Morgunblaðið - 26.09.1972, Blaðsíða 28

28
MORGUKBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. SEPTEMBER 1972
*
SAI GAI N | í frjálsu ríki eftir VS. Naipaul
4.
„Þetta er eiginlega hálf-átak-
anlegt,“ sagði Linda.
„Ég hefði átt að vera ákveðn
ari,“ sagði Bobby.
„Maður kennir i brjósti um
það og heldur allt áfram að
kenna í brjósti um þá og er vin
gjarnlegur og uppörvandi og
fyrr en varir er einhver Sammy
Kisenyi kominn um hálsinn á
manni. Ætli við verðum ekki að
loka gluggunum aftur. Marsh-
all hjónin eru alltaf að tala um
þessa sérkennilegu lykt sem til-
heyri Afríku? Hefurðu heyrt
þann fyrirlestur hjá henni?“
„Ég hefði átt að vera ákveðn-
ari.“
„Þessi sérkennilega lykt.“
„Mér hefur aldrei samið við
fólk, sem er að fárast út af ein-
hverri sérkennilegri lykt Afr-
Ueizlumatur
Smúrt bruuð
og
Snittur
SÍLD S FISKUlt
íku,“ sagði Bobby. „Það er
sama fólkið og rausar um Masai
ættflokkinn."
„Ég hélt að mér kæmi þetta
ekkert við, sem Marshall-hjón-
in eru alltaf að klifa á, um
þessa lykt og allir segja að sé
svo góð. En ég komst í kynni
við hana, þegar við komum aftur
úr friinu. Maður finnur fyrir
henni í hálftíma eða svo. Ekki
meira. Það er lykt sem fylgir
rotnandi gróðri og Afríkumönn-
um. Mjög svipuð."
Bobby kunni bezt að meta
innilokaða lykt í heitu her-
bergi. „Ætli það sé ekki kom-
inn tími til að þú farir að halda
suður,“ sagði hansn.
„Æ, þetta er eittíhvað svo
átakanlegt allt. Manstu þegar
forsetinn kom í heimsókn til
Suður-sambandshéraðsins? Það
var skrítið að sjá þá hlið við
hlið, þá hvítu, horaða og kinn-
fiskasogna og þá svörtu, bústna
og feita."
„Ég skil ekki hvers vegna þú
ert alltaf að tala um að þeir
svörtu séu svo feitir.“
„Mér finnst, að þeir sem eru
hálfgerðir villimenn eigi að vera
grannvaxnir. Þú trúir því tæp-
ast, en Sammy var eins og hrífu
skaft, þegar hann kom frá Eng-
landi. Martin sýndi forsetanum
útvarpsstöðina, því Sammy gerir
auðvitað ekki greinarmun á
hljóðnema og hurðarhúni.
Veiztu, hvað Martin sagði á eft-
ir? Ég blygðast min næstum fyr
ir að hafa það eftir. Martin
sagði: Eitt get ég sagt með
vissu um þennan galdralækni:
Hann lyktar eins og hreysikött-
ur. Þetta sagði Martin. Maður
bara skammast sín fyrir sjálfan
sig.“
„Æ, jæja.“
„Kannske fréttist þetta og ég
verð gerð brottræk úr landi.
Það væri ágætt.“
„Mér heyrist að þér hafi ekki
orðið gott af þessum hádegis-
verði.“
„Nei, ætli það.“
„Þú hefur alveg breytt um
viðhorf síðan í morgun.“
„Ætli ég hafi nokkur við-
horf.“ Linda varð örlítið glað-
legri í rómnum. „Þess vegna
væri svo ágætt að vera gerð
brottræk. Við verðum að koma
þessu áleiðis til Busoga Kesoro.“
heildsa/a - smása/a
*
HELLESENS
RAFHLÖÐUR
Kteal power
'Í-.VQIfT lEC.«2f
yjl'),h>í^y Jý' IriL.i//
RÁFTÆKJADEILD HAFNARSTRÆTI 23 • REYKJAVlK • SiMI 18395
velvakandi
Bobby féll ekki þessi gaman-
semi. Og honum féllu ekki dylgj
urnar sem á bak við lágu. Hann
jók hraðann, ók hraðar en for-
svaranlegt var á blautum vegin
um.
Hann sagði: „Það er sagt að
rándýrin iðrist eftir á.“
„En rómantískt, Bobby.“
Hann ákvað að þegja.
Rigningunni linnti ögn. Það
varð bjarttara yfir. Silfurlitum
glampa sló á veginn.
Framundan hafði verið settur
upp vegartálmi. Þar stóðu lög-
reglujeppar og lögregluþjónar
voru þar á vappi við zebramál-
aðar þverspýtur.
„Vegaeftirliit," sagði Linda.
Bobby hægði ferðina og fór
að undirbúa bros fyrir lögregl-
una.“
„Vertu ekki smeðjulegur um
of,“ sagði Linda. „Þeir eru ekk-
ert öðruvísi en enskir lögreglu-
þjónar í svörtu einkennisbúning
unum með herðaslá og húfur.
Mér sýnist þessi feiti óeinkennis
klæddi vera fyrirliðinn.“
Bobby gramdist snöggvast, að
sá sem Linda átti við, skyldi
vera fyrirliðinn. Þetta var ung-
ur maður með ýstru. Hann var
með brúnan flókahatt á höfðinu
og undiir herðasláiimu glititi í
stórrósótta skyrtu. Hann gekk
eftir miðjum veginum i átt til
þeirra og tveir einkennisklædd-
ir á hæla honum.
Bobby sagði: „Ég er opinber
starfsmaður — vinn í stjórnar-
deild Ogguna Wanga-Butere í
Suður-sambandshéraðinu."
Sá óeinkennisklæddi sagði:
„Skírteini."
Hann renndi tungunni eftir
þykkum vörunum á meðan hann I
í þýðingu
Huldu Valtýsdóttux.
skoðaði ökusklrteinii Bobbys og
tyllti sér við og við á tá.
„Hverfismerkið er á fr^mrúð
unni,“ sagði Bobby.
„Opna farangursgeymsluna og
fá mér lyMana."
Bobby tók í handfangið sem
opnaði farangursgeymsluna og
rétti honum lyklana. Þeir ein-
kennisklæddu leituðu þar og
undir húddinu. Hinn strauk
bólstraðar hurðirnar og þreifaði
milli sætanna. Hann opnaði
handtösku Lindu og lagði stóra
höndina þéttingsfast ofan á inni
haldið.
„Þið búin tefjast," sagði hann
loks.
Það var lausnarformúlan. Bíll
inn var kominn af stað, þegar
sá óeinkennisklæddi lyfti hatt-
inum og brosti eins og hann
smjörlíhi
0 Sovézkar herflugvélar
á íslenzkum flugleiðum
„Jón ungi“ skrifar:
„Velvakandi!
Flugfreyja skrifaði þér um
daginn og ræddi um hættuna
af því, þegar sovézkar flug-
vélar koma fyrirvaralaust inn
á flugleiðir íslenzkra farþega-
flugvéla, án þess að sinna al-
þjóðlegri flugsiglingaskyldu
um að biðja um leyfi í tæka
tíð. Það er hvorki beðið um
leyfi hjá viðkomandi flugsvæð
isstjórn né sinnt lágmarks-til-
kynningaskyldu. Það er bara
vaðið inn á svæðið, án tillits
til þess, hvort þar kunni að
vera margar flugvélar, fullar
af farþegum, á afmörkuð-
um brautum.
Þetta er vægast sagt óþol-
andi og hreint út sagt glæp-
samlegt. Það er verið að reyna
í okkur þolrifin; vita, hversu
mikið má bjóða okkur, áður en
við mótmælum. Sem sagt sama
sagan og um siglingar so-
vézkra skipa inni í íslenzkri
landhelgi. Meðan ekki er mót-
mælt af okkar hálfu, telja so-
vézk hernaðaryfirvöld allt í
lagi. Á sjó kann þetta að vera
í lagi að því leyti, að ekki
þarf mikil hætta að vera á
ferðum (nema hvað íslenzkt
fullveldi yfir eigin höfum bíð-
ur hnekki í augum Rússa), en
í lofti er þetta stórhættulegt.
Sá er grunur kunnugra,
að stundum noti Rússar
íslenzku farþegaflugvélarnar í
„dummy"-æfingum i „þykjast-
árás“. — Dæmi mér kunnugri
menn um það, en helzt opinber
lega. Við vitum, að stundum
hefur munað mjóu, að árekst-
ur yrði í lofti. Af hverju má
ekki mótmæla? Það eitt er nóg
að fara i leyfisleysi inn á flug
stjórnarsvæði. — Fróðlegt
væri að fá opinber svör við
þessu.
Jón ungi“.
0 Ein cnn úr
Olshammarsgatan
Tólf ára stúlka í Stokkhólmi
skrifar Velvakanda, og langar
hana til þess að skrifast á við
íslenzka drengi og telpur á
aldrinum 11—13 ára. Þau verði
að hafa áhuga á frímerkjasöfn
un og geta skrifað einhverskon
ar „skandinavísku". Hún á
heima I Olshammarsgatan, og
minnir Velvakanda, að hann
hafi birt allmörg bréf jafn-
aldra hennar úr sömu götu.
Það virðist hafa borið góðan
árangur, — og ættu krakkarn
ir í Olshammarsgatan nú að
geta farið að stofna eigið Is-
landsvinafélag. Nafn og heim-
ilisfang:
Maria Olofsson,
Olshamimarsgaitan 51 nb,
12448 Bandhagen,
Stockholm, Sverige.
— Bréfið er skýrlega skrif-
að, en með þessari leiðinlegu
og hlutlausu prentstafagerð,
sem nú virðist á góðum vegi
með að útrýma skriftarkunn-
áttu í Svíþjóð (og á íslandi?)
0 lleplogle og
gosbrunnurinn
„Ein á fartinni" skrifar:
„Kæri Velvakandi!
Mér til ánægju las ég um
það, að Luther Replogle, fyrr-
verandi sendiherra Bandaríkj
anna á Islandi, hefði gefið
fé til þess að láta gera gos-
brunn einhvers staðar í
Reykjavík.
Ég hefi yndi af því að ganga
mér til skemmtunar og heilsu-
bótar í Reykjavík. Þar er
margt að skoða, en alltaf hefi
ég saknað þess að sjá hvergi
almennilegan gosbrunn. Þessu
veldur kannski það, að ég var
lengi búsett erlendis og ferð-
aðist þá talsvert milli helztu
borga í Evrópu, og alltaf hafði
ég jafngaman af því að sjá nýj-
an gosbrunn og hvíla mig þar,
þvi að við gosbrunn er alltaf
líf og fjör. Auk þess eru gos-
brunnarnir oftast mikil lista-
verk — í ýmsum stílgerðum,
gömlum og nýjum. Hér held ég,
að sé gosbrunnur í Hallargarð
inum svonefnda (fyrir neðan
gamla Thors Jensens-húsið),
en aldrei hefi ég séð hann
gjósa. Sums staðar eru þeir til
i einkagörðum; til dæmis er
snotur gosbrunnur i garði við
hús Gísla heitins Jonsens á
horni Túngötu og Garðastræt-
is.
Ég hef stundum verið undr
andi á þessu gosbrunnaleysi í
Reykjavík, því að hér er vatn
ið svo ódýrt og tært. Svo virð
ist sem sumt fólk sé fyrirfram
á móti gosbrunnum; haldi, að
þeir hljóti alltaf að vera ljótt
fratlistaverk með gamaldags
marmaraenglum og alabasturs-
hafmeyjum. Svo þarf alls ekki
að vera, en jafnvel þótt svo
væri, þá er alltaf hressandi að
sjá hreint vatn gjósa um skúlp
túr, að ég tali ekki um bless-
uð börnin og annað fólk, sem
laðast ósjálfrátt að gosbrunn-
um. Þetta vissu Rómverjar hin
ir fornu, og þetta hafa Frakk-
ar alltaf vitað. Mér skilst ein-
hvern veiginn, að af því að
Tjörnin sé tjörn, það er að
segja full af vatni, þá megi gos
brunnuir ekki koima í námunda
við hana. Þetta er undarleg
röksemd, en ég er reiðubúin að
reyna að fallast á hana, ef ég
fæ gosbrunn einhvers staðar í
Reykjavík.
Nú er féð fengið og ekki
eftir neinu að bíða. Hefjumst
handa!.
P.S.: Takið eftir þvi, að í
Lystigarðinum á Akureyri hóp
ast flestir alltaf í kringum litla
gosbrunninn!"
Nýtt^
og enn betm
ilmsterkt og bmgðgott
Fundin hefur verið upp ný og fullkomn-
ari aSferð viS framleiSsluna á Nescafé
sem gerir kaffiS enn bragSbetra og
hreinna en áSur hefur þekkzt. Ilmur og
keimur þeirra úrvalsbauna'sem not-
aðar eru f Nescafé er nú geymdur f
kaffibrúnum kornum sem leysast upp
á stundinni f „ektaffnt kaffi" eins og
þeir segja sem reynt hafa. KaupiSgias
af nýja Neskáffinu strax f dag.
Nescafé Luxus — stórkornótta kaffið
i glösunum með gyllta lokinu verður
auðvitaS til áfram, þvi þeir sem hafa
vanizt þvi geta að sjáffsögðu ekki hætt.
I. BRYNIÚLFSSON &KVARAN
Hafnarstræti 9