Morgunblaðið - 28.02.1970, Qupperneq 28

MORG-UNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2«. FEIBRÚAR 1970
28
tjá og tundri, að þar var varla
hægt að greina húsgögnin hvert
frá öðru. Föt lágu á víð og
drieif á stóiuan og borðuin og
rúmið var alþakið fatnaði og
auk þess smíðatólum og skips-
áhöldum. Þegar hann fleygði
henni á rúmið, fann hún, að
hún lá ofan á skákborði og svo
einhverju, sem hefði getað verið
skipsdagbók. Hún var opin og
hún kom auga á eina setningu
„lóðaði úti fyrir ármynninu" —
en það hafði hún séð áður í
slíkum bókum, þegar skipsmenn
komu í sögunarmylluna, til að
gefa skýrslu. Rétt sem snöggv-
ast var eins og hún vitkaðist aft
ur og óttinn kom í staðinn. Hún
greip andann á lofti og hana
hryllti við þessari óhæfu, sem
hún hafði framið. f þessu skít-
uga herbergi með þessu skítuga
skrímsli! Hún var María van
Groenwegel, í Nýmörk, þekkt,
jafnvel i Demerara sem stillt,
settleg, ströng kona. Og nú
þetta!
En þetía leið hjá og rauði
blettuTinn sveif fyrir hugskots-
sjónum hennar. Þetta skítuga
rusl kringum hana fannst henni
eðlilegt — nokkuð, sem hún
hefði alltaf óskað sér, og þekkt.
Hún fann einhvern hlýjan
skjálfta fara um sig, þegar órak
aða andlitið kom nær henni og
svörtu tennurnar glottu til
hennar. Og þegar skítug höndin
small á andlitinu á henni og
rauði bletturinn splundraðist og
varð að litlum stjörnum og þeg-
ar kjóllinn hennar var rifinn
frá henni, heyrði hún_ sjálfa sig
skríkja og tauta: — Ég er tré-
blásararnir og þú ert trumban,
. . . elsku pabbi. . .
Skömmu fyrir sex kom Adri-
an heim alveg úrvinda. Hann
þaut upp í herbergi systur sinn-
ar og kallaði: — María! María!
Og þegar hann sá, að herbergið
var manntómt, þaut hann út aft-
ur náði í herbergisþernuna og
spuirði: — Hvar etr María,
Beatrice?
Beatrice kom út úr herberg-
inu sínu hjá búrinu. — Hvað er
það, herra Adrian? Er nokkuð
að? Ungfrú María er ekki heima.
— Hvar er hún? Sagði hún
nokkuð, hvert hún færi? Hann
stóð á öndinni og það var æðis-
genginn glampi í augunum. Og
hann réð ekkert við skjálftann
i sér.
— Hvað gengur að þér, massa
Adrian? Reyndu að stilla þig.
María er ekki heima. Enginn
heima. Húsbóndinn borðar á höf
uðbólinu, og hann kemur ekki
heim fyrr en seint.
— Ég veit það. En það er
María. Hvair er húin? Nú
var hann farinn að gráta. Ég
verð að finna hana, ég verð, ég
verð.
— Hún er úti. Síðan klukkan
þrjú. Ég veit ekki, hvert hún
hefur farið, en hún tók litla bát
inn og reri uppeftir. Það segir
Jim bátsmaður.
— Og hún er ekki komin aft-
ur? Ertu viss Beatrice?
— Nei, hún er ekki komin
enm, massa. Hvað er að, miassa?
En Adrian þaut frá henni, án
þess að svara, niður stig-
ann og alla leið niður á bryggj-
una. Hann steig út í einn litla
bátinn og reri uppeftir. Það var
óðum tekið að dimma og á bakk
anum glitruðu eldflugurnar ljós
leitar, og í augum Adrians litu
þær út eins og einhver illur fyr-
150
irboði — fyrirboði dauða og
heimsendis. Öðru hvoru gaf
hann frá sér eitthvert snökt-
andi hljóð.
Hann var varla kominn fyrir
tvær beygjur þegar hann kom
auga á einhverja mannveru, sem
sat í hnipri í litlu rjóðri. Þrátt
fyrir dimmuna, gat hann þekkt
Maríu.
Hún horfði kæruleysilega á
hann, er hann stökk í land, rétt
eins og hún hefði verið að búast
við honum. Hann greip í hand-
legginn á henni og stamaði: —
Hvar hefurðu verið, María mín?
Ég var að leita að þér. En þá tók
hann eftir, hvernig fötin hennar
voru útleikin. Þau voru rifin
hér og þar. Og myrkrið var ekki
nógu mikið til þess að dylja
skeinurnar á únliðnum á henni.
— Hvað hefurðu verið að gera,
María mín? Viltu bara sjá úlnlið
inn á þér. Það blæðir úr honum!
Hún kinkaði kolli. — Mér líður
vel góði minn. Voða, voða vel.
Hún hristi af sér blússuna um
leið og hún sagði þetta og hann
sá að bakið á henni og axlirn-
ar voru öll í fleiðrum og blóði.
— Það er ekki bara á únliðnum
heldur um mig alla, Adrian. Ég
er hamingjusöm. Ég hef verið
saurguð, auðmýkt og niðurlægð,
Pabbi var góður.
— Pabbi?
— Já, ég á við hann Mathew.
Mathew gerði það fyrir mig.
Hann var villtur — alveg eins
og ég vissi fyrir. Og skítugur
Hann er hræðilega karlmannleg-
ur, Adrian. Rauði bletturinn er
horfinn. Hann varð hvítur og svo
hvítari og hvítari, þangað til
hann var horfinn. Ó, mér hefur
aldrei liðið svona vel á ævinni.
Pabbi var góður.
— Ég skil ekki, hvað þú ert
að segja, María. Þú ert þó ekki
að segja mér, að Brandon . . .
nei, nei, ég vil ekki trúa því.
Þú lézt hann . . .
— Ég fór til hans sjálf. Ég
lét hann. Ég vildi láta hann fá
mig. Ég er ekki lengur þessi
yndislega hreina sytir þín, Ég
er saurug, eins og hann — og
Francis. Sérðu, hvað ég er
spillt? Þannig hef ég alltaf ver-
ið, innst inni, Francis vissi það.
Þess vegnia stakk baimn kjúklimga
görnunum inn á brjóstið á mér.
En hann var nú ekki svo bölvað
ur, Francis greyið. Hann hefði
vel getað saurgað mig þarna um
kvöldið, þegar við vorum undir
trénu hennar Gertie, en hann
vægði mér. En það gerði
Mathew ekki. Hann barði mig
og nauðgaði mér á svívirðileg-
asta hátt.
— Æ, María, ég kom til að
segja þér af nokkru hræðilegu.
Jasmine er að deyja!
— Pabbi var góður við mig.
Hann gaf mér það, sem ég vildi.
Hann greip handlegg henn-
ar og hristi hann. — Heyrðirðu
ekki, hvað ég var að segja?
Jasmimie er að dteyja! Hún
hljóp út úr svefnherbergisglugg-
anum sínum.
— Deyja? Hún Jasmine? Hún
brosti. — Hún er þá eins og ég.
Hamingjusöm. Ég er líka að
deyja, og þess vegna get ég sagt
satt frá öllu.
Hann hneig niður við hliðina
á henni, tók hönd hennar og
þrýsti henni upp að kinn sér,
snöiktainidi.
— Hvers vegna ertu að gráta,
Adrian? Ertu ekki hamingjusam
ur eins og ég?
— Ég vil ekki lifa! Ég vil það
ekki!
— Þú ert þá eins og ég. Við
erum bæði hamingjusöm. Við
verðum að deyja saman.
— María! Hvers vegna ertu
hérna? Af hverju ferðu ekki
heim?
— Ég er að bíða eftir dimm-
unni, góði minn. Hún er næst-
um komin. Hún leit í kringum
sig í runnanum. — Það er að
dimma meira og meira. Rökkur
dauðans nálgast, Adrian. Rökk-
ur Groenwegelættarinnar. Það
var hérna, sem Mathew hafði
bátinn sinn bundinn, þennan
sunnudag, þegar við vorum að
synda í skurðinum. Hann njósn-
aði um okkur einmitt frá þess-
um stað. Hann sá okkur þarna
nakin, og varð brjálaður af
girnd eftir mér. Síðan hefur
hann langað til að saurga mig
— og nú loksins hefur hann
fengið því framgengt. Ó, ég er
svo hamingjusöm. Pabbi hefur
alltaf verið svo góður við mig.
Hann hefur látið allt eftir mér
og nú hefur hann gefið mér
Fró Póststofunni Akureyri
I tilefni að íþróttahátíð I.S.f. á Akureyri 28 febrúar — 8. marz
hefur póststjórnin látið gera sérstakan dagstimpil.
Pósthús verður opið að þessu tilefni alla dagana sem hér segir:
á bréfapóststofunni Akureyri 28. febrúar kl. 13—16,
í skíðahótelinu Hlíðarfjalli 1. marz kl. 14—18,
í skíðahótelinu Hlíðarfjalli 2.—7. marz kl. 15—17,
í skíðahótelinu Hlíðarfjalli 8. marz kl. 14—17.
PÓSTMEISTARINIM, AKUREYRI.
Tilkynning frú
sælgætisfrumleiðendum í FÍI
Hér með tilkynnist að sælgætisframleið-
endur hafa ákveðið, að lækka verð fram-
leiðslu sinnar þannig, að smásöluverð geti
haldist óbreytt eftir 1. marz n.k., þrátt fyrir
hækkun söluskatts úr ll/2% í 11%.

'wéV**''* l'1*'
ftSKUR
l!Vl )I ’lt
YÐUR
GLÓÐARST. G lií SAKÓTEIJEHT UR
GRIIJAÐ/K KJÚKLINGA
ROAST BEEF
GLÓÐARSTEIKT IAMB
HAM BORGARA
DJÚPSTEIKTAN FISK
xndurlamkbraut 1/
sími 38550
mmm
r
m
Hrúturinn, 21. marz — 19. april.
Reyndu að semja við fasteignaeigendur, eða leitaðu þér aS húi-
næði sjálfur. Það er margt á markaðinum.
Nautið, 20. apríl — 20. mai.
Þér standa margar dyr opnar vegna sambanda þinna við fóik.
Reyndu að gera þér fulla grein fyrir stefnu þinni, og haltu síðan
áfram.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Mettu sjálfan þig og störf þín að verðleikum. Hvettu vini þína og
samverkamenn til dáða.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Skemmtun og samskipti í starfi eiga vel saman í dag. Reyndu að
skemmta félögum þínum.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Vertu með góðu fólki á réttum stöðum. Fullvissaðu þig um að
vinna þín sé ekki hroðvirknisieg, hvað sem annars verður.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Ringulreið morgunsins geturðu vel lagfært með lltilli fyrirhöfn.
Nýjir félagar eru aiveg eins spenntir fyrir þér, og þú ert fyrir þeim.
Vertu eins eðlilegur og þú mátt. Taktu stjórnina í þínar hendur.
Vogin, 23. september — 22. október.
Ný verkefni eiga upp á pallhorðið i dag, og komast fljótt í fram-
kvæmd. Þú ert ekki annað en milliliður. l*ú skalt láta skemmtanirnar
bíða þangað til þú ert búinn að ganga frá öilu.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Úr því að þú ert húinn að ganga frá aðalatriðunum, skaltu taka
stjórnina þér í hendur, og gerðu vel grein fyrir skoðunum þínum.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Haltu ótruflað áfram með verk þitt, og keppstu við í allan dag.
skilaðu hreinlega frá þér dagsverkinu, og reyndu að gera þér glaðan
dag á cftir.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Farðu enn einu sinni yfir smáatriðin, skrifaðu síðan undir skjöl
varðandi heimili þitt og umsjón þess. Bryddaðu upp á breytingum
við þá, sem geta komið þcim í verk.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Nú er hægt að semja í fjármálum og starfi, og tlmi er til kom-
inn, að þú semjir þig að hagnýtum staðreyndum, og komir þeim einn-
ig i rétt horf. Gleddu ættingjana með einhverju smáræði.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Reynsla þín og eðlisávisun leiðbeina þér framhjá tálgryfjum
mcnningarinnar