Vísir - 07.05.1952, Blaðsíða 7

Miðvikudaglnn 7. maí 1952 ■
VÍSIK
7
lB»æsaaHBBcnir5siaE»tsR3sr9<s:sBi8»BKWHB»aises3BBCíraK.'ssRs*EaEBHffi!e«5ffeieisBKttæBBi
wwoQHBnrjaisBBcaiEKasiiSBBKnsEBiaKiQBzninaaBHœBíBtSKBBöBKKfiEia^MacaaŒEEeKœi
m * *» ®
BEasHBEaEaEaasaEHEZscaEassaEBaBiCEBDaBEESgBEEaennsHcsiínsBBaEasBi
PBnBBiðBBaoasBBBiBQBaasaBaaEBQBaBiKaBSBBBiaBCCBBBaeaaaaaBSBaBaBxaBi
aí vinfengi þínu við Pugayev. Eg vona að þér''takist að standa
fyrir máli þínu. Vertu hughraustur.
Samvizka mín var hrein, og eg var ekki hræddur, en til-
Imgsunin um að endurfundum við föður minrí, móður og
Mösju seinkaði við þetta, bakaði mér hryggð.
Sama daginn ók eg í vagni norður til Kasan. Tveir riddarar
með brugðin sverð riðu sinn hvoru megin við vagninn.
11. KAP. RÉTTARHALDIÐ.
Eg var sannfærður um að alvarlegasta ákæran gegn mér
væri sú að eg flýði frá Orenburg. meðan bærinn var í umsát.
Alla leiðina var eg að hugsa um hverju eg ætti að svara dóm-
urunum, og einsetti mér loks að segja allan sannleikann.
Eg ók um göturnar í Kasan og var borgin í rústum. Var eg
fluttur í virkið, sem var eina uppistandandi byggingin í bæn-
um. Riddararnir afhentu mig varðfyrirliðanum. Eg var hlekkj-
aður á höndum og fótum og settur í einmenningsklefa. Það
þótti mér ekki góðs viti.
Daginn eftir kom fangavörðurinn og sagoi mér. að koma
með sér. Eg átti að ganga fyrir herréttinn. Við fórum yfir
hlaðið og inn í virkisstjórahúsið. Þar sátu tveir menn við borð;
gamall hersböfðingi ygldur á brún og ungur lífvarðarhöfuðs-
maður, sem leit góðmannlega út.
Nú hófst yfirheyrslan. .
Hershöfðinginn sþurði hvort eg væri sonur Grinevs majórs.
Eg játti því.
•— Það er hörmung að jafn mætur liðsforingi skuli eiga
jafn mikinn lubba fyrir son, sagði hershöfðinginn byrstur.
Eg svaraði að eg hefði góða samvizku, og að eg mundi segja
satt og rétt frá öllu.
— Mér lízt svo á þig að þú sért ekki allur þar sem þú ert
séður, sagði hershöfðinginn enn byrstari.
Höfuosmaðurinn spurði mig hvenær eg hefði gengið í þjón-
ustu Pugatsjevs og hvað eg hefði gert fyrir hann.
Eg svaraði gramur, að eg hefði adlrei verið í þjónustu hans.
— Hvernig komust þér hjá hengingunni þegar allir hinir
voru teknir af? Iívað knúði yður til að sitja veizlur með þess-
um ódæðismanni og þiggja af honum gjafir? Hvernig gat
svona vinátta orðið miíli 5',ðar og Pugatsjevs?
Eg varð enn sárari og sagði með titrandi rödd frá fyrstu
samfundum mínum og Pugatsjevs og hvernig hann hefði
þekkt mig aftur og náðað mig.
— Og hvers vegna fóruð þér frá Orenburg til aðalstöjðva
fjandmannanna?
Eg ætlaði að segja sannleikann um. Mösju og mig, en hvarf
frá því. Eg vildi ekki segja þessum mönnum frá ástum mínum
til hennar. Enda mundi hún þá verða kvödd til að bera vitni
í þessu viðbjóðslega máli. Eg þagði.
Báðir dómararnir, sem voru nú farnir að líta mig’ hýrara
auga, störðu nú á mig með tortryggni.
Höfuðsmaðurinn heimtaði að aðalvitnið yrði leitt inn. Eg
leit til dvra og var forvitinn. Dyrnar opnuðuts og Svabrin
var leiddur inn. Það fór hrollur um mig þegar eg sá hvernig
hann leit út; hann var gridhoraður og náfölur, hárið var orðið
grátt og allt í flyksum. Hann endurtók ákæru sína með veikri
en þjösnaleg-ri rödd.
Samkvæmt framburði hans var eg njósnari, sem Pugatsjev
íiafði sent til Orenburg, og' bezti vinur Pugatsjevs.
Eg hlustaði þegjandi á hann og óttaðist mest að hann færi að
neína Mösju.
Þegar hershöfðinginn spurði hvort eg hefði nokkuð við
þennan framburð að athuga, svaraði eg að eg hefði gefið skýrslu
og hefði engu við hana að bæta.
Hershöfðinginn skipaði að fara með „báða glaspamennina"
út. Við fórum sarnan út úr stofunni. Eg horfði rólega á Sva-
brin, en hann giotti lymskulega til mín. Eg fór aftur í klefa
minn og varð ekki freksy vr yfirheyrslum.
Foreldrar mínir höfðu tekið Mösju vinsamlega. Þeim þótti
vænt um að geta greitt fyrir munaða’rlausri stúlku. Og þeim
fór bráðlega að þykja vænt um hana; pabbi hafði ekkert að
athuga við ráðahaginn lengur og marnma bað Guð þess heitt
að Pétur litli og höfðusmannsdóttirin yrðu hjón. Þau urðu öll
sem steini lostin er þau frcttu að eg hefði verið settur í fang-
eisi. Faðir minn gat ekki trúað að eg hefði gerst landráðamað-
ur, og spurði Saveljitsj spjörunum úr um allt sem hann vissi.
Kægði honum nokkuð við það sem Saveljitsj hafði að segja,
og nú var dómsins beðið með mikilli eftirvæntingu. Nokkrar
vikur liðu. Þá fékk faðir minn bréf frá Pétursborg, frá ætt-
ingja okkar, B. fursta. Hann skrifaði að lögum samkvæmt ætti
eg að dæmast til aauða, en vegna dyggrar þjónustu föður míns
hefði dómnum verið breytt í ævilanga fangavist í Síberíu.
Það munaði minnstu að þetta riði föður mínum að fullu.
Þessi skapsterki, strangi maður grét eins og barn.
— Það er óhugsandi að sonur minn sé landráðamaður, kvein-
aði hann. Móðir mín reyndi að hugga hann, en það var árang-
urslaust. En það var Masja, sem leið mestar kválirnar. Hún
gat.sér þess til að eg hefði getað sagt alla söguna, en ekki viljað
gera það vegna hennar.
Raddir lesenda:
iurt meB lefisp-
víkurf!ugiy@llinn.
Reykvíkingar ættu að enda
allar sínar ræður, og helzt
blaðgreinar einnig, á þessum
orðum: Hvað sem öðru líður
legg eg til að Reykjavíkurflug-
völlurinn verði lagður niður.
í sumar minntist eg á flug-
völlinn við þjóðkunnan mennta-
mann og leiðtogá. ,,Já, hann á
nú eftir að drepa okkur alla,“
svaraði hinn snjalli maður.
Vonandi fer þó ekki svo illa,
þótt vanrækt verði að leggja
flugvöllinn niður, en hann er
háðung og. ægilegt tilræði við
höfuðstað landsins. Heita má
að hann sé í miðjum bænum.
. Hann liggur hart nærri upp að
Landsspítalanum og nærri
liggur að hann skeri einn bæj-
arhlutann frá aðalbænum. Hin-
ar miklu millilandaflugvélar
svífa oít svo nærri þökum hús-
anna í miðbænum, að engu lík-
ara er en að fellibylur sé að
skella á húsunum. Hvenær
fljúga þær á húsin eða hrapa
niður á þau? Hér er ekki verið
að spá neinum óförum, en það
sem hefir skeð erlendis, getur
skeð einnig hér. Stundum hefir
líka staðið tæpt. Eg var sjónar-
vottur að því á hernámsárun-
um, er flugvél kom af hafi ut-
an og flaug logandi yfir mið-
bæinn og það mjög lágt. Þar
skall hurð nærri hælum, og
fleiri dæmi mætti nefna.
Eg .vil ekki kannast við það,
að eg sé lífhræddari en aðrir
menn, og eg kvíði því alls ekki,
að flugvél verði mér að grandi,
en, þessa almennu hættu er.
sjálfsagt að taka til greina. Það
er hreinn og beinn voði að hafa
jafn stóran flugvöll og Reykja-
víkurflugvöllinn inni í miðri
borginni, að heita má. Auk
þessarar hættu, sem er nægileg
til þess, að Reykjavíkurbær
ætti að rísa upp og heimta flug-
völlinn lagðan niður, er svo
þrátlátt æfingaflug er yfir bæn-
um og nágrenni. Það er ekkert
óvanalegt, að þessar litlu
skellitruntur hringsóli yfir
höfðum okkab hvað eftir ann-
að og það jafnvel um kyrrlátar
sumarnætur þegar kominn er
svefn- og hvíldartími vinnandi
manna. Einnig er þetta þreyt-
andi og leiðinlegt fyrirbæri um
helgidaga þegar veður er fag-
urt og gott.
Það á að leggja flugvöllinn
niður. Þar er hægt að reisa
myndarlegt menntaskólahús og
fallegt bæjarhverfi.
Péíur Sigurðsscn.
Belgía og ís-
land.
í fregn í Mbi. af ísl. mál-
verkasýningunni í Briissel eftir
Valtý Pétursson er á það
minnzt, að belgiskir blaðamenn
séu lítt fróðir um ísland og fs-
lendinga, og hafi helzt heyrt
eitthvað um hitaveituna og
(forn) bókmenntir okkar. Mér
finnst þetta dálítið einkenni-
legt, þegar þess er gætt, að
Evrópum eistaramótið var háð í
Brussel fyrir hálfu öðru ári og
það var atburður sem blöðin
fygldust vel með. Ef þeir kann-
ast ekki við íslendinga sem.
íþróttaþjóð, þar sem þeir áttu
einir allra Norðurlandaþjóða,
þrátt fyrir smæð sína — sem
þarna er minnzt á — tvo
Evrópumeistara og nærri því.
þann þriðja og stóðu sig að öðru.
leyti með ágætum, er hætt við
að Belgar verði ekki heldur
mjög minnugir á ágæti lista-
manna okkar þegar frá líður.
Eða er bara talið óviðeigandi
að nefna íþróttamenn okkar í
þessu sambandi?
Ó.
-----♦-----
Vormót Í.R. 18.
og 25. þ.m.
Um næstu helgi hefst fyrsta
almemia útimótið í frjálsum
íþrótíum liér í Reykjavík.
Er þetta Vormót fþrótta-
félags Reykjavíkur og fer það
fram dagana 18. og 25. maí n.k.
Þátttaka er heimil öllum félög-
um innan F.R.Í., en þátttöku-
tilkynningar eiga að hafa bor-
izt fyrir n.k. sunnudag.
Þann 18. maí verður keppt
í eftirtöldum greinum 100 m.,
800 m., 3000 m., 4X100 m.
b.oðhlaupi, kúluvarpi, spjót-
kasti, langstökki, hástökkí
drengja og kringlukasti kvenna.
Sunnudaginn 25. maí verður
keppt í 200 m. og 1000 m.
hlaupi, 100 m. hlaupi drengja,
1000 m. boðhlaupi, kringlu-
kasti, sleggjukasti, hástökki,.
þrístökki og 80 m. hlaupi
kvenna.
€. fít. Sumufkís
1126
í miklum flýti keflaði Tarzan Ar-
aban og batt hann á höndum og fót-
um með eigin klæðum hans.

Hljóðlega eins og pardusdýr stökk
hann niður ,og færði sig nær og nær
varðmanninum, sem studdist fram á
sverið.
Það var Tarzan til happs að hávað-
inn í söngnum yfirgnæfði. fótatak
hans og er brast í grein.
Áður en varðmaðurinn varð nokk-
urs var, var tekið heljarafli ,um háls
honum. „Vertu hljóður eða
sagði Tarzan.