Morgunblaðið - 02.02.1980, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. FEBRÚAR 1980
33
Nokkrar krummavísur
Krummi svaf í klettagjá
kaldri vetrarnóttu á
verður margt að meini.
Fyrr en dagur fagur rann
freðið nefið dregur hann
undan stórum steini.
„Allt er frosið úti gor.
Ekki fæst við ströndu mor,
svengd er metti mína.
Ef að húsum heim ég fer
heimafrakkur bannar mér
seppi úr sorpi að tína.
Öll er þakin ísi jörð.
Ekki séð á holtabörð
fleygir fuglar geta.
En þó leiti út um mó
auða hvergi lítur tó.
Hvað á hrafn að éta?“
Á kirkjuturni hrafnamóðir
hreiður sér bjó.
Hún bjóst við að geta alið þar
börnin sín í ró.
En þó hún væri svartari
en vetrarnáttmyrkrið,
bjóst hún við að kirkjan
veitti börnum sínum frið.
Og eitt sinn er hún hjá börnum
sínum
undi sér vel
lét klerkurinn skotmanninn
skjóta hana í hel.
Og dauð á litlu börnum sínum
blæðandi hún lá
kristinna manna
kirkjuturni á.
Við það gladdist klerkurinn
en glaðari hann varð,
er skotmaðurinn hreytti
hreiðrinu niðr’ í garð.
En lesi klerkur messu
og lofi Drottins nafn,
þá flögrar yfir kirkjunni
kolsvartur hrafn.
Ur Islandssögunni
Gunnar kappi áHlíðarenda
t l'ipfc 0EI,tTiJ
Dtb MLirKEtt’t 0
HI kt i, r yfc i k*'AT v/i p Ra M b'á >
Skemmtilegar
þulur og kvæði
Einn og tveir
inn komu þeir
þrír og f jórir
furðu stórir,
fimm, sex, sjö og átta,
svo fóru þeir að hátta,
níu, tíu, ellefu og tólf,
lögðu plögg sín niður á gólf.
Svo um miðjan morgun,
hún mamma vakti þá,
þrettán, f jórtán, fimmtán, sextán,
fætur stóðu þeir á,
fóru svo að smala,
suður með á,
sautján, átján lambærnar,
sáu þeir þá, nítján voru tvílembdar,
torfunum á,
tuttugu sauðina
suður við sel.
Teldu nú áfram
og teldu nú vel.