Morgunblaðið - 21.08.1994, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 21. ÁGÚST 1994 31
fijálslegt eða lauslega sett í hnút.
Engin kona var jafn falleg nývökn-
uð og hún. Þvílíkt náttúrubarn. Hún
setti sig aldrei úr færi að ganga
berfætt í sveitinni. Ég naut þess
að dvelja með henni í sumarbústað
foreldra hennar við Álftavatn og
þá var prófraunin að taka sprettinn
niður krókóttan stíginn frá húsinu
niður að vatni, berfættur að sjálf-
sögðu og án þess að detta. Og það
var nú ekki fyrir viðvanginga. Svo
var vaðið og farið á bát, og á kvöld-
in var gott að skríða upp á svefnloft-
ið í þessum litla yndislega bæ og
tala saman fram eftir nóttu eða þar
til svefninn sigraði að lokum.
Við Brynhildur vorum skólasyst-
ur í Laugarnesskóla frá því við vor-
um sjö ára gamlar. Fljótlega tókst
með okkur vinátta sem hefur varað
síðan. Hlé varð á samskiptum okkar
á unglingsárunum þegar leiðir
skildu í skólum, en alltaf urðu fagn-
aðarfundir þegar við hittumst. Síð-
an, þegar við byijuðum báðar að
búa, urðum við nágrannar. Við vor-
um fljótar að endumýja kynnin og
það var eins og við hefðum talað
saman í gær.
í gamla daga, þegar ég bjó í
Laugarnesskóla og Brynhyldur í
Selvogsgrunni, þá fékk ég stundum
að ganga heim með henni. Soffía
tók á móti okkur og gaf okkur að
borða við litla útdregna eldhúsborð-
ið. Svo lærðum við saman og stund-
um fékk ég að gista. Endalaust lék-
um við okkur í mömmuleik og skírð-
um dúkkurnar í höfuðið hvor á
annarri. Brynhildur saumaði
dúkkuföt og útbjó ótrúlegustu hluti,
jafnvel skólatöskur fyrir dúkkurnar.
Þetta voru yndislegir og áhyggju-
lausir tímar.
Sumarpart dvaldi Brynhildur
með okkur mömmu hjá afa og
ömmu í sveitinni minni. Ég sýndi
henni öll okkar konungsríki í hraun-
inu og við lékum okkur í „Litla bæ“
eins og við frænkurnar kölluðum
búið okkar. Síðan fékk ég að fara
með henni og foreldrum hennar í
vikuferð austur á land og naut ég
þess að vera hluti af fjölskyldu
hennar. Pabbi hennar var alltaf til-
búinn með glensið og nammið var
í hanskahólfinu.
Seinna sátum við með kaffibolla
í litla húsinu þeirra Óla og Brynhild-
ar við Urðarstíg og rifjuðum upp
gamla tíma. Húsið þeirra, sem þau
höfðu gert svo fallegt, bæði úti og
inni, minnti dálítið á bernskuheimili
hennar að því leyti að það var
stærra að innan en utan! Það var
svo gott að koma á Urðarstíginn.
Heimilið var svo fallegt og hlýlegt
og bauð mann svo velkominn. Það
var líka svo gaman að horfa í kring
um sig. Fallegir listmunir, myndir
og gróskuleg blóm.
Alls staðar var eitthvað fallegt
að sjá og öllu svo skemmtilega fyr-
ir komið. Þetta var engin tilviljun,
því að Brynhildur var mjög listræn
og þau Óli bæði eins og sést á öllu.
Hún vildi hafa hlutina einfalda og
aðgengilega, ekkert prjál. Hún
skrifaði listavel og teiknaði líka vel
enda átti hún ekki langt að sækja
það. Þær stundir sem við áttum
saman á Urðarstígnum verða mér
ómetanlegar í minningunni, og
varla er hægt að hugsa sér einlæg-
ari né betri vinkonu en Brynhildi.
Einn þáttur var ríkur í eðli henn-
ar. Hún trúði á það góða í fólki.
Hún varð eiginlega hissa ef það
reyndist öðru vísi, enda hafði hún
þá skýringu á reiðum höndum. í
veikindum sínum sagðist hún hafa
kynnst alveg ótrúlega mörgu góðu
fólki, sem vildi allt fyrir hana gera
og fannst henni það yndislegt.
Nú setjumst við ekki lengur niður
með kaffibolla á Urðarstíg, til þess
að ræða um lífið og tilveruna, órétt-
læti heimsins, barnauppeldi, ís-
lenskt mál og allt þar á milli.
Þetta hefur verið erfiður tími
fyrir þau öll undanfarnar vikur og
mánuði. Óli hefur vakað yfir heimil-
inu og drengjunum og hugsað um
Brynhildi sína af alúð allan tímann
ásamt fjölskyldu þeirra.
Elsku Óli. Guð gefi þér styrk til
að vera bæði móðir og faðir, og
standast það sem á ykkur er lagt.
Elsku strákar mínir, Þórður og
Þorvarður. Hugsið um allt það sem
mamma ykkar kenndi ykkur og
smám saman mun birta til.
Elsku Soffía og Sigurður, Helga
og Ingibjörg. Ég bið Guð að styðja
ykkur og styrkja.
Elsku Brynhildur mín. Guð blessi
þig-
Þegar mér sígur svefn á brá
síðastur alls í heimi,
möttulinn þinn mjúka þá,
Móðir breiddu mig ofaná,
svo sofi ég vært og ekkert illt mig dreymi.
_ (Einar Ól. Sveinsson.)
Sólveig Ólöf Jónsdóttir.
Ég man hana fyrst á Selvogs-
grunni fyrir tæplega 30 árum. Þá
var hún ung stúlka í foreldrahúsum,
og við mættumst stundum á förnum
vegi á leið í eða úr skóla. í þá daga
bjuggu margir við Selvogsgrunn,
stórar fjölskyldur í hveiju húsi og
margt ungt og efnilegt fólk að vaxa
úr grasi. í húsi númer 17 bjuggu
Sigurður og Soffía og dæturnar
þijár, Brynhildur, Ingibjörg og
Helga. Þá þegar vakti Brynhildur
athygli, svo óvenjulega glæsileg
stúlka sem hún var, grönn og bein-
vaxin með norrænt yfirbragð, brús-
andi hár og stór blá augu.
Árin liðu og ég hætti að sjá hana
í unglingahópnum. Hún hafði
kynnzt mannsefni sínu, Ólafi Þórð-
arsyni kennara og tónlistarmanni,
og brátt lá leið hennar að heiman.
En leiðir okkar lágu saman á ný í
Laugarnesskóla, þar sem við urðum
samkennarar. Hún kom til starfa
haustið 1970, þekkti þá skólann
vel, enda var hún þar nemandi á
sínum tíma og hafði verið þar í
æfingakennslu. Hefðir og formfesta
í skólastarfinu höfðuðu til hennar,
svo og hinn ytri búnaður skólans:
salurinn, dýrasafnið, málverkin
hans Jóhanns Briem, hlýlegar
kennslustofur, bókasafnið á kenn-
arastofunni og morgunsöngurinn.
Hún var góður kennari frá upp-
hafi, stjórnaði nemendum sínum
með styrkri hendi, gerði til þeirra
kröfur og sýndi þeim fyllstu sann-
girni og virðingu í öllum samskipt-
um. Hún blandaði geði við sam-
kennara sína og opnaði heimili sitt
hvað eftir annað til félagslegra
þarfa hópsins. Hún var ekki lengi
almennur bekkjarkennari, en hóf
störf á skólabókasafninu haustið
1975. Skólasöfn voru þá nýjung á
íslandi og bundu kennarar miklar
vonir við þau. Þar áttu nemendur
að eiga aðgang að bókmenntum og
fræðiritum, læra að afla sér heim-
ilda og leita fróðleiks og skemmtun-
ar. Markmið safnkennslunnar áttu
því mjög vel við hana, því að hún
var bókmenntaunnandi og aðdáandi
orðsins listar og annarrar menning-
ar. Síðar aflaði hún sér starfsrétt-
inda í skólasafnsfræðum við Kenn-
araháskólann í Kaupmannahöfn
veturinn 1985-86. Öll fjölskyldan,
Óli, Þorvarður og Þórður, fylgdi
henni til Hafnar og áttu þau gott
og skemmtilegt ár meðal Dana, sem
hún mat mikils eftir þessi kynni.
Hún tók til höndunum á safni sínu
þegar hún kom heim, barðist fyrir
betri aðbúnaði, meiri húsakynnum
og stofnun gagnasmiðju. Þar áttu
öll tæki að vera til staðar til þess
að kennarar og nemendur gætu
útbúið námsgögn eftir sínu höfði.
Eftir sem áður var þó bóklestur í
fyrirrúmi, enda brennandi áhuga-
mál hennar að börn og unglingar
hefðu sífellt bók innan seilingar.
Brynhildur fór í launalaust leyfi
haustið 1992, en þá stóð til að
breyta rekstri safnsins og vildi hún
hugsa sinn gang. Þetta sabbatsár
hófst vel. Hún naut þess að vera
heima og sinna drengjunum sínum
og heimili enn betur, en heimili
þeirra Ólafs var einstakt. Hún kunni
vel að meta hin gömlu gildi. Gamla
húsið þeirra við Urðarstíg var sann-
kallað listaverk ytra sem innra.
Uppeldi drengjanna sinnti hún af
mikilli natni og veitti þeim öll hugs-
anleg tækifæri til þess að þroska
hæfileika sína.
Snemma árs 1993 greindist
Brynhildur með krabbamein. Hún
var þá nýkomin heim af stuttu nám-
skeiði i Kaupmannahöfn, geislandi
MINNINGAR
glöð og tilbúin að leita nýrra leiða
og takast á við ný verkefni. Þetta
harða og stríða sjúkdómsár lék
hana grátt, en viljastyrkur hennar
og einbeiting komu aldrei betur í
ljós. Hún tókst á við sjúkdó'm sinn
og leitaði allra leiða, en allt kom
fyrir ekki. Og nú er hún öll.
Vin sínum skal maður vinur vera,
segir í fornu kvæði. Svo sannarlega
var hún vinur vina sinna, heilsteypt
og hreinskiptin. Ég kveð hana með
mikilli sorg og trega og þakka ára-
langa vináttu og tryggð, sem var
svo stór þáttur í fari hennar. Ólafi,
sonum þeirra, foreldrum hennar og
systrum votta ég einlæga samúð.
Herdís Sveinsdóttir.
Þá er liðinn sá stutti en dýrmæti
tími sem Brynhildur fékk með fjöl-
skyldu sinni eftir miskunnarlausan
dóm um ólæknandi sjúkdóm. Tíð-
indin vöktu sársauka og reiði. Hvers
vegna henti þetta hana? Drengirnir
voru svo ungir og hún átti allt of
margt ógert. Erfiður tími fór í hönd
en Brynhildur nýtti tímann vel. Hún
leitaði leiða til að ná valdi á þrúg-
andi tilfinningum og eigin heilsu,
miðað við þær aðstæður sem henni
voru nú búnar. Hún trúði á hrein-
leika og einfeldni í lífsháttum, og
var sannfærð um að tilvera okkar
væri ekki einungis háð jarðneskum
íjötrum.
Hún náði langt á þessum fáu
mánuðum. Nokkrum dögum fyrir
andlátið var hún uppfull af hugleið-
ingum um lífið og tilveruna, en
sagðist aðallega vilja tala um eilífð-
ina, hún ætti svo stutt eftir. Æðru-
leysið var ótrúlegt, hún var þakklát
fyrir allt það sem henni hafði verið
gefið og fannst dýrmætt að hafa
þó fengið þetta langan tíma með
fjölskyldunni. Drengirnir voru á svo
viðkvæmum aldri að hver mánuður
var dýrmætur. Hún hlífði sér greini-
lega hvergi við að leggja þeim lífs-
reglurnar þrátt fyrir þverrandi
þrek. Uppeldi drengjanna var kjarni
hennar lífsstarfs og þeir voru efst
í huga hennar. Hún sagðist fullviss
um að þeir myndu spjara sig. Þeir
hefðu hvor annan og gætu líka alit-
af leitað til pabba síns.
Fram á seinustu stundu var hún
gefandi og áhugasöm um vellíðan
þeirra sem henni voru kærir. Enda
var Brynhildur engin venjuleg
manneskja. Hún var ekki allra, en
þeim sem náðu tengslum við hana
var hún ómetanlegur, tryggur vin-
ur. Hún var afar viðkvæm og list-
ræn, það var eins og allt sem hún
snerti á yrði að listaverki, sem fæli
í sér einhvern boðskap. Hvort sem
það var húsið og garðurinn á Urðar-
stíg eða sumarbústaðurinn við
Álftavatn, eða jafnvel bara ein
ávaxtaskál á borði, allt varð þetta
svo einstaklega fallegt í höndum
hennar. Hún kunni líka að njóta
listaverka, og henni var kappsmál
að börn og unglingar lærðu að
þekkja og meta listræn verðmæti,
bókmenntir, tónverk og myndlist.
Slíkur fjársjóður væri þeim hollt
veganesti. Á banabeði var henni þó
efst í huga gildi þess að vera sann-
ur. Ef unga fólkið hefði sannleikann
að leiðarljósi og legði áherslu á að
rækta sjálft sig, skipti val á náms-
leiðum eða_ lífsstarfi ekki svo miklu.
Elsku, Óli, Þórður og Þorvarður.
Við sendum ykkur innilegar samúð-
arkveðjur. Þrátt fyrir mikinn sökn-
uð er gott að minnast þess að hún
Brynhildur gafst aldrei upp, hún
gerði allt það sem í hennar valdi
stóð eins vel og hún gat til seinustu
•stundar.
Ragnhildur og Friðbjörn.
Með örfáum línum minnumst við
fólkið í Víðihlíðinni Brynhiidar Sig-
urðardóttur sem nú hefur lotið í
lægra haldi í baráttunni við krabba-
meinið, enn eitt saklaust fórnar-
lamb þess skæða sjúkdóms. Við
höfum, eins og aðrir ættmenn og
vinir Brynhildar og Óla og strák-
anna, haldið í vonina og trúað á
kraftaverk sem kannski yrðu, en
sitjum svo hnípin með sorgina og
minningarnar einar eftir.
SJÁ NÆSTU SÍÐU
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
ANNA MARGRÉT ÞURÍÐUR BRIEM,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 25. ágúst
kl. 13.30.
Ólafur Egilsson, Ragna Ragnars,
Kristján Egilsson, Margrét Sigursteinsdóttir.
t
Sambýlismaður minn og faðir okkar,
ANDERS GULIN,
Stavstensvágen 146,
23162Trelleborg,
Svíþjóð,
lést á heimiti sínu 31. júlí 1994.
Jarðarförin hefur farið fram.
Guðbjörg Jóhannsdóttir,
Jóhann Gulin,
Ingibjörg Ruth Gulin.
t
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim, er sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
GUÐRÚNAR VALDIMARSDÓTTUR,
Hæðargarði 33,
Reykjavík.
Petra Stefánsdóttir, Ásmundur Leifsson,
Sigurður Stefánsson,Guðný J. Ásmundsdóttir,
Kristm Stefánsdóttir, Jón Ingi Hákonarson,
barnabörn og barnbarnabörn.
t
Þakka öllum sem vottuðu hlýhug og virðingu sína við lát og útför,
SIGURJÓNS EINARSSONAR
frá Mörk, Skaftárhreppi.
Sérstakar þakkir eru til Júlíusar Oddsonar og fjölskyldu hans fyr-
ir hennar miklu aðstoð.
Fyrir hönd aðstandenda,
Björgvin Ólafsson.
t
Hjartans þakklæti færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærs eiginmanns míns og fóstur-
föður,
EIRÍKS B. JÓNSSONAR
frá Víkingarvatni,
til heimilis á Vallargötu 24,
Keflavík.
Katrín Marfusdóttir,
Jón Emilsson.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — sími 871960
Fallegt og varan-
legt á leiði
Smiðum krossa og ramma
úr ryðfríu stáli, hvíthúðaða.
Einnig blómakrossa á leiði.
Sendum um land allt. Ryð-
frítt stál endist um ókomna
tíð. Sendum myndalista.
Blikkverk sf.,
sími 93-11075.