Morgunblaðið - 15.10.1970, Blaðsíða 3

MORGU’NBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. OKTÓBER 1970
3
Fyrstu mál-
verkauppboð
haustsins
Myndir eftir Kjarval, Mugg,
Ásgrím, Blöndal og fleiri
á uppboði Sigurðar Ben.
ar. Sigurður kvaSst vera
ákaflega hrifiinin aif þeinri
mynd, og saigði hana eirnis geta
ver-ilð eftiir Rafael.
Tvær mymdir eftir GuS-
mu'nid Thorist'eiinssoin (Mugg)
FYRSTA málverkauppboð
vetrarins verður á Hótel Sögu
í dag, en þar býður Sigurður
Benediktsson upp samtals 56
málverk eftir 34 listamenn. —
Verða myndimar til sýnis frá

Málverk eftir Benedikt Gröndal skáld munu vera fáséð. Þetta
verður selt á uppboðinu í dag, en það nefnist Æðarfugl og
endur.
70 crn oliuimiálverik etftir Jó-
'harnm Briem; tvö olíuimálveirk
eftir Jón Þenrleitfssoin, og fal-
'leg Þinigvallaimymd etftir Eyj-
ólf J. Eyfells og þrjú lairuds-
lagsmiálverlk eftir Pótur Frið-
r.iik Sigurðssom.
Aiðhir li®taim'emin sam máil-
verk ©ru etftir á upptaoði'nu
emu: Tryggvi Magnússon, Ól-
atfuir Túbals, Kristj'án Darvíðls-
son, Guðmumidiur Eiimairsson frá
Miödal, Svenrir Hamaildsson,
Hörður Ágústsson, Ragnar
Páll Einatrssom, Sólveig Pét-
ursdóttir Eggerz, Sveimn
Björmssom, Eggert Gu'ðimiumds-
som, Heigi Guðmundssom,
Kjartan Guiðjó'nsgom, Haif-
steiinm Austm'ainm, Jón Gummar
Ámiaigon, Bjairmi Guiðimiumds-
®om, Eimííkur Jóossioin, Guð-
mumduir Mássom, Jón Guninairs-
son, Áiki Gramz og Maigmús
Ólafsson iljósmyndairi.
Sem fyrr segir hefst upp-
boðið kl. 5 í dag og uppboðs-
-gripinni'r verða til sýmis í
Súlnaeal Hótel Sögu frá ikl. 10
til 4.
verða seldair, en mymdir etftir
harnin eru orðnar mjög fágæt-
ar. Önmiuir þeirira er oliunmynid:
„Við skuilum biðja . ..“ og er
sú 49x40 cm, him er vaitns-
litamymd aif uppvalknkiigi 13,5x
10 om.
Ein liítiil mymd eftiir Ásgrim
er á uppboðimu — Við Múla-
kot, oHuimálverk 28x43 oig má
með sanmi s-egja að í þeirri
mynd Ikomi meistarahamd-
bragð Ásgríms frarn í hverju
pensilfari.
Af öðrum merlkium málverk
um, er verða 'undir ihamiriinium
hjá Sigurði í dag má nefma:
Kvöld í sjávarþo'rpi, oflíum/ál-
ver'k efti'r Þorvald Skúlasom,
— mymid sam e-r mjög eimtoemn
amidi fyrir ákveðið tímabil í
list hans; Friá Feneyjuim, líti’l
vatnslitamynd eftir Gumhilaug
Blöndail; UppstilMmg, 80x70
cm, olíiuimálverk etftir Gumm-
laug Schevirug, „Þoorfininur átti
dætur tvær ..ofliiumálverk
eftir Balldvin Bjömssiom, en
myndir ef'tir hamm eru nú
mjög fáséðar, Uppbl'ástur, 60x

Við skulum biðja ... nefnist þetta sérstæða málverk eftir
Mugg. (Ljósm. Mbl. Ól. K. M.).
klukkan 10 til 4 í dag, en
stundvíslega klukkan 5 hefst
svo uppboðið. Ef að líkum
lætur verður þetta uppboð
fjölsótt, og sk«mmtilegt, en
jafnan er mesta uppboðs-
stemning á fyrstu uppboðum
haustsins.
Margar eigulegar myndir
fara undir hamarinn hjá Sig-
urði í dag, og þama verða
seld málverk eftir nokkra
menn, sem þekktari eru fyrir
annað en að mála, eins og t.
d. Benedikt Gröndal, skáld og
Magnús Jónsson prófessor. —
Málverkið eftir Gröndal nefn-
ist Æðarfugl og endur og «r
það vatnslitamynd 37x31 cm,
og myndin eftir Magnús Jóns-
son jirófessor er olíumálverk
úr Borgarfirði og er það all-
stórt, 70x115 cm.
Þau miálver*k sam vafal'aust
fara þó á meistu verði eru
nuktkur stór málvenk etftir
Jóhamoes Sv. Kjarval. Stærst
þeirra er mynd úr Svímia>-
hraiumi 89x125 cm, og Að aiust-
an 72x98 am. 7 örahiur mnélverfk
og teikmimgair eftir Kjarval
verða einmig seld á uppboð-
inu, þ. á. m. kolaiteitonimig -af
andliti Im'gimumdair Sveimigsom-
Svínahraunsmynd meistara Kjarvals.

STAKSTEIMR
Þrjózka
Alþýðublaðið ræðir í ritstjórn
argrein í fyrradag um afstöðu
íslendinga í landhelgismálinu og
þá starfshætti, sem ritstjóri eins
stjómarandstöðublaðsins hefur
viðhaft til þess að mistúlka af-
stöðu stjómarflokkanna í þessu
máli: „íslendingar hafa nú þeg-
ar hafið öfluga sókn til að öðlast
viðurkenningu á rétti lands-
manna til yfirráða yfir öllu
iandgrunninu. Stefna íslenzkra
ráðamanna í þessum málum er
bæði skýr og eindregin og kom
m.a. ótvírætt fram í ræðu Emils
Jónssonar, utanríkisráðherra, á
allsherjarþingi SÞ nú á dögun-
um. En jafnvel eftir að sú sókn
er hafin em stjómarandstöðu-
blöðin enn að tönnlast á því, að
fslendingar hafi beðið ósigur í
12 mílna landhelgismálinu, sem
fyrir löngu er afgreitt íslending-
um í vil.
Svo þrjózkir em stjómarand-
stæðingar í þessari afstöðu sinni,
að þeir hika jafnvel ekki við að
rangfæra ummæli látins forystu-
manns íslenzku þjóðarinnar til
sönnunar máli sínu. Þegar á
rangfærslurnar er bent segir
svo Tíminn sl. sunnudag að það
væri að vísu rétt, að rangt hefSi
verið með farið, en það breyti
þó engu. Rangfærslunni skeiki
ekki verulega frá því rétta og
því sé hún alveg nóg sönnun
fyrir málflutningi Tímans! Og
vegna þess að viðkomandi for-
ystumaður hafi aldrei gert at-
hugasemdir við þessi rangfærðu
ummæli meðan hann var lífs þá
sé það ástæðulaust fyrir aðra að
ætlast til þess nú, að Tíminn fari
rétt með.
Það er ekki oft, sem Tíminn
gengur jafn hreint að verki og
í þetta sinn.“
„Að vinna til
traustsins”
Baldur Guðlaugsson, formað-
ur Stúdentafélagsins, ritar grein
fyrir skömmu í Vöku, blað lýð-
ræðissinnaðra stúdenta, þar seg-
ir m.a.:
„Við viljum því álíta, að okk-
ur sé unnt að leggja hlutlægt
mat á umhverfi okkar og gagn-
rýna það, sem úrskeiðis fer í
þjóðfélaginu; okkur beri for-
ystuhlutverk í þjóðíélagsgagn-
rýni.
En það er ekki sama með
hvaða hugarfari sú gagnrýni er
framkvæmd. Sumir virðast þeirr
ar skoðunar, að þjóðfélagsgagn-
rýni sé eitt helzta, ef ekki helzta
markmið háskólans. Þjóðin
brenni I skinninu eftir að leggja
fé sitt til háskólans, svo þar
megi haldi uppi nógu öflugri
gagnrýni á hugsunarhætti og
gerðir þeirrar sömu þjóðar.
Hversu margir þjöðfélagsþegnar
skyldu vera reiðubúnir að
standa fjárhagslega straum af
slíkri tilhögun? Nei, gagnrýni
getur aldrei verið markmið í
sjálfu sér, enda lítill vandi að
benda á brestina. Ég spyr sjálfan
mig stundum þeirrar spuming-
ar, hvort þeir, sem hæst hrópa
um skilyrðislausar umbætur, og
telja í veginum standa misrétti
og fasisma, vilja í raun og veru
vinna að umbótum innan þeirra
marlta, sem efni okkar og geta
leyfir. Þetta segi ég sökum þess,
að manni finnst rökréttasti til-
gangur gagnrýni vera að knýja
fram umbætur, en slíkar um-
bætur nást því aðeins, að gagn-
rýnendumir þyki traustsins
verðir. Ef þjóð þessa lands, al-
ménningur jafnt sem ráðamenn,
stendur háskólastúdenta að því
að vera óábyrga, óraunsæja
kröfugerðarmenn, sem heimta
skefjalaust af öðrum, án þess að
taka mið af takmörkunum þjóð-
félagsins og mannlegu eðli, þá
tapar þjóðin trausti sínu á stúd-
entum og þá er betur heima set-
ið en af stað farið. Stúdentar
verða því að vinna til traustsins.