Vísir - 17.06.1944, Blaðsíða 26

26
VÍSIR — ÞJÓÐHÁTÍÐARBLAÐ
Lárn§
Cí. Lnðvíg:§§on
§kóverzlnn
Skóverzlun Lárusar G. Lúð-
vígssonar, sem er langstærsta
sérverzlun landsins í skófatn-
aði, cr stofnuð árið 1877 og er
elzta verzlun höfuðstaðarins.
Stofnandi var Lárus G. Lúðvígs-
son skósmíðameistari og byrjaði
hann v.erzlun sína og smíðastofu
í húsinu nr. 6 við Laugaveg, en
flutti þaðan skömmu síðar í nr.
5 á Skólavörðustíg. En árið
1892 byggði hann steinhúsið við
Ingólfsstræti 3 og flutti þangað
sama ár. Var verzlunin á sama
stað þangað til árið 1907, að
hún flutti í nýtt hús, sem liún
háfði hyggt á horni Bankastræt-
is og Þingholtsstrætis, en þar
var verzlunin rekin þangað til í
febr. 1929, að hún flutti í hið
nýja stórhýsi sitt í Banka-
stræti 5.
Hús þetta er með allra full-
komnustu og rúmbeztu verzl-
unarhúsum, sem byggð hafa
verið hér á landi. Notar verzl-
unin það allt til eigin þarfa.
Stofuhæðin er öll ein sölubúð,
afar rúmgóð og vistleg, og sýn-
ingargluggar stórir, svo að heita
má, að suðurhlið hússins sé
samfelldur glerveggur, á neðstu
hæðinni. Á miðhæðinni eru
skrifstofur verzlunarinnar, sýn-
ishornasöfn o. fl., en á efstu hæð
og í kjallara vörubirgðir.
Húsið sjálft er 19 metra langt
og 17 metrar á breidd. Er það
byggt eftir teikningu Einars Er-
Iendssonar húsameistara, en
smíðað af Einari Einarssyni.
Lárus heitinn Lúðvígsson dó
árið 1913. Hafði verzlunin auk-
izt jafnt og þétt undir hinni ör-
uggu og gætnu stjórn hans. EfÞ
ir fráfall hans tóku synir hans
þrír við stjórninni, þeir Lúðvíg
og Óskar við verzluninni, en
Jón við forstöðu viðgcrða- og
smíðastofunnar. Hefir verzlunin
haldið áfram að aukast og má
segja, að hún hafi vaxið cins
hratt og Reykjavík sjálf, og er
þá mikið sagt. Til dærnis má
nefna, að aldamótaárið flutti
verzlunin inn 4000 pör af skó-
fatnaði, en á árinu 1929 voru
flutt inn 143000 pör.
1. jan. 1921 keyptu þeir þrír
hræðurnir, sem áður eru nefnd-
ir, verzlunina og urðu fram-
kvæmdastjórar henpar, jneð
þeirri verkaskiptingu, sem áður
hefir verið ncfnd. Innflutningur
skófatnaðar hefir aukizt hlut-
fallslega miklu meira cn íhúa-
tala landsins. Stafar þetta fyrst
og fremst af því, að fólkinu
fjölgar i kaupstöðunum, en þar
er notkun fullkomins skófatn-
aðar miklu meiri cn í sveitum.
I öðru lagi er fólk til sveita far-
ið að nota miklu meira en áður
útlendan skófatnað, íslenzku
leðurskórnir hafa misst völdin
og nú þykir það ekki neinn ó-
sómi, sem þótti fyrir fáum ár-
um, að nota útlenda skó á virk-
um degi. Til sveitavinnu er nú
mikið farið að nota útlenda tog-
lcðurskó og -stígvél, sem reyn-
ast mjög endingargóð og marg-
falt hagkvæmari en íslenzku
skórnir voru. Áður þótti sjálf-
sagt, að fólk stæði vott í fætur
við útivinnu flesta daga, nema
helzt um vetur, en nú er þetta
gjörbreytt og mun eflaust eiga
sinn þátt í því, að bæta heil-
brigði þjóðarinnar. — 1 þriðja
lagi hefir efnahagur almennings
batnað svo, að hann getur veitt
sér meira í þessum efnum en
áður, og er það til þjóðþrifa,
því að af öllu, er klæðnað snert-
ir, er eigi minnst undir því
komið fvrir almenna vellíðan,
að aðbúð fótanna sé góð.
Af hinum fyrrnefndu þrem
eigendum eru nú tveir dánir:
Lúðvíg, er féll frá árið 1940, og
Jón, er drukknaði árið eftir. En
eigendurnir eru eftir sem áður
þrír, þ. e. Óskar Lárusson, frú
Inga, elckja Lúðvígs og Lárus,
sonur Jóns.
Þá má taka það fram, að þeg-
ar fór að þrengjast um inn-
flutning á skófatnaði á árunum
1933—35, tóku framkvæmda-
stjórar verzlunarinnar ]>að ráð,
að stofna til skóframleiðslu hér-
lendis í stórum stíl, með nýtízku
vélum. Stofnuðu þeir hlutafé-
lagið Skógerðina 1935, og hefir
liún síðan stöðugt aukið fram-
leiðslu sína að fjölbreyttni og
magni. Núverandi starfsmanna-
fjöldi verksmiðjunnar er 36
manns, og framleidd voru s.l. ár
um 30 þús. pör af karlmanna-,
kvcn- og barnaskóm.
Viðgerða- og smíðastofu sína
rekur firmað í húsi sínu við
Þingholtsstræti, og er þar nóg
að starfa. Fast starfsfólk stofn-
unarinnar og verzlunarinnar
sjálfrar eru 22 menn, auk fram-
kvæmdastjóranna tveggja, Ósk-
ars og Lárusar.
Jafnframt verzluninni í
Bankastræti rekur firmað heild-
söluverzlun við fjölda kaup-
manna úti um land, jafnframt
#
því, sem það hefir útsölur í
Hafnarfirði, Keflavík, Isafirði
og Flateyri. Vörur sínar hefir
firmað keypt í fjölda mörgum
löndum, bæði á Norðurlöndum,
í Englandi, Þýzkalandi, Tékkó-
slóvakiu, Spáni, Bandaríkjunum
og víðar, en eftir að styrjöldin
hófst hefir af skiljanlegum á-
stæðum eingöngu verið fluttur
inn skófatnaður frá Bandaríkj-
unum og Bretlandi.
Þegar litið er inn í húðar-
glugga Skóverzlunar Lárusar G.
Lúðvígssonar, getur engum dul-
izt, að kröfur almennings til
fjölbreytts skófatnaðar eru
orðnar miklar. Því þar er um
auðugan garð að gresja og allar
hugsanlegar tegundir skófatn-
aðar til, hverrar tegundar sem
er, hvort heldur til vinnu á eyr-
inni eða notkunar í danssölum.
Verzlunin hefir aðeins sambönd
við hin beztu verzlunarhús og
verksmiðjur í greininni, leitar
sífellt fyrir sér, til að finna það
bezta og fullkomnasta, sem
fram kemur á þessu sviði.
Hina miklu blómgun sína allt
frá upphafi og fram til þessa
dags á verzlunin fyrst og fremst
að þakka heilbrigðum grund-
vallarreglum í verzlunarrekstr-
inum, áreiðanleik 1 viðskiptum,
vandaðri vinnu á því, sem firm-
að framkvæmir sjálft og mikilli
vöruvöndun á öllu því, sem hún
selur. Viðskiptamönnum verður
jafnan Ijóst, að það, sem keypt
er í þessari gamalkunnu verzl-
un, heldur jafnan það, sem lof-
að er.
Og þessar grundvallarreglur
hafa horið þann ávöxt, að verzl-
unin hefir alltaf haft forystuna
í sinni grein hér á laindi og eigi
aðeins ])að, heldur má hún t'elj-
ast cin mcsta fyrirmyndarverzl-
un landsins á almenna vísu. Nú-
verandi eigendur hennar hafa
fengið í arf hina gömlu grú(nd-
vallarreglu stofnandans um á-
reiðanleik og tryggingu fyrir
góðum viðskiptum, en jafn-
framt hafa þeir fylgzt með kröf-
um nýrri tíma um allar ný.jung-
ar í greininni, svo að verzlunin
er jafna'm í fullu samræmi við
hinár margvíslegu kröfur, serr^
fram koma á hverjum tlma.
Verzlunarhúsið í Bankastræti 5. Til vinstri sér á horn gamla húss-
ins. Þar var verzlunin á úrvxnum 1907—1929.