Morgunblaðið - 28.02.1970, Side 13

MOR'GUíSTBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. FEBRÚAR 1070
13
Farið til kanpmannsins sem fyrst og fáið ykkur
poka.
O. JOHNSON & KAABER HF.
Steingrímur Baldursson, prófessor:
Athugasemdir við
grein 22 læknanema
LAUGARDAGESTN 21. þjm. birt-
ist í dagblöð’Um borgarinnar
grein undir fyrirsögninni: „Hvað
er að gerast í laaknadeild?" Er
greinin undirrituð af 22 fyrrver-
aindi og núverandi læknanemum.
í grein þessari er m.a. fjallað
um upphafspróf, þ.e. próf í al-
mennri líffaerafræði og efna-
fræði, sem fraan fóru við lækna-
deild Háskóla fslands í janúar-
mánuði sl. Um próf þessi segja
greinarhöfundar m.a. þetta:
„Marfcmið þessarar greinar er
að vefkja athygli á nokkrum af
þeim staðreyndum, sem renna
óneitanlega styrkum stoðium und
ir þann grun oikkar nemendanna,
að þessi próf, eins og útkioman
reyndar sýnir, hafi verið mjög
óréttlát og beinlínis samin með
það markmið fyrir augum, að
sem allra flestir félllu.“
Meðal þeirra „staðlreynda“,
sem fram koma í umræddri grein
og eiga að renna styrkum stoð-
um undir grun nemenda er eftir
farandi:
,/>rátt fyrir það, að kvisazt
hefði út sá orðrómur að þessi
próf yrðu óeðlilega þumg, ákváðu
24 að gangast undir þau“.
Ég samdi annað þessara prófa
(prófið í efnafræði) í samráði
við prófdómara, Braga Árnason
efnafræðing. Er okkur hulin ráð
gáta, hvemig á þessum „orð-
rómi“ etendur, ef á annað borð
hefur verið um nok/kum „orð-
róm“ að ræða. Aldrei kom til
orða að gera prófið óeðlilega
þungt og því enginn grundvöll-
ur fyrir neins konar orðrómi um
það atriði. Liggur því beimt við
að álykta, að hér sé um slef-
burð að ræða, sam komið hafi
verið af stað í þeim tilgangi ein
um að ófræga þá, sam um próf
þessi áttu að sjá.
En hvað er þá að öðru leyti
hæft í gagnrýni greinarhöfunda
á efnafræðiprófinu? f grein
þeirra stendur meðal annars:
„Prófimu er skipt í 8 liði, sam
hver um sig gildir jafnt í eink-
unn. Liðir 3 og 4 voru taknir
saman (giltu því 25% af heildar
einkunn) og er óhætt að full-
yrða að aðeins hluti af lið 3 og
4 sýndi fram á raumverulega
kunmáttu í efnafræði. T.d. voru
12 útreikningar í þessum þætti,
en til að leysa þá þurfti aðeins
að beita 3 mismunandi aðferð-
um, 'hinir liðimir votu að mestu
ains, en með örlitið frábrugðn-
um tölum. Þessa þætti þurfti því
að reikna út hverm fyrir sig og
tók það óratíma. Síðan átti að
setja niðurstöðurnar upp í töflu
og upp í línurit. Við drögum
mjög í efa að svona nokkuð sýni
fram á kumnáttu í efnafræði**.
Verkefni það, sem greinarhöf-
urndar ræða hér um af svo djúp-
stæðri þekkingu, fjallaði um títr
eringu á veikum basa með
sterkri sýru. Átti fyrst að slkrifa
efnajöfnu, sem sýndi, hvaða efna
breyting átti sér stað, þegar
títrerað var. Síðan átti að
reikna út og teikna títreringar-
kúrfu og velja dndikator fyrir
títreringuma. Má geta þess til
dkýringar, að nemendur þeir,
sem prófið þreyttu, höfðu eytt
um það bil 20 fclst. í verklegri
efnafræði í að títrera sýrur og
basa. Voru þeir þá jafnframt
látnir leysa dæmii, algjörlega
hliðstæð því, sem var í lið 3 og
4 á prófinu. Er við sambærilega
kennslu erlendis lögð allveruleg
áherzla á atriði þau, sem hér um
ræðir, og ótvírætt talið, að spurn
ingar eirus og þær, sem voru í lið
3 og 4, höfði til kunnáttu í efna
fræði.
Rangt er, að í þætti þessum
hafi verið 12 útreifkningar —
þeir voru 9 — og við þá hafi
þurft að beita 3 mismiunandi að-
ferðum — þær voru 4. Útreikning
ar þessir áttu ekki að reynast
tímafrekir, ef fcunnátta var í
sæmálegu lagi.
Og greinarhöfundar halda
áfram:
„1. og 7. liður prófeins (ömmur
25%) voru þannig úr garði gerð-
ir, að þeim var ómögulegt að
svara fullkomlega út frá
kennslubókunum eins og prófess
or Steingrímur Baldursson tók
reyndar fram um 1. liðinn eftir
að próf var hafið. Þessu mótmæl
um við eindregið. Prófessorinn
hafði áður fullyrt, að efcki yrði
prófað úr öðru en því er í
kennslubókunum stæði, ennfrem
ur viljum við benda á þá stað-
reynd, að þar sem enginn er
skyidaður til að sækja tírna,
hljóta kennslubækumar að
verða að standa undir sér á próf
um“.
Hér fara greinarhöfundar enn
með staðlausa stafi. Hið rétta er,
að 1. og 7. lið prófsins var að
öllu leyti hægt að svara á grund
velli kennslubókanna. Það eru
því alger ósannindi, sem eftir
mér eru höfð. Það eina, sem ég
ræddi um fyrrgreinda spumingu
í prófinu, var að gefa leiðbein-
ingar um, hvora af tveirn mynd
um, sem í kennislubókinni eru,
ættd að teikna og leggja til gmnd
vallar að svari við 1. lið, en
texti myndanna benti ekki ótví-
rætt til þess. Engar fyrirspumir
voru bornar fram um þetta atr-
Gamlar góðar
bækur fyrir
gamlar góóar krónur
BQKA
MARKAÐURINN
lónskolanum
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 50., 52. og 54. tbl. Lögbirtingablaðsins 1969
á hluta í Álftamýri 22, þingl. eign Gunnars Guðmundssonar,
fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar, Bjama Beinteinssonar
hdl., Arnar Þór hrl. og Áka Jakobssonar hrl. á eigninni sjálfri,
föstudaginn 6. marz n.k. kl. 11.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
iði, enda kom í ljós, þegar farið
vaT yfir úrlausnir, að allir höfðu
skilið leiðbeiningamar. Hitt er
svo annað mál, að ég vona, að
þeim, sem sóttu hjá mér tíma,
þegar ég slkýrði umrædd atriði,
hafi reynzt eitthvað auðveldara
að gera þessum spumingum við-
hlítamdi skil heldur en hinum,
sem þá voru víðs fjarri. Ef svo
væri ekki, mætti kenmislan telj-
ast mæsta gagnslítil og eins rétt
að fella hana niður.
Greinarhöfundar gera mikið
úr því, að efnafræðiprófið hafi
reynzt „gjörsamlega óleysanlegt
á auglýstum próftíma“ (kl.
9-13). Tilkynnt hafi verið 30 mim
útna fraimlenging próftímamis kl.
12,45 og 15 mínútna framlenging
kl. 13,28. Kl. 13,45 hafi verið
gengið eftir verfcefnum, „og
hafði þá enginn skilað áður.“
Reymit hefur verið að gera
efnafræðiparóf í lættoniadeild þamm
ig úr garði, að þau nái til sem
flestra atriða víðs vegar úr náms
efninu og gefi því sem raunih^é-
asta mynd af kvmnáttu nemend-
anma. Einnig hefur verið kapp-
kostað að hafa prófverkefnin
sem jöfnuist að lengd og þyngd
fra ári til árs. Virðist ofckur,
mér og prófdómaranum, að próf-
verkefnið í janúarmánuði sl.
hafi verið mjög svipað prófverk
efnuim undanfarinna ára að
þessu leyti.
Oft vill svo fara, að einhver
hluiti nememda lendi í tímaþröng
á efnafræðiprófunum í læfcna-
deild. Hefur því komizt á sú
venja að undanförmu að lengja
hinn auglýsta próftíma um 30
mínútur. Var það t.d. gert á sl.
vori, þegar margir þeirra, sem
nú endurtóku efnafræðiprófið,
þreyttu það í fyrsta simn. Fram-
lenging þessi hefur yfirleitt ver-
ið tilkynnt fcl. 12,30, og hefur
aldrei verið umdan þvi kvartað.
Við efnafræðiprófið í janúar-
mánuði sl. var sami hátbur á
hafður. Tilkynnt var fcL 12,30
(eitoki kl. 12,45 einis og stendur í
grein lækmanema), að próftím-
inn yrði lengdur um 30 mínútur.
Síðan var próftíminn enn lengd
ur um 15 mínútur í trausti þeiss,
að allir mættu þá vel við una
Einn nemandi skilaðd úrlausn
sinni kl. 12,55. Er því rangt hjá
greinarhöfundum — eins og
fleira, að engimn hafi ákilað fyrr
en 'fcL 13,45. Hinir, sem voru út
allan tímann, virtust flestir eyðá
síðuistu 15 mánútunum í að lesa
yf;ir úrlausnir sínar. Var því ekfci
sýnilegt, að tímaþröng hrjáði þá
til mikilla muna, enda báru úr-
lauismir þess eklki merki.
Að lokum tel ég rétt að vekja
athygli á því, að réttur helming
ur þeirra nemenda, sem undir-
rita umrædda blaðagreiin, gengu
ekki undir próf í efnafræði. Þó
telja þeir sig þess umfcomna að
fella um það hvatvíslegan áfell-
isdóm.

Öllum þykir gaman að dansa TWIST,
er líka gaman að gæða sér á
TREAT TMi/IST
. en það
Nauðungaruppboð
sem augiýst var í 79. tbl. Lögbirtingablaðs 1969 og 1. og 3.
tbl. þess 1970 á hluta i Ármúfla 5, þingl. eign Emils Hjartar-
sonar, fer fram eftir kröfu Borgarskrifstofanna o. fl. á eigninni
sjálfri, föstudaginn 6. marz n.k. kl. 14.30.
Borgarfógetaembættið i Reykjavík.