu leifum rányrkjunnar
í einni á, verður hægt með
framsýnni vinnu að skapa nýja
arðbæra atvinnu við margar ár
í tveim stórum héruðum. En svo
sem réttlátt má teljast, verður
þó mest breytingin við Laxá og
í vatnahverfi hennar. Þar eru
skilyrðin örugg, svo að ekki verð-
ur um deilt. Á fundi að Hólma-
vaði í Aðaldal nú í vor var kosin
níu manna nefnd úr þrem
hreppum, sem lönd eiga að Laxá
og hliðarám hennar. Þessi nefnd
á í sumar og haust að gera til-
lögur um samþykktir fyrir sam-
eiginlegt fiskiræktarfélag í öll-
um þessum byggðum. Fer vel á
því, að enda þannig áttatíu ára
deilu, sem staðið hefir um fram-
kvæmd veiðimálanna við þessar
ár. Keppnin milli ósbænda og
landeigenda ofar við Laxá og
hliðaxvötn hennar hefir endað
með sameiginlegu tjóni allra.
Nú á að byrja nýjan þátt í sögu
veiðimálanna í þessum héruð-
um, leggja til hliðar gömul og
úrelt sjónarmið, en byrja með
samhjálp og góðviljuðum félags-
skap. Reynslan ein sker úr því
hvort betur gefst héraðsbúum.
En eftir öllum líkum verður
friðunin giftudrýgri en stríðið.
VI.
Laxá hefir að sumu leyti
reynst prýðileg til klakiðju, en
þó fylgja kostunum erfiðleikar.
Vatnið er ákaflega kalt allan
veturinn, kaldara en nokkurt
venjulegt lindarvatn. Af þess-
ari ástæðu verða seiðin úr klak-
húsinu hjá Brúum óvenjulega
harðger og þola flutning ágæt-
lega. En í stórhríðum á vetrum
getur áin svo að segja stíflazt,
við hólmana upp undir Mývatni,
þegar norðvestangarðar koma
skyndilega til sögunnar. Meðan
klakmanninum, Páli Kristins-
syni úr Reykjavík, hafði ekki
tekizt að leiða í húsið lindar-
vatn, sem öryggisráðstöfun,
varð hann, þegar slíkar stíflur
komu í ána, að bera vatn í föt-
um inn í húsið í verstu veðrum
heilar nætur. Bændur á bökk-
um árinnar, eins og Björn í
Presthvammi og Þorgeir á Brú-
um hlupu þá undir baggann og
hjálpuðu til með þeirri góðfýsi,
sem er líftrygging þeirra manna,
sem búa í dreifbýli. Og prest-
urinn á Grenjaðarstað, sr. Þor-
grímur Sigurðsson, endurnýjaði
átök fyrirrennara síns, prests-
ins í sveitinni, sem fyrir 80 árum
hafði opnað ólöglegar stíflur
ósabóndans. Nú voru verkefni
breytt, svo að presturinn gat
látið laxræktinni í byggðinni
stuðning í té með þvi að hjálpa
klakverðinum að halda lífi i
nokkur hundruð þúsund laxa-
seiðum i grimmdar stórhríð, i
stað þess að eiga í hörkubaráttu
við yfirgangssöm sóknarbörn.
Þessir byrjunaröxðugleikar
munu nú að miklu leyti vera yf-
irstignir. Auk þess mun verða
leitt ódýrt næturrafmagn yfir
ána í klakhúsið frá rafstöð Ak-
ureyrax,til að halda þar hæfi-
legum lofthita. Auk þess mun
vatnsmiðlun rafveitunnar í
framtíðinni tryggja jafnrennsli
í ánni þar sem klakhúsið er.
Málið horfir nú þannig við, að
innan fárra ára muni klakstöð-
in bera sig, og að vegna hennax
verði með seigri elju komið á
nýrri og arðvænni atvinnugrein,
sem snertir bændabýli er skifta
hundruðum í tveim sýslum, svo
að ekki sé meira sagt. Það má
nú þegar fullyrða, að sá áhugi
er vakinn í Þingeyj arsýslu og
Eyjafirði um klakmálin, að þar
mun ekki látið staðar numið
fyr en búið er að fylla allar lax-
gengar ár í þessu héraði með
dýrmætasta fiskinum, sem ís-
lendingar veiða.
VII.
Klakhúsið við Laxá er reist
við ána miðja, við þá hina miklu
og fögru stxengi, sem Akureyri
hefir valið til raforkufram-
leiðslu. Frá rafstöðinni og upp
að Mývatni eru um 20 km. Á
því svæði fellur áin eftir göml-
um hraunstraumi, í ótal kvísl-
um, vefur sig um óendanlegan
eyjagrúa, með sífelldum og sí-
breytilegum, léttum fossaföll-
um. Allax eyjar og hólmar í
Laxá eru vafðar hinum unaðs-
legasta gróðri. Hvergi á land-
inu eru slík skilyrði til stanga-
veiða eins og á þessu 20 km.
svæði, ef takast má að láta
laxinn ganga fram hjá raf-
stöðinni hjá Brúum. í hinum
langa og kyrláta Laxárdal gætu
hundrað menn sinnt laxveiði í
einu allt sumarið, hver með sína
stöng, og hvex við sína hólma,
strengi og smáfossa, án þess að
vera nábúanum til óþæginda.
Þetta er mesta óráðna gátan í
sambandi við klakiðju Þingey-
inga. Laxinn hefir frá ómuna-
tíð aldrei komizt nema eftir
hálfri ánni og í hliðarvötn henn-
ar. En nú liggur fyrir höndum
það verkefni, að hjálpa laxin-
um yfix Bxúarfossa og skapa þar
fyrir ókomnar kynslóðir hinn
mesta laxveiðagarð, sem þjóðin
getur eignazt.
Rafveita Akureyrar torveldar
að nokkru leyti þessa fram-
kvæmt. Bæjarstjórinn, Steinn
Steinsson, og bæjarstjórnin öll
hefir tekið vel i að greiða að
nokkru fyrir þessu máli. Nú
þegar hefir bæjarstjórnin á-
kveðið að láta steypa laxaveg,
um 20 m. langan, gegn um
stíflugarðinn. Auk þess er um-
tal um að bæxinn hjálpi til að
gera annan erfiðan kafla af
laxaveginum fram hjá stöðvar-
húsinu. En samt er eftir erfiður
kafli, um 650 metrar að lengd,
sem bændur í Laxárdal, sýslu-
sjóður og ríkissjóður þuxfa að
hjálpa til að opna fyrir laxinum.
Því að þá er björninn unninn.
Eftir þúsund ára byggð á íslandi
tækist þeim, sem landið byggja,
að gera Laxárdal í Þingeyjar-
sýslu að glæsilegustu laxveiða-
stöð á íslandi.
Hermann Jónasson forsætis-
ráðherra er einn af þeim mörgu
»Brúarfoss»
fer á þriðjudagskvöld 11. júlí
vestur og norður.
Pantaðir farseðlar óskast sótt-
ir fyrir hádegi á þriðjudag;
verða annars seldir öðrum.
Fer 20. júlí til Grimsby og
Kaupmannahafnar.
»Goðafoss«
fer á fimmtudagskvöld 13. júlí
um Vestmannaeyjar til Leith og
Hamborgar.
130
William McLeod Raine:
Flóttamaðurinn frá Texas
131
undankomulikur voru fyrir hann með
því, að hverfa út í óbyggðina, svo að ,
vitni yrðu engin um ferðir hans.
Hann vildi sérstaklega sneiða hjá
Summit. Það væri óheppilegt að hitta
Clem Oakland eöa einhvern af vinum
hans núna. Hann átti erfitt með að
telja sér blesótta klárinn, meðan hann
var í nágrenni Oaklands.
Þegar Blesi ruddist gegn um skaflana
fann Taylor, að eiganda hans myndi
ekki alls varnað. Hann þekkti hesta, að
minnsta kosti. Þessi klár var bæði fljót-
ur og þolinn.
Taylor hafði getið rétt til um bylinn.
Snjórinn minnkaði með hverri mílunni,
sem hann skildi að baki sér. Að lokum
var hann kominn svo langt suður á bóg-
inn, að ekki var snjór nema á stöku stað.
Eftir nokkurra stunda ferð stanzaði
Taylor í dalverpi einu, þar sem aðeins
var eitt og eitt tré á stangli. Hann
tjóðraði klárinn, kveikti eld og skreið
svo í svefnpokann. Er hann vaknaði,
var sólin komin upp.
Hann bjó til morgunmat, át hann í
flýti og var innan stundar kominn af
stað.
Er Taylor kom upp úr dalverpinu,
lenti hann í flasið á tveim mönnum.
Þeir komu til hans, en voru ennþá
fimmtíu metra í burtu. í fyrstu hélt
hann að Walsh hefði komizt á slóð hans
og væri þegar búinn að ná honum, en
varð þess þó brátt viss að svo vax ekki.
Hvorugur þessara manna líktist sýslu-
manninum. Hann athugaði þá betur, er
þeir komu nær.
Annar var stór, grófgerður og klædd-
ux sem kúreki. Andlitið var stórskorið
og hörkulegt og úr því skein bæði á-
gyrnd og grimmd. Það lýsti svalli, en
ekki veiklun. Augun voru svört og
kuldaleg.
Félagi hans var miðlungi hár, en svo
magur, að skinnið virtist þanið yfir
ber beinin. Hvítmatandi augun voru
sljó en flóttaleg, hakan veikluleg, tenn-
urnar bxotnar og svartar.
Taylor vissi að þessir samfundir voru
þýðingarmiklir, áður en mennirnir
stöðvuðu hesta sína. Þessir menn virt-
ust ekki bera með sér hina venjulegu
góðvild og vináttu, sem að öllum jafn-
aði einkennix viðmót manna, er þeir
hittast á hinum stóru óbyggðu svæðum.
Ekkert hafði enn verið sagt, en Tay-
lor vissi samt að hann var í hættu. Hann
sá að stórvaxni maðurinn skipti um
hönd á rifflinum, sem lá þvert um
hnakkkúluna, svo að hann gæti gripið
til hans fyrirvaralaust. Þessi stóri
skrokkux, sem áður hafði vaggað eftir
Sígurður Ólason &
Egíll Sígurgeírsson
Málflutningsskrifstofa
Austurstræti 3. Sími 1712.

SKIPAUTGERÐ
I ;11 LH
M.s. Skaftfellíngur
hleður á morgun til Víkur,
Skaftáróss og1 Öræfa. Verður
þetta sennilega síðasta ferð
skipsins til Skaftáróss og Öræfa
á þessu sumri.
Maffiur um fertugt,
í góðri stöðu, út á landi, ekki í
sveit, óskar að kynnast stúlku á
aldrinum 30—40 ára. Gifting
gæti komið til mála.
Öllum bréfum með mynd
svarað. Bréfin sendist á afgr.
Tímans, Reykjavík og merkist
„AMOR“.
Islendingum, sem unna mjög
stangaveiði. Um nokkur undan-
farin missiri hefir hann leitast
við að skapa ríkinu möguleika
til að geta boðið þýðingarmikl-
um erlendum gestum hvíld við
stangarveiði í fögrum dal á ís-
landi. Sú skoðun hans er vafa-
laust rétt, að sú greiðasemi frá
hálfu íslenzkra stjórnarvalda
myndi geta margborgað sig fyrir
land og þjóð. Enn hefir ekki
tekizt að finna heppilega á. Vel
mætti svo fara, að hætt yrði
við að kaupa gamla laxá, held-
ur gengi ríkið í félag við bænd-
urna í Laxárdal og Akureyrar-
bæ um að skapa þessa nýju
veiðistöð, 20 km. langa, í fögr-
um dal, við tæra á, þar sem
vatnið er með hinum ákjósan-
legustu litbrigðum, og því eðli
og yfirbragði strengja og smá-
fossa, sem laxinn metur mest.
Laxavegurinn fram hjá Brúar-
fossum er því miður svo dýr, að
fxamkvæmdin sýnast vera of-
urefli bændanna við ána. En ef
um þá nýbyggingu yrði sam-
komulag milli margra aðila,
öllum til hagsbóta, þá yrði sú
framkvæmd áframhald af sam-
starfi landeigenda neðar við
ána. Þar hafa ósar og uppland
talið sig í 80 ár hafa gagn-
stæðra hagsmuna að gæta, og í
þeim átökum hefir hin laxauðga
á orðið snauð af gæðum. En
eftir að hafa reynt sætleik bar-
áttunnar um langa stund, er nú
komið annað viðhorf. Samstarf
allra, öllum til sæmdar og hags-
bóta. Og frá hinum fátæklega
arfi í Laxá verður áin sjálf
fyllt af fiski frá ósum upp að
Mývatnsströndum, og jafnhliða
miðlað af þessum litla arfi til
nokkur hundruð landeigenda í
öðrum sveitum, manna, sem fyr
ir nokkrum árum létu sig ekki
fremur dreyma um laxveiði á
jörðum sínum, en að flytja ald-
intré úr Kaliforníu heim á bæi
sína. En tækni nútímans leysix
margar gátur.
Og glíman við að skapa lax-
iðju í tveim sýslum, er eitt af
þeim mörgu skemmtilegu átök-
um, sem nútímakynslóðin gerir
til að sanna, að ísland sé ekki
einungis fagurt land, heldur
líka ríkt land, fullt af marg-
háttuðum gæðum.
J. J.
•°~°~°“GAMLA eÍÓ*~°—<>~0-
Með kveð ju frá
Mister Flow!
Spennandi og afar skemti-
leg fxönsk sakamálakvik-
mynd, gerð af sömu snilld
og glæsileik, er einkennt
hefir franskar myndir
undanfarið.
Aðalhlutv. leika:
EDWIGE FEUILLÉRE,
FERNAND GRAVEY og
LOUIS JOUVET.
NÝJA BÍÓ-
Slíkt tekur
engin ineð sér.
Amerísk stórmynd frá Col-
umbia film. Snilldarvel
samin og ágætlega leikin af
sjö frægum leikurum:
LIONAL BARRYMORE,
JEAN ARTHUR,
JAMES STEWARD,
EDWARD ARNOLD,
MISCHA AUER,
ANN MILLER,
DONALD MEEK.
Sjáið þessa mynd, hún
veitir óvenjulega góða og
eftirminnilega skemmtun.
Vegna vaxandi fyrirspurna um hvort endurtekið verði
tilboð mitt um fjölbreytt heimilisbókasafn fyrir 10 kr. að
viðbættu einnar krónu burðargjaldi, vil ég enn gefa mönn-
um kost á slíkum kjörum:
Steingrímur Thorsteinson: Ljóðaþ. I. með mynd (208 bls.) og Ljóðaþ. II.
með mynd (58). Sawitri II. útg. með mynd (64). Sagan af Kalaf og keisara-
dótturinni kínversku (64). Eftir Axel Thorsteinson: Börn dalanna I.—II. (198),
í leikslok, sögur úr heimsstyrjöldinni 1.—2. útg. (148). / leikslok II. b. (58), Heim
er haustar, og nokkrar smásögur aðrar (96). Dokað við í Hrunamannalireppi og
Hannibal og Dúna (76). Greifinn frá Monte Cliristo I. b. (128), II. b. (164), III.
(192), IV. (176). — ítalskar smásögur I. (120). ítalskar smásögur II. (80).
Ævintýri og smásögur með myndum (64). — Einstœðingur, hin ágæta saga
Margaret Pedler (504 bls.) og Ástarþrá, eftir sama höf. (354), líka falleg og
skemmtileg saga. Loks: Árgangur af Rökkri (heilir árg.) um 700 bls. — Hefir
nokkur boðið yður betri kjör? Hér er einstakt tækifæri til þess að eignast
fyrir lítið verð margar skemmtilegar bækur, sem hlotið hafa vinsældir almenn-
ings í landinu. (Athugið, að margar af þeim bókum, sem ég hefi auglýst í til-
boðum mínum undanfarin ár, eru nú uppseldar. Notið því tækifærið fyrr en
seinna. Bækurnar eru þess verðar, að’ eiga og geyma og meðal þeirra eru engin
rit hálffull af auglýsingum. Plestar bækurnar eru settar með drjúgu letri og
flestar í sama broti og Eimreiðin og Iðunn og gefur blaðsíðufjöldinn, þótt
mikill sé, ekki fula hugmynd um hvert kostaboð hér er um að ræða. Rit Stgr.
Th. eru sígild listaverk. — Pantendur sendi meðf. pöntunarseðil og 11 kr. (ein
króna má vera í frímerkjum) í ábyrgðarbréfi (sendið ekki peninga í almennu
bréfi) — eða póstávísun og nægir að skrifa aftan á afklippinginn:: Sendið
mér bækurnar samkv. tilb. Tímans þ. 11. júní 1939. Það er ódýrast að senda
peninga þannig og tryggt, en biðjið ávallt um kvittun fyrir póstávísun og
ábyrgðarbréf, til þess að fá leiðréttingu, ef nokkur vanskil verða.
Virðingarfyllst.
AXEL THORSTEINSON.
Sími 4558. Sellandsstíg 1, niðri. Heima 7—9 síðd.
Kaupum tómar fíoskur
þessa víku til Söstudagskvölds í Nýborg.
ÁSengisverzlun ríkísíns.
Lærið að synda!
Sundnámskeið í Sundhöllinni hefjast að nýju föstudaginn
14. þessa mánaðax.
Þátttakendur gefi sig fram á miðvikudag og fimmtudag kl.
9—11 f. h. og 2—4 e. h.
Upplýsingar á sömu tímum í síma 4059.
Simdliöll Reykjavíkur.
Á víðavangi.
(Framli. af 1. siðu)
lætur í ljós vilja til að ræða um
byggingu vöruflutningaskips. Al-
þingi lætux jafnframt sama vilja
í Ijósi. Þrátt fyrir þetta ákveður
stjórn Eimskipafélagsins í síð-
astliðnum mánuði að byggja
skipið og gerist nú svo djörf að
reyna sjálf til að sanna þau ó-
sannindi stuðningsblaða sinna,
að hún hafi byggt þessa ákvörð-
un sína á loforði fyrrv. stjórnar!
Ætli því verði ekki haldið fxam
næst, að hún hafi einnig byggt
þessa ákvörðun á loforði Al-
þingis!
* * *
Eimskipafélagsstjórnin hefir
hagað sér í máli þessu eins og
hún væri ríki í ríkinu, sem ekk-
ert tillit þyrfti að taka til ríkis-
stjórnarinnar, Alþingis eða
hagsmuna landsins yfirleitt.
Eimskipafélagið verðskuldaði
eitt sinn að nefnast „óskabarn
þjóðarinnar“, en sú fámenna
klíka fésýslumanna, sem stjórn-
ar þessum aðförum, stendur eins
langt fjarri því, að nefnast þessu
nafni.
Leiöréttín g
Sú leiðinlega villa varð í seinasta
blaði, að skipti urðu á nöfnum gull-
brúðkaupshjónanna, undir myndum,
sem birtar voru af þeim. Voru Þor-
varður og Vigdís sögð Einar og Ingunn
og öfugt. Biðst blaðið afsökunar á þess-
um leiðinlega misgáningi.
Vinnið ötullega fyrir
Tímann.
Deilan í Tíentsin
(Framh. af 1. síðu)
hinar viðskiptalegu þvinganir.
Þeim getur hún aðallega beitt og
margt bendir til, að það muni
koma henni að fullum notum í
þetta sinn.
Það var um 1840, sem Bretar
hófu verzlun sína í Kína. Beittu
þeir Kínverja þá margvíslegri
hörku og ofbeldi og neyddu þá
m. a. til að láta sig fá hin svo-
kölluðu forréttindasvæði í ýms-
um stærstu hafnarborgunum.
Höfðu Bretar þessi svæði alger-
lega á valdi sínu og höfðu
þar aðsetur fyrir verzlun
sína. Um 1930 gekk mikil
þjóðræknisalda yfir Kína, með
Chiang Kai Shek í fararbroddi.
Kínverskur her brauzt þá víða
inn á forréttindasvæði Breta.
Sáu þeir, að það myndi hyggi-
legast, að afhenda Kínverjum
forréttindasvæðin, en tryggja
sér áfram viðskiptalega aðstöðu
með góðri sambúð við Kínverja.
Var því svo komið, að þegar
styrjöldin hófst fyrir tveim áx-
um, áttu Bretar ekki forrétt-
indasvæði nema í Tientsin og
Kanton. Frakkar áttu þá for-
réttindasvæði í þremur borgum,
Tientsin, Shanghai og Hankow,
og svokölluð alþjóðleg forrétt-
indasvæði voru í 3—4 borgum.
Á forréttindasvæði Breta í Tien-
tsin, en hún er helzta verzlunar-
borgin í Norður-Kína, búa 3 þús.
Bretar og 40 þús. Kínverjai.
Ef Kínverjar hefðu átt í hlut,
bendir allt til, að Bretar hefðu
verið fúsir til að afhenda for-
réttindasvæðið í Tientsin, gegn
viðunandi skilyrðum að öðru
leyti. En þetta horfix öðru vísi
við, þegar Japanir eiga í hlut.