Morgunblaðið - 22.03.1959, Blaðsíða 8

8
MORGVl\BLAÐIÐ
Sunnudagur 22. marz 1959
Vería [> eir ct íiir iutn-
Ir cejct ^HtictóberjiÁ ?
— EINS og þið vitið, þá er blý
mikið notað í rafhlöður, a. m. k.
þær, sem framleiddar eru hjá
Pólar hf., og eru í öðrum -hverj-
um bíl hér á landi — eða meira.
Þess vegna kaupa þeir mikið af
blýi þarna í Pólum. Þetta blý
kemur í stórum tunnum, það er
víst kallað þurr-blý — í duft-
formi, miklu líkara alfa-alfa, en
blýi. En blýið heldur þyngd sinni
hvort sem það er blýlegt eða ekki
— og þess vegna er það, að tunn-
urnar eru hvorki meira né minna
en 290 kg. að þyngd, sem sé' meira
en fjórðungur úr tonni.
UpphjcjCýjanclL
atvínnucýreln
JAPANI nokkur, 23 ára, hefur að
undanförnu þjáðst af miklum og
örum ofvexti. Var hann lagður
inn í sjúkrahús á fyrra ári og
'hafði þá náð 2,20 m hæð. Tókst
japönsku læknunum loks að
stöðva vöxtinn í 2,31 m — og þá
hafði þessi ungi maður náð 130
kg. þyngd. Hann hefur hlotið
mörg tilboð frá japönskum kvik-
myndafélögum, en hafnað öllum.
Segist ætla að stunda „uppbyggj-
andi“ atvinnugrein.
í vikunni voru þeir að fá nýja
blýsendingu. ’Starfsmönnunum í
Pólum finnast blýsendingar engar
hátíðasendingar, þeir verða svo
þreyttir á eftir. Fjórir eiga fullt
í fangi með að snúast í kring
um eina tunnu með einhverjum
árangri — og ef lyfta verður tunn
unni eitt eða tvö fet dugar það
ekki oft til, enda þótt töframað-
urinn Baldur Georgs sé viðstadd-
ur. Baldur er nefnilega einn aðal
maðurinn á skrifstofunni hjá
þeim.
Við vorum viðstaddir, þegar blý
sendingin kom í vikunni — og
töfrabröð Baldurs brugðust sem
fyrri daginn. Haft var orð á því,
að réttast væri að senda eftir
Konna, en þar sem sá stutti var
lokaður niðri í ferðatösku undir
rúmi heima hjá Baldri, lengst inn
í Vogum, barst sá liðsauki ekki
í tæka tíð.
En þar kom annar til sögunn-
ar — og það er reyndar tilefni
þess, að blaðamaður og ljós-
myndari Mbl. fóru á stúfana. —
Tvítugur kraftakarl lyfti blý-
túnnunni einn síns liðs. Þeir hin-
ir stóðu álengdar og horfðu á.
Þeim brá ekkert — „Hann hefur
gert þetta áður“, sögðu þeir. En
enginn hefur leikið þetta eftir
honum, bættu þeir við, enginn".
Og hver er svo þessi ungi mað-
ur, sem lyftir blýtunnum — og
lék sér að því fyrir tveimur ár-
Þarna er Reynir kominn með tunnuna á hnén.
um að lyfta hestum og öðrum
slíkum þungavarningi?
Hann heitir Reynir Leósson, frá
Akureyri. Nú ekur Reynir sendi-
ferðabíl í Reykjavík, en hefur
um nokkurra ára skeið stjórnað
jarðýtum, svo að hann er stór-
átökunum vanur.
Reynir er ekki hár í loftinu, en
hann er þreklega vaxinn með af-
(junncir
ocj cjítcir
MÖRGUM, sem hringt hafa í
Sambandshúsið einhvern undan-
farinna daga, hefur verið svar-
að af karlmanni. Það er hins veg
ar ekki algengt hér í bæ, að karl-
menn gegni símaþjúnustu í stór-
fyrirtækjum — og þess vegna
datt okkur í hug að athuga mál-
ið nánar.
☆
Það kom upp úr dúrnum, að
símavörzluna í Sambandshúsinu
annast nú ásamt tveimur stúlkum
Gunnar Kristinn Guðmundsson,
ungi maðurinn, sem í æsku varo
fyrir því slysi að missa hægri
hendi og það, sem flestu er dýr-
mætara, sjónina. Gunnar hefur
getið sér frægðar fyrir það hve
hann hefur tekið örlögum sínum
með mikilli karlmennsku — og
fyrir þann frábæra dugnað, sem
hann hefur sýnt við að þroska sig
og þjálfa á ýmsa lund við hinar
nýju aðstæður.
Fyrir nokkrum árum lék hann
meira að segja opinberlega á
harmoniku, hann hefur lagt hönd
á margt þrátt fyrir erfiðleikana
— og síðast starfaði hann í
blindravinnustofunni við Ingólfs
stræti.
Við heimsóttum Gunnar að sím
anum, það var mikið að gera —
og okkur til mikillar undrunar
afgreiddi hann símtölin af jafn-
Vifcli fara í tíó
ÍTALI nokkur, sem undanfarin
35 ár hefur setið í fangelsi var
látinn laus á dögunum. Fyrsta
ósk hans eftir að hann hlaut
frelsið var að sjá kvikmynd með
tali og tónum, sem hann aldrei
hafði séð.
ieiL
ur ntt cí
k
cirmoni
htu t
romp
et
Gunnar við símaþjónustuna ásamt Elínu Benediklsdóttur og Maríu Sigurðardóttur.
brigðurrj af tvítugum manni að
vera. — Ég hef lengi æft mig á
að taka upp þunga hluti, aðallega
grjót og stóra stráka, segir hann.
Ég hef lyft þyngri hlutum en þess
ari blýtunnu, það er svo vont að
taka á henni. Ég get haldið henni
svona á hnjánum í mínútu, eða
meira, enda hefur maður æft Atl-
askerfið. —vorki Baldur Georgs
né aðrir starfsmenn Póla æfa
Atlaskeerfið — og Konni víst ekki
heldur.
Og nú er um tvennt að ræða:
Kaupa minni blýtunnur, eða láta
allan skarann æfa Atlaskerfið.
a
mcinn-
jjöij.un
f LOK síðasta árs voru jarðarbú-
ar 2,860,500,000 samkvæmt áreið-
anlegum heimildum. Mest var
fólksfjölgunin í Kína, þar voru
15 milljónir fæðinga umfram
dauðsföll á árinu, Þar næst var
Indland með 6 milljónir, Ráð-
stjórnarríkin með 3,6 millj. og
Bandaríkin fjórðu með 2,6 millj.
Talið er, að heildaraukningin á
þessu ári verði 60 milljónir, ef
fer sem horfir. Með sama við-
gangi verða jarðarbúar fjórir
milljarðar árið 1980 — og árið
2000 munu þeir hafa tvöfaldazt
frá því, sem nú er.
<í>-
mikilli leikni og stúlkurnar tvær.
Símaborðin eru þrjú, öll að
nokkru leyti sjálfvirk. Samband-
ið hefur 27 línur, Gunnar svar-
ar 10, önnur stúlkan jafnmörg-
um, en hin 7 línum — og annast
jafnframt innanhússviðskiptin.
☆
Símaborð Gunnars er sérstak-
lega útbúið fyrir hann — og hann
komst fijótt upp á lagið. Nú er
Gunnar búinn að vera þarna í
nokkra mánuði
— og hann er fyrir löngu bú-
inn að læra öll símanúmerin í
fyrirtækinu. Þau eru 180, ég held
að hann hafi ekki verið mánuðinn
að læra þau, segir önnur stúlkan.
Töluvert reynir á fingrafimi
við þetta sjálfvirka skiptiborð, ef
afgreiðslan á að vera hröð — og
ekki vantar hraðann hjá Gunn-
ari.
— Harmonikuæfingarnar koma
nú að góðu haldi, segjum við.
— Já, ætli það ekki, ég þjálf-
aðist mikið í fingrunum við að
læra á harmonikuna.
— Og hann leikur lika á
trompet og gítar, segir hin stúlk-
an.
— Og þú æfir þig að jafnaði á
öll hljóðfærin?
— Já, ég dunda við þetta í
frístundum, svarar Gunnar. Ann-
ars þarf ég ekki svo mjög að
halda á því núna, þessi vinna lík-
ar mér vel — og vinnutíminn er
eðlilegur.
Skiptiborð Gunnars.