Tíminn - 08.08.1952, Blaðsíða 4

TÍÍVIINN, föstudaginn 8. ágúst 1952.
176. blað.
«
Þ
stað sterku
Tíminn hefir tvívegis me'ð Pétur Sigurðsson:
íítuttu millibili birt greinar
im öl og bjórbruggun, 23. og
,29. júlí s. 1., og bauö þá um
leið upp á frekari umraéður'
im öliö. Vil ég nú taka því
ooði, en geri það þó með lítilli
gleði, því að oft erum við bún hans komi
\r að færa allgild rök fyrir. drykkjanna.
pví, hve þetta ölkvabb stríðir | Hinn frægi eðlisfræðingur,
gegn reynslu bæði nágranna von Bunge, segir:
3jóða okkar og annarra. Eni „Ölið er hæítulegra en nokk
iuövitaö getur farið svo, að ur áfengur drykkur, þótt ekki
/ið gefumst upp á að segja væri nema af því, aö eng-
íei, því áð óþægir keipakrakk inn annar drykkur er eins af-
ir þreytast aldrei á að heimta vegaleiðandi“.
)g rellast, og fá þvi oft viljaj Þá hefir landlæknir okkar
únn, þótt skaðlegur sé. ! fært rök fyrir þvi, að ölþamb
Ég hef skrifað heilblaðsíðu óhollar en önnur áfengis
greinar í Tímann um ölneyzlu neyzla, einkum vegna þes^,
Norðmanna og reynslu þeirra Þversu menn venjast á þamb
neð sterka ölið. Einnig samdi, °§ ma Þá minna á oið
íg fyrir nokkru ritið: Sami- danska læknisins, Maitensen
eikurinn um ölið og áfengið, Larsen, sem fyrir skömmu hef
)g hef ég ekki séö þau rök,n' saS^> a® >>Þaó se ekkert ó-
írakin eða þær skýrslur gerð- | vanalegt að menn drekki
ar ómerkar, sem þar eru lagð Þannig fyrir 4000 danskai
tr fram jkrónur a án“, þar í landi.
1 óas versta er bó ekki aS Menn setjist að öldrykkju með
.. að versta ei þó ekki, ð félögum Sínum, að loknu
nenn heimta sterkt ol til aö, . “ ■ ■. .
íýrga sig a. Hitt er verra að; ...........
dæða úlfinn í sauðargæruna, j ,Menn diekki ol á vinnu-
áta stöðugt heita svo, að slík stöðvum og á ferðalögum, en
ilframleiðsla eigi að verða til S'^eyma þvi, að 2 3 ölfloskur
útflutninm ■leiða í ijós það magn áfengi
Orðið er frjálst
eir að fá ðlið?
fremur drukkið á vinnustöð- | Englendingar eiga við mik-
lum og á ferðalögúm, en þar ið drykkjuskaparböl að búa,
er einmitt vélanotkunin. og minnumst orða hins merka
| Hér skal enn einu sinni stjórnmálamanns Breta, D.
' mint á það, sem landlæknir t Lloyd Georges, sem sagði í
okkar, Vilmundur Jónsson forsætisráðherratíð sinni:
! segir um afnám bannsins í; ,,Við eigum í stríði við Þjóö-
ÍKanada, ölið og sterku drykk: verja, Austurríki og áfengið,
jina þar. Hann segir:
! „Eftir að bannið var afnum
; ið, hefir ríkisstj órnin, en hún
, hefir áfengissöluna meö hönd
en af þessum þremur er á
fengið skæðasti óvinurinn".
Hve mikil er nú áfengis-
neyzla Englendinga, og hve
bjatgar iðnaði o
!ða til þess að koma; upp
ijúkrahúsum og líknarstofn-
inum fyrir ágóðann.
Báðaf Tímagreinarnar, se;n
:í var minrist, eru mjög hæg-
átár í hinni fyrri segir á ein. an - ^ mestum slysum. oi-
im. stað: „Eg er sannfærður ____
í blóði, sem lækkar viðbragðs
flýti og veldur slysum. Það er
viðurkennt af öllum, sem
rannsakáð hafa umferðaslys-
in og áfengisneyzluna, aö hóf
drykkjan, eins og t. d. ölneyzl
um, þó gert allt, sem hún hef mikið af henni er ölþamb?
ir getað til þess að haldajAf hreinu áfengi — 100% á-
j neyzlu brendu drykkj anna í. fsngi drekka Englendingar
skefjum, með því að halda rúma 6 lítra á mann á ári
Iþeim mjög dýrum og hafa á'Af því eru aðeins 0,56 sterkir
| boðstólum mikið af áfengu j drykkir, hitt er allt öl og veik
jöli.... Þetta öl var ásamt létt'ari víntegundir, og þessi á-
jum vínum selt mjög ódýrt. fengisneyzla þeirra skapar
j Og til þess að það gengi enn þeim mikið vandamál, óskap-
i betur út, voru settar á stofn leg umferðaslys og áfengis-
aðlaðandi ölstofur með.sýki.
skrautlegum húsgögnum ogj Við íslendingar erum ekki
ihvers konar þægindum. Þar .hálfir menn í áfengisdrykkju
var ölið selt og léttu vínin, en ^ móti Dönum. Þeir drekka
nokkuð á fjórða lítra af
hreinu áfengi, en við ekki
sá, að neyzla öls og léttari j nema tæpan hálfan annan
vína jókst stórkostlega, en;lltra ^ mann af hreinu á-
neyzla brendu drykkjanna því
miður líka um 75%“.
Síðan landlæknir skrifaöi
brendu drykkiírnir naumast
fáanlegir. Árangurinn varð,
im það, að þessir sömu ung-
ingar mundu fremur káupa
ijór, sem er tiltölulega skað-
lauS, ef hann fengist, en
orennivinið sem nú skipar
inavegi á flestum borðum“.
Tvent er í þessu, sem stríð-
. r geng reynslunni. Fyrst það,
ið bjórinn sé „tiltölulega
■ikaðlaus“ og hitt, að neyzla
neyzla er því ekki skaölítil,
heldur þvert á móti mjög
hættuleg. ... .....
Það er þvi hvorttveggja, að
öldrykkjan er alls ekki mein-
laus, og svo kemur hún ekki
heldur í stað sterku drykkj-
anna, nema aö nokkru leyti,
og oft alls ekki. Vinningur-
inn er enginn, en hættan
jafnvel meiri, af því að öl er
fengi — 100% áfengi, en af
þessari áfengisneyzlu Dana
eru sterku drykkirnir aðeins
þetta, hefir ástandið vérsnað j 0,77, hitt er allt ölþamb og
í Kanada að miklum mun.'léttari vín. Samt eru um
Hér er óhrekjandi sannreynd
og þannig er þaö hjá fleiri
þjóðum, og hér flytur skarp-
ur sérfræöingur málið gegn
ölinu. Vilja menn nú lúta
sannleikanum eða berja höfð
inu við steininn, bera sig að
eins og óvitinn, heimta og
kvabba, þótt það, sem beðiö
er um, sé skaðvsmlegt?
20,000 áfengissjúklingar í
Kaupmannahöfn einni.
Norðmenn gefa út vísinda-
legt rit um áfengismál þeirra.
Að því standa m. a. lærðir há
skólamenn og sérfræðingar.
í nóvemberhefti ritsins 1949,
segir svo:
„Brennivínsneyzlan, fyrstu
níu mánuði ársins, hefir ver-
ið 7,272,000 lítrar í stað 8,3
milljónum lítra á sama tírna
árið áöur. En ölneyzlan hefir
aukizt úr 34,7 milljónum lítra
í 40,9 milljónir. Af þessu eru
17,570,000 lítrar sterkt öl
(Exportölið). Þrátt fyrir það,
að brennivínsneyzlan minkaði
um meira en eina milljón
lítra, hefir ölneyzlan verið
svo mikil, einkum sterka öls-
ins, að neyzla 100% áfengis
hefir aukizt úr 4,777,000 í
4,853,000 lítra á sama tíma yf
irstandi árs — 1949“.
Þarna varð reynslan sú, að
þótt neyzla sterku drykkj-
anna minkað nokkuð í bráð,
þá óx heildarneyzlan af
hreinu áfengi, sökum hinnar
miklu ölneyzlu. Bergens
Arbeiderblad birti grein 15.
júlí 1949, og benti á að af
þessu fræga útflutningsöli
Norðmanna, sem átti að færa
þeim mikinn erlendan gjald-
eyri, var flutt út aðeins 4%.
Hitt var allt drukkið í land-
inu, 8,7 milljónir lítra t. d. á
80 dögum. Fyrir þetta öl
greiddu Norðmenn 28 milljón
ir á 80 dögum, æskumenn í
sveitum lærðu að drekka, og
’ hávær krafa reis um allt land
ið, frá sveitar- og bæjar-
stjórnum og áfengisvarnar-
nefndum, um að stöðva öl-
flauminn. Þjóðin drakka 96%
af útflutningsölinu, en flutti
út 4%. Hlutföllin hafa breyzt
nokkuð síðan, útflutningurinn
aukist eitthvað, en ölið er
hinum ábyrga hluta nórsku
þjóðarinnar jafnmikill þyrn-
ir í auga, þrátt fyrir það. Hér
höfum við nærtækustu dæm-
in, ef menn vilja styðjast við
reynsluna og eru ekki blind-
aðir af hagsmunahyggju-
< Framliald)
Við bjóðum yður nú betra
kaffi en nokkru sinni áður
Káffið er brennt í nýjum vélum af þeirri fullkomnustu
gerð sem völ er á.
Mun minna af safa og ilrn kaffisins glatast við brennsl-
una, enda höfum við aldrei áður getað boðið við-
skiptavinum okkar jafn vel framleidda vöru.
O. J/oLnóon O' 0\aaler
Kaffinu er ekið daglega beint úr brennslutækjimum í
allar verzlanir Reykjavíkur og út um land með fyrstu
ferðum. Þér getið ávallt treyst því, að fá „glænýtt”
kaffi hvenær, sem þér þurfið að kaupa á könnuna.