Morgunblaðið - 14.03.1993, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ MINIMIIMGAR SUNNUDAGUR 14. MARZ 1993
Ágúst Sigurðsson
forstjóri - Minning
Þegar minn elskulegi frændi Ág-
úst Sigurðsson hringdi til að segja
mér frá væntanlegri skurðaðgerð þá
datt mér síst af öllu í hug að þetta
væri okkar síðasta samtal.
Síðan ég man fyrst eftir mér var
hann eins konar „stóri bróðir“ í
Stykkishólmi ásamt Helga Eiríks-
syni frænda okkar.
Þótt ég hafi verið svo lánsöm að
dveljast á mörgum fallegum stöðum
í æsku, þá var hvergi yndislegra en'
heima hjá Ágústi og foreldrum hans,
Ingibjörgu móðursystur minni og
Sigurði Ágústssyni. Á þeim árum
er ég var gift á Spáni heimsótti
hann mig næstum árlega ásamt fjöl-
skyldu sinni. Og við höfðum ákveðið
að hittast í Bareelona í sumar.
Ég þakka Guði fyrir að hafa átt
Ágúst í fjölskyldunni. Hann var
frændrækinn og ánægjulegur. Rak-
el, Ingibjörgu, Sigurði, Selmu og
Ragnhildi votta ég dýpstu samúð.
Helga Guðmundsdóttir.
Það var merkilegt og dýrmætt að
kynnast Ágústi Sigurðssyni, þessum
athafnamanni og dreng. Sjaldan hef
ég fundið eins mikið fyrir hreinleik
ævintýra, eins og þau best verða
sögð, með því einu að vera til, lifa
þau. Ágúst var ævintýramaður í
bestu merkingu þess orðs.
Hann virtist kannski sífellt vera
að leika sér, en hann var bara þann-
ig athafnamaður, opinn fyrir gleði,
djúpur í huga, einlægur. Hann var
sífellt að finna upp nýjar aðferðir
til að láta til sín taka og allir urðu
þeir leikir öðrum til góðs, allar heilla-
dísir honum velviljaðar, fundu hon-
um farveg sem gerðu hann himinlif-
andi.
Ágúst var gæfumaður í fyöl-
skyldulífi, Rakel og bömin tilheyrðu
Blömastofa
Friöfinm
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sfmi 31099
lífi hans og starfí, leik hans og gleði.
Þegar ég hitti þau, tók það mig
alltaf dálítinn tíma að jafna mig,
samlagast aftur gráum hversdags-
leikanum, eftir að hafa fengið ögn
að kíkja með augum þeirra á veröld
gleðinnar og góðmennskunnar. Það
fylgdi þeim báðum.
Við Sigrún þökkum yndislegar
minningar.
Jónas Jónasson.
Ágúst Sigurðsson fæddist 18. júlí
1934. Hann var kjörsonur hjónanna
Sigurðar Ágústssonar alþing-
ismanns og Ingibjargar Helgadóttur.
Ágúst ólst upp með foreldrum sínum
í Stykkishólmi, fór síðan í Verzlunar-
skólann og lauk þaðan prófí árið
1955. Hann stundaði nám erlendis,
en settist síðan að í Stykkishómi og
aðstoðaði föður sinn við rekstur fyr-
irtækis hans. Hann tók síðan við
rekstrinum árið 1968 og stýrði fyrir-
tækinu Sigurður Ágústsson hf. til
dauðadags. Þannig er í stuttu máli
hin ytri ævisaga Ágústs Sigurðsson-
ar, en þá er flest ósagt.
Ágúsf ólst upp við mikið ástríki
á heimili sæmdarhjónanna Sigurðar
og Ingibjargar. Faðir hans stundaði
umsvifamikinn atvinnurekstur.
Hann hafði keypt Verslun Tang og
Riis árið 1932 og rak ennfemur út-
gerð og fiskvinnslu. Jafnframt sat
hann á Alþingi um 18 ára skeið.
Heimilið var því í þjóðbraut, þar kom
alþýðufólk og tignir gestir og þar
voru þjóðmál reifuð og rædd. Ingi-
björg stýrði heimilinu af einstæðri
fágun og myndarskap. Ágúst bar
alla tíð merki uppruna síns með fal-
legri framkomu og virðingu fyrir
hefðum og gömlum verðmætum.
Þáttaskil urðu f lífí Ágústs árið
1960. Á Úlfljótsvatni í Grafningi eru
höfuðstöðvar fræðslu og þjálfunar
skáta. Þar eru haldin Gilwell-nám-
skeið á hveiju hausti. Haustið 1960
kynntust þau þar, Ágúst og Rakel
Olsen, sem ættuð er frá Keflavík.
Síðan er saga þeirra samtvinnuð,
þar sem annað var nefnt var átt við
bæði. Ágúst var mjög virkur skáti
á þessum árum. Listfengi hans naut
sín á Úlfljótsvatni, þar sem hann
teiknaði og málaði fyrir Gilwell-skól:
ann á frumbýlingsárum hans. í
Stykkishólmi stofnaði hann skátafé-
lagið Væringja. Búðir Væringja á
landsmóti skáta á Þingvöllum árið
1962 vöktu mikla athygli fyrir
myndarskap og glæsibrag og
fremstur í flokki var Agúst með tam-
inn hrafn á öxlinni. Ágúst var náttú-
rubam og lagni hans við dýr var
einstök, eins og dæmið um hrafninn
sýnir. Síðar átti tíkin Lady eftir að
fylgja honum hvert fótspor og að
henni genginni Tófa, sem var honum
fastur förunautur síðustu fímm árin.
Kynni okkar Halldórs við þau
Rakel og Ágúst má rekja til þessara
ára. Við vorum ung og áhyggjulaus,
t
Innilegar þakkir til allra, er sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
SIGRÚNAR JÓNSDÓTTUR,
ÁlfheimUm 26.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 4B á Borgarspítalanum.
Ingvar Ágústsson, Bergþóra Ögmundsdóttir,
Gunnar Jón Agústsson, Signý Þorsteinsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KLÖRU KARLSDÓTTUR,
Birkivöllum 13,
Selfossi.
Sérstakar þakkir færum vð starfsfólki deildar A-7 á Borgarspítalan-
um fyrir einstaka umönnun og mannlega hlýju.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
lífið blasti við og það var mikið hleg-
ið. Árið 1963 var örlagaár í lífí
beggja. Heimili voru stofnuð og
fyrstu börnin fæddust. Ágúst og
Rakel gengu í hjónaband 9. febrúar
1963 og settust að í húsi foreldra
hans, hinu fornfræga Clausens-húsi
við Skólastíg í Stykkishólmi. Þetta
fyrsta heimili þeirra var einstaklega
hlýlegt, smekklegt og glæsilegt, þótt
húsrýmið væri lítið. Þau hjón voru
samhent um það sem annað. Fyrstu
árin ráku þau kvikmyndahúsið í
Stykkishómj og veitingastofuna Te-
húsið, sem Ágúst hafði opnað og var
nýlunda í bænum. Skátafélagið ráku
þau ennfremur af krafti. En fljótlega
urðu þau að axla meiri ábyrgð. Sig-
urður faðir Ágústs var langdvölum
fjarri heimili sínu og fyrirtæki vegna
setu sinnar á Alþingi auk þess sem
heilsu hans hnignaði. Ungu hjónin
tóku alfarið við rekstrinum, seldu
verslunina og endurskipulögðu físk-
verkunina. Síðar uxu í höndum
þeirra útgerð og fiskvinnsla sem eiga
óvíða sinn líka á landinu, ekki síst
vinnslan á hörpuskelfíski. Jafnframt
hafa þau rekið fískverkun á Rifí og
á síðasta ári var Ágúst vakinn og
sofínn yfir uppsetningu á nýrri og
fullkominni rækjuvinnslu í fískverk-
unarhúsi þeirra í Stykkishólmi. Saga
atvinnurekstrarins verður ekki rakin
hér frekar, en árangur þrotlausrar
vinnu þeirra hjóna beggja í aldar-
fjórðung er öllum ljós sem til þekkja
í Stykkishólmi.
Lengi var vík á milli vina, en árið
1974 varð sú breyting á að Halldór
S. Magnússon, eiginmaður minn, réð
sig til starfa í Stykkishólmi og árið
1975 fluttum við heimili okkar þang-
að. Ágúst og Rakel reyndust okkur
sannir vinir frá fyrstu stund er þau
fluttu fyrir okkur hið viðkvæmasta
úr búslóðinni, blómin, og tóku síðan
á móti okkur með brauði og heitu
kaffi er við komum vestur eftir
strangan dag. Á þessum árum áttum
við marga yndislega samverustund.
Börnin voru nú öll komin í hreiðrin,
en enn lítil. Við fórum oft saman út
í sveit að leika við þau í snjónum
eða að tína krækling sem síðan var
soðinn og etinn úr skelinni. Oftlega
ræddum við þá ferðina sem við ætl-
uðum að fara saman um Miðjarðar-
hafíð á Svaninum, fiskibáti, sem
átti að gera upp. Örlög Svansins
urðu önnur og ferðin var aldrei far-
in, en umræðumar og ráðagerðimar
voru óumræðilega skemmtilegar.
Enn er að minnast siglinga um
Breiðafjörðinn, gönguferða upp með
Bakká í miðnætursól, morgunstund-
ar við veiði í Haffjarðará og svo
mætti lengi telja. Á slíkum stundum
nutum við næmi Ágústs á náttúmna
og þekkingar hans á bemskustöðv-
unum við Breiðafjörðinn. Þetta vom
góð ár mikillar vináttu og ekki spillti
fyrir að á milli þeirra Ágústs og
Halldórs ríkti frændsemi. Ingibjörg
Helgadóttir, móðir Ágústs, og Jón
Bjömsson, fósturfaðir Halldórs, vom
systkinaböm og bjuggu nú í nábýli
á efri árum sínum. Hentu þeir Ág-
úst og Halldór oft gaman að þessari
skáfrændsemi, en henni fylgdi mik-
ill og góður frændgarður, Karls-
skálafólkið frá Reyðarfirði.
Fyrirtækið óx og dafnaði, þótt inn
á milli kæmu þrengingatímabil eins
og verða vill í slíkum rekstri. Bömin
stækkuðu líka og að því kom að of
þröngt var orðið um fjölskylduna á
Skólastígnum og þau byggðu sér hús
í flæðarmálinu inni í tanga. Þar réðu
ferðinni hugvit, smekkur og listfengi
svo sjaldgæft er. Þangað var yndis-
legt að koma eins og á Skólastíginn
fyrmrn. Gestrisni þeirra hjóna var
einstök og allt var gert með glæsi-
brag en jafnframt af sérstakri um-
hyggju og ræktarsemi við hinn stóra
MUNIÐ!
Minningarkort Styrktarfélags
krabbameinssjúkra barna
Seld í Garösapóteki,
sími 680990.
Upplýsingar einnig veittar
í síma 676020.
hóp frændfólks og vina sem þau
hjón áttu.
Smám saman myndaðist hópur
nokkurra hjóna sem tengdust vin-
áttuböndum. Flest okkar voru að-
flutt í Stykkishólmi og hópurinn
hélt því saman á tyllidögum svo sem
um áramót og á hátíðum og fór
saman í ferðalög. Þótt sum okkar
hafí flutt aftur burtú hefur tryggðin
haldist og mót hafa verið skipulögð
með reglulegu millibili. Minnisstæð-
ur verður ætíð dagurinn sem hópur-
inn átti saman nú á aðventunni.
Lengi hafði verið áformað að borða
saman af jólahlaðborði, en þegar
standa átti upp frá borðum gátum
við ekki skilið við svo búið.- Við
þræddum listmunasýningar lengi
dags og snæddum síðan saman
kvöldverð á litlu veitingahúsi í mið-
bænum, sér í herbergi, þar sem var
spjallað og sungið fram undir lág-
nætti. Slíkar minningar eru dýrmæt-
ar þegar skarð hefur verið höggvið
í hópinn með svo snöggum hætti.
Ágúst var maður sérstakrar gerð-
ar. Hann var hugmyndaríkur og list-
fengur og þessir hæfileikar hans
nutu sín í ríkum mæli í starfí hans
við að móta stefnu fyrirtækisins.
Einkum þó vegna þess að Rakel
kona hans skildi hvers virði þeir
voru. Hann var hrifnæmur hug-
sjónamaður. Bræðralagshugsjón
skátahreyfingarinnar var honum
heilög. Eftir að hann hætti reglulegu
skátastarfí leitaði hann svipaðra
hugmynda annars staðar. Hann
nefndi oft að hann liti á Rótarý-
starfið sem framhald af skátastarf-
inu. Fjórpróf Rótarýmanna: Er það
satt? Er það rétt? Eflir það velvild
og vinarhug? Er það öllum til góðs
sem hlut eiga að máli? féll vel að
skátahugsjón hans. Sama átti við
um starf hans í Frímúrarareglunni.
Þar fann hann starfsvettvang, sem
höfðaði mikið til hans. Hann var í
forystu fyrir stofnun frímúrarastúku
í Stykkishólmi og leiðtogi hennar
síðustu árin. Hann var óþreytandi
að vinna henni allt það gagn er hann
mátti fram til hinstu stundar. Hafa
frímúrarabræðumir í Stykkishólmi
misst mikils við fráfall Ágústs.
Hann var einnig mikill fjölskyldu-
maður. Sérstök var nærgætni hans
við foreldra sína, sem bæði náðu
háum aldri og þurftu við umhyggju
og umönnunar sem þau nutu í ríkum
mæli á heimili sínu til hinstu stund-
ar. Sigurður lést árið 1976, 79 ára
að aldri, en Ingibjörg árið 1987,
tæplega 86 ára. Ágúst og Rakel
eignuðust fjögur böm. Þau em Ingi-
björg Helga, f. 1963, Sigurður, f.
1965, Ingigerður Selma, f. 1971, og
Ragnhildur Þóra, f. 1976. Yngri
dætumar tvær em enn við nám, en
þau Ingibjörg og Sigurður starfa í
Reykjavík. Sambýliskona Sigurðar
er Ragnheiður Hanson og dóttir
þeirra Ragnheiður Rakel Dawn,
fyrsta bamabam Ágústs og Rakel-
ar, fæddist í október á sl. ári.
Þegar litið er yfír liðna tíð er sem
hinir björtu áhyggjulausu dagar í
byijun sjöunda áratugarins séu ný-
f ' Blóm Skreytingar Gjafavara
Kransar Krossar Kistuskreytingar
Opið alla daga frá kl. 9-22
Fákafeni 11
s. 68 91 20
liðnir og framtíðin sé jafnlöng og
áður. Hið ótímabæra andlát Ágústs
Sigurðssonar vekur þó til vitundar
um að svo er ekki. Á milli liggur
langt og heilladijúgt ævistarf Ág-
ústs, sem hver maður væri meira
en fullsæmdur af þótt ævitíminn
væri lengri. Enginn bjóst við að svo
snöggt yrði klippt á lífsþráðinn hjá
honum sem var svo fullur af lífsorku
og starfsgleði og átti svo mörgu
ólokið. Við vinir hans og allir sem
þekktu hann hljótum að harma hann
alla daga. En sárastur er missir fjöl-
skyldunnar, Rakelar og barnanna.
Þá em orð lítils megnug. Við biðjum
góðan guð að veita þeim styrk í
þeirra miklu sorg.
Kristín Bjarnadóttir
Ágúst Sigurðsson féll frá nokkuð
snögglega, þótt kunnugt væri að
hann hefði um nokkur ár verið hald-
inn alvarlegum sjúkdómi. Þykir okk-
ur, vinum hans, harla þungt höggv-
ið, en svo mun ætíð er í hlut eiga
æskuvinir og drengir góðir.
Öðmvísi er að mæla eftir þá sem
kynni voru af í æsku og þau vina-
bönd sem þá eru knýtt hafa annan
styrk, þau eru jafnsterk þótt stund
líði milli samfunda. Því er persónu-
legra kynna að minnast sem taka
nú til ríflega aldarþriðjungs og ekki
bar á skugga. Ég minnist hlýleika
Ágústs og glettni við ungan sam-
ferðamann og græskulaust gaman
við leiðsögn í skátastörfum. Ekki
síður er listamaðurinn framarlega í
minningunni, viðkvæmur og sterkur
í senn, fullur ríkrar tilfínningar fyrir
fegurð náttúmnnar og formi smíðis-
gripa. Hann naut þeirrar náðargáfu
jafnt þegar var fagur minjagripur í
tilefni námskeiða í skátafræðum að
Úlfljótsvatni og hannaður vinnustað-
ur fyrir fiskverkun í Stykkishólmi.
Framsýni og listræn hugkvæmni
réðu ferðinni í flóknu starfí þar sem
oft næddi um stjórnendur, en öll
stjómsemi var íklædd háttvísi og
glaðværð hins gagnmenntaða
manns.
Er ekki örgrannt um að samferða-
menn hafí ekki alltaf áttað sig á því
að hveiju var stefnt, fyrr en allt var
um garð gengið og baráttan til lykta
leidd. Undmðust margir að svo
snyrtilega mætti búa að fiskverkun
að líktist fremur veislu- en vinnslu-
sölum og fullkominni tækni beitt til
hagræðis við störf.
Ágúst Sigurðsson var gæfumað-
ur, hann naut góðrar heimafylgju
úr foreldrahúsum, var farsæll í störf-
um sínum og átti samhenta fjöl-
skyldu. Hann eignaðist í eftirlifandi
eiginkonu sinni, Rakel Olsen, traust-
an samheija í öllum greinum. Nutu
þau samstarfsins í dagsins önn og
áttu sameiginleg áhugamál. Mark-
mið skátahreyfíngarinnar var þeim
hugsjón og þau nutu þess að leggja
ungu fólki lið með leiðbeinendastörf-
um á Gilwell-námskeiðum fyrir
skátaforingjua að Úlfljótsvatni. Ág-
úst Sigurðsson hafði ungur gerst
skáti og var í nokkur sumur á Skáta-
skólanum á Úlfljótsvatni. Í Stykkis-
hólmi gerðist hann félagsforingi og
leiðtogi Skátafélagsins Væringja um
árabil. Hann skildi vel uppeldislegt
gildi skátastarfsins og naut útilífsins
til hlítar. Leiftrandi af áhuga, fullur
hvatningar og ævinlega með
spónnýjar hugmyndir í pokahorninu.
„Hann þekkti vel reykjarilminn í
rökkrinu, snarkið í eldinum og kunni
skil á hljómfalli næturinnar."
Um leið og ég þakka samfylgdina
er mér ljúft að flytja þakkir þeirra
ófáu sem sótt hafa Gilwell-námskeið
að Úlfljótsvatni og okkar allra sem
nutum þess að hafa verið þar í hópi
samstarfsmanna Ágústs Sigurðs-
sonar. Við vottum Rakel Olsen og
börnum þeirra hjóna einlæga samúð
okkar og biðjum þeim guðs blessup-
ar. Við skynjum vel þeirra mikla
missi, því að nú er skarð fyrir skildi.
Ólafur Ásgeirsson.
Mannfólkið er oft óviðbúið þegar
dauðinn kveður dyra. Hinn 8. mars
sl. vissum við að Ágúst Sigurðsson
átti í harðri baráttu fyrir lífi sínu,
en von blundaði hjá okkur, sem og
allri fjölskyldu hans og vinum.
Ágúst hafði látið þau orð falla að
í sumar er hann væri búinn að ná
sér eftir veikindin ætlaði hann í
langa siglingu á henni Buslu sinni,