Morgunblaðið - 23.12.1959, Blaðsíða 20

20
MORCUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 23. des. 1959
heila, að í hinum þokufulla
heimi svefnsins skuli hinn þjáði
a. m. k. sleppa við þá bölvun,
sem hann er líkamlega fjötrað-
ur við. Það sem hraerði mig samt
mest á þessu augnabliki voru
hendurnar, sem lágu krosslagðar
á ábreiðunni, æðaberu, fram-
réttu hendurnar, með veikum,
grönnum hnúum og frammjóum,
bláleitum nöglum — grannar,
blóðlausar, máttvana hendur,
kannske nógu sterkar til þess
eins að strjúka litlum dýrum, svo
sem dúfum og kanínum, en of
veikar til að halda nokkru föstu.
Hvernig getur nokkur varizt
raunverulegum þjáningum með
svona máttvana höndum? hugs-
aði ég með mér. Hvernig barizt
gegn, varizt, haldið nokkru
föstu? Og það vakti viðbjóð hjá
mér, að hugsa um mínar eigin
hendur, þessar sterku, þungu,
vöðvamiklu hendur og arma, sem
gátu stjórnar hinum ólmasta og
óhlýðnasta hesti með að kippa
í beizlistaumana. Gegn vilja mín
um starði ég á ábreiðuna, sem
lá loðin og þung þvert yfir beina
bera hnjákolla hennar. Undir
þessu þykka teppi voru hinir
ónothæfu fótleggir — ég vissi
ekki hvort þeir voru brotnir,
krepptir eða bara lamaðir og ég
hafði aldrei haft kjark í mér til
að spyrjast fyrir um það — mátt
vana og fastir í þessum málm-
eða leðurumbúðum.
Ég gat ekki varizt hrolli við
þessa tilhugsun og svo ákafur
var skjálftinn, sem fór um all-
an líkamaminn að það glamraði
í spor-unum á fótum mér. Það
hlýtur að hafa verið óendanlega
lágt hljóð og varla heyranlegt,
Rafmagnsrakvélar
★ REMINGTON
★ BRAUN, 2 tegundir
★ TOP ★ SUNBEAM
Júák
Austurstræti 14
Jólatrésseríur
— 17 Ijós —
NORMA ameriskar
SEKÍUPERUR
Verð kr. 3.50 stk.
Jólatrésseríurnar
sem fást hjá okkur eru
með 17 ljósum. Það hef-
ir komið í ljós að vegna
misjafnrar spennu sem
venjulega er um jólin,
endast 17 ljósa-seríur
margfalt lengur en venju
legar 16 Ijósa.
^ jL~ Máfg Austurstræti 14
_Jf Jf i. Sími 11687
þetta veika sporaglamur, en
samt virtist það hafa borizt henni
til eyrna í gegnum svefninn.
Hún andvarpaði þreytulega,
án þess að opna augun. Svo fóru
hendurnar að hreyfast. Fingurn-
ir réttust og teygðust út, eins og
þeir væru að geispa eftir svefn-
inn. Á næsta andartaki fór létt-
ur titringur um augnalokin, aug
un opnuðust hægt og hún leit
undrandi í kringum sig.
Allt í einu varð henni litið á
mig og augnaráðið varð hvasst
og starandi, eins og hún áttaði
sig ekki á því sem fyrir augu
hennar bar. En svo tók hún
snöggan kipp og var samstundis
glaðvakandi. Hún þekkti mig og
blóðið þaut fram í kinnar henn-
ar og litaði þær dökkrauðar. —
Enn einu sinni var eins og rauð-
víni væri hellt í kristalsglas.
„En bjánalegt af mér“, sagði
hún og hleypti brúnum, svo
kippti hún snöggt í teppið, sem
sígið hafði niður og vafði því
þéttar að sér, líkast því sem ég
hefði komið að henni nakinni. —
„En hxað þetta er bjánalegt af
mér. Ég hlýt að hafa sofnað and-
artak“. Og nú byrjuðu nasavæng
irnir — en hvað ég þekkti vel
fyrirboða óveðursins, sem var í
vændum — að titra. Hún leit
ögrandi á mig:
„Hvers vegna vöktuð þér mig
ekki strax?“ spurði hún. „Þér
eigið aldrei að horfa á sofandi
manneskju. Það er alls ekki nein
kurteisi. Það eru allar mann-
eskjur hlægilegar, þegar þær eru
sofandi“.
Tii jólagjafa
HÁRÞURKA
er tilvalin
jólagjöf
JtsMs
Austurstræti 14. Simi 11687.
Mér þótti það mjög Xeitt, að
ég skyldi hafa orðið til að skap-
rauna henni með hugsunarleysi
mínu og reyndi að slá þessu öllu
upp í glens. — „Betra að vera
hlægilegur sofandi, en vakandi",
sagði ég.
En nú hafði hún lyft sér upp
á báða olnbogana, hrukkan milli
augnanna dýpkaði ískyggilega
mikið og varirnar byrjuðu að
titra og skjálfa. Hún leit á mig
hvössum rannsóknaraugum.
„Hvers vegna komuð þér ekki
í gær?“
Þetta áhlaup var svo skyndi-
legt, að ég hafði ekkert svar á
reiðum höndum og áður en mér
gæfist ráðrúm til umhugsunar,
hvað þá svars, hélt hún áfram í
kuldalegum tón: „Auðvitað hafið
þér haft einhverja sérstaka
ástæðu til þess, að láta okkur
sitja og bíða eftir yður. Annars
hefðuð þér a. m. k. hringt til
okkar“.
Mikill asni gat ég alltaf verið.
Auðvitað mátti ég vita það fyr-
ir, að þessi spurning myndi fyrr
eða síðar koma og þess vegna
hefði ég átt að hafa svarið al-
veg á reiðum höndum. Ég tví-
steig þarna fyrir framan hana
og stamaði út úr mér gömlu af-
sökuninni, að við hefðum alveg
óvænt þurft að fara og skoða
hesta. Ég sagðist hafa búizt við
að geta komizt í burtu klukkan
fimm, en þá hefði ofurstinn til
alirar bölvunar vilja prófa einn
hest til biðbótar o. s. frv. o. s.
frv“.
Augu hennar hvíldu á mér, grá,
hvöss og alvarleg. Því lengur
sem ég reyndi að tala máli mínu,
þeim mun óþolinmóðari varð
hún. Ég só, hvernig hún barði
með fingrunum í armbríkina á
stólnum sínum.
„Eg skil“, sagði hún að lokum
með kuldalegri hörku í röddinni.
„Og hvernig endaði svo þessi
áhrifamikla saga? Keypti ofurst
inn hestinn eftir allt saman?“
Nú varð mér Ijóst, að ég var
búinn að koma mér í slæma
klípu. Hún barði með hanzkan-
um í borðið, einu sinni, tvisvar
sinnum, þrisvar sinnum, eins og
til að veita geðshræringu sinni
þannig einhverja útrás. Svo leit
hún á mig með ógnun í svipn-
um.
„Þér ættuð bara að hætta allri
þessarri hlægilegu lygi. Það er
ekki eitt orð satt af því, sem þér
hafið sagt mér. Hvernig dirfist
þér að bjóða mér annað eins
þvaður og fjarstæðu?
Hanzkinn slóst með vaxandi
ákafa í borðið. Svo fleygði hún
honum frá sér í stórum boga.
„Það er ekki eitt orð satt af
því sem þér hafið sagt mér. Ekki
eitt orð. Þér voruð ekki í reið-
skólanum. Þér skoðuðuð enga
hesta. Klukkan hálf fimm sátuð
þér inni í kaffihúsinu og ég veit
ekki til þess, að þar séu nokkurn
tíma prófaðir hestar. Nei, þér
skulið ekki reyna að blekkja
mig. Bifreiðarstjórinn okkar sá
yður af tilviljun sitja við spila-
borðið klukkan nákvæmlega
sex“.
Ég kom ekki upp aukateknu
orði, enda hélt hún áfram:
„Hvers vegna ætti ég annars að
vera feimin við að segja yður
sannleikann, enda þótt þér reyn
ið að Ijúga í mig. Það er lika
eins gott að þér vitið það. Það
var hreint ekki nein tilviljun,
sem réði því, að bifreiðarstjórinn
okkar sá yður inni í kaffihúsinu.
Ég sendi hann til borgarinnar,
a
r
L
á
á
Markús, það var eitthvað að
læðast kringum skýlið mitt.
Vertu róleg, Súsanna. Það er
bar broddgöltur.
Það er óhætt að sleppa honum
núna, Súusanna . . Hann er óskað
legur . . . Broddgölturinn, á ég
við.
— Já, hann er bara að leita að
einhverju söltu að naga.
Fyrirgefðu Markús, ég hélt að
það væri skógarbjörn.
Farðu burt.
Hann fer . . . Ég forðaði öllu
undan honum.
!
til þess að hann gæti spurzt fyx-
ir um það, hvað orðið hefði af
yður. Ég hélt að þér hefðuð
1 orðið veikur eða, að eitthvað
hefði komið fyrir yður, fyrst þér
hringduð ekki, hvað þá meira og
.. yður er velkomið að álíta mig
móðursjúka . . ég gat ekki þolað
það, þegar ég er látin bíða .. ég
þoli það bókstaflega ekki .. og
þess vegna sendi ég bifreiðar-
stjórann okkar. En í herskálun-
um sögðu þeir honum, að það
væri allt í beztá lagi með hr. liðs
foringjarm og að hann væri nú
einmitt að skemmta sér við sjö-
kóngaspil í kaffihúsinu. Þá bað
ég Ilonu að fara og reyna að
komast að því, hvers vegna þér
sýnduð okkur svo takmarkaða
kurteisi .. komast að því hvort
ég myndi hafa móðgað yður
eitthvað í fyrradag. Eg veit að
ég er stundum ákaflega ósann-
gjörn í þessu bjánalega stjórn-
leysi mínu .. þarna sjáið þér
það — ég skammast mín ekkert
fyrir að viðurkenna þetta allt
fyrir yður .. þar sem þér hins
vegar reynið að ljúga upp alls
konar afsökunum. Finnið þér
ekki sjálfur, hvað það er auvirði
legt?“
Ég ætlaði að fara að svara og
ég býst jafnvel við að ég hefði
haft kjark til að segja henni
alla sólarsöguna um þá Ferencz
og Jozsi, en hún hélt áfram með
vaxandi ákafa.
„Engar fleiri heima-tilbúnar
sögur, ef yður er sama. Ekki
meiri lýgi. Ég þoli það ekki. Ég
er troðin út með lygi, þangað til
ég verð fárveik. Henni er ausið
... . . SþariA yðuj hlaup
fi oailli margra verzlama1-
iíi
*WI!
- Ausfcurstræti
ÍUtltvarpiö
Miðvikudagur 23. desember
(Þorláksmessa)
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn.
8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
12.50—14.00 „Við vinnuna": Tpnleikar
af plötum. -
15.00—16.30 Miðdegisútvarp. — (16.00
Fréttir og veðurfregnir).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Utvarpssaga barnanna: „Siskó á
flækingi" eftir Estrid Ott; XVI.
lestur (Pétur Sumarliðason kenn-
ari).
18.55 Tónleikar. — Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Jólakveðjur. — Tónleikar.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Framhald jólakveðja og tónleik-
ar. — S.íðast danslög.
01.00 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 24. desember
(Aðfangadagur jóla)
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. —
8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. 8.40 — Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
13.00 Jólakveðjur til sjómanna á hafi
úti (Guðrún Erlendsdóttir les
kveðjur og velur lög).
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Veður-
fregnir).
16.30 Fréttir.
18.00 Aftansöngur í Dómkirkjunni —
(Séra Jón Auðuns dómprófastur
prédikar og hefur á hendi altaris-
þjónustu með séra Oskari J. Þor-
lákssyni. Organleikari: Dr. Páll
Isólfsson).
19.10 Tónleikar:
a) Sinfóníuhljómsveit Islands leik
ur jólalög í útsetningu Jóns
Þórarinssonar, sem stjórnar
hljómsveitinni.
b) Sinfóníuhljómsveit Vínarborg
ar leikur jólasinfóníu í C-dúr
fyrir orgel og strengjasveit eft-
ir Manfredini, jólakonsert eftir
Corelli og concerto grosso í h-
moll op. 6 nr. 12 eftir Hándel;
John Pritchard stjórnar.
20.00 Orgelleikur og einsöngur 1 Dóm-
kirkjunni: Dr. Páll Isólfsson leik-
ur; Snæbjörg Snæbjarnardóttir
og Hjálmar Kjartansson syngja.
20.30 Jólahugvekja (Séra Sigurjón
Guðjónsson prófastur í Saurbæ),
20.50 Orgelleikur og einsöngur í Dóm-
kirkjunni; — framh.
21.20 „Messías“: Fluttir kaflar úr óra-
tóríu Hándels; Sir Thomas Beec-
ham stjórnar kór og hljómsveit.
22.00 Veðurfregnir. — Dagskrárlok.