Alþýðublaðið - 15.08.1953, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐKÐ
Laugardagur 15. ágúst 1953
Sála íómafa.
Framhald af .8. síðu.
TJNNIÐ ÚR
AFGANGSFRAMLEIÐSLU
Reynt mun verða, ef tómata-
framleiðslan selzt ekki upp, að
framleiða úr tómötunum súpur
og safa, sem soðitm er niður.
Annars. er lítill markaður fyrir
slíka vöru hér, og það raun-
verulega hreint neyðarúrræði.
SALA TIL ÚTLANDA
KEMUR EKKI TIL GREINA
í sumar eða haust kemur
ekki tii greina að selja tómata
til annárra landa, vegna þess
að nægir ávex'tir fást nú alls
staðar í nágranniöndunum
heimaræktaðir.
HÆTTA A, AÐ TÓMATAR
EYÐILEGGISf
Hvað um það Verour, sem
kann að verða afgar.ps, seinni-
partinn. í sumar, éðá haust, er
ekki gott að segja, en tómatar
geymast illa, og því getur ver-
ið hætta á, að> ei+thvað' eyði-
leggist. ■
Heisfaramófló
Framhald af 8. síðu.
þrautinni lýku-r á þriðjudags-
ivvöld og verður þá einnig keppt
í 4X1500 m. boðíhlaupi. Á mið-
vikudagskvöld verður svo
keppt í síðustu grein mótsins,
10 000 m. hlaupi.
40 FRÁ REYKJAVÍK
Eins og áður segir verða þátt
takendur 80 talsins og eru þar
á meðal' flestir beztu íþrótra-
menn landsins. Frá Reykjavík
verða um 40 þátttakendur,
flestir friá KR. eða "4, og eru
þar á meðal Torfi, Ásmundur
og Þórður Sigurðsson. Ásmund
ur mun þó aðeins keppa í bcð-
hlaupum. Frá Ármanni og ÍR
og Keflavík verða 10 keppend
ur frá hverju félagi. Má af
þeimi nefna þá Guðmund Lárus
son og Hörð Haraidsson fré Ar
manni, Jóel Sigurðsson og Sig-
urð Guðnason frá ÍR og Þor-
stein Löve frá Keflnvík.
fsfenzkur hæsfaréffar-
dómur aiþjóélegf for-
TÍMARIT Alþjóðasamhands
höfunda birti nýlega í franskri
þýðingu dóm þann, sem Hæsti
réttur ísiands kvað upp í máii
því, er Sigurður Reynir Pét-
ursson flutti, gegn Leikfélagi
Reykjiavíkur vegna sýninga á
„Volpone“ eftir Stafan Zweig.
Ágreiningur var um hvort fé-
laginu hefði verið frjáls að
sýna leikinn eins og að láta
þýða hann, og taldi réttur-i nn
sýningarnar ólöglegar, enda
þótt fyrirvari sá, er ísland setti
við inngÖHgu í Bernarsamband
ið, hafi heimilað þýðingu og
útgáfu ieiksins.
Dómurinn vakti talsverða
eftirtekt, þar sem hvergi hefur
áður verið kveðinn upp dómur
um slíkt ágreiningsatriði, enda
þótt írland, Japan og Júgóslav
ía hafi gert sama fyrirvara og
ísland.
VINA DELIVIAR
ANÐf GESTUR
dreng til þess að fella sig við
New York á ný, sagði hann
brosandi. (Hann hlakkar að
mirmsta kosti ekki til að koma
Hann ræðu.r þessu alveg,
hann Powell, sagði Laurel
frænka. Ekkert hef ég á móti
þvi. Ég varð einungis dálítið
hissa á að þú skyldir biðja um
þetta, Liz.
Powell sagði: Ég fæ ekki
betur séð en að hú'n geti bara
haft gott af því, hún Liz, að
sleppa bókinni eina kvöldstimd
og tala við stúlku á hennar
aldri.
Þá má ég fara, hrópaði ég
himinlifandi. Og vera í nótt
í Coberleyhúsinu, sagði ég og
hækkaði röddina, til þess að
Vyggja það, sem bezt ég
mætti, að Brett yrði vís þess-
arar ráðagerðar minnar, og
hagaði sér eftir því.
Ég sá að ha'nn leit upp og
horfði á mig. En heyrði hann,
hvað sagt var? Það vissi ég
ekki.
Ég ætla líka að vera hjá
henni Brandon í kvöld, sagði
ég, og reyndi að vera eins há-
vær og mér var uinnt, án þess
þó að vekja athygli. Má ég
fara strax eftir kvöldmatinn?
Strax þegar búið er að þorða?
Vitaúlega, sagði Laurel
frækna. Sn þú ferð þangað
ekki ein. McDonald ekur þér
þangað og sækir þig á. morgun.
McDonáld var þægilegur
fylgdarmaður. Hann sagði
ekik orð að fyrra bragði. Oft
hafði mér virzt það kostur á
honum, en aldrei eins og nú.
Við einungis vissum hvort af
öðru á leiðinni; meira var það
ekki. Hafið hvarf okkur sý'n-
um. Einhvers staðar í fjarska
heyrðist klukknahringing í
afskekktu sveitaþorpi. Ég
hafði gott næði til jþess að
1
19. DAGUR
hugsa. Desandanum kann að
virðast, að úr því að ég átti
annan eins föðu,r, þá hefði ég
ekki þurft annað e'n að fara
til hans, tjá honum vandkvæði
mín og hljóta samúð og
huggun. En þessu var ekki
þannig varið. Gat ég farið til
Powell og sagt honum, hvers
vegna ég í raun og veru var
að fara til hennar Brandon?
Ekki gat ég gert það, því ef
hann heyrði sögu hennar, þá
myndi ihann ekki hafa látið
það viðgangast, að sá kven-
maður dveldi deginum lengur
í nágrenni við okkur. Gat ég
tjáð ho'num frá leynilegum
heimsóknum Bretts bróður
míns til þessarar konu? Ekki
heldur. Það yrði ekki gert
nema meS því að kasta rýrð
á nafn Connie Coberley, og
það vildi ég sízt af öllu láta
henda mig, hvað sem á dyndi.
Við ókum þegjandi u.pp með
fljótinu og ég var að hugsa
um það, að ég gæti í raunimn
sjálfri mér um kennt, hvernig
komið var. Ég hefði aldrei átt
að haga mér eins og ég gerði;
aldrei átt að fara inn. í her-
bergið hans Bretts, þótt ég
vissi, að hann væri þar ekki
á næturnar, og aldrei átt að
lesa bréfið frá ,honu,m
Connie, þótt hún fengi mér
það. Hversu miklu væri mér
lífið léttbærara, ef ég ekkert
vissi um það, að hann Brett
væri ekki á sínum stað á næt-
urnar? Að ekki sé talað um
það, hversu allt léki í lyndi
fyrir mér, ef ég hefð aldrei
fengið vitneskjui um jþað,
hversu heitt hann Connie
elskaði hana Brandy.
Hesturi'nn nam_staðar. Mc-
Donald sagði: Þá erum við
hér, ungfrú Blizabeth. Hann
jGunnlauaur Þórðarson s
^ héraðsdómslögmaður )
S Aðalstr. 9 b. Viðtalstími S
S 9,30—11. — Sími 6410. )
Höfum opnað ÚTIBÚ frá Raftækjavinnustofu okltar
í Reykjavík
að Hlíðavegi 22, Keflavík.
Önnumst alls konar rafmagnslagnir og viðgerðir á
raf magnstæk j um.
Snæfjós h.f.
Aðalstræti 16, Rvk.
Hlíðaveg 22, Keflavík.
Garðar Bergmann rafvirkjameistari.
Kristinn Björnsson rafvirki.
Ulboð
Tiiboð óskast í að byggja tvö hús við Lynghaga
fyrir Byggingarsamvinnufélag starfsmanna Lands-
banka ísland. Teikninga og útboðslýsinga skal vitja
í Landsbankann (inngangur um vesturdyr, fund-
arherbergi á efstu bæð) þriðjudaginn 18. þ. m. kl.
4—7 e. h. gegn 100 króna skilatryggingu.
Félagsstjórnin.
stökk niður úr ekilsætinu,
teygði sig upp í vagninn á ný
og náði í töskuna mína. Ég
hraðaði mér að taka við henni.
Kærði mig ekkert um það að
ha'nn McDonald kæmi upp á
tröppurnar. Það var ekki gott
að vita hvernig á móti okkur
yrið tekið.
Ég skal koma með þér upp
að dyrunum, u,ngfrú. Ég skal
bera hana fyrir þig.
Nei, nei, McDonald, sagði
ég. Ég rata svo vel og hún er
ekkert þung. Góða nótt.
Ég hraðaði mér í burtu frá
honum. Ég heyrði hann tauta
eitthvað jí mómtælasky'ai en
sinnti því ekki. Ég sá hann
snúa hestinum við. Mér létti
stórlega. En hættan var ekki
enn liðin hjá. Bara að ég
kæmist upp á tröppurnar,
áður en Brandy kæmi út á
móti mér. Þá yrði McDonald
kommn svo langt, að hann
myndi ekki heyra, hvað okkur
færi á milli. Ég flýtti mér
eins og ég gat upp á veröndina
fyrir framan aðaldyrnar. Enn
þá kom enginn út. Nú var ég
komin að dyrunum. Þar gaf
ég mér tíma til pess að nema
staðar og kasta mæðin'ni. Líka
þurfti ég að hugleiða, hvað
nú skyldi til bragðs taka. Hvað
var helzt viðeigandi að segja,
þegar maður kom í ókunnugt
hús að ástæðulausu og mælt-
ist til að fá að vera yfir heila
nótt?
Og þar sem ég stóð þarna
þá heyrði ég eitthvað, sem
læsti sig gegnum merg og
bein, og ég heyrði mér til
óbærilegrar skelfingar að það
var mannsrödd. . Karlmanxis-
rödd, hás af reiði; og hún kom
ininan úr húsinui. Ég hljóp
norður fyrir húsið af því að
þar var gluggi, sem náði frá
gólfi upp undir loft, og ég sá
inn í dagstofuna í Cobeley-
húsinu og hélt niðri í mér and
anum. Og þar sá ég í bjarman
u,m frá kertaljósi að maðurinn
frá Norður-Karólínu var imni
og að hann var að-myrða hana
Brandon. Stórar krumlurnar
hans læstu sig um hálsinn á
henni. Og líkami hennar, sem
ég í fyrstu sá streytast á móti
upp á líf og dauða, varð allt.í
ei'nu stífur og kyrr.
Ég henti frá mér litlu tösk-
unni minni og hljópp æpandi
og veinandi á hjálp, ekki í
neina ákveðna átt, heldur
bara eitthvað frá húsinu. Og
af því að það var að sjálf-
sögðu léttara að hlaupa undan
brekkun'ni, þá gerði ég það,
án þess að gera mér ljóst, að
í þá átt var stytzt til manna.
Undan brekkunni hljóp ég
og nálgaðist Spurney-húsið óð
fluga. Einu sinni datt ég;
skrönglaðist á fætur svo fljótt
sem ég mátti og æpti á hjálp.
Ég ciam ekki staðar fyrr en
fyrir framan dyrnar og hún
flaurt upp og fram hjá mér
ruddus't (þau frú Shieldstone
og gamli maðurinn. Og þótt
okkuy færu engin orð á milli,
þá vissi ég að þau voru á leið
til Coberley-hússins. Ég hné
niður, gersamlega örmagna.
Unga stúlkan kom utan úr
myrkrinu. Tippy hallaði sér
upp að henni; notaði hana
Dra-viðííerðlr.
Fijót og góð afgreiðalsj
GUÐL. GÍSLASON,
Laugavegl 63,
ifmi 81218.
SmurtKrauS
of£ snittur.
, Nestisoakkar.
Ódýrast og bezt. Via- ;
eamlegast pantið ffltl 1
fyrirvara.
MATBAKINN
Lækjargöto V.
Sími 80346.
Samúðarkori
Slysavarnaf élaga f ilanðs •
kaupa flestir. Fáðt b|i j
ílysavarnadeildum cmj
land allt. 1 Rvlk 1 hann-|
yrðaverzltminni, Banka-
stræti 6, Verzl. Gunnþór-j
unnar Halldórsd. og ekrif-
atofu félagsins, Grófin l.|
Afgreidd i slma 4897.
Heitið á slysavamafélagiE.!
Það bregst ekki.
Nýla sendf-
bflastöðin hX
hefur afgreiðglu 1 Bæjtr-!
bílastöðinni í Aðalatræti |
16. Opið 7.50—22. Á!
sunnudogum 10—18. -
Sími 1395.
MfnnlngarsDlofð
B arnaspítalasj óða HringfiM
eru afgreidd 1 Hannyrða-
verzl. Refill, Aðalstræti 18
(áður verzl. Aug. Svenfi-
sen), i Verzluninni Victor,
Laugavegi 33, Holt*-Apó-
teki, Langholtgvegi 84,
Verzl. Álfabrekku við SuS-
urlandsbraut, og Þorete'né-
búð, Snorrabrauí @1.
Húb og íhúðir
af ýmsum atærðom s1
bænum, útverfum bæþ •
arins og fyrir utan bse-í
inn til sölu. — Höíuna;
einnig til sðlu jarðir, 5
vélbáta, bifreiðir @g|
verðbréf. I
;«r
Nýja fastelgnaialan. »
Bankastræti 7. |
S'ími 1518- |
fyrir hækju. Og þar sem hún
þess vegna -gat ekki komist
hratt fram hjá mér, þá sagði
hún u,m leið og þau hurfu
fram hjá mér og inn í myrkrið
í húsinu: Við vorum öll sof-
j andi. Þess vegna voru þau
svona sein til.
Ég var of máttfarin til þess
að geta svarað n.okkru. Þarna
iá ég á frosinni jörðinni og
safnáði kröftum á ný. Ég
hugsaði um Connie og bað
þess heitt og innilega, að
Brandon lifði. Og það Ieið
löng stund þangað til ég gat
dregiz tá fætur og stauiazt á
ný upp að Coberleý-húsinu.
Ein rúðan í síða glugganum
var opin, svo að ég gat gengið
beint inn í dagstofuna. Brand-