Tíminn - 09.01.1940, Blaðsíða 2

10
TÍMINTC, þrlðjndagiim 9. janúar 1940
3. Mað
Bak víð tjöldin
Opíð bréf til Jóns Pálmasonar þíng-
manns Austur-Húnavatnssýslu
Þú hefir, herra alþingismaður,
látið stjórn Sjálfstæðisfélags
Austur-Húnavatnssýslu senda
okkur Bændaflokksmönnum í
þessu héraði eftirfarandi bréf:
Nóvember 1939.
Heiðraði sýslungi!
Bræðraþjóðir vorar á Norður-
löndum standa nú andspænis
þeim möguleika að verða að
fórna blóði sinna beztu sona til
þess að verja sjálfstæði sitt gegn
erlendu ofurefli. Sjálfir stönd-
um vér íslendingar gagnvart
þeirri hættu, að hungurvofan
teygi enn einu sinni sinaberar
kjúkur sínar inn yfir strendur
þessa lands, og kreisti líf og
þrótt úr börnum þess.
Aldrei á æfi þeirra, sem nú
lifa hér, hefir riðið meira á því
að íslendingar legðust á eitt og
hefðu sig úr þröngsýni flokka-
dráttarins og sérhagsmuna-
klíkuháttarins, sem undanfarið
hefir kostað þjóðina miljónir
króna, auk allra þeirra andlegu
og siðferðilegu verðmæta, sem
vegna þess hafa, farið í súginn.
Einn þeirra manna, sem ötul-
legast og drengilegast hafa bar-
izt fyrir slíku þjóðlegu sam-
starfi, er þingmaður Austur-
Húnavatnssýslu, Jón Pálmason,
sem var einn af aðalhvatamönn-
um þess, að stofnuð var hér
þjóðstjórn. Uppástunga um
þetta hafði að vísu áður komið
fram frá Bændaflokknum, en
þá verið felld, enda eru innan
allra flokka menn, sem sjá sér
persónulegan hag í því að halda
við flokkadeilum og siga saman
samsveitungum og stéttarbræðr-
um, t. d. í íslenzkri bændastétt,
í því skyni að hlaða undir sjálfa
sig á einn eður annan hátt.
Þingmaður þessa kjördæmis
boðaði í sumar þingmálafund
til þess að ræða við kjósend-
ur um afstöðu til myndunar
þjóðstjórnarinnar. — Enginn
Framsóknarmaður taldi þá
viðleitni til þjóðlegrar eining-
ar þess virði að mæta á fund-
inum, og hefir það sennilega
verið eftir áskorun einhvers
leiðandi manns innan flokksins,
sem sér leið til framdráttar í
því að halda landsmálasundr-
ungunni við. í þess staö hafa í
haust ýmsir flugumenn verið að
reyna að grafa undan fylgi þing-
mannsins og er einkum lögð á-
herzla á það, að renna flugunni
ofan í þá Bændaflokksmenn,
sem þeir telja líklegri til að
svíkja hugsjón síns eigin flokks
um þjóðlegt samstarf.
Innan allra flokka eru tvær
tegundir manna, þeir sem fylgja
flokknum af hugsjón, og þeir
sem hafa álpast inn í hann
veiddir af slagoxðum eða ímynd-
uðum sérhagsmunum. Hugsjóna-
menn Bændaflokksins hafa vilj-
að þjóðlegt samstarf og heil-
brigðan sparnað. Þeir hafa vilj-
að losa bændur úr því ófremdar-
ástandi að vera leiksoppur sér-
hagsmunaklíkanna í Reykjavík,
sem vilja nota bændur sem at-
kvæðafénað á sama hátt og
hernaðarklíkur annara þjóða
tefla almenningi fram sem fall-
byssufóðri á vígvöllunum.
Ef Bændaflokkurinn hefir
ekki sjálfur frambjóðanda í kjöri
hér við næstu kosningar, þá
hlýtur hann að skiptast sam-
kvæmt þessu. Hugsjónamenn-
irnir kjósa þann manninn, sem
hefir verið þeim sammála um
þjóðlega samvinnu og heilbrigð-
an sparnað, hinir hringla eftir
því, sem flugumennirnir draga
þá á færi sín.
Á Sturlungaöldinna héldu
Húnvetningar sér að mestu ut-
an við þær blóðugu deilur yfir-
gangsmanna, sem leiddu landið
í glötun. Á núverandi Sturlunga-
öld hafa Austur-Húnvetningar á
þingi mann, sem hefir reynt að
draga úr deilum, og er verðugur
fulltrúi íslenzkrar bændastéttar,
ráðdeildarsamur, sanngjarn og
drenglyndur.
Jafnvel þeir .Framsóknar-
menn, sem ekki ganga með græn
gleraugu þröngsýninnar á nef-
inu, hljóta að viðurkenna hann
sem fulltrúa þeirrar stefnu, er
ein getur bjargað landi og þjóð,
stefnu ráðdeildar og þjóðlegrar
samvinnu, sem setur þjóðarhag
hærra en flokkastreitur. Jafn-
vel þeir hlytu heldur að kjósa
hann sem fulltrúa sinn en eig-
in flokksmann, sem líklegur er
til að spilla þeirri samvinnu, sem
tekizt hefir með stjórnmála-
flokkunum.
Það er full þörf á að þjóðin
heimti af stjórnendum sínum að
þeir vinni saman, án þess að
reyna að sitja á svikráðum hver
við annan í flokksþágu. En hver
sá kjósandi, sem tekur af flokks-
legum ástæðum sundrungar-
mann fram yfir þá, sem berjast
fyrir þjóðlegri samvinnu, hann
situr á svikráðum við þjóðar-
heill, því þjóðarheill krefst fals-
lausrar, víðsýnnar og dreng-
lyndrar samvinnu allra stétta og
flokka á þessum hættulegu tím-
um.
Virðingarfyllst.
Stjórn Sjálfstæðisfélags
Austur-Húnavatnssýslu.
Um leið og ég þakka bréf
þetta, og þann skilning og sam-
úð, er flokksstjórn ykkar Sjálf-
stæðismanna, hér í héraði, virð-
ist nú hafa á stefnu og starfi
Bændaflokksins, þá bið ég þig —
enda þótt Kolka læknir virðist
hafa stílað bréfið, það er svo
skáldlegt —, að athuga hvort þið
hafið ekki of lengi þjónað sér-
hagsmunaklíkunum í Reykjavík,
(sbr. bréfið), og hvort þið getið
varið það, fyrir samvizku ykkar,
að segja ykkur ekki nú þegar úr
Sj álfstæðisflokknum.
Mér finnst það ekki geta sam-
rýmst þeirri víðsýni, drenglyndi,
ráðdeild og sanngirni, sem þú
telur þig hafa svo mikið af, að
vera lengur í Sjálfstæðisflokkn-
um, eftir bréfi þínu að dæma.
Það gæti vel verið, að við lofuð-
um þér að vera áfram þingmað-
ur, sem við vitum að þú hefir
ósköp gaman af, ef þú gengir í
Bændaflokkinn og kæmir með
nógu marga af liði ykkar Sjálf-
stæðismanna með þér, svo við
gætum unnið kosningar í þessu
héraði. Ég vona, að þú athugir
nú þetta, og ég veit, eftir fyrri
reynslu, af stefnu þinni og störf-
um, hér í þessu héraði, að þú
ert nógu víðsýnn til að hafa
pólitísk fataskipti, og skipta um
flokk, ef þú telur þingmanns-
vonum þínum betur borgið á
þann hátt.
En þá skulum við snúa okkur
að hinum einstöku atriðum
bréfsins.
Þú telur þig hafa tekið upp
tillögu, sem felld hafi verið fyrir
Bændaflokknum, um myndun
þjóðstjórnar og barizt fyxir
henni og komið henni heilli í
höfn. Fyi-ir þetta þjóðnýta starf
villt þú fá okkur hugsjónamenn
Bændaflokksins, (og auðvitað
vil ég telja mig til þeirra), til
þess að kjósa þig til þings, þeg-
ar næst verður kosið.
Ef allt er rétt, sem í bréfinu
stendur, þá finnst mér ekki til of
mikils mælst, svo framarlega að
við ekki höfum okkar eigið þing-
mannsefni, úr hópi þeirra
manna, sem strax skildu ágæti
okkar flokks. Við Bændaflokks-
menn urðum fyrir allmiklum
vonbrigðum, um framgang okk-
ar flokks og því er ekki að leyna,
að hér í héraði hefir mjög verið
talað um það, í okkar hóp og
annarsstaðar, að við myndum
hætta störfum, sem sérstakur
flokkur, ekki sízt þar sem okkur
hefir virzt Framsóknarflokkur-
inn mjög hafa tekið tillit til
þeirra sjónarmiða, í seinni tíð,
sem urðu því valdandi að við
yfirgáfum Framsóknarflokkinn
(ég er gamall Framsóknarmaður,
■IÓNAS JÓNSSOIVi
Sjö skáld leiðbeina Alþíngi
‘gtminrt
Þriðiudaginn 9. jjan.
íhaldsblödin
og ijárlögm
Það er kunnara en rekja
þurfi, að Sjálfstæðisflokkurinn
hefir undanfarin ár ráðizt með
hinu mesta offorsi á Framsókn-
arflokkinn og Eystein Jónsson
fyrir þá fjármálastefnu, sem
fylgt hefir verið undanfarin ár.
Síðan samstjórnin var mynd-
uð hafa blöð flokksins einnig
verið með hnútuköst af þessu
tagi og sífelldar kröfur um
stórfelldan niðurskurð á fjár-
lögum. Hafa blöðin í því sam-
bandi talað um 3—4 miljón
kr. niðurskurð. Sama hafa sum-
ir þingmenn flokksins gert.
Framsóknarflokkurinn hefir
tekið þessum hnútuköstum —
beinum og óbeinum — með
jafnaðargeði, jafnframt lýst því
yfir, að hann var fylgjandi
skynsamlegum sparnaði.
Nú hafa fjárlög fyrir 1940
verið afgreidd. — Ýmsir út-
gjaldaliðir hafa hækkað um
nál. 2,2 milj. króna. Niðurskurð-
ur á útgjöldum nemur hins veg-
ar um 600 þús. kr. og er allur á
framlögum til atvinnuveganna.
Hrein hækkun er því um 1.6
milj. kr. Þó eru ekki talin með
margvísleg útgjöld, sem heimil-
uð eru og jafnvel ekki sum þau,
sem lögboðin eru á þessu Al-
þingi. Það er því sýnilegt, að
landsreikningurinn v e r ð u r
miklu hærri en fjárlögin.
Hækkun fjárlaganna stafar
ekki nema að hálfu leyti af
gengishækkuninni eða styrj-
öldinni: Hins vegar hefði ekki
verið hægt að lækka útgjalda-
liðina, sem færðir voru niður,
ef styrjaldarástandið hefði ekki
gert það mögulegt.
Framsóknarflokkurinn álítur
ekki tímabært að hafnar séu
umræður um það, að hverju
leyti ánægja sé með þessar nið-
urstöður eða einstök atriði, en
það er rétt að taka það fram,
að ekki stóð á honum við lækk-
un útgjalda.
Það má einnig taka það fram,
að Framsóknarflokknum kom
það ekkert á óvart þótt erfitt
reyndist að lækka fjárlögin, til
þess var hann allt of vel málum
kunnugur.
Tíminn hefir ekki skrifað um
niðurstöður fjárlaganna öðru
vísi en þannig, að hann hefir
flutt skýrslu um afgreiðslu fjár-
málanna á Alþingi, sem er hið
eina yfirlit um málin er gefur
nokkurnveginn hugmynd um
hvernig afgreiðslan var og
hvaða stefna ríkti í þessum mál-
um.
Blöð Sjálfstæðisflokksins hafa
hins vegar ritað töluvert um
afgreiðslu fjármálanna og við-
haft hnútukast og getsakir í því
sambandi í garð fyrrverandi
ríkisstjórnar og niðurstöður
fjármálanna hjá henni. Blöðin
birta jafnvel spádóma um það
hvernig farið hefði, ef Sjálf-
stæðismanna hefði ekki notið
við.
Ef til vill er álitið, að nú sé
hentugur tími til þess að fram
fari einskonar pólitískt upp-
gjör í þessu sambandi og er þá
engin ástæða undan að skorast.
Það verður þó að teljast í mesta
máta vafasamt, að nú sé hinn
rétti tími'til slíks uppgjörs og
verði þannig á ástæður litið,
virðist það lágmarkskrafa, að
ekki sé verið með órökstuddar
getsakir og hnútuköst í garð
ýmsra þeirra, sem að samstarf-
inu standa, ekki sízt eins og nú
er komið um niðurstöður í fjár-
málum.
Tíminn mun ekki taka þátt í
slíku nema alveg sérstakt tilefni
gefist. Er þetta ekki sízt sagt til
skýringar þeim, sem hafa furð-
að sig á því, hversu ltt Tíminn
hefir sinnt hnútuköstum þess-
um undanfarið.
TÍMINN sendir Tímamönnum
kveðju sína og þakkar þeim, er
sent hafa blaðinu fréttabréf að
undanförnu og væntir þess að
þeir haldi áfram uppteknum
hætti á komandi ári.
Jafnframt væri vel þegið, ef
fleiri vildu bætast í hópinn og
senda fregnir úr byggðarlögum
sínum.
I.
Dagana milli jóla og nýárs
1939 voru þingmenn mjög önn-
um kafnir við að ljúka undir-
búningi fjárlaganna fyrir 1940,
og við fullnaðarsamþykkt þeirra
næstsíðasta dag ársins. Inn á
einn af hinum mannfáu síð-
kvöldafundum rétt fyrir ára-
mótin kom einkennilegt bréf,
sem í eðli sínu var til Alþingis,
en af óskiljanlegum ókunnug-
leika höfundanna var ritað til
nefndar í neðri deild, sem þá
mun hafa verið hætt störfum.
Skjal þetta var eitthvað á flæm-
ingi um borð þingmanna án
þess að. þvi væxi veitt sérstök
eítirtekt, þar til einn af þing-
mönnum kommúnista kom auga
á það, og las það yfir þingdeild-
inni, þegar svo var ástatt eins
og venja er, þegar þessir flokks-
menn tala, að forseti deildar-
innar sat í sæti sínu, tveir skrif-
arar glímdu við að koma ræð-
unum inn í þingtíðindin, en
engir þingmenn eru inni til að
hlusta, nema stallbræðurnir úr
byltingarflokknum. Næsta dag
kom þetta bréf út í blaði kom-
múnista með fullum undir-
skriftum. Engin önnur blöð hafa
minnst skjals þetta. En í með-
ferð þess máls, sem bréfið
snerti, hafa kommúnistar síðan
þá réttilega eða ranglega talið
sér til fylgis og stuðnings þá
menn, sem þeir telja að hafi
sýnt í skjali þessu leynda eða
opinbera samúð með þeim á-
róðri, sem stefnt var að með
þessu einkennilega skjali.
Eftir blaði kommúnista að
dæma, hafa sjö skáld og fáeinir
menn aðrir, ritað undir þetta
plagg. En efni þess var föður-
leg . leiðbeining frá skáldunum
til Alþingis, lík í eðli sínu þeim
viðvörunum, sem lífsreyndir
foreldrar gefa ungum syni, sem
leggur úr ættargarðinum inn á
hálar brautir táldrægrar ver-
aldar. Skáldin bentu Alþingi á
með svipmóti þess, sem telur sig
hafa vald til að leiðbeina, að nú
megi það ekki láta sig henda þá
fásinnu, að afhenda hið dýr-
mæta vald, sem það hafi jafnan
haft yfir styrkveitingum til
skálda, listamanna og rithöf-
unda í hendur jafn ófullkom-
inni stofnun eins og mennta-
málaráði. Að vísu eru engin
rök færð fyrir þessu vantrausti
hinna sjö skálda á þessari
nefnd, sem Alþingi kýs með
hlutfallskosningu fyrir hvert
kjörtímabil, en inn í hinar yfir-
lætislausu umbúðir var bland-
að snoturlega framreiddum
dylgjum um vanmátt þessarar
nefndar. Mikil áherzla var lögð
á það, hve miklu lakar slík
nefnd væri fallin til að ráðstafa
því fé, sem þjóðin greiðir á
hverju ári í viðurkenningar-
skyni fyrir vinnu í þágu lista
og vísinda heldur en Alþingi.
Fremstur af þeim, sem rit-
uðu undir þetta skjal var Sig-
urður Nordal, prófessor í ís-
lenzku við Háskóla íslands, auk
þess sem hann hefir með margra
ára samningi tekið að sér eins-
konar ritstjórn á sérstöku út-
gáfuverki um sjálfstæði ís-
lands sem bókmenntafrömuðir
kommúnistaflokksins gefa út,
og berjast fyrir með þreki þeirra
manna, sem telja sig berjast
fyrir hinni einu sáluhjálplegu
trú.
Sigurður Nordal hefir ekki að-
eins skrifað fyrstur undir þessa
leiðbeiningu til Alþingis, heldur
hefir hann auk þess samið á-
varpið og lagt allmikla vinnu í
að fá skáld og aðra andans
menn til að undirrita það. Og
þar sem ég á sæti bæði á Al-
þingi, sem átti að leiðbeina með
ávarpinu, og er auk þess nú sem
stendur formaður í mennta-
málaráði, sem hin sjö skáld hafa
svo slæman bifur á, auk þess
sem ég hefi fyrir tólf árum átt
aðalþátt í að löggjöf var gerð
um menntamálaráð, og réði því
auk þess í þann tíð, að Sigurö-
ur Nordal var fyrsti formaður
þeirrar stofnunar, þá munu
margir mæla, að ekki sé óeðli-
legt, þó að mig fýsi að heyra ít-
arlegan rökstuðning fyrir því,
hvers vegna skáldin taka að sér
þessa furöulegu umhyggju fyrir
Alþingi og að hverju leyti
menntamálaráð hefir brotið svo
af sér, að þörf sé á að draga
saman óvígan her af skáldum
eins og margir samherjar mín-
ir, í þessu héraði.)
Af þessum ástæðum hefi ég, í
seinni tíð, ekki fylgst með, eins
og skyldi, því sem gexzt hefir í
landsmálum, og verð því í fá-
fræði minni, að benda á nokkur
atriði, í hinu ágæta bréfi ykkar,
í von um frekari skýringar, —
því ég vona, að þú fyrirgefir
mér, þó ég trúi ykkur Kolka ekki
alveg eins vel og fimm ára barn
trúir föður sínum. — Það eru
einmitt dálítil sárindi í mér,
útaf því, hvað einmitt þið efuð-
ust alltaf, manna mest, um
sannleiksgildi orða foringja okk-
ar, Jóns í Stóradal.
1. Er það alveg víst, að það
hafi verifr þú, sem fyrstur tókst
upp tillögu þá, sem þú segir, að
okkar flokkur hafi borið fram
um þjóðstjórn? Ég er dauð-
hræddur um að þig misminni.
Mér hefir skilist, að Framsókn-
arflokkurinn hafi fyrst boðið
Sjálfstæðis- og Alþýðuflokknum
upp á samstjórn og Framsóknar-
flokkurinn hafi svo orðið að bíða
í 6 eða 8 vikur, eftir því að Sjálf-
stæðisflokkurinn féllist á þetta,
á meðan var þingið aðgerða-
laust. Þrátt fyrir þitt ötula starf,
minnir mig, að 8 af 17 Sjálf-
stæðismönnum á Alþingi greiddu
atkvæði á móti því, sem þú nú
kallar þjóðstjórn og vegsamar
svo mjög. Líklega eigum við, að
skilja þetta svo, að þú hafir allt-
af verið að basla við, að fá
Bændaflokkinn tekinn upp í
samvinnuna. (Hverju munaði
það, þó við hefðum 6 ráðherra?)
Þá fyrst hefði þetta verið reglu-
leg þjóðstjórn. Ef þú getur sann-
að mér það, að þú hafir alltaf
verið að berjast við að fá
Bændaflokkinn tekinn með í
samvinnuna, og Jón í Stóradal
gerðan að landbúnaðarráðherra,
þá skyldi ég kjósa þig framvegis
til Alþingis, jafnvel þó þú hald-
ir áfram að starfa innan vé-
banda Sjálfstæðisflokksins.
2. Þú segir í bréfi þinu:
„Hugsjónamenn Bændaflokks-
ins hafa viljað þjófflegt sam-
starf og heilbrigðan sparnaff.
Þeir hafa viljað losa bændur úr
því ófreindarástandi, aff vera
leiksoppur sérhagsmunaklík-
anna í Reykjavík, sem vilja nota
bændur, sem atkvæffafénaff, á
sama hátt og hernaffarklíkur
annara þjóða tefla almenningi
fram, sem fallbyssufóffri á víg-
völlunum."
Ég er þessu alveg sammála. En
hvernig stendur þá á þvi, að í
ísafold 1934 kallaðir þú stofn-
endur Bændaflokksins „pólitíska
stigamenn", réttlausa í hinum
pólitíska heimi. Og hvernig stóð
á því, að þú hélst þessu sama
fram á kosningafundum, hér í
sýslu, bæði 1934 og 1937 og sýnd-
ir þetta í verkinu, með því að
skora á þá gömlu Sjálfstæðis-
men, er sögðu skilið við þig á
kosningafundi á Gilsstöðum
til að svifta þá stofnun áliti og
og áhrifum.
Þar sem enginn rökstuðningur
er í hinu umrædda ávarpi hinna
sjö skálda, en Sigurður Nordal
bæði höfundur þess og fyrsti á-
róðursmaður, auk þess sem hann
má teljast eins ritfær og hver
hinna, sem undirritað hafa
plaggið, þá beini ég orðum mín-
um til hans, þegar útskýra skal
fyrir almenningi þá sókn frá
hans hálfu, sem hér er gerð að
umtalsefni. Ég þykist fullviss að
Sigurður Nordal eigi auðvelt
með að skýra þessa framkvæmd,
og að hann eigi auk þess mjög
auðvelt með að koma á fram-
færi greinum um þetta efni í
Vísi og Mbl., sem birta að jafn-
aði greinar þessa háskólakenn-
ara, auk þess sem hann hefir
upp á síðkastið ritað nokkuð í
aðalblað kommúnista hér í bæn-
um. Ég mundi síðan taka rök
hans og niðurstöður upp í fram-
haldsgrein um þetta efni hér í
blaðinu, til þess að lesendur
Tímans fengju fullt yfirlit um
málið. En ef svo ólíklega tæk-
ist til, að Sigurður Nordal sæ'i
sér ekki fært að rökræða málið
opinberléga, væri sú staðreynd
líka fullkomið svar. Ég mundi
þá ljúka þessu máli meö nokkr-
um viðbótarskýringum, sem ég
sé ekki ástæðu til að birta við
fyrstu umræðu málsins.
II.
Þegar litið ér yfir ávarp hinna
sjö skálda eins og það birtist í
blaði kommúnista, hlýtur hver
lesandi fyrst að spyrja, hvaða
vald höfundarnir telja sig hafa
Raularhafnar-
verksmiðjan
Ég vil taka það fram, að um-
mæli um verksmiðjumál Rauf-
arhafnar, sem birt munu hafa
verið af vangá í Tímanum 4. þ.
m., eru að mínum dómi ekki
allskostar réttmæt. Það er, út
af fyrir sig, gott verk og lofs-
vert, að reyna að tryggja stúd-
entum og menntaskólamönnum
sumarvinnu. En tillaga sú, sem
hér er um að ræöa, var ekki
sanngjörn í garð verkamanna í
Presthólahreppi, eins og hún
var upphaflega fram borin.
Hefir það eflaust stafað af því,
að ekki hefir legið nógu ljóst
fyrir mönnum, að vinna við
nýju verksmiðjuna verður til-
tölulega mun minni en við hina
eldri.
í meðferð þingsins var tillög-
unni breytt á þá leið, að náms-
manna hlutfallið var fært úr %
niður í i/3 af vinnu vegna verk-
smiðj ustækkunarinnar.
Ég vil svo nota tækifærið til
að vekja athygli á því, að það
mun vera algerlega þýðingar-
laust fyrir menn að flytja sig
til Raufarhafnar í von um að
fá atvinnu við nýju verksmiðj-
una þar.
P. t. Vífilsstöðum 5. jan. 1940.
Gísli Guffmundsson.
1934, að kjósa heldur Hannes
Pálsson, ef þeir gætu ekki kosið
þig, heldur en kjósa Jón í Stóra-
dal, sem þú kallaðir þá pólitísk-
an stigamann.
Það er ákaflega leiðinlegt,
hve þú fórst seint að meta til-
verurétt Bændaflokksins. Það
virðist svo, að þið Kolka farið
fyrst að tala um hugsjónamenn
Bændaflokksins sem sannar
fyrirmyndir, þegar hinn ágæti
foringi okkar, Jón í Stóradal,
liggur fyrir dauðanum. (Bréf
ykkar dagsett í nóv. 1939) — og
helzti hjálparmaður þinn, í
þessu héraði, Kolka læknir, veit,
sem læknir, að foringja okkar er
ekki lengur lífs auðið. Ég vona,
þar sem þú lýsir sjálfum þér
sem sanngjörnum, víðsýnum og
drenglyndum manni, að þú fyr-
irgefir mér og öðrum flokks-
bræðrum mínum, þó þeir fari að
hugleiða það, undir þeim kring-
umstæðum, sem nú eru í þessu
héraði, hvort þetta ágæta bréf
þitt, sem okkur þykir afar vænt
um, og geymum eins og dýrgrip,
er ekki einmitt hugsað af ykkur,
sem fluga á færi, sem eigi að
draga okkur Bændaflokksmenn
inn í herbúðir þínar. Því sann-
ast að segja, er þetta fyrsti á-
róðurinn, sem ég hefi orðið var
við, því óneitanlega finnst mér
bréf ykkar félaga áróðurskennt.
Hugsjónamenn viljum við all-
ir vera, en ekki neinir kjánar,,
(Framh. á 4. síðu.)
til að tala við Alþing um þess
störf og skyldur í þeim tón,
sem ráðsettir foreldrar tala við
lítil börn, þegar þeim er ráð-
lagt að setja ekki bletti í föt
sín eða detta ekki út af mjórri
brú ofan í bæjarlækinn. Mér
er ekki ljóst hvernig þessum
mönnum gat komið í hug, að
þeir væru færari að segja Al-
þingi fyrir verkum heldur en
þingmenn sjálfir. Ef til vill
verða þessi vinnubrögð hinna
sjö skálda skiljanleg, ef taflinu
er snúið við og ef nefnd úr Al-
þingi kæmi til Sigurðar Nor-
dals og vildi knésetja hann vjð-
víkjandi rannsóknum um það,
hver hafi skrifað Egilssögu, Ég
hygg, að Sigurður Nordal myndi
telja það óþarfa umhyggju
fyrir vísindunum. Á sama hátt
hygg ég, að Freysteinn Gunn-
arsson, Friðrik Brekkan, Alex-
ander Jóhannesson, Ágúst
Bjarnason og Símon Ágústsson
myndu una því illa, ef Alþingi
færi að beita sínum efnilegustu
hagyrðingum eins og Vilmundi
Jónssyni og Árna frá Múla við
að leiðrétta frumsamin kvæði
þessara manna eða þýðingar
þeirra eftir stórskáld erlendra
þjóða.
Frá sjónarmiði alþingismanna
þarf skýringa við frá hálfu Sig-
urðar Nordals um þessa sókn af
hálfu hinna áhugasömu skálda
inn á verksvið löggjafarþings-
ins viðvíkjandi vinnubrögðum
þess.
III.
Næsta verkefni er að skýra
vantraust hinna sjö skálda á
menntamálaráði. En það er