Tíminn - 27.06.1941, Blaðsíða 3

69. blatf
TÍMUm iöstmlagiim 27. jání 1941
275
ÍÞROTTIR
íþróttamót Þingeyinga
Sunnudaginn 8. þ. m. fór fram
í Húsavík íþróttamót Þingey-
inga og tóku þátt í mótinu þessi
félög: Ungmennafélögin Mý-
vetningur, Mývatnssveit, Efling,
Reykjadal, Geisli, ASaldal, og
Völsungur, Húsavík.
Úrslit urðu þessi:
800 m. hlaup: 1. Hallur Jós-
efsson (Efling) 2:13.8, 2. Ey-
steinn Sigurjónsson (Völs.) 2:
17.4; 3. Reynir Kjartansson
(Geisli).
100 m. hlaup: Haraldur Jóns-
son (Efling) 11,7 sek.; 2. Adam
Jakobsson (Geisli) 12,1; 3. Stef-
án Kristjánsson (Völsungur)
12,1.
Langstökk: 1. Har. Jónsson
(Efling) 5,04 m., 2. Adam Jak-
obsson 5,98, 3. Ragnar Sigfinns-
son (Mývetningur) 5,86.
Kúluvarp: Adam Jakobsson
11,61 m., Stefán Kristjánsson
(Völsungur) 11,52, Gunnar Sig-
urðsson (Völsungur) 10,33.
Hástökk: Har. Jónsson (Efl-
ing) 1,58 m., Eysteinn Sigur-
jónsson (Völsungur) 1,58, Adam
Jakobsson 1,53.
Kringlukast: Adam Jakobs-
son 31,51, Stefán Kristjánsson
29,34, Baldur Sigurðsson (Mý-
vetningur) 27,60.
Þrístökk: Stefán Benedikts-
son (Völsungur) 12,26, Jón
Kristinsson (Völsungur) 11,88,
Har. Jónsson 11,85.
Stangarstökk: Hinrik Sigfús-
son (Mývetn.) 2,67 m., Stefán
Benediktsson 2,62, Stefán Krist-
jánsson 2,57.
Spjótkast: Gunnar Aðal-
steinsson (Völs.) 42,9, Adam
Jakobsson 41,23, Baldur Sig-
urðsson 38,00.
300 m. hlaup: 1. Aðalgeir
Þorgrímsson (Geisli) 9,43,5, 2.
Reynir Kjartansson 9,48,3, 3.
Eysteinn Sigurjónsson 10,10.
Boðhlaup 4X100 m.: A-sveit
Völsunga 4,8 sek.
Völsungar unnu mótið með
28 stigum. Annar var Geisli með
19 stig. 3. Efling, 15 stig.
Mótið fór hið bezta fram.
Mótstjóri var Jonas G. Jóns-
son.
Haukadalsmótið.
íþróttakeppnin var háð að
Haukadal milli U. M. F. Hvatar
Grímsnesi og U. M. F. Biskups-
tungna 15. júní síðastliðinn.
Úrslit urðu þessi:
Langstökk: Gunnlaugur Þor-
steinsson Umf. Hvöt 5,55 m.
Gunnar Jóhannsson Umf. Bisk.
5,46 m. Hjalti Bjarnason Umf.
Hvöt 4,98 m.
Hástökk: Gunnar Jóhanns-
son, Bisk. 1,50 m. Gunnl. Þor-
steinsson, Hvöt, 1,45 m. Guðm.
Egilsson, Bisk., 1,40 m. Hjalti
Bjarnason, Hvöt, 1,40 m.
Þrístökk: Gunnl. Þorsteins-
son, Hvöt, 11,44 m. Gunnar Jó-
hannsson, Bisk., 11,24 m. Hjalti
Bjarnason, Hvöt, 10,59 m.
100 m. hlaup: Gunnl. Þor-
steinsson, Hvöt, 12,8 sek. Sigur-
geir Kristjánsson, Bisk., 13,6.
Guðm. Egilsson, Bisk., 14,2 sek.
800 m. hlaup: Böðvar Stef-
ánsson, Hvöt, 2 mín. 28,6 sek.
Tómas Tómasson, Bisk., 2 mín.
35 sek. Bjarni Guðmundsson,
Hvöt, 2 mín 36 sek.
Glíman: Halldór Benedikts-
son, Hvöt, 6 vinn. Hjalti Bjarna-
■son, Hvöt, 6 vinn. Sigurgeir
Kristjánsson, Bisk., 6 vinn. Á-
mundi Jóhannsson, Bisk., 3
vinn. Heigi Einarsson, Bisk., 3
vinn. Tómas Tómasson, Bisk., 3
vinn. Loftur Kristjánsson,
Bisk., 1 vinn. Hallur Guðmunds-
son, Bisk., engan vinning.
Úrslit urðu þau, að Halldór
hlaut fyrstu, Hjalti önnur og
Sigurgeir þriðju verðlaun.
Mótið endaði með reiptogi
milli félaganna og unnu Gríms-
nesingar (Hvöt) tvær atrennur
af þremur.
Frá U. M. F. Hvöt voru 8
keppendur og hlutu 22 y2 stig.
Frá U. M. F. Biskupstungna
voru 10 keppendur og hlutu
131/2 stig.
Keppendur voru einkar prúð-
ir í allri framkomu, allt gekk
hiklaust og mótið fór ágætlega
fram.
17. júní mótiö
í Reykjavík.
íþróttafélögin í Reykjavík
höfðu íþróttakeppni 17. júní
síðastliðinn, en það er orðin
föst venja hjá þeim að hafa í-
þróttamót þann dag. Keppend-
ur voru frá Ármanni, K. R.,
Viking og íþróttafélagi Reykja-
víkur. Úrslit i einstökum í-
þróttagreinum urðu þessi:
100 m. hlaup: Brandur Bryn-
jólfsson (Vík.) 11,5 sek. Jóhann
Bernhard (KR) 11,6. Báldur
Möller (Á) 12 sek.
Kringlukast: Gunnar Huseby
(KR) 42,58 m. Jens Magnússon
(Á) 37,69 m. Ólafur Guðmunds-
son (ÍR) 36,44 m.
800 m. hlaup: Sigurgeir' Ár
sælsson (Á) 2 mín. 4,2-sek. Árni
Kjartansson (Á) 2:6,7. Gunnar
Sigurðsson (ÍR) 2:8,1. Árni er
enn i drengj aflokki og afrek
hans því ágætt.
Hástökk: Sigurður Norðdahl
(Á) 1,71 m. Skúli Guðmundsson
(KR) 1,71 m. (Það er nýtt
drengjamet, þvi Skúli er enn í
drengjaflokki). Oliver Steinn
(Á) stökk 1,64 m.
Langstökk: Oliver Steinn(Á)
6,50 m. Sigurður Finnsson (KR)
(Framh. á 4. síðu.)
inginn. Á íslandi var nokkuð
af dönsku fólki, sem gera mátti
ráð fyrir að ekki óskaði sam-
bandsslita. Þá kom hinn fjöl-
menni hópur alíslenzkra manna,
sem hneigzt höfðu til fylgis við
Dani, bæði með veru í landinu
og vegna ýmiskonar annarra
viðskipta. Barni Friðriks krón-
prins í Danmörku var gefið ís-
lenzkt nafn ásamt nokkrum
dönskum. Það var í fyrsta sinn,
sem konungborið danskt barn
bar íslenzkt heiti. Vel má vera,
að hinn kæni forsætisráðherra
Dana hafi talið það hyggilega
hugulsemi við íslendinga, eins
og nú var málum komið.
Það er hægt að segja um
skoðanir Staunings á frelsisást
íslendinga, að hún væri bæði
rétt og röng. Hann kynntist að-
allega á íslandi því fólki, sem
býr við mjúk húsgögn og inn-
anhússvinnu. Hann mun tæp-
lega hafa talað persónulega
nokkurt orð við menn úr sveit,
verkamenn eða sjómenn. Hann
kynntist alveg sérstaklega þeim
stéttum, sem í heila öld hafa
gert vægastar kröfur um frels-
ismálin. Þegar hann fullyrðir,
að ég sé algerlega einangraður
með skilnaðarhugmyndir mín-
ar, fer hann villur vegar, af því
hann kynnist ekki þeim mörgu
þúsundum manna, sem vinna
aðállega fyrir daglegu brauði
undir beru lofti, og bera i brjósti
heita löngun eftir að hjálpa til
að gera landið og þjóðina frjálsa
að nýju. Það er auðveldast að
skilja undrun danskra blaða,
er þau fréttu um ályktanir Al-
þingis 17. maí 1941, af því að
þær voru með allt öðru móti,
heldur en búast mátti við eftir
skýrslu Staunings og vonum
danskra leiðtoga.
VIII.
Eins og fyrr er frá sagt, biðu
menn í höfuðstaðnum með
nokkurri óþreyju eftir flokks-
þingi Framsóknarmanna 1941.
Flokksþingið tafðist um nokkr-
ar vikur af því, að heilbrigðis-
stjórnin tók óvenjulegan fjör-
kipp fáum klukkutímum áður
en norðlenzku fulltrúarnir stigu
á skipsfjöl, og lagði á samkomu-
bann í Reykjavík, út af kvef-
pest, sem gekk um landið. Voru
þeir menn til í höfuðstaðnum,
sem töldu inflúensuna hafa í
eitt skipti gert þjóðinni gagn,
ef hún yrði þess valdandi, að
áhugamenn úr dreifbýlinu næðu
ekki að ræða sj álfstæðismálið
á landsfundi á undan væntan-
legum alþingiskosningum.
En inflúensan gerði ekki
gagn í þetta sinn fremur en
endranær. Flokksþing Fram-
sóknarmanna var haldið síðar
um veturinn. Það var mjög fjöl-
mennt. Og langmesta áhuga-
málið á þinginu var einmitt
frelsismálið. Nokkrir áhrifa-
menn í flokknum beittu sér
fyrir svo kallaðri hægfara leið,
og taldi allmikill hluti flokks-
þingsmanna sér fært, eftir at-
vikum að fallast á málflutning
þeirra. Þá hafði þessi skoðana-
munur áhrif á nokkra eindregna
skilnaðarmenn, svo að þeir
beittu sér minna en við mátti
búast eftir fyrri aðstöðu. Vildu
þeir af mörgum ástæðum, þar
(Framh. á 4. slðu).
Úthlutun elli-
launa og örorku-
bóta
Eftir Ólaf Ólafsson skólastjóra
á Þingeyri.
NIÐURLAG.
Mér þykir leitt, að J. B. „hirð-
ir ekki um að rekja“, hvernig
ég hefi komizt að þessum „al-
röngu niðurstöðum", því að það
hefði óneitanlega skýrt málið
gerr.
Verð ég þvi að gera það hér.
Ég veit þetta vegna þess, að ég
hefi tekið á móti peningum frá
L. í. og kvittað fyrir þeim, sem
hingað hafa borizt í hreppinn.
Ég veit það af því, að ég hefi
gegnt oddvitastörfum öll árin,
sem úthlutun hefir farið fram,
að 1937 undanteknu.
Og allar mínar heimildir eru
bréf sem Tryggingarstofnun
ríkisins, ellitryggingadeild, hef-
ir gefið út, og greina öll árin
heildarúthlutunina annars veg-
ar, ásamt framlagi L. í. og
hreppsins hins vegar af þeirri
heildarúthlutun.
Svo að J. B. geti séð, að ég fer
með rétt mál, „ef hann hirðir
að rekja“, vil ég sérstaklega
nefna bréfin dags. 17. ág. 1938
og 4. sept. 1940. Þau taka af öll
tvímæli. Tölurnar eru þvi raun-
verulegar. En enga ábyrgð ber
ég á þvi, þótt þær stangizt við
þær tölur, sem J. B. þóknast nú
að gefa út.
Loks fer J. B. að tvístíga yfir,
hvort hann eigi að telja vexti
ellistyrktarsjóðanna gömlu með
framlagi L. í. eða ekki, árin
1937 og 1938. Og hann endar
grein sína með því að telja þau
ekki með, þau árin. Er þetta
allt gert til þess að þrýsta
hundraðstölunni niður og láta
líta svo út, að framlag L. í. sé
sem jafnan öll árin og véfengja
að ég fari með rétt mál um
stökkniðurfærslu hundraðstöl-
unnar — vegna uppboðsins eða
útboðsins á fénu — hin síðari
ár. J. B. segir svo: Þetta „gefur
aðra hugmynd en tölur Ó. Ó.“
Þetta er lélegur málflutningur,
jafnvel óboðlegur. Því að hug-
myndir gagna ekkert, ef reynd-
in er önnur.
Fyrr í greininni segir J. B.:
„Vextir ellistyrktarsjóðanna
voru árin 1937—38 taldir með
framlagi Lífeyrissjóðs, en 1939
eru þeir taldir sér, eftir að
breyting hafði verið gerð á lög-
unum.“ — En hvers vegna voru
þeir árin 1937—38 ekki taldir
með? Af því að ellistyrktarsjóö-
irnir voru beinlínis teknir
eignarnámi af hreppunum með
lögunum óbreyttum, en með
breytingunni skráðir á hlutað-
eigandi hrepp eða bæ og ávaxt-
aðir áfram í L. í., en vöxtun-
um skilað heim. Á nú að þakka
það, að hreppar og bæir þurfa
ekki aftur að leggja á móti
þeim? Það héti víst ekki að tví-
borga sömu upphæðina, eins og
J. B. segir ranglpga, að ég krefj-
ist af Lífeyrissjóði.
Að lokum vil ég skýra, með
aðstoð árbókarinnar, tillögu
þing- og héraðsmálafundar
Vestur-ísafjarðarsýslu, sem Jón
Blöndal hefir misskilið.
Á bls. 118 er skýrt frá, að
gamalmenni 67 ára og eldri,
bæði þau, sem til greina koma
við úthlutun og önnur, séu sam-
tals 8190. Af þeim hljóta styrk
úr 2. fl. árið 1939 1541, gamal-
menni yngri en 67 ára 123, og
öryrkjar 694, alls 2358.
Nú mætti gera ráð fyrir breyt-
ingunni á þá lund, að við þessa
upphæð bættust þau gamal-
menni, sem nú eiga heima í
„ótryggðu" hreppunum (þ. e.
þeim, sem ekkert geta lagt á
móti Líf eyrissj óðstillaginu).
Reyndist sú tala t. d. vera 2100;
henni síðan deilt í framlagið
kr. 38.145,02. Sjálfsákvörðunar-
tillagi hreppanna kippt burt.
Fengist þá kr. 123,26 á hvert
gamalmenni að meðaltali. Síð-
an yrði meðaltalið jafnað eftir
þeim hlutföllum, sem iðgjöldin
eru greidd eftir í lífeyrissjóðs-
gjöldum inn í sjóðinn, (ekki
iðgjöldin endurgreidd hreppn-
um, eins og J. B. misskilur) þ. e.
5:6:7, eða eins og nú er 8:9:11,
þannig, að gamalmennin í
kaupstöðunum tækju hæst elli-
laun, þau sem heimta eiga í
kauptúnum næst hæst, og í
. sveitum lægst. En öll af þeim,
Tilkynning
til útgerðarmanna og skipaeigenda.
Þeir útgcrðarmenn, sem hafa í hyggju að gera út skip á síld-
veiðar til söltunar uæsta sumar, eru beðnir að tilkynna Síldarút-
vegsnefnd tölu skipanna, tilgreina nöfn þeirra, einkennistölu og
stærð, og gefa upplýsingar 11111 hvers konar veiðarfæri (reknet,
snurpunót) eigi að notast til veiðamia. Ef fleiri en eitt skip ætla að
vera saman um eina herpinót, óskast það tekið fram sérstaklega.
Tilkynningin óskast send Síldarútvegsnefnd, Siglufirði fyrir 7.
júlí n. k.
Það athugist, að skipum, sem ekki sækja um veiðileyfi fyrir
þann tíma, sem að ofan er tiltekinn (7. júlí), cða ekki fullnægja
þeim reglnm og skilyrðum, sem sett kunna að verða um meðferð
síldar um borð í skipi, verður ekki veitt leyfi til söltunar.
Siglufirði, 24. júní 1941.
Síldarútvegsnefnd
Tilkynning
tíl útgferðarmanna og síldarsaltenda.
Þeir útgerðarmenn og slldarsaltendur, sem óska eftir löggild-
ingu sem síldarútflytjendur fyrir árið 1941, skulu sækja um lög-
gildingu til Síldarútvegsnefndar fyrir 7. júlí n. k. Umsókninni fylgi
tilkynning um, hvort saltendur hafa ráðið sérstakan eftirlitsmann
með síldverkuninni, hver hann sé og hvort hann hafi lokið síld-
verkunarprófi.
Ennfremur vill Slldarútvegsnefnd vekja sérstaka athygli út-
flytjenda á því, að enginn má bjóða síld til sölu erlendis án leyfis
ncfndarinnar, og þurfa þeir, er ætla að gera fyrirframsamninga,
að sækja um leyfi til heimar fyrir 7. júlí n. k. trtflutningsleyfi
verða ekki veitt nema sölusamningar séu lagðir fyrir nefndina.
Allar umsóknir þessu viðvikjandi sendist til Síldarútvegs-
nefndar, Siglufirði.
Siglufirði, 24. júní 1941.
Síldarútvegsnefnd
sem kæmu til greina, eða ættu
að koma til greina, fengju eitt-
hvað, hvar sem þau væru bú-
sett á landinu.
Síðan legðu bæir og hreppar
á móti þessu tillagi eftir efnum
og ástæðum.
Vinnið ötullega fyrir
Tímann.
Hugheilar þakkir, fyrir alla samúöina og pen-
ingagjafirnar er við uröum aönjótandi á útliön-
um vetri, á hinum erfiöu veikindatímum.
Guð blessi ykkur öll og launi rausn ykkar.
Nýp, 9. maí 1941.
Ingunn Sveinsdóttir. Valtýr Guðmundsson.
88 Vtctor Hugo:
reiðubúnar að láta til sín heyra, og á
að líta voru þær eins og galopin uglu-
gin.
— Jæja, sagði hann við sjálfan sig.
Getur það verið, að líf mitt liggi við,
að þessar bjöllur bifast ekki?
— Ó, sagði hann og spennti greipar,
bjöllur, hringið ekki. Ó, hringið ekki,
bjöllur.
Enn einu sinni reyndi hann að milda
huga Klopins.
— En komi nú vindgustur?
— Þá verður þú hengdur, svaraði for-
inginn umhugsunarlaust.
Gringoire varð karlmannlega við,
þegar hann sá, að engrar miskunnar
var að vænta og engrar undankomu
auðið. Hann brá hægri fætinum utan
um þann vinstri, tyllti sér á tá og seild-
ist með hendinni eftir brúðunni. Það
var á sama augnabliki, að hann kom við
brúðuna og allur líkamsþungi hans
hvíldi á öðrum fætinum, er ekki stóð á
traustari grunni en völtum bekk. Ó-
sjálfrátt ætlaði hann að styðja sig við
brúðuna, en hún flökti undan, er
hann kom við hana. Þá missti hann
jafnvægið og datt niður, ringlaður af
öllum þeim klukknahringingum og
bjölluhljómi, er gall við, þegar brúðan
sveiflaðist í hring í loftinu og stöðvað-
Esmeralda . 85
goire og var harla órótt innan brjósts.
Bjölluhljómur, er kvað við í þessum
svifum, létti angist hans. Nú brugðu
þorpararnir snörunni um hálsinn á
rauðklæddri brúðu, einskonar fugla-
hræðu, er svo var þakin bjöllum og
klukkum, að það hefði verið nóg á þrjá-
tíu kastilönsk múldýr. Bjöllurnar óm-
uðu drjúga stund, meðan brúðan riðaði
fram og aftur. Svo hljóðnuðu bjöllurn-
ar smám saman og þögnuðu loks alveg,
þegar brúðan hætti að hrærast.
Klopin benti á gamlan og liðaveikan
bekk, er stóð undir gálganum, og sagði
við Gringoire:
— Farðu upp á bekkinn!
— Já, en ég dett, sagði Gringoire, ef
ég á að standa upp á þessu skrifli. Það
ber varla sjálft sig.
— Upp með þig, endurtók Klopin.
Gringoire hunzkaðist upp á bekkinn
og tókst það allvel, þótt hann yrði að
veifa bæði höndum og fótum, áður en
hann næði jafnvægi.
— Jæja, sagði bófaforinginn, legðu
hægri fótinn utan um þann vinstri og
tylltu þér á tá.
— Yðar hágöfgi, svaraði Pétur Grin-
goire, viljið þér endilega beinbrjóta
mig?
Klopin skók hausinn.
— Heyrðu vinur minn! Þér verður