Morgunblaðið - 28.10.1984, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. OKTÓBER 1984
t
Hjartkær eiginkona mín, móðlr okkar, tengdamóöir og amma,
FJÓLA N. REIMARSDÓTTIR,
Þórufelli 10, Reykjavík,
andaölst f Landspítaianum mánudaginn 22. þ.m. Útför hennar
veröur gerö frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 30. þ.m. kl. 13.30.
Þeim, sem vlldu minnast hennar, er vlnsamlegast bent á Krabba-
meinsfólag fslands.
Guömundur B. Jónsson,
Sverrir K. Bjarnason, Sóley B. Ásgrímsdóttir,
Gunnar E. Guómundsson, Toril Johansson,
Kristfn J. Guömundsdóttir, Helgi Björnsson,
Sigrfóur J. Guðmundsdóttir, Ragnar Sigurösson,
Magnús P. Guömundsson,
Kristinn K. Guömundsson
og barnabörn.
+ HELGA GUÐRÚN ÓLAFSDÓTTIR,
Austurbrún 27,
sem andaöist 19. þ.m. verður jarösungin frá Áskirkju mánudaginn
29. þ.m. kl. 13.30.
Eövarö Friöriksson, Barbara Friöriksson,
Guömundur Friöriksson, Guörún Jónsdóttir,
Þorvaldur Friöriksson, Joan Friöriksson,
Elsa Friöriksdóttir, Óskar Jóhannsson,
Ólafur Friöriksson, Maria Viborg,
Jónas Frióriksson, Valgeróur Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaöur minn, faðir, tengdafaöir og afi,
SIGUROUR ÞORSTEINSSON,
bifreióastjóri,
Bergþórugötu 27,
veröur jarósunginn frá Frfkirkjunni í Reykjavfk 30. október kl.
15.00.
Ágústa Vigfúsdóttir, i
Bjarni Þorvaldsson,
Þorsteinn Sigurðsson, Kolbrún Hóöinsdóttir,
Kristfn 8iguróardóttir, Aðalsteinn Sigurjónsson,
Vigfús Sigurösson,
Linda Siguröardóttir,
Agúst 8igurósson
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
eiginmanns mfns, fööur okkar, tengdafööur og afa.
GUNNARSJÓSEFSSONAR,
byggingarmeistara,
Hörpugötu 13b.
Ólöf Magnúsdóttir,
Krtstinn Gunnarsson,
Margrét Gunnarsdóttir,
Jón M. Gunnarsson,
Bryndfs Gunnarsdóttir,
Gunnlaug K. Gunnarsdóttir,
EHn H. Gunnarsdóttir,
Sigrföur K. Arnadóttir,
og barnabörn.
Svava Ágústsdóttir,
Þorlákur Baxter,
Elfn Þ. Magnúsdóttir,
Reynir Guómundsson,
Páll Arason,
Árni Pálsson,
Skjöldur Stefánsson
Þökkum Innilega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför
KATRÍNAR VALDIMARSDÓTTUR.
Krtstbjörg Halldórsdóttir,
Valdimar R. Halldórsson, Hulda Matthfasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö fráfall og
útför eiginmanns míns, fööur okkar, tengdafööur, afa og langafa,
ÓLAFS SIGURDSSONAR,
Framnesvegí 15.
Guörún Jónsdótti.,
Jón ólafsson, Elfn Markan,
Viktorfa Ólafsdóttir, Guómundur Ármannsson,
Jóhanna Ólafsdóttir, Guöni Ottósson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir veitta samúö og hluttekningu viö andlát og
útför sonar mfns,
SIGURÐAR H. SIGURJÓNSSONAR,
Lundarbrekku 6, Kópavogi,
er lést 1. september sl.
Marfa Þ. Pátursdóttir,
Bólstaóarhlfó 40.
Minning:
Aníta Friðriks-
dóttir frá Aðalvík
Fædd 22. ágúst 1915
Dáin 17. október 1984
Hún fæddist á Látrum í Aðal-
vík, dóttir hjónanna Þórunnar
Þorbergsdóttur og Friðriks Finn-
bogasonar. Þau voru bæði uppalin
í Efri-Miðvík í Aðalvík, en bjuggu
á Látrum frá 1911 til 1942 að þau
fluttu fyrst til Akureyrar, en eftir
skamma dvöl þar til Keflavíkur,
þar sem þau áttu heima til ævi-
loka. Ung að árum fer Aníta til
systur sinnar, Aðalheiðar, sem þá
var farin að búa á Akureyri og
dvelst með henni um tveggja ára
skeið.
Til Aðalvíkur kemur hún aftur
1937. Það er þá sem ég man hana
fyrst, þá barn að aldri. Aníta móð-
ursystur mín var hjá foreldrum
mínum þetta sumar og man ég vel
hvað létt hún var, kát í allri fram-
komu og hafði góð áhrif á okkur
systkinin. Það mun einmitt hafa
verið þetta sumar, sem hún
skrapp í kaupstað til ísafjarðar,
en er hún kom til baka gaf hún
mér og eldri bróður minum vasa-
hnífa. Ég man enn þann dag í dag
hvað mér þótti vænt um þessa
gjöf, en ekki leið langur tími þar
til ég týndi hnífnum og mikið
fannst mér sárt að finna hann
ekki.
Ita eins og hún var kölluð meðal
ættingja og vina var með móður
minni fram á árið 1938. Það ár
kynnist hún eftirlifandi manni
sínum, Finnboga Jósefssyni frá
Atlastöðum í Fljótavík, syni Mar-
grétar Guðnadóttur og Jósefs
Hermannssonar, sem lengi byggðu
hálfa jörðina á móti Júliusi
Geirmundssyni og Guðrúnu
Jónsdóttur. Þau íta og Finnbogi
byrjuðu búskap að Atlastöðum á
móti föður Finnboga, sem þá var
búinn að missa konu sína fyrir all-
mörgum árum, en bjó með ráðs-
konu, Magdalenu Brynjólfsdóttur
frá Sléttu. Á Atlastöðum bjuggu
þau til ársins 1946 að þau yfirgefa
heimasveit sína og flytjast til
Hnífsdals, þar sem þau hafa átt
heima síðan.
Það var vorið 1940 að ég kom
fyrst til sumardvalar hjá þeim
hjónum og var hjá þeim næstu
fjögur sumur. Mér líkaði vistin vel
og hefur ávallt síðan verið mikill
vinskapur milli mín og þeirra.
Einnig var ég hjá þeim einn vetur
í Hnífsdal eftir að ég var kominn
yfir fermingu og átti heima á
Látrum. Á öllum mínum ferðu til
Aðalvíkur, eftir að ég fluttist til
Reykjavíkur, hef ég ávallt gist á
heimili þeirra og verið eins og
einn af fjölskyldunni. Fyrir allt
það sem þessi heiðurshjón hafa
fyrir mig gert á lífsleiðinni færi ég
þeim hjartans þakkir er ég kveð
frænku mína að sinni.
Ég vil geta þess hér, að faðir
Finnboga og ráðskona hans voru i
mörg ár, eftir að þau fluttust til
Hnífsdals, í skjóli Itu og Finn-
boga. Þau áttu heima í sama húsi
og þar lést Jósef í hárri elli. Éftir
lát hans flutti Magdalena til
barna sinna á Akranesi.
Ita lést á heimili minu aðfara-
nótt 17. október sl. en til Reykja-
víkur kom hún til að leita sér
lækninga og einnig til að vera við
jarðarför bróður Finnboga, Gunn-
ars. Finnbogi kom hingað til
Reykjavíkur þriðjudaginn 16. þ.m.
til að vera við útför bróður síns og
komu þau hjónin til mín um miðj-
an dag, kát og hress að vanda. Þau
gengu til hvílu á eðlilegum tima
um kvöldið, en skömmu fyrir kl.
04.00 var Ita látin. Þetta var þvi
sviplegt fráfall fyrir Finnboga vin
minn, að missa konuna er hann
var að koma til að fylgja kærum
bróður siðasta spölinn.
Þeim ítu og Finnboga varð
tveggja barna auðið; Guðjón
Finndal fæddist 1938 og Finney
Aníta fæddist 1944. Guðjón
Finndal dvelur í Hnífsdal á heim-
ili foreldra sinna, ógiftur. Finney
Aníta er tvígift, fyrri maður henn-
ar var Jóhannes Lárusson sjómað-
ur frá Hnífsdal. Hann fórst með
mótorbátnum Svaninum árið 1966.
Þeirra börn eru: Daniela, dvelur á
ísafirði, Finnbogi Rútur, sem upp-
alinn er hjá ömmu sinni og afa i
Hnifsdal og Jóhanna, sem dvelur í
Hnífsdal. Síðari maður Finneyjar
Anítu er Ólafur Theodórsson
verkfræðingur og eiga þau fjögur
börn.
Áður en íta giftist Finnboga
eignaðist hún son, Geir Garðars-
son. Hann var alinn upp hjá fóst-
urforeldrum á Akureyri og er bú-
settur þar enn.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt. (V. Briem.)
Finnbogi minn, þér og afkom-
endum ykkar votta ég mína
dýpstu samúð.
Friðrik Hermannsson
Miðvikudaginn 17. október sl.
lést systir okkar, Aníta, á heimili
Friðriks Hermannssonar, Ljós-
heimum 2, Reykjavík. Þetta kom
okkur mjög á óvart því mánudag-
inn á undan vorum við 5 systkini
+
Innilegar þakkir til allra sem sýnt hafa okkur samúö og vinarhug
viö andlát og útför móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og tang-
ömmu,
FREYJU JÓNSDÓTTUR
frá Siglufiröi.
Jón Svoinsson, Anna J. Ingólfsdóttir,
Guómundur Sveinsson, Elisabet Kristinsdóttir,
Ragnar Sveinsson, Erla Þóröardóttir,
Hólmfriöur Guörún Sveínsdóttir,
Sveinn Sveinsson, Björg Friöriksdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
eiginmanns míns, fööur, tengdafööur, bróöur og afa,
HARALDARJÓNASSONAR
gjaldksra,
Ljósheimum 6, Reykjavik,
er lést þann 10. september sl. Sérstakar þakkir færum viö stjórn
og starfsfólki Sölusambands ísl. fiskframleiöenda.
Dóra Ottesen Jósafatsdóttir,
Erla Haraldsdóttir, Siguröur Einarsson,
Jóna Haraldsdóttir, Gunnlaugur Einarsson,
Sígríöur Jónasdóttir, Magnús Jónasson
og barnabörn.
saman komin ásamt fleiri ættingj-
um á heimili Sigurlaugar systur
okkar og Hermanns, eiginmanns
hennar, en Aníta var stödd hér
syðra.
Eins og venjulega var glatt á
hjalla enda margt sem þarf að
rifja upp í stórum systkinahópi þá
sjaldan systkinin hittast. Áníta
var kát og glöð eins og aðrir og gat
enginn látið sér detta í hug aö
frétta andlát hennar 2 dögum
seinna. Aníta var fædd 22. ágúst
1915 á Látrum í Aðalvík. Foreldr-
ar hennar voru Þórunn Maria
Þorbergsdóttir og Friðrik Finn-
bogason. Hjá þeim ólst hún upp.
Hún var nálægt að vera í miðjum
hópi 17 systkina, en 14 þeirra
komust til fullorðinsára. Árið 1934
fór hún til Akureyrar með systur
okkar, Aðalheiði, sem þá var bú-
sett þar. Dvaldi hún þar til 1937 að
hún kom aftur vestur og hafði þá
eignast soninn Geir Garðarsson,
sem ólst upp á Akureyri. Hún hóf
búskap með unnusta sínum Finn-
boga Jósefssyni á Atlastöðum í
Fljótavík á hans föðurleifð. Guð-
jón Finndal, sonur þeirra, fæddist
1938 en Finney dóttir þeirra 1944
og það ár gengu þau í hjónaband.
Til Hnífsdals fluttu þau 1946 og
hafa búið þar síðan og var það um
sama leyti og Sléttuhreppur var
að fara í eyði. Guðjón er ókvæntur
og barnlaus en Finney er tvígift.
Með fyrri manni sínum, Jóhannesi
Lárussyni, átti hún þrjú börn,
Danfellu Jónu, Finnboga og Jó-
hönnu. Jóhannes drukknaði 1966
og kom þá í hlut Anítu og Finn-
boga að ala upp son þeirra, Finn-
boga. Síðan giftist Finney ólafi
Theodórssyni verkfræðingi og á
hún með honum 4 dætur. Aníta og
Finnbogi hafa búið í Hnífsdal síð-
an og hefur verið mjög náið sam-
band milli allra i fjölskyldunni og
miðpunkturinn var Bakkavegur 8,
heimili þeirra hjóna.
Ita systir átti við vanheilsu að
stríða frá bernsku sem ágerðist
eftir því sem leið á ævina. En
vegna þess hvað hún var vinnu-
söm, glaðlynd og góður félagi
gerðum við systkinin okkur enga
grein fyrir því á þessum árum að
nokkuð amaði að henni. Það var
ekki fyrr en hún varð að fara á
Kristneshæli, þar sem húr. dvaldi
á annað ár, að okkur varð ljóst að
Ita systir vann oft meira en hún
hafði krafta til og var giaðari en
geta leyfði. Þessvegna varð það
okkur mikið gleðiefni þegar hún
kynntist lifsförunaut sínum.
Finnboga Jósefssyni, sem er ann-
álað hraustmenni og auk þess
glaðlyndur mannkostamaður. Það
var oft glatt á hjalla á Ystabæ
þegar Finnbogi kom í heimsókn og
þau voru í tilhugalifinu þvi þá var
ekki leiðin löng milli Atlastaða og
Látra og þó það tæki venjulegt
fólk 3—4 tima að ganga þessa leið
þá höfðum við fyrir satt að met
Finnboga væri 1 'h tími og vorum
við mjög hreykin af. Finnbogi og
Aníta voru það heppin að hitta,
hvort fyrir sig í maka sínum, það
sem stóð hjarta þeirra næst, enda
var sambúð þeirra með slíkum
ágætum að allir glöddust í návist
þeirra enda komu þau sér vel bæði
í Sléttuhreppi og ekki siður í
Hnífsdal, þar sem þau bjuggu
lengst. Nú, þegar við horfum á eft-
ir systur okkar yfir landamærin
dettur okkur í hug það sem aldrei