Morgunblaðið - 23.06.1992, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. JÚNÍ 1992
43
ÞRIÐJUDAGSTILBOÐ
MIÐAVERÐ KR. 300
Á ALLAR SÝNINGAR
SPENNP/GAMANMYNDIN:
TÖFRALÆKNIRINN
STÓRKOSTLEGT ÆVINTÝRI!
FRAMMISTAÐA CONNERYS GLEYMIST SEINT EÐA ALDREI.
STÓRKOSTLEG OG HRÍFANDI!
„TÓFRALÆKNIRINN" ER FERSK OG HRIFANDI SAGA UM
ALVÖRU FÓLK OG RAUNVERULEGA BARÁTTU.
HÚN ER ALGJÖRT UNDUR. ÞAÐ EINA SEM
HÆGT ER AÐ SEGJA UM
CONNERY
ER ÞAÐ AÐ HANN ER
EINFALDLEGA BESTI
LEIKARI OKKAR
TÍMA.
H>l Htnwn - The Wíihmglon PoM
„TÖFRALÆKNIRINN" ER
LÍFLEG OG LITRÍK
UMGJÖRÐ UTAN UM
STÓRKOSTLEGAN
LEIK CONNERYS.
Aðalhlutverk:
Sean Connery og
Lorraine Bracco.
Leikstjóri:
John McTierman
knir finnur lyf
ð krabbamcini en
ýnir formúlunni.
VIGHOFÐI
★ ★★7* MBL. ★ ★*- DV
Þessi magnaða spennu-
mynd með Robert De Niro
og Nick Nolte á stóru tjaldi
í Dolby Stereo.
Sýnd í B-sal
kl. 4.50,6.55, 9 og11.10.
Bönnuð innan 16 ára.
MITT EIGIÐIDAHO
★ ★ ★ ★ L.A. TIMES
★ ★ ★ ★ Pressan ★ ★ ★ Mbl.
Sýnd í C-sal
kl.5,7, 9og11.
Bönnuð innan 16 ára.
LEIKFERÐ ÞJÓÐLEIKHÚSSINS UM NORÐUR- OG
AUSTURLAND
JELENA
eftir Ljudmilu Razumovskaju
EGILSSTAÐIR, VALASKJÁLF:
f kvöld kl. 21.00.
NESKAUPSTAÐUR, EGILSBÚÐ:
Miðvikudag 24. júní kl. 21.00.
Miðapantanir í Hótel Egilsbúð, simi 71321.
HÚSAVÍK, SAMKOMUHÚSIÐ:
Fimmtudaginn 25. júní kl. 21. Föstudaginn 26. júní kl. 21.
Miðapantanir í Samkomuhúsinu, sími 41129.
REGNBOGINN SÍMI: 19000
Stjörnustríð í breyttum heimi
Geislið mig inn; úr sjöttu myndinni um stjörnuferðalangana víð-
förlu.
Kvikmyndir
Arnaldur Indriðason
Stjörnustríð VI — Óuppgötv-
aða landið („Star Trek VI -
The Undiscovered Country“).
Sýnd í Háskólabíói. Leikstjóri:
Nicholas Meyer. Handrit: Mey-
er, Leonard Nimoy ofl. Aðal-
hlutverk: William Shatner,
Leonard Nimoy, DeForest Kel-
ley, Kim Cattrall og Christ-
opher Plummer.
„ Aðeins Nixon komst til Kína,“
segir Dr. Spock við vin sinn Ja-
mes T. Kirk kaptein á geimskip-
inu Enterprise þegar sá síðar-
nefndi er tregur til að halda í enn
eina geimförina í þetta sinn til
að vingast við erkifjendurnar,
Klingonana. Þannig erum við iðu-
lega og ekkert síður spaugilega
minnt á samtímann í Stjörnu-
stríði VI, sjöttu myndinni um
geimferðalangana knáu og víð-
förlu.
Það er góð ástæða fyrir tilvís-
uninni í samtímann því handrits-
höfundar myndarinnar, sem eru
ófáir, hafa tekið hina sögulegu
atburði í Austur-Evrópu og
gömlu Sovétríkjunum og fært þá
út í geiminn þar sem Kirk kap-
teinn ræður ríkjum. Nú hefur
„hið illa heimsveldi“ Klingonana
næstum liðið undir lok og skal
samið um aðstoð þeim til handa
og fækkun í vopnabúrum. En hjá
báðum aðilum leynast óvinir frið-
ar og sátta og áður en maður
getur sagt svo mikið sem Jeltsín
eru Kirk og félagar lentir í verstu
málum.
Trekkar, aðdáendur „Star
Trek“-myndanna, ættu ekki að
verða fyrir vonbrigðum með
þessa sjöttu mynd ferðalang-
anna, sem nú sigla um geiminn
undir stjórn Nicholas Meyers, en
hann leikstýrði einnig mynd
númer tvö. Hún er fínasta
skemmtun og prýðilega lukkað
framhald. Allir gömlu félagarnir
— þeir líta sannarlega út fyrir
að vera gamlir — eru mættir um
borð, leikmyndir hristast á gam-
alkunnan hátt þegar skipið verð-
ur fyrir árásum og litlu hnapp-
arnir á mælaborðunum blikka
vinalega.
Helstu gestaleikararnir í þetta
sinn eru David Warner og módel-
ið Iman, einnig bregður Christian
Slater fyrir í örlitlu hlutverki, og
loks Christoper Plummer, sem
er frábærlega slóttugur Shake-
spearedýrkandi í hlutverki versta
fólsins í hópi Klingonanna.
Að gömlum sið „hins illa
heimsveldis“ lendir Kirk í sýndar-
réttarhöldum í höndum Klingon-
anna þegar hann er ákærður fyr-
ir árás og morð á sendiherra
þeirra og hann er sendur í Gú-
lag, sem svipar mjög til Síberíu-
vistar.
Myndin er ágætlega gerð
tæknilega, sérstaklega er gaman
,að kameljóninu í Gúlaginu sem
er svona þróaður Zelig, og hún
hefur þetta vinalega yfírbragð
þar sem allir vita nákvæmlega
hvað þeir eiga að gera og hafa
gert það þúsund sinnum áður og
allir vita á hverju þeir eiga von.
Fastaliðið á meðal leikaranna
með William Shatner og Leonard
Nimoy í fararbroddi fær líka
kærkomið tækifæri til að svara
spurningu margra um hvort þau
eru virkilega ekki orðin of gömul
til að láta svona. Þeirra svar er:
Fari þeir norður og niður.
Gerlar og grænir skógar
Kvikmyndir
Sæbjörn Valdimarsson
Laugarásbíó:
Töfralæknirinn - „The Medic-
ine Man“. Leikstjóri John
McTiernan. Handrit Tim
Schulman. Tónlist Jerry Gold-
smith. Aðalleikendur Sean
Connery, Lorraine Bracco.
Bandarísk. Cinergi/Hollywood
Pictures 1992.
Inni í myrkviðum Brasilíu
hefur vísindamaðurinn Connery
farið einförum og stofnunin sem
fjármagnar rannsóknirnar veit
liarla lítið um gjörðir hans. Segir
fátt af einum. í myndarbyijun
mætir nýr aðstoðarmaður hans
(Bracco) á staðinn og eru fáleik-
ar nokkrir með þeim um sinn.
Konan kemst þó fljótlega á snoð-
ir um að það sem Connery hefur
verið að bauka við í skóginum
ér meðal við krabbameini. Hefur
hann reynt það á innfæddum
með'góðum árangri. En til allrar
ógæfu fyrir gjörvallt mannkynið
hefur hann tapað töfraformúl-
unni.
Það vantar ekki að handbragð-
ið er snoturt og kvikmynda-
gerðarmennirnir hafa lagt í hann
með metnaðarfullu hugarfari.
Enda hið frumsamda handrit
Schulmans (hlaut Óskarsverð-
launin fyrir „Dead Poets Soci-
ety“) eitt hið dýrasta í kvik-
myndasögunni. En flestum sem
sjá Töfralækninn þykir það vafa-
laust undur og stórmerki. Hug-
myndin er vissulega frumleg en
úrvinnslan upp og ofan. Mest
áberandi vankanturinn er kven-
persónan sem Bracco leikur af-
leitlega í ofanálag. Samband
þeirra Connerys er heldur hvim-
leitt framan af, byggist þá á
gamalkunnu argaþvargi sem eitt
sinn þótti sniðugt. Connery er
hins vegar firnasterkur og ber
myndina uppi.
Umhverfið, regnskógar Amaz-
on-svæðisins, er vel nýtt af flink-
um kvikmyndatökustjóra og
McTiernan sýnir góða takta í
fáum en góðum átakaatriðum og
senurnar í tijátoppunum eru
eftirminnilegar. Þá er kvikmynd-
atónskáldið snjalla, Jerry
Goldsmith, svo sannarlega í ess-
inu sínu og gælir við sambatakt-
inn í einkar aðalaðandi og vel
viðeigandi tónsmíðum. Þar hillir
í Óskarsverðlaun.
En það dylst engum að McTi-
ernan, sem sló svo sannarlega í
gegn með nokkrum ágætum
átaka- og spennumyndum („Die
Hard“, „The Hunt for Red Octo-
ber“) á undanförnum árum, lætur
mikið betur að fást við hasar og
byggja upp spennu en fjalla um
dramatísk umhverfismál með
rómantísku ívafi. Því þó að Töfra-
læknirinn sé yfir höfuð ágætt
stundargaman þá er það fyrst
og fremst að þakka styrk Conn-
erys, umhverfinu og tónlistinni.
Megingallinn liggur í þriggja-
milljóndala handritinu. Persóna
Bracco er á skjön og ekki bætir
leikkonan uppá sakirnar. Þá er
hlutur frumbyggjanna slælegur,
oftast sýndir sem enskubablandi
fáráðar. Dapurlegt. Þá er sam-
band þeirra og hvíta mannsins
og flest umhverfismálaheilabrot
heldur óljós og lítt afgerandi. En
gráskeggjaði skotinn gerir mynd-
ina tvímælalaust þess virði að
bregða sér í Laugarásinn þessa
dagana.