Morgunblaðið - 14.04.1982, Blaðsíða 31

MOBGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. APRÍL 1982
39
fræðingur hjá varnarliðinu á
Keflavíkurflugvelli, því næst í
stjórnarráðinu í 7 ár.
Undanfarna tvo áratugi var
hann við sjómennsku á togurum,
stundum sem stýrimaður.
Það kom á daginn að með
mæðrum okkar var forn vinátta,
frá því að Oddný var hjúkrunar-
kona á Kleppi. Meðan þau feðgin
Oddný og Helgi héldu heimili
saman, kom ég oft til þeirra á
Bollagötu 8. Hafði ég gaman af að
spjalla við Oddnýju og sagði hún
mér margt um gamla daga. Hún
bar mikla umhyggju fyrir Helga
og taldi m.a. að vonbrigði hans í
ástamálum á viðkvæmasta skeiði,
hefðu valdið því að hann bast ekki
neinni konu. Samt varð Helga
ætíð vel til kvenna og hann kunni
að meta dýrar guðaveigar og má
segja að hann hafi framan af ævi
sinni ótrauður gengið breiða veg-
inn með reisn og metið sætleika
lífsins og hverfulleika, en á seinni-
hluta ævi sinnar nálgaðist lífs-
máti hans meinlæti, þannig bar
hann ekki vín að munni sér síð-
ustu 6—7 ár ævinnar. Mun
mannraun, sem hann gekk í gegn-
um með sannri hetjulund hafa átt
sinn þátt í þessu breytta lífsvið-
horfi hans.
Það er og skoðun mín að fyrr-
greind vonbrigði Helga út af ásta-
málum hafi haft dýpri áhrif á
þann tilfinningamann sem hann
var, en vinir hans áttuðu sig á.
Auðvitað hefði hann fyrirgefið.
í minni vitund voru í fari Helga
hin sundurleitustu tilbrigði
mannlegrar skapgerðar, hann var
félagslyndur og hefði sómt sér vel
sem stórbóndi í sveit, hann var
einfari, sem hefði getað tekið á sig
eldraunir útilegumanns og hann
hefði verið glæsilegt yfirvald, en
samt er það vafalítið að sjórinn
var sá vettvangur sem hentaði
hinni staðföstu lund sem í honum
bjó. Þetta ógnar náttúruafl, sem
enginn skilur betur en sá sem hef-
ur komist í langvarandi kynni við
það — líkt og gamli maðurinn í
skáldsögðu Hemingways. Innilok-
un við skrifstofustörf hentaði ekki
skapgerð eins og Helga Helga-
sonar.
Það er samdóma álit flestra
þeirra ef ekki allra, sem með hon-
um störfuðu á sjónum, að Helgi
hefði gert best í því að fara fyrr til
sjós, því fáir stóðu honum þar á
sporði.
Banamein Helga Helgasonar
var krabbamein og hann vissi að
hverju stefndi áður en hann fékk
að vita að hann ætti skammt eftir
ólifað. Tók hann þeirri vitneskju
með dæmafárri hugarró.
Vinátta okkar Helga var órjúf-
andi og hafin yfir allt dægurþras
og hégóma. Það leið ekki svo dag-
ur, að ég liti ekki inn til hans á
Landspítalanum, væri ég í borg-
inni. Hjúkrunarkona ein, sem
sinnti Helga hvað mest, sagði við
mig einn daginn, að það hlyti að
vera raunalegt að sjá á bak einum
góðvini á fætur öðrum fyrir aldur
fram, með svona stuttu millibili.
Fyrir tæpu ári háði vinur minn
Guðmundur Þórðarson læknir
helstríð sitt á sama stað en hann
lést úr krabbameini sl. vor.
Þessir tveir menn voru líkir um
margt, mannkostamenn, sem
miðluðu gleði og trú á tilveruna í
kringum sig, en báru raun sína í
hljóði — ólíkt mér, sem hættir til
að bera tilfinningar mínar utan á
mér.
Þessi sama hjúkrunarkona dáð-
ist mjög að hetjulund Helga og því
hvernig hann vildi láta sem
minnst fyrir sér hafa og næstum
baðst afsökunar á því að hann
skyldi gera ónæði vegna veikinda
sinna, þegar t.d. kvöl hans varð
hvað óbærilegust og áhrif deyfi-
lyfjanna þverrandi.
Leikmaður hefur lítt vit á slík-
um lyfjum sem morfíni. Mig grun-
ar að vegna þess óorðs, sem á þess
háttar lyfjum liggur í vitund al-
mennings, hafi það einnig áhrif á
undirvitund þeirra sem yfir þeim
ráða og því séu þau spöruð um of
þegar síst skyldi.
Síðasta daginn sem ég sá Helga
vakandi, daginn fyrir andlátið,
sagði hann við mig: „Það er í
fyrsta sinn í dag, að ég gat ekki
rakað mig sjálfur, nú fer þetta að
styttast, ég er feginn því að ég
skyldi afbiðja allar þær lækn-
ingar, er gátu tafið sjúkdóminn,
auðvitað hefði ég viljað lifa eðli-
legu lífi áfram og alltaf er lífsvon-
in mikil, en slíkar aðgerðir hefðu
aðeins orðið til þess að lengja kvöl
Eiginmaður minn, faðir og stjúpfaöir,
ATLI ARNASON,
múrari,
Reynigrund 27, Kópavogi,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 15. apríl kl.
1.30.
Sigríöur Þ. Ottesen, Kristín Atladóttir,
Þuríður Baxter, Þorlókur Baxter.
t
Hugheilar þakkir fyrir sýnda samúö og vinarhug viö andlát og
jaröarför mannsins míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
FRIÐJÓNS GUÐBJÖRNSSONAR,
Grettisgötu 63.
Gunnvör Gísladóttir,
Jórunn Friójónsdóttir, Thor Thors,
Gísli Jens Friöjónsson, Hafdis Alexandersdóttir,
Jón S. Friöjónsson, Margrét Krístjánsdóttir,
Friöjón B. Friöjónsson, Svana Runólfsdóttir,
og barnabörn.
t
Eiginmaöur minn, sonur, tengdasonur, bróöir og mágur,
REIDAR G. ALBERTSSON,
kennari,
Álfheimum 36,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju í dag, miövikudaginn 14.
apríl, kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuö, en þeim sem vildu minnast hins
látna er bent á Samband íslenskra kristniboösfélaga, Amt-
mannsstíg 2b.
Oddrún Jónasdóttir Uri,
Borghild Albertsson, Halldis Uri,
Dagný G. Albertsson,
Birgir G. Albertsson, Evlalia K. Guömundsdóttir.
mína, engum til ánægju." Þetta
sagði hann af sinni miklu sálarró.
Helgi Helgason kveður þetta til-
verustig sem einn flekklausasti
maður, og best gerði sem ég hef
kynnst, hann axlaði byrðar sínar
sjálfur og reyndi ekki að koma
þeim á aðra.
Tómleiki og harmur fyllti huga
minn, er ég heyrði um andlát
hans, en auðvitað var hvíld, þó
hún væri að öðru leyti ótímabær
mildasta lausnin, það verður ætíð
söknuður að honum kveðinn meðal
bræðra hans, mágkvenna, vina og
ættmenna — og ég votta þeim
virðingu mína.
Kunningjakonu okkar Helga
dreymdi fyrir all löngu að hún sæi
fagurt fley liggja við stjóra á
lognbjartri vík og snúast um fest-
ar fyrir undiröldu. Skyndilega tók
báturinn að sökkva og þegar
stefnið stóð eitt upp úr sjónum,
rétt áður en báturinn hvarf í djúp-
ið, sá hún á kinnung hans nafnið
Helgi Helgason. Við vissum bæði
löngu áður en Helgi veiktist að
hann ætti ekki langt eftir ólifað.
Ég sagði Helga frá draumi þessum
um daginn upp á spítala. Hann
sagði: „Þetta er fagur draumur á
sinn hátt og merkilegur hvað mig
snertir, skrítið að hugsa til þess ef
einhver tilgangur er í þessu öllu
sarnan."
Þegar ég heimsótti Helga sagði
hann oft með sínum glettna
glampa í augum, „segðu einhverja
hneykslissögu úr bæjarlífinu" og
hló við.
Það var um morguninn 1. apríl
sl. að Helgi sigldi lífsfleyi sínu inn
í árroða byrjandi dags yfir sjólín-
una milli lífs og dauða. Mér varð
hugsað til þess hvað það væri
táknrænt — þessi maður tók líf-
inu eins og á að taka því eða hvað,
af æðruleysi þess sem tekur því
líkt og væri það aðeins aprílgabb
en samt af einurð og festu. Slíkur
var maðurinn Helgi Helgason að
mínu áliti. Hann vildi sem minnst
gera úr öllu og forðast vandræði
en kveðja í kyrrþey.
Gunnlaugur Þórðarson
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jarö-
arför
PÁLÍNU jónsdóttur,
Grund, Eyjafiröi.
Snæbjörn Sigurösson,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
ÞORBERGUR GUDMUNDSSON,
Egilsgötu 12, Reykjavík,
veröur jarðsettur frá Fossvogskirkju, miövikudaginn 14. apríl kl.
15.00.
Börn, tengdabörn, systir og
aðrir aðstandendur.
+
Alúöarþakkir fyrir auösýnda samúö og hiýhug viö andlát og útför
HELGA TRYGGVASONAR,
bókbandsmeistara,
Langholtsvegi 206, Reykjavík.
Ingigeröur Einarsdóttir
og aörir aöstandendur.
Lokað í dag
vegna jaröarfarar
GAUTA HANNESSONAR,
Flóamarkaöur,
Sambands dýraverndunarfélaga íslands,
Hafnarstræti 17, kjallara.
IDÉ-HURÐIN
Massívar furuhurðir
Ljósar og dökkar
— íslensk staöalmál
60, 70, 80 cm.
Afhending oftast sam-
dægurs, gullfalleg
smíöi. Lægsta veröið.
Ýmsar fulningahuröir
ásamt úrvali af sléttum
huröum.
Vönduð
vara við
vægu verði
Bústofn
Aöalstræti 9.
Sími 17215.
Iðnbúd 6, Garöabæ.
Sími 45670.