Morgunblaðið - 28.05.1969, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. MAÍ 1989
Aftur sneri hún sér frá mér.
Nú var gefið merki um lestina
hennar. Ég sneri líka við, gekk
yfir brúna og að hinum pallin-
um. Ég reyndi að stilla mig. Ég
sagði við sjálfa mig, að ég hefði
síður en svo bætt neitt úr skák,
með því að tala við konu Bobs,
en heldur ekki spillt neitt fyrir
mér.
Ég gerði mér það ljósit, að mér
var bezt að gleyma þessum fundi
okkar og fara heldur að hugsa
um Kay, sem gat komið á hverri
stundu.
Lestin var að koma að pallin-
um. Ég stóð þarna og horfði á
farþegania sem komu út úr
henni. Það voru menn, sem fóru
til London daglega, og konur,
sem höfðu farið þangað í búðir.
Fólk með engin vandamál á
samvizkunni eins og ég. Eða var
það nú svo? Það var aldrei að
vita.
Ég sá dyr opnast og Kay
stökk niður á pallinn. Ég hljóp
til hennar og faðmaði hana að
mér.
— Kay, en hvað það var gam-
an að sjá þig heima aftur!
Kay þrýsti sér að mér. Hún
kom ekki strax upp neinu orði
. Augun voru full af tárum. Og
það var þó ekki sagt, að Kay
væri sérlega tilfinninganæm,
hversdagslega.
— Já, það var indælt að sjá
þig aftur, Melissa. Þakka þér
fyrir að koma á móti mér.
— Það væri nú skárra, ef ég
gerði það ekki.
— Ég var svo hrædd þegar ég
hringdi, og ég hefði alls ekki
reiðst við þig þó að þú hefðir
skellt á, samstundis.
— Vertu ekki með þessa vit-
leysu. Ég varð einmitt svo fegin
að heyra í þér. Ég hef verið
svo áhyggjufull.. .
— Ég veit það. Þú hlýtur að
hafa verið það. Ég skammast
mín lífca avo voðalega. Ég get
ekki skilið, hvernig þú getur
nokkurntíma fyrirgefið mér.
Ég tók hönd hennar undir
arm mér, og við gengum út að
hliðinu.
— Þú ert nú hún litla systir
mín, sagði ég.
— Hún vonda systir þín, áttu
við.
í blínuim á heimlei'ðinni, s-agði
hún: Á ég að bíða með að segja
þér alla söguna, þangað til við
komuim heim?
— Já, Kay .
Það var nú líka skynsamlegast,
því að við vorum ekki lengi á
leiðiruni heim. Ég var aðallega
hrædd, þegar Mark hitti
okkur.
— Hæ, Kay! sagði hann. —
Hvemig var það í Camber?
— Ágætt, sagði, Kay án þess
að depla augun.
Bob kom inn og kyssti Kay,
og sagði, að það væri gaman að
sjá hana aftur heima.
— Ég Mi þér það ekkert sagði
hann, — þó að þú vildir vera
sem lengst við sjávarsíðuwa. Veðr
ið hefur verið svo dásamlegt.
.Hann leit á mig. —Ég veit, að
mér er boðið í kvöldmat. Og ég
veit líka, að hann er kaldur,
svo að það gerir ekkert til þó
ég komi dálítið seint.
— Vitanlega ekki, sagði ég. —
Komdu hvenær sem þú vilt. Ég
skal hafa hann á bakka handa
þér.
52
Bob stanzaði í dyrunium.
— Nick hringdi meðan þú
varst burtu og sagði, að sér væri
boðið í kvöldmat hjá Debóru.
— Þá man ég það, sagði ég, —
að ég hef heldur spennandi rétt
ir að færa. Nick og Debóra eru
trúlofuð.
Kay setti upp stór augu.
— Virkilega? En gaman!
Nema. Hún leit á mig með á-
hyggjusvip. — En hvernig getur
Nick trúlofast stúlku eins og De
bóru. Hafa foreldrar hennar gef-
ið samþýkkti sitt til þess?
Nei, frú mín góð, það eina sem að er, er að segja má að þér
liafið ofreynt tunguna.
— Það hafa þau sannarlega.
Þau virðast vera harðánægð
með það. Og það lítur meira að
segja út fyrir, að þetta ætli allt
að fara vel. Svo sagði ég Kay
frá búgarðinum í Kanada, sem
frændi Debóru vildi fá hann til
að stjórna.
Kay andvarpaði. — Það virð-
ist ætla að ganga vel hjá einu
okkar. En svo áttaði hún sig
snögglega og bætti við: — Og
tveimur þó, því að bráðum ferð
þú að giftast Bob. Mér
fannst hann svo almennilegur
við mig áðan. Veit hann, hvað
ég hef hagað mér illa?
— Ég sagði honum, þegar ég
fékk bréfið frá þér, að þú hefð-
ir strokið að heiman til að gift-
ast John. En ég hef eng-
um sagt það öðrum. Hinum sagði
ég, að þú hefðir orðið kyrr í
Camber.
— Þú ert alveg dásamleg, Mel
iissa. Ekki veit ég, hvað ég hef
til þess unnið að eiga þig fyrir
systur. Þú ert alltof góð við mig.
— Bull! Auðvitað lét ég þetta
líta eins vel út og hægt var.
Mark hámaði í sig matinm með
venjulegum hraða.
— Ég ætla að fara og horfa
á sjónvarpið, sagði hann. — Ef
það er allt í lagi ykkar vegna.
— Já, gerðu það bara. Við ætl
um að sitja héma saman.
Kay leit á mig um leið og
Mark lokaði dyrunum á eftir sér.
— Á ég þá að byrja á byrjun-
inni? sagði hún.
— Ekki nema þú viljir það
sjálf.
— Víst vil ég það. Og svo
bætti húm við með ákafa: — Guð
minn góður Melissa, hvað ég gat
verið vitlaus! Og hvað þú hafð-
ir á réttu að standa um
John. Það er ég nú búin að sjá.
Eins og ég sagði þér í bréfinu
mínu lézt hann vilja giftast mér,
og ég trúði honium meira að
segja.
— En hvers vegna gift/ust þið
ekki annaðhvort hér eða í Lond
on, ef þið ætluðuð það á annað
borð? Til hvers var að fara alla
leið til Rómar til þess?
— Af því að honum datt aldrei
í hug að giftast mér.
— Fannst þér það aldrei neitt
grunsamlegt af honum að vilja
ekki gifta sig heima í ykkar
landi?
— Nei. En ég var líka bölvað
uir bjáni. Ég gleypti allt hrátt,
sem hann sagði mér.
Ég andvarpaði. — Já, það gera
ungar stúlkur víst oftast, ef þær
eru ástfangnar.
Hún leit á mig.
— Ég held bara, að ég hafi
aldrei verið neitt ástfangin af
John. Og má víst hirósa
happi. Ég var bara skotin. Og
dáleidd af rílkidæmi hans, og
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Þú ert á báðum áttum um, hvort skuli hrökkva eða stökkva næstu
dagana. Reyndu að fresta öllum ákvörðunum.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Þú ert önnum kafinn við að leggja á ráðin um nýtt fóik og fyrir-
komulag.
Tvíburamir, 21. maí — 20. júní.
Reyndu að halda gleðinni, þútt aðrir séu leiðinlegir.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Reyndu að vera alvörugefinn, og láttu hlutina ganga sinn gang.
Vinnuaðstæður eru þér dálítið vandamál. Vinir hjálpa þér.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Margt óvænt getur gerzt i dag, gestir koma og þú færð fréttir.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Einhver togstreita á sér stað milli starfsins og einkalifs þíns. Eitt-
hvað verður undan að láta.
Vogin, 23. september — 22. október.
Vertu með ættingjunum í dag, og eitthvað fer betur en þú áttir
von á.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Fólk, sem er viðkvæmt er að fiækjast fyrir þér. Reyndu að taka
ákvörðun, án þess að vera óþægilegur.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Þú hefur miklar áhyggjur af einhverjum, sem er þér nákominn.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Það gengur allt vel i fjöiskyldumálefnum. Þér gengur ekki eins vel
í starfinu. Eitthvað verður dómfellt. Reyndu að hafa þann hemll á
tilfinningum þinum, að þú hefnir þín ekki á saklausu fólkl.
Vatnsberinn, 20 janúar — 18. febrúar.
Það cr vandalaust að lenda i deilum. Það borgar sig að vera kænn
og kurteis.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Reyndu að taka ekki ákvarðanir nema um það sem er allra nauð-
synlegast.