Morgunblaðið - 07.03.1976, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. MARZ 1976
Séra Óskar H.
Finnbogason
Fæddur 13. sept. 1913
Dáinn 24. febr. 1976
Séra Öskar Finnbogason, sein-
ast prestur á Bíldudal, lézt að
heimili sinu í Kópavogi 24.
febrúar sl. 62 ára gamall. Hann
hafði átt við sjúkdóma að stríða i
vetur en var á góðum batavegi,
svo að vonir stóðu til að hann
kæmist til heilsu og fengi enn að
njóta langra lífdaga En sjúk-
dómurinn mun hafa verið alvar-
legri en flesta grunaði.
Það varð því óvænt áfall ætt-
ingjum hans og vinum þegar hon-
um versnaði aftur skyndilega svo
mjög, að ekki varð við neitt ráðið.
Tíminn var fullnaður fyrir hon-
um. Hann hné niður heima hjá
sér og gaf upp andann, fáum
augnablikum síðar, í örmum
sinnar trúföstu eiginkonu.
I blíðu og stríðu hafði hún
staðið honum við hlið og verið
honum ómetanleg stoð og stytta
öll samvistarárin. Frá henni vildi
hann heldur ekki víkja hversu
þjáður, sem hann var. Hjá henni
vildi hann lifa og deyja. Það varð
þá líka svo, eins og hann vildi.
Um ætt og uppruna séra Öskars
veit ég ekki mikið en fæddur var
t
Útför móður okkar
EMMU JÓNSDÓTTUR,
Kvisthaga 25
sem lézt 29 febrúar fer fram frá Fossvogskírkju mánudaginn 8 marz
kl 3 e h
Ástríður Jakobsdóttir Jóhann Jakobsson
Jón Jakobsson Björn Jakobsson.
t
Við þökkum af alhug þá miklu vináttu og samúð sem okkur var sýnd
við andlát og útför
INGVARS JÚLÍUSAR BJORNSSONAR,
trésmíðameistara.
Valgerður Brynjólfsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hluttekningu við andlát og útför
TRYGGVA TÓMASSONAR
Rauðarárstfg 50
Þórdís Guðmundsdóttir og systkini hins látna.
t
Þakka innilega öllum þeim er heiðruðu minningu föður míns
HELGA ÓLAFSSONAR,
Gunnarsbraut 38,
Reykjavik,
með nærveru sinm við útför hans, vinarhug og samúðarkveðjum
F h fjölskyldu minnar og systkina hins látna,
Guðni Helgason.
t
Útför eiginmanns míns, sonar, föður okkar og afa,
PÁLS S. PÁLSSONAR,
Geitfandi 39.
fer fram frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 1C marz kl 13:30
Sigrún Elfasdóttir.
Páll Ásmundsson, börn og barnabörn.
t
Eiginmaður minn
séra KRISTINN STEFÁNSSON,
f.v. áfengisvarnaráðunautur,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 9 marz kl 1 3 30
Dagbjört Jónsdóttir.
t
Útför
RÖGNU HALLDÓRSDÓTTUR
Norðurbrún 1
sem andaðist 1 mars sl fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 9
mars kl 1 3:30
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast hennar er
bent á Krabbameinsfélagið eða Slysavarnafélagið
Ellert Árnason,
Sigrún Ellertsdóttir.
Sigurþór Ellertsson.
hann í Skarfanesi á Landi í Rang.
13. september 1913 og voru for-
eldrar hans Finnbogi Höskulds-
son, bóndi í Skarfanesi, og kona
hans Elísabet Þórðardóttir. —
Sjálfur var séra Oskar ættfróður
og sýndi mér eitt sinn fram á
allnáinn skyldleika hans og konu
minnar með þvi að rekja saman
ættir.
Séra Oskar var gáfaður maður
og vel menntaður. Hann lauk
kennaraprófi frá Kennaraskólan-
um árið 1940, stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavik árið
1949 og varð cand. íheol. frá
Háskóla Islands í mai 1953. Öllum
prófum lauk hann með fyrstu
einkunn. Prestvígslu hlaut hann
21. júní 1954 og varð prestur í
Staðarhraunsprestakalli þar sem
hann þjónaði í 11 ár eða til ársins
1965, en hafði þá lengst af búsetu
í Borgarnesi. Næsta ár var hann
prestur i Stafholti, en til Bíldu-
dals kom hann árið 1967. Hlaut
hann þar frábærar viðtökur
safnaðarins og var kosinn prestur
Bilddælinga með glæsibrag. Naut
hann virðino-y- g $r -~iHa
sóknarmanna_ PfaU y ár’,
senj
hann þjónaði þar, en hann lét af
prestskap sl. haust, mest vegna
þverrandi heilsu. Sem opinber
starfsmaður hafði hann þá líka
lokið þjónustutíma sínum, en auk
prestsstarfa hafði hann á náms-
árum sinum lengi verið bókari við
tollstjóraembættið í Reykjavík.
Hann stundaði líka kennslu og
var prófdómari aðallega í Borgar-
nesi og starfaði auk þess við em-
bætti sýslumanns Mýra- og
Borgarfjarðarsýslu. Sitthvað
fleira mundi vera hægt að nefna,
sem ég veit ekki um, enda kynnt-
ist ég séra Öskari ekki að ráði fyrr
en leiðir okkar lágu saman er
hann fluttist á Bíldudal, því að
skömmu seinna fluttist ég i næsta
prestakall á Patreksfirði. Urðum
við þá oft til hvors annars að leita
um aðstoð og þjónustu i forföllum
eða fjarveru annars hvors okkar.
Á ég ekkert nema góðar minn-
ingar frá þeim samskiptum okkar
enda var alltaf gott til hans að
leita svo fúslega sem hann jafnan
gekkst undir það aukaerfiði að
þjóna fyrir mig minu prestakalli
þegar ég þurfti á að halda. Það
var gott að eiga hann að sálu-
félaga. Oft ræddum við saman og
var það mér jafnan til uppörv-
unar og hugarhægðar. Séra Óskar
var samvizkusamur embættis-
Jón Óskar Guð-
laugsson frá
Eystri-Hellum
A síðustu jólum barst Gaul-
verjabæjarkirkju rausnarleg pen-
ingagjöf að upphæð eitt hundrað
og tuttugu þúsund krónur.
Gjöfin er minningargjöf um
Jón Óskar Guðlaugsson fyrrv.
bónda á Eystri-Hellum, gefin og
afhent af syni hans, Erlendi Jóns-
syni, nú búsettum i Þorlákshöfn.
Jón var um áraraðir traustur
starfsmaður kirkjunnar, fyrsti
formaður Kirkjukórsins og
hringjari, svo sem verið hafði
faðir hans, Guðlaugur Jónsson, en
hann hringdi klukkum Gaulverja-
bæjarkirkju við helgar athafnir í
um fjörutíu ár. Var auk þess áþví
tímabili féhirðir kirkjunnar og
umsjónarmaður. Trúmennska og
formfesta einkenndu öll störf
Guðlaugs í kirkjunni.
Jón Óskar Guðlaugsson var
fæddur í Austur-Meðalholtum
hér í Gaulverjabæjarhreppi 27.
október 1908, sonur Guðlaugs
Jónssonar og Guðlaugar Jóns-
dóttur, er fædd var og uppalin i
Austur-Meðalholtum.
Foreldrar Jóns settu siðan bú
sitt niður á Eystri-Hellum hér i
sveit þar sem Jón síðan ólst upp
og tók síðar meir við búsforráðum
af föður sínum. Hann giftist 4.
júní 1942 Kristínu Erlendsdóttur
bónda Kristjánssonar á
Hvallátrum í Rauðasandshreppi.
Jón og Kristín bjuggu á Eystri-
Hellum til ársins 1973 er þau
urðu að bregða búi vegna heilsu-
brests húsbóndans, en í þeirri
erfiðu baráttu sýndi Jón karl-
mennsku sína og hetjuskap, svo
sem í öllum störfum sínum og lífi.
Jón lést hinn 22. september 1974.
Saga Jóns er saga þúsundanna á
Islandi með sínum persónulegu
séreinkennum. Hann ólst upp við
umönnun traustra og góðra íor-
eldra við hin algengu störf í land-
búnaði sem þó á þeim tima höfðu
það ívaf umfram nútímann, að
ungir menn voru sendir í útvertil
þess að sækja aukinn feng til
heimilisins. Jón var í þessum
hópi. Kornungur reri hann ásamt
föður sinum með Páli á Baugs-
stöðum til fiskjar frá ströndinni
sem svo skammt er frá æsku-
heimili hans. Síðar fór Jón til
vertíðar í Vestmannaeyjum og
var þar i starfi hjá þeim kunna
útgerðarmanni Arsæli Sveinssyni
í 17 vertíðir. Sjósókn heillaði Jón
öðrum störfum fremur, og hvergi
var hann í viðræðu fróðari né
áhugameiri heldur en þegar rætt
var um sjósókn og sjómannslíf.
Ekki þannig að Jón væri einhæf-
ur maður. Öðru nær. Hann var í
innsta grunni fjölhæfur til orðs
og æðis. Nærfærinn í umgengni
við menn og málleysingja, og
verður okkur sem enn störfum í
fæðingarsveit hans, lengi minnis-
stætt allt það aukastarf er hann
lagði á sig til hjálpar búpeningi
bænda þegar krankleik og erfið-
leika bar að á þeim vettvangi. En
Jón hafði um miðbik starfsævi
sinnar sótt námskeið er veittu
undirstöðuþekkingu i þessum
efnum. Stutt kennsla í dýralækn-
ingum varð hjá honum að drjúgri
þekkingu sem grundvallaðist á
hinni traustu og heilsteyptu
manngerð hans.
Aldrei lét Jón það neinu skipta
í þessum efnum hvernig á stóð
fyrir honum sjálfum, hvort hann
var svefnlítill, þreyttur og oft
ekki heill til heilsu, af stað fór
hann með það eitt í huga að
hjálpa, lina þrautir og gera þeim
greiða sem til hans leituðu i það
og það sinnið.
Ekki voru það fjármunir sem
mölur og ryð fá grandað sem ýttu
á Jón í þessum störfum, og mun
hann aldrei hafa látið sig nokkru
skipta hvort greiðsla kæmi fyrir
Móðir okkar,
KRISTENSA JENSEN,
Álfheimum 56, Reykjavík
lézt á Borgarsjúkrahúsinu að morgni föstudagsins 5. mars
Torfey Steinsdóttir,
Kristján Steinsson.
maður og skyldurækinn þrátt
fyrir ýmiss konar erfiðleika, sem
hann átti við að stríða einkanlega
á fyrstu árum prestskapar síns.
Seinustu árin átti hann við van-
heilsu að stríða, eins og áður
getur. Þá kom kannski hvað bezt í
ljós hversu vel hann var kvæntur.
Var það aðdáunarvert að sjá um-
hyggju konu hans og var hún þá
sjálf ekki alltof heilsuhraust, en
manni sínum var hún ómetanleg
stoð og stytta. Þessi ágæta kona er
Rakel Veturliðadóttir frá Isafirði
en henni kvæntist séra Óskar 13.
marz árið 1943. Frú Rakel er væn
kona, dugleg og bráðmyndarleg í
öllum verkum sínum. Það varð
augljóst öllum, sem á heimili
þeirra komu.
Þau séra Óskar og Rakel
eignuðust þrjú börn i hjónabandi
sínu, Finnboga í Kópavogi, Guð-
rúnu Auði, sem gift er i Dan-
mörkuj og Veturliða, sem enn er
ungur piltur. Auk þeirra ólst upp
með þeim dóttir Rakelar,
Kristjana, sem er elst barnanna.
Þessum ástvinum séra Óskars
sendi ég einlægar samúðarkveðj-
ur mínar og bið þeim Guðs
blessunar í sorg þeirra og
söknuði.
Mig langaði til að minnast séra
Oskars Finnbogasonar, vinar
míns. Það geri ég með sjálfum
mér miklu betur en þessi fáu og
fátæklegu orð bera með sér. En
þau verða nú að duga á þessum
vettvangi.
Góður maður er genginn veg
allrar veraldar.
Blessuð sé minning séra Óskars
Finnbogasonar. Þórarinn Þór.
eða ekki. Þannig kom hann alls
staðar fram i okkar sveitarfélagi,
að hjálp til eins og annars, hvar
sem hennar var þörf, var hans
eðli og ánægja.
Jón gekk hægt um gleðinnar
dyr, jafnlyndur og hógvær maður
sem dæmdi aldrei neinn, en fann
ætíð málsbætur í öllu og um alla.
Heimili sínu var hann hið trausta
bjarg sem ekki bifaðist. Iðinn,
veitull og umhyggjusamur, og
verður mér sem þessar línur rita,
ógleymanleg sú umhyggja og nær-
færni, er ég oftsinnis i bernsku
minni varð vitni að, sem hann
sýndi móður sinni er lifði um
mörg ár við skerta heilsu. Ekki
þykir mér út í hött að álykta, að í
þeim efnum hafi Jón sýnt svo að
eigi yrði efast um hvern mann
hann geymdi í sál og sinni. Hann
var enda gæfumaður, og gæfa
hans var sú mest að eiga að félaga
eiginkonu sina, Kristínu Erlends-
dóttur, og þeirra mannvænlegu
börn er í öllu bera mannsbragði
foreldra sinna órækt vitni. Börn
þeirra eru: Erlendur, Sigurjón,
Guðlaug, Ólafur, Óskar. Kristín
Erlendsdóttir er mikil mann-
kostakona sem af dugnaði, rausn
og höfðingsskap stóð við hlið
manns sins, jafnt á heimilinu sem
utan þess.
Um leið og ég lýk þessum fáu
kveðjuorðum til Jóns Guðlaugs-
sonar, sem eiga að rúma þakklæti
íbúa okkar sveitarfélags til sam-
skipta okkar við hann, þakka ég
fyrir hönd Gaulverjabæjarkirkju
þá höfðinglegu minningargjöf er
sonur hans, Erlendur, hefir fært
kirkjunni og að er vikið hér i
upphafi.
Kristínu og börnum hennar
öllum færum við kærar þakkir í
þessu efni, svo og fyrir samstarf
liðinna ára.
Blessuð sé • minning Jóns
Guðlaugssonar.
Gunnar Sigurðsson.