Tíminn - 16.03.1940, Blaðsíða 3

30. blað
TtMlM, langardagiim 16. marz 1940
123
DÆGRADVÖL
Hér koma enn nokkrar vísur vim vet-
urinn. Egill Bjamason frá Dalvík, góð-
kunningi Tímamanna um land allt,
hefir ort:
FERSKEYTLUR.
VII.
Taflþraut II.
Pjólan aldrei lítur ljós,
lifir haldin pínum.
Gjólan kalda rænir rós
rjóðum faldi sínum.
•
Sveinbjöm heitinn Bjömsson lýsti á
þenna veg skýjakólgunni í hryssingstíð
að vetrarlagi:
Yfir himins yglibrá
óravegu langa
éljaflókar úfnir á
uglum veðra hanga.
Hvítt mátar í 2. leik.
Reykjamk. Sími 1249. Símnefni: Sláturfélag.
Reykhús. — Frystihús.
IViðnrsuðuverksmiðja. — Bjúgnagerð.
Framleiðir og selur í heildsölu og smásölu: Niður-
soðið kjöt og fiskmeti, fjölbreytt úrval. Bjúgu og alls-
konar áskurð á brauð, mest og bezt úrval á landinu.
Hangikjöt, ávallt nýreykt, viðurkennt fyrir gæði.
Frosið kjöt allskonar, fryst og geymt í vélfrystihúsi, eftir
fyllstu nútímakröfum.
Verðskrár sendar eftir óskum, og pantanir afgreiddar
um allt land.
Sigurður Breiðfjörð orti þessa vísu:
Vetrar bindur mögur mynd
SKÁK.
Egg frá Eggjasölusamlagi Reykjavíkur.
Hlkorið
B. B. neftóbak
Smásöluverð á skornu B. B. neftóbaki má
ekki vera hærra en hér segir:
I 2 Vz kg. hlikkdósum . . kr. 35.90 pr. kg.
í 1 - — . . - 36.55 - -
I i/2 — . . - 36.90 - -
t 1/10 - — . . - 41.00 - -
f 1/20 - — . . - 44.00 - -
Dósirnar eru innifaldar í verðinu, en
verða keyptar aftur samkv. auglýsingu á
dósunum.
Utan Reykjavlkur og Hafnarfjarðar má
smásöluverð vera 3% hærra vegna flutn-
mjúka lind í fjötra.
Hrista vindar hauðurgrind,
hrævartindar nötra.
Jón Magnússon hefir ort svo um
veðrahaminn að vetrinum:
Ferðum skynda skýin grá,
skekin vindum hörðum.
Byljir hrindast ólmir á
uppi í tindaskörðum.
Enn hefir Jón kveðið:
Kaldar hærur kemba fjöll,
kylja hlær við dranga.
Fjúki slær vun freðinn völl,
frostið særir vanga.
Og enn er þessi vísa eftir Jón:
Hljóð á kvöldi vetrarvöld
vefa tjöld úr snævi.
Reisa öldur faldafjöld
fram á köldum sævi.
Andrés heitimi Bjömsson lýsti svo
hamförum vetrarveðranna á sjónum:
Vinda þengUl viti fjær
veltir skeiða grúa.
Hrannar engið ólmur slær
upp í breiða múga.
Steinn K. Steindórsson skrifstofu-
maður I Reykjavík sýnir i heima frost-
kalds, tunglskinsbjarts norðurljósa-
kvölds í þessari visu:
Sveipar voga silfurgljá,
sindra flogaglæður.
Himinboga breiðum á
bjartar loga slæðiu:
Vestur-íslendingurinn Baldvin HaU-
dórsson, ættaður úr Húnavatns- og
Skagafjarðar3ýslum, yrkir um góuna í
hinu nýja landi:
Ekki er góa ennþá hlý,
aUtaf snjóar meira,
heiftargróin grenjar í
gaddað skógareyra.
Benedikt Einarsson, er bjó að Hálsi 1
Fnjóskadal, segir um harðindaveturinn,
og sýnir þær, er hann sér hylla undir
bak við herfylkingar Snæs kommgs og
fönmeyti hans:
ísavetur óvæginn
áfram hvetur sporið.
Langra hreta leiðindin
læknað getur vorið.
KoTbeinn.
Skák þá, er hér birtist, tefldu danski
taflmaðurinn J. Enevoldsen og A. Ale-
chin, heimsmeistari í skák, á skákmót-
inu í Buenos Ayres í haust. Enevold-
sen leikur hvítu, en Alechin svörtu liði.
1. d2—d4 Rg8—f6
2. c2—c4 e7—e6
3. Rbl—c3 Bf8—b4
4. Ddl—c2 Rb8—c6
5. Rgl—f3 d7—d6
6. Bcl—d2 e6—e5
7. d4—d5 Bb4xc3
8. Bd2xc3 Rc6—e7
9. Rf3—h4 Dd8—d7
10. g2—g3 Dd7—g4
11. Dc2—b3 Re7—g6
12. f2—f3 Dg4—d7
13. Rh4—g2 0—0
14. e2—e4 Dd7—d8
15. Rg2—e3 Rf6—d7
16. Db3—c2 a7—a5
17. Bfl—g2 Rd7—c5
18. 0—0 Bc8—d7
19. b2—b3 b7—b5!
20. Hal—el b5—b4
21. Bc3—d2 Dd8—b8!
22. Hel—bl a5—a4
23. h2—h4 Rg6—e7
24. g3—g4 a4xb3
25. a2xb3 Ha8—a3
26. h4—h5 Db8—b6
27. Kgl—h2 Hf8—a8
28. Hbl—b2 c7—c6
29. f3—f4 e5xf4
30. HflXf4 Ha3—al
31. d5 x c6 Re7xc6
32. Rc3—d5 Db6—d8!
33. Bd2—e3 Dd8—h4t
34. Bgl—h3 Rc6—e5
35. Be3xc5 d6xc5
36. Dc2—f2 Hal—hlt!
37. Kh2 x hl Dh4xh3t
Gefið.
Skrlfstofa
Framsóknarflokksins
I Reykjavík
er á Lindargötn 1D
Framsóknarmenn utan af landi, sem
koma til Reykjavíkur, ættu aUtaf að
koma á skrifstofuna, þegar þeir geta
komið því við. Það er nauðsynlegt
fyrir flokksstarfsemina, og skrifstof-
unni er mjög mikils virði að hafa
sambond við sem flesta flokksmenn
utan af landl.
Framsóknarmenn! Munið að
koma á flokksskrifstofuna á
Lindargötu 1D.
Mjélkursamsalan
vill vekja athygli á því, að skrifstofusími hennar er nú
ingskostnaðar.
Tóbakseinkasala ríkisins.
16 2 6 (3 línur).
Sj úkr asamlag
Reykjavíkur tilkynnír:
Ákveðið hefir verið, að þeir samlagsmeðlimir, sem
skoðaðir eru hjá trúnaðarlækni samlagsins, vegna
inngöngu í samlagið, eða endurnýjun réttinda,
skuli hér eftir greiða kr. 2.00 fyrir skoðunina.
Greiðist gjaldið um leið og réttindaskírteini er
afhent.
Ennfrmeur skal á það bent, að réttindaskírteini
verða ekki afhent, nema læknaval hafi farið
fram.
Sjákrasamlag Reykjavíkur.
Eftírmæli um Kuusinen
(Framh. af 2. síðu.)
arstarfið“ hafði skapað slíka
andúð heimsins, að það var
byrjað að hrikta í hinum komm-
únistisku valdastólum. En það
var erfitt fyrir Stalin að hefja
samninga og semja frið við
„finnsku kúgunarstjórnina",
meðan Terejokistjórnin, sem
hann hafði lofað að hjálpa, var
ennþá ofanjarðar. Hún varð því
að hverfa. Stalin þurfti ekki að
grípa til neinna nýrra bragða.
Úrræðið var orðið honum gam-
alkunnugt. Eitt skot, og jarls-
dómur Kuusinens var endanlega
úr sögunni.
Þannig hljóðar saga Kuusin-
ens og „alþýðustjómarinnar í
Terejoki“ í aðaldráttum. Ömur-
leg saga, en lærdómsrík fyrir þá,
sem feta í fótspor Kuusinens og
láta sig dreyma um jarlstign
hjá Stalin. Þ. Þ.
Vinnið ötullega fyrir
Tímann.
Kaupendur Tímans

a-
Fyrstu bæknr
Mennmgarsjóðs og Þjóðvinafélagslns
verða prentaðar í aprílmánnðl.
Umboðsmenn og aðrir, er safnað hafa áskrifendum,
baróninn á Hvítárvöllum Einari
Benediktssyni og frú hans til
Borgarfjarðar og sendir skip
eftir þeim á yndisfögrum vor-
degi. í kvæðinu Haugaeldar lýs-
ir skáldið hrifningu sinni yfir
svo fögru héraði:
Svo opnar sig Hvítáróssins flóð,
sem eldport að morgunbjarmans landi.
Fegurð náttúrunnar lokar þó
ekki augum gulltrúarmannsins
fyrir því, að hinn nýi tími hefir
enn ekki farið eldi um Borgar-
fjörð:
Og þó finnst það allt vekja saknandi
sorg —
því sést hér ei stórbær með ljómandi
torg,
og eimskip þjótandi um ísvatnsins korg,
á aldrei að létta því fargi og dróma?
Samt er ekki örvænt um gæði
láðs og lagar í þessu héraði:
Tómt silfur og gull, eins og mynt
við mynt,
í málmdysaeldi glitrar öll hjörðin.
Frá Hvítárvöllum var viðsýnt
um Borgarfjörð. Hugur skálds-
ins hvarflaði yfir blað sögunnar
til þeirra Borgarfeðga, Skalla-
gríms og Egils. Þeir höfðu líka
haft gulltrú, eftir ,sið sinnar
aldar.
En elskir að auð
voru Úlfsniðjar forðum;
létti Egiis nauð
þegar Aðalsteinn bauð
einn baug undir borðum.
Við silfrið — var sorgin hans dauð.
En Skallagrlmur og Egill
höfðu það viðhorf til gullsins að
grafa það í jörð. Skallagrímur
var andaður og hafði fólgið fé
sitt, er Egill kom heim:
Við bjargþunga hurðu
fólst arðurinn — ógrynni fjár.
Einar Benediktsson kunni
heldur ekki sem bezt meðferð
Egils á gullinu frá Aðalsteini
konungi.
Að konungsins gjöf
varð ei gæfa sem skyldi.
Um órahöf,
alla æfinnar töf,
með Agli hún fylgdi,
en sökk svo í glataða gröf.
Með hvarfi þrælanna voru
týnd öll vitni um hvar gull Egils
var fólgið. En skáldið var ekki í
vafa um, að það var enn vel
geymt í íslenzkri jörð.
En silfursins sjóð
þó vemda hin voldugu rögn.
Þjóðin hefir öldum saman
varðveitt þá trú að eldur brynni
af fjársjóðum í jörðu.
Og málmlogans straumur
skín sterkt — gegnum örbirgð og ís.
Frá sjónarhóli sögunnar finn-
ur Einar Benediktsson glögglega
hversvegna auðsafn fornaldar-
innar er raunverulega gleymt og
týnt nútímakynslóðinni.
Auðsins jötunafl var dregið
aldatug úr kynsins hönd,
létt því handtök hafa vegið;
hjörð var smá og opið fleyið.
Ránsféð eyddist, reyrðust bönd,
refsingar um arfans lönd.
Silfrið hefír lengi legið.
Lifna skal um dal og strönd.
Síðasta vísan í kvæðinu um
hið fólgna gull í Borgarfirði
minnir á málverk ítala frá
morgni hinnar endurfæddu list-
ar, þegar morgunbjarmi bregður
svip vordaganna yfir hverja
mynd. Yfir íslandi var líka
morgunroði nýrra tíma.
Senn mun verðsins veldissproti
vekja fræin dauð og köld.
Nú er riðið neðst á broti.
Neyðin stærsta er á þroti.
Næst er morgun. Nú er kvöld.
Nýir þegnar, önnur völd.
Brennur dys hjá bæ og koti.
Bjarmi sést af gullsins öld.
Þannig lauk Einar Benedikts-
son þessum mikla hvatningaróði
sínum. Hann sá hvarvetna loga
yfir gröfnu gulli, ekki aðeins því
sem Skallagrímur og Egill höfðu
fólgið, nærri býlum sínum. Spá-
maður gulltrúarinnar sá hvar-
vetna bjarma af gulli í landinu.
Hann þekkti hinar fólgnu auð-
iindir. Hlutverk hans var að
sækja sjálfan veldissprota verðs-
ins, að sið Egils, til fjarlægra
auðlanda. Gamla öldin var
kvöldið. Nýja öldin var morgunn
framfaranna. Ný kynslóð var að
erfa landið.
XLI.
Þegar Einar Benediktsson orti
um málnjloga yfir fjársjóðum
fyrri alda,' talaði hann líkinga-
mál til að vekja þjóðina til skiln-
ings á viðfangsefnum samtíðar
sinnar. Fyrir mann, sem skildi
undramátt nútímatækninnar,
voru hin sönnu verðmæti ekki
geymd í fornum kappahaugum,
heldur í lífrænum gæðum lands-
ins.
Iðar djúpt í mold og móðu
magn og ííf, sem hefja þarf.
Þegar skáldið kemur að Detti-
fossi, mestu orkulind ættjarðar-
(Framh. á 4. síðu.)
Tilkynnið afgr. blaðsins tafar-
laust ef vanskil verða á blaðinu.
Mun bún gera allt, sem i hennar
valdi stendur til þess að bæta
úr því. Blöð, sem skilvísa kaup-
endur vantar, munu verða send
tafarlaust, séu þau ekki upp-
gengin.
eru beðnir að senda áskriftalistana hið allra bráð-
asta og eigi síðar en um næstu mánaðarmót.
Nú eru því síðustu forvöð að tryggja
sér þessar góðu og ódýru bækur.
TÍMINN er víðlesnasta anglýsingablaðið!
196 Margaret Pedler:
hans sýndi egghvassa biturð. „Maitland
á heilbrigði og auðæfi, og að því er virð-
ist dálítið af frægð í viðbót. Það er þá
ekki nema eðlilegt að hann hljóti þá
konu, sem hann óskar eftir, samkvæmt
reglunni „þangað vill fé, sem fé er fyr
ir“.“
„Ég skil,“ sagði Jane lágt, en í
þessum tveim orðum lá djúpur skiln-
ingur og samúð. „Þetta virðist harð-
neskjulegt, ákaflega harðneskjulegt, en
-----.“ Varir hennar titruðu. Hún hafði
aldrei áður, hversu illa sem á Colin lá,
notað það vopn, sem hún ætlaði núna
að nota, og hún átti erfitt með að nota
það. „En — þú ert ekki einasta mann-
eskjan, sem hefir misst hið dýrmætasta
í lífinu, Colin.“
Nú varð þögn. Svo bráðnaði harðneskj-
an í andliti Colins, og það fékk aftur
hinn venjulega, góðlega en alvarlega
svip. Jane hafði hrært hinn rétta streng
með því að áfrýja til meðlíðunar hans
með öðrum.
„Elsku Jane, ég verð að biðja þig að
fyrirgefa mér,“ sagði hann. „Manni
liggur stundum við að gleyma, vegna
þess hvað þú berð þig vel. Ég fyrirverð
mig fyrir sjálfan mig, þegar ég hugsa
um þig. En — .“ Hann brosti til hennar,
einu af þessum snöggu og hreinu bros-
um, sem voru einkennandi fyrir hann
Laun þess liðna 193
ósk hennar sjálfrar. Hún vildi ekki
skrifa föður sínum um þetta, en ætlaði
að segja honum það, þegar hann kæmi
til Englands. „Hann verður aðeins á-
hyggjufullur og órólegur, ef ég fer að
skrifa honum,“ sagði hún. „Hann væri
vís til þess að þjóta hingað fyrirvara-
laust, aðeins til þess að sjá og heyra
hvernig Blair væri. Með því myndi
hann eyðileggja alla skemmtun, bæði
fyrir sjálfum sér og Fjólu.“ Jane sá, að
Elizabet hafði þarna á réttu að standa
og þess vegna höfðu þau fallizt á að
halda trúlofuninni leyndri, hún og Co-
lin. Og nú sá hún því, í huganum,
bregða fyrir, að Candy kynni að neita
að samþykkja trúlofunina. Ef það kæmi
fyrir, ef trúlofuninni yrði slitið, þá gæti
skeð að tækifæri Colins rynni upp ein-
hversstaðar langt frammi í ókomna tím-
anum. Stúlkur gátu alltaf jafnað sig ..
. . Hér nam Jane staðar í hugsunum
sínum og undraðist hvað sér hafði get-
að dottið í hug. Nei, Elizabet var ekki
ein af þeim stúlkum, sem voru líklegar
til þess að gleyma fljótlega. Hún hlyti
að líða mikið, ef eitthvað aðskildi þau,
hana og Blair, hún var það lík móður-
inni, hinn tilfinninganæmu, ákaflyndu
og óstýrilátu írene. Jane vildi ekkert
kaupa — jafnvel ekki hamingju Colins
— gegn hamingju annarra.