Tíminn - 01.02.1958, Blaðsíða 2

2
T í MIN N, laugardagiaa 1. febrúar 1958.
en ég þótt ég væn eiztnr
,t>a3 þykir ekki bera merki hógværðar hjá biaðamanni
að rekja nokkra þætti sinnar eigin sögu þá um leið og hann
ætlast til að kynna lesendum þann mann, sem hann á við-
tal við. Þó getur undirritaður ekki stiilt sig um það í þetta
sinn og liggur nokkur ástæða til þess. Það var íyrir nokkr-
um árum að undirritaður gekk undir stúdentspróf í frakk-
nesku og stóð sig heldur laklega, enda vansvefta og illa
lesinn ef satt skal segja. En prófdómari á þessu merkiiega
prófi var maður að nafni Björn L. Jónsson.
segir Björa L. Jónsson vetSmríræ'SmgMjr, sem
í íyrradag laiak kandídatspróíi í lækiraisírælSi
54 ára aldri, eítir 5 ára nám
Þá lí'ð.a ncfekur ár svo að jörðin |
geysist áfr-ani á braut sinni um-
hverfis sólu, stúdentinn haldur
út í heLm og gleymir sínu fxiönisku-
prófi. En örfáum árum síðar er
hann staddur á íslandi og stund-
ar landmælfngar s«m sumarvinnu
til að krækja sér í aukaskilding.
fjandmælingamanni er líkt farið
og bónda Stephans G. að hann á
allt sitt undir sól og regni og þar
af leiðandi veðurstofunni. Enda
var það oft hiutverk undirritaðs
að hringja í yeðurstofuna og
grennstast fyrir um veðurlag
aisesta dag. Þar var einn maður
er allfaf gaf skýr og greið svör
um sikyggni og veðurfar í viðkom-
andi laadshluta. Það var Björn L.
Jónsson.
„Náttúrulækningar komu
mér á sporið. . . .“
Stúdentinn undirritaði fær
seinna stöðu sem blaðasnápur og
eru þá fengin ýms verkefni. Eitt
iþeirra var að laibba sig inn á
Mánagötu 13 og hafa viðtai við
Björh L. Jónsson, hvorki sem próf-
'dómara í frönsku né veðurfræð-
ing, hetdur sem nýbakaðan kandí-
dat í læknisfræði.
Hjá Birni eru staddir tveir
skólabræður hans sem lokið hafa
prófi samtíma honum, þeir Geir
Þorsteinsson og Einar Lövéal. Þeir
eru báðir menn á þrítugsaldri eins
og flestir sem Ijúka læknLsprófi
en Björn er orðinn 54 árd að aldri,
ef aidur skyldi kaila. Það mun þó
algert einsdæmi að maður á þeim
a'ldri ljúki háskólaprófi á ístándi.
Við spyrjum Bjíörn, hvað ráðið
(hatfi því að hann hafi á miðri ævi
itdkið sér fyrir hendur að stunda
læknanám.
— Fyrst var það bara atf
rælci, svarar Björn. Ég hafði mik-
inn áhuga á benningum náttúru-
lækningamanna, hafði skrifað
'greinar í blöð um þau máíefni, en
var sífeilt borið á brýn af and-
stæðingum mínum að ég væri ein-
ungis leikmaður í þeim sökum, ég
igaeti ekki haft neitt vit á því sem
ég væri að tala um. Svo ég af-
réð að skeila mér i læknisfræði
fil að standa betur að vigi. Ég
hafði mikinn álhuga á fræðigrein-
inni og langaði að komast til botns
í henni.
— Þú hefir verið óvenju fíjótur
pieð námið?
— Ég innritaðist haustið 1952,
svarar Björn, þú mábt ekki gleyma
að geta þess, að ég hafði óvenju
‘góða aðstöðu til að stunda aémið,
iþví valda vinnuskilyrðin á Veður-
istofunni. Þar er unnið í vakta-
vinnu, sem féll vei við námstím-
ann og þar að auki voru prófess-
orarnir liprir og til'htiðrunarsamir
ef svo bar undir.
— Þú hefir þá lagt út í læ&nis-
tfræðinám meðfram vegna þess að
þú varst ákafur fylgismaður nátt-
úrulækninga?
Skotíuiæknir
Björn brosir.
— Að .vísu, segir hann, það var
það sem fyrst vafeti áhugann. Það
voru orðin talsverð þrögð að því
að fólk var að farið að leita til
mín sem læknis. Ég yar eiginlega
orðinTi hálfgerður sko.tbulæknir.
— Hefirðu hug á sérnámi?
— Ég'á eftir að Ijúfea svo-
nefndu kandidateórx, þarf að
vinna tilskilinn tíma á spítala við
ýmisfeonar störtf og síðan starfa
Cand. mad. Björn L. Jónsson veður-
fræðingur: — ,.bað er ná:5 samband
milli veðurfrÆðlrtnar og lasknisireS-
innar".
sem héraðöiæsmir úti á landi. Ég
hefði mestan ábuga á næringar-
fræði, ef ég tæfci fyrir einhverja
sérgrein. Sambandið miiU fæðu-
tegunda og iifnaðarhátta hefir
aHtaf vakið forvitni mína.
— Þú hatfir lifað samkvæmt
regi um má ttúruiæk n i ngamanna ?
— Ég hef mestmegnis nærzt .á
-mjólk og jurtatfæði í mörg ár,
svarar Björn, látið kjöt og ftsfc
aiveg eiga sig. Ætiii það sé nú ekki
mest bara af þráa. M’-argir spyrja
mig, hvaðan ég hafi^ eggjah'vitu-
efnin, þegar ég neyti svo einhliðá
fæðu. En sanjáéifcurinn er sá að
aMur al'menni'xiigiU'r fær ■ miklu
meiri eggjahvítuefni en hann hefir
þörf fyrir.
Bj örn Iaufc stúdenteprófl árið
1925, en s'igídL síðaa til Parísar
og nam veðurtfræði við Svarta-
sfcóLa (Sorbonne). Síðan hefir
harm IengLSt af st'arfað við Yeður-
&totfuna.
Yngstor ailira í anda
— Hvarnág Mtti þér að vera
skyndi'lega isetztur á skólabekk á
ný, maður á fknmtugsíaldri?
| — Mér þ'áitti það ævintýralegt,
svaraði Björn, sá maður sem far-
inn er að slaka á andlagum kröft-
um um fimmtugt hlýtur að vera
eitthvað bitaður. Ég fann ekki
fyrir því að sitja á skólabekk og
læra formúl'ur. Mér fiannst gaman
að vera með ungu fólki, ég vona
að'Jiði á löngu áður en ég kemst
á það stig að ég urú ekki lengur
með ungu fólki. Ég hafði það síð-
ur en svo á tiifiuningunni að ég
væri neitt eldri en skólabræður
minir í læknadefld. Það var frek-
ar að mér fynd/ust prófessorarnir
eldri en ég og eru þeir þó lang-
flestir yngiri menn. Nú þarf Björn
að skreppa í símann þvl að margt
er að snúast þennan dlag eins og
geta má nærri. Þá gefst okkur
tækifæri til að heyra ummæli
skólabræðra hans, þeirxa Geirs
og Einare.
. — Hann var ofekar yngstur í
anda og allra manna fjörugastur í
deildinni, segja þeir, hann tók
fullan þátt í félagslífinu og dans-
aði á hátíðuin læfcnanema á við
alla aðra.
Björn feemur aííur úr síman-
um og segir ofckur að ho'num hafi
fundizt námstiminn í læknadeild
eitt skemmtilegais'ta tímabii æv-
innar og vékjandi á ail’an hátt. Ég
hef fullian hug á að notfæra mér
nám mitt og leggja út í iæfeningar.
Björn L. Jónsson innritaðist í
læknisfræði árið. 1952 og hefir
því Lokið námi á 5% ári, og ætíð
unnið fuliian vipnutíma á VeSur-
stofunni um leið. Þeir Einar og
Geir sem heima hjá honum vo'ru
í gær hafa lokið námi á 'IVz ári
og þykir það rasklega af sé.r vikið.
Flestir eru nofckuð lengur í deiid-
inni en þess ber þó að gæta að
þeir vinn-a fyrir sér á sumri'n.
Tíminn óskar Birni L. Jónssyni og
félögum bans til hamingju með
(prófið og óiskar þess að þjóðin
í megi lengi njóta starfskrafta
þeirra.
Dagbók Onmm Frank
(Framhald af 12. síðu).
árið 1955 og Iag-t sig eftir að fá
Ihingað hieiim tll s-J.iinga. Hijtt
leikritið var Horft af brúani eftir
Artihur MiMer, og er það nú sýnt
í Þjóðlleikhúsinu viS góða aðsófcn
og miklar vinsæidir. Vöfctu sýn-
ingar þessara tveggja teiikriita
mesta athygli þjóðleilkhiúisstjóra
þeirra leikrita, sem hann sá í utan
för sinni tiii Bandaríifejanna fyrr-
netfnt ár.
Sjálfstætt verk
i __ Þótt leifcritið sé byggt á dagbóik
Önnu Franfc, sem koanið bsfir út
í bókanformi og vafeið óskipta og
verðuga athygli, þá er hér alveg
um sjálfsteeitt verk að ræða. Fyilgir
( það að sjálfsögðu miegi'nmáli dag-
| bókarinnar. Sikýrði leiikistjóri frá
því í gær, að það væri leifeið á
fjórum sviðuim. Leikritið er í tveim
ur þáttum og tíu atriðum og teng-
ir Anna Frank sem þulur at.riðin
saman. Baldivin gat þess, að leiik-
ritið væri mjög margiþæitt í upp-
setningu. Ták hann sénstaklega
fram, að samvinna við afla aðila
' hetfði verið xnjög góð. Anna Frank
fæddist í Þýzkaiandi 1929 og flýði
til Hollands imeð foreldrum sí'nu-m
þegar Hitler kom-st til valda. Þeg-
ar Þjóðverjar heraámu Holland,
fluttust þau hjónin með börnum
sínum og öðmum hjiónum upp á
þákikhúslóft í verziunarfyrir'tæki
því, sem faðir Önnu átti í HMlandi
ög þar gerist leilkritið.
Athyglisvert leikiit.
Þjóðleiifehússtjóri skýrði' frá því,
að leikrit þetta hefði farið hina
mestu sigurför, þair sem það hefði
verið sýnf. Það hefði verið sýnt
í ektuun sex borgu'nr í Þýzkailandi
við mifela aðsókn og hina lotfsam-
legustu dóma. Þótt uppruni verfos-
ins stæði fótum í gyðingavanda-
málinu, sem skapast befði á miiMi-
stríðsárunum, bæri það engan
keim haturs eiJa hefn.igiirni, enda
segði Anna Franfe í lolkin, að hún
„treysti því þráitit fyrir allt, að
miennirnir væru góðir“. Veitkið
fjaliaði um frelsið til að liifa öllu
öðru freanur og væri því sígilt oig
höfðaði til tilfinninga aMra
manna. Sagði Þjóðleáikhússtjóri að
lpikum, að tvimoalaiausl -heifði
þetta vedfe vafeið mesta athygii
a'Mra leiikrita á síðari ^ruitn.
Leikendur.
Aðalhlutverfcið, Örmu Franik,
leifeur Kristbjörg Kjell, og er þeibta
annað hlutverkið, sem þ&.ssi unga
leifekona fær hjá Þjóðtfeifchúsinu
á 'skömmuim táma, en hún útekrif-
aðist úr Leiiksfcóla ÞjóðleLkhússims
í vor.
Ottó Franfe, föður Önnu, ieik-
ur Valur GMason- Margréti, syst-
ur Önnu, leifeur Bryndás Péturs-
döttir. Dan skrilfetpfuimann og
konu hariis leijkg Ævar Kvaram og
Inga Þórðardóttir. Pótur son þeirra
leikur Erfinigur Gíslaapn og tann-
I iæfeninn leiikur Jón Aði|s. SÍcrif-
stofustjórann leikur Guðmundur
IPáilssoin og skriistotfuistúdku leiikur
„Moskvulína MhL”
(Framhald af 1. síðu).
ssm yiiii vinna gegn afíXxrhafJdi cig
e:nræði“, er að sjálfiscgðu átt við
fólfc, sam afneitar jatfmt einræðiú-
siá&tu- názisaaa-as og ’kpímmiúnism-
ans og b'ers't fyrir varðlváizlu og
-afiM-ngu lýðræðihins.
Megintakmark Fraran-
sóknarflokksins og
Alþý^uflokksins frá
íyrstu tí'ð
Nieú, það er sannarliiega engin
MoisikvuMna að berjast fyrfr sam-
fyllik-iing'u „fpjáDáhuiga fóllks', seim
vB’Jl vinna gagn afturhaMi og ein-
ræ'ði“. Það hafir þvert á móiti ver-
ið megintakmark bæði Fram-
sáfcnarfbaikksinis og AHþýðuifloiklks-
ius síðan þessir fícfekar vortu eitofn
aðir, þóft þair hafi hims vegar vier-
ið óisaimimlM'a ‘Uim ýmiis önnrur
stefnuatriði og aðlferðir. Hinn guíl
mlílfeliutningiur riteibjóra Mbl. mran
þvl meira en ffitið misheppnas't,
þegar 'þeir ætlla að fcettja þetta
mieira en 40 ára ga'mla takmarik
Fra'msófcnarfi'okksins og Alþýðu-
fflofeksims, sem einihverja „Moskva-
•Mnu frá 1935“!
Það er hins vegar ekki ósenni-
legt, að þessi gamli draumur
upphafsmanna Framsóknarflokks
ins og Alþýðuflokksins sé ein-
mitt nú að rætast, og hinu óeðli-
legi kosningasigur íhaldsins á
sunnudaginn muni hjálpa mjög
til þess. Sú þróitn mun ekki
stöðvuð, þótt Mbl. dreifi út ein-
hverjutn gulu sögum um
„Moskvulínu frá 1935“, heldur
nvunu slíkir starfshættir íhalds-
ius miklu fremur greiffa fyrir
henni.
Forkólfar Sjálfstæ'Sis-
flokksiras og kommráraistar
Þiví imlá svo bæta við að iofcum,
áð það feamiur úr hörðuStu ártrt, þeg-
ar mienn eins og Bjarni Benediikte-
son og Óilatfur Thors eru að for-
daáma samvinnu við bamimún'i'sta.
Þiið vom eimmitt þassir itveir
mienn, sem hjiálllpuðu Jscimmiúnist-
•uim till váida í venkalýðsfélögunum
á sínuim táma á kostnað Ailþýðu-
fíiakksinis. Það voru þessir fcveir
mienn, sam létu Sjálfstæðisfíolkk-
ina njútfa satnstarf við Framsólkn-
arfidkkinn 1942 og tólku höndum
saman við kartunúnista, enda þót't
það koistaði aunan þ'eirra að rjlútfa
aiðisvarið drengskapar.heit. Það
vionu þessir imenn, sem stóðu fyrir
stjörnarsamistanfi vdð feommúniisita
á árunum 1944—46 og hörmuðu
maana míast, þegar slitnaði upp
úr því. -Það vonu þessir menn, setm
Mgu yið fætur Brynjól'fs Bjarna-
soaar og Einans Odgeinssonar dög-
uim saiman siumarfð 1956 og grát-
báðu þá um að mynda stjörn mleð
sér qg svú'pta AlþýðulfSokikinn fjiór-
uiru þingsætum. Þetta sama getur
gerzt hvenær alifcur, sem forkólfar
Sjáliifsltæðitsiflllolkksinis áffita, að það
banti þðLm x V'aldalb.anáfcfcunni. Þvl
treysit'ir enginn þeim Ólafi og
Bjarna, þótit þeir séu að fordæma
boimimúniisita nú, því að um þessa
fcviám‘ðn’ninga gffiiiir það, sem ÚM.
sagði um eóoa sögufræga pensónu
í fyrradaig, að hún „hatfi venið
ófcpar á iotforð og munaði ekfcert
uttn að Svíkjia þau“.
Stef mknist tki ára
afmælis
í gær hatfði Sfcef boð inni í skrilf
sfc.ofu sinni í tUefni af 10 ára af-
mæ.11 isámitaikanna, sieim Sitetfnjuð
voru 31. jan. 1943. í saimibvæiminiu
voru ýmisiir réi'.ltlhafar féttagisins og
fuŒtrúar note.n-da og ffl'eiri geisfcir,
þar á m-eðai menntaimjál'aráðlhierra,
Jón Leiif's, formaður Stefs fflu'tti
ræðu við þetta tækifæri qg lýsfci
starfsferiil þess nukfeuð og eiianig
tók til máiis dr. PálM íisóiliBsBoa,
sem þafcikaði Jón-i milkið- og gofcfc
starf. Stefi bárust mörg heálla-
skeyti -fná einisitalfcl'ingroim og stotfn-
unum, inniiienduim og erfiaadjuttn,
þar á mieðail enlendum saimibandls-
féiiögum. Nánar v®rður sagt fcá
starfi Stetfs þaaman fyrsta ár'attyg
í næsta bttaði.
Veröur Spáni boðin
að NATO?
Hver ,
burtu?
?!
NTB —LONDON, 31. jan. — I dag
var lögð fram í etfri deild brezlka
þingsints tiMaga um að stjórnin
sfeuli hetfja viðræður við aðra að-
Mja NATO í því skyni að bjóða
Spáni aðHd að bandalaginu. For-
mæilandi tillögunnar kvað þetta
nauðlsynllegt vegna þess, að banda
Lagið væri eíkki einvörðungu tM
þasis sbotfnað að halda uppi vörn
gegn vopnað'ri árás úr aiuistri, held
ur væri tilgangurinn víðtækari.
Herdís Þorvaldsdóttir. Leiktjöld
gerði Loi.bhar Grundt.
Leikritið er mjiög kunnáittusam-
lega samið og hvorki tiilfinniniga-
samt eða vaamið. í því er efcki að
finna áróður og enginn dómur er
lagður á hötfuðféndur Önnu Frank.
Um fjögurfeytið. í gær ‘ hvarf
vönutriila frá vötrugeyuaslu Kron
á Hverfisgötu 52. Höífðu stanfis-
menn verið að þvo triMiuoa ag
efeið henni út til að þurrfca hana.
Þegar átti að vitja um hana ndkfctru
siðar, var hún horfin. Aiitið var
að hörn befðu ifcefeið hana og
„triHað“ henni eitthvað um ná-
grennið, en leit þama í kring bar
ékki 'árangur. Nú enu það vin-
sámleg tilmaptU rannisólknarlögreigl
unnar, að hún vesrði látiu vita,
verði einhver var við nýþvQgau
triiluna úr vöruigeymisiuani.
Rekstur F. í.
(Fi-amhald af 12, síðu).
Vöruflutningar nailli landa voru
svipaðir að magni Óg arið á und-
an, eða 322 lestir. Pósfcflutningar
voru hins vegar nokkru meiri, eða
40,2 lestir og er aukning þar 13,4%
Eins og framangreiindar tölur
sýna, hefir starfsemi félagsi'ás"
gengið mjög vel s.l. ár.
Þráfct fyrir það, þarfnast félagið
mjög aúkins fjármagns vegná mifc
illa fjárfestinga við endurnýjun
miUil'andiaflugfíotans og aukning-
ar og endurnýjunar innanlandsflug
flotans.
Sem kunnugt er, leitar Fiugfé-
lag íslands nú tii almennings um
lán og hafa verið gefin út Happ-
drættisskuldabréf, sem endur-
greidd verða eftir tæp sex ár með
vöxtum og vaxtiavöxtum, en aufc
þess verður dregið um vinninga'
á vori hverju, sem lánið stend'ir.
Sala brófanna hefir gengið alÞ
vel, það sem af er, en betu.r má
ef duga skal. Það er von félagb-
ins að sem flestir styðji starfsemi'
félagsins og styrki með því að
kaupa happdrættisskuldabréf þess
og hlutabréf.
Oialdsforkólfar
(Framhald af 1. síðu).
renningar Ólalfe og Bjarna. Þeim
næigir ekki að ;nál eru sáW. og
varin heiima fyrir, þeir Viilja búa
sér tM sérstafet áróðurvssvið erfead
is, án tMlits tiil hagsmujaa þjóðar-
innar og sæm.dar.
Ráðunaetar Bónað-
Riáöunautar Búnaðartfélaig'S fs-
lands, þeir Agaar Guðnason, jarð
ræiktarnáðunautur og Óli Vaikir-
Hansson, garðyrtkjutiáðunautur,
héidu fcvo fræðstfutfundi í Ármes-
sýslu, annan í Hveragerði í 'fýrra
dag og hinn á Seifossi í gmrfeveidi.
Þeir fluttu erindi oig sýndu. fræðlslu
kvikmyndir og skuggamyndir o-g
svöruðu fyrinspurmum. Fuadirnir
voru fjölisótitir. Er ætilunin að þek-'
fálagar ferðist um landið það sem’
eftir er vetrar oig haidi fræðáu-
fundi .uim jarðræfet og gar-afemkjiu-'
mál. Aðalitilgangurfna mieð þe>ss-
'Uim fundum ér að- aufcá áhuga á
garðræktinni.