Morgunblaðið - 13.04.1995, Síða 56

56 FIMMTUDAGUR 13. APRÍL 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Stolzenvald, alinn uppá fjöllum og
í fjallakofum, hleypur „Laugaveg-
inn“ á nokkrum tímum, vinnur
þetta sumar sem leiðsögumaður hjá
Ferðafélagi íslands en stofnaði
sjálfur ferðaklúbb fyrir ári síðan.
Það er Allsnægtaklúbburinn, sem
er nýtt fyrirbæri í ferðamálum á
íslandi. Ferðin yfír Fimmvörðuháls
er á vegum Ferðafélagsins en
óneitanlega með allsnægtalegu yf-
irbragði. Gústav skrifar lista yfír
það sem ég skuli hafa með og síð-
ast á listanum, á eftir svefnpoka,
lopapeysu og regngalla, stendur:
Töfradót.
Töfradót?
Já, þú mátt hafa eitthvert töfra-
dót með þér.
Ég skil.
Og ef þú átt bangsa.
Ég á hvítan ísbjörn.
Fínt, taktu hann með.
Ég þarf að taka ákvörðun í ein-
um grænum og það tekst. Ég skelli
mér með. Það er líka gaman að
fara svona alltíeinu. Á ljóshraða.
Beint útí óvissuna. Taka áhættuna.
Þó ég eigi enga fjallgönguskó og
eigi á hættu að vera langt á eftir
hópnum. Ég syng þá bara með
sjálfri mér og skima eftir álfum.
Það er maður með íslenskar rúnir
í poka á kaffihúsinu. Ég fæ að
draga rún og fæ auðu nínina.
Er það ekki eitthvað hræðilegt.
Ég dey semsagt.
Það er rún fíflsins. Þú átt að
taka áhættu og skemmta þér.
Rútan leggur af stað klukkan
átta, þéttsetin ferðamönnum og
frammí situr leiðsögumaður og seg-
ir okkur allt um fjöll, firnindi og
drauga á leiðinni. Mér finnst gaman
að ferðast í rútum, þær bruna
áfram, allir hugsa sitt, þessi lág-
væri kliður og svo fer að rökkva
og við brunum inní rökkrið. Útlínur
landslagsins sýnast breytast því að
litirnir breytast. Við förum yfir
margar ár, stórar og smáar, á leið
inní Þórsmörk og það rifjast upp
þegar ég var lítil og fór með afa
Kristjóni í ferðalög í gamla daga.
Alltaf útí bláinn. Hópurinn sem
ætlar yfir Fimmvörðuháls er ellefu
manns og við eigum að gista á
Vesturloftinu. Ég vakna eld-
snemma morguns í dagrenningu
og kem auga á undrið, sólin gyllir
Eyjafjallajökul, yfír jöklinum er
einhver töfrabirta, fjall úr öðrum
heimi, fjall úr heiminum mínum,
þetta er landið mitt og jökullinn
minn. Og jökullinn leggur af stað,
mjakar sér innum gluggann, rennir
sér ofan í svefnpokann og kúrir sig
uppað mér og hvíslar: Farðu á
fætur, því fegurðin er vöknuð. Mér
dettur í hug að skreppa út að teyga
þessa undrabirtu og gá hvernig
Þórsmörk lítur út. Ég er hrifnari
af dagrenningu en sólsetri. í dag-
renningu er einhver spenna, gull
og silfur og maður skynjar að þessi
dagur hefur aldrei verið áður.
Splunkunýr dagur utan úr geimn-
um. En það er svo gott að hjúfra
sig ofaní pokann og sofa áfram og
ég vakna ekki fyrr en ég er boðin
í hafragraut með púðursykri og
AHAHÆLUM
YFIR FIMM-
• •
VORÐUHALS
H'ERNIG líst þér á að
koma með yfír Fimm-
vörðuháls?
Fimmvörðuhvað?
Það verður farið í Þórsmörk í
kvöld, gist þar, vaknað í býtið og
gengið yfír Fimmvörðuháls og
komið að Skógum um kvöldmatar-
leytið og farið í sund.
Eru fímm vörður á þessum
Fimmvörðuhálsi?
Við getum reynt að telja vörð-
urnar.
Er þetta ekki svakalega brattur
háls?
Hann er í þúsund metra hæð.
Þú kemst það alveg.
Hvað gerist þegar borgarbam sem lítur á
það sem stórvirki að arka upp Bankastrætið,
er fyrirvaralítið drifið í fjallgöngu? Elísabet
Jökulsdóttir segir frá reynslu sinni af einni
þekktustu gönguleið íslenska hálendisins.
Gleymdu því. Ég á fullt í fangi
með að komast upp Bankastræti.
Ég sit í sól og blíðu á kaffihúsi við
Austurvöll, tiltölulega óhult, þegar
vinur minn af prússneskum aðals-
ættum birtist með þetta kostaboð.
Þórsmörk? Ég hef aldrei komið
þangað. Fimmvörðuháls? Ég hef
aldrei heyrt um hann. Fjallganga?
Ég myndi deyja. Fyrst myndi ég
dragast aftur úr hópnum en másið
í mér heyrðist langar leiðir, svo
fengi ég hjartaáfalþ og heilablóð-
fall af áreynslunni. Ég reyki nefni-
lega of mikið. Svo hef ég ekkert
verið að klífa fjöll uppá síðkastið.
Og fara í einhveijum bijáluðum hóp
þar sem allir eru í súperþjálfun í
spútnikgöllum.
Nei, ég held ég fái mér bara
meira kaffí. Og aðra sígarettu. En
vinur minn vill ekki gefa sig og
stingur uppá að ég fari í auðveld-
ari göngu í Þórsmörk, ef ég treysti
mér ekki yfír Fimmvörðuháls.
Hann er sem fyrr segir af prúss-
neskum aðalsættum, heitir Gústav
Viö þökkum Reykvíkingum
Finnur Ingólfsson
Ólafiir ö. Hamldsson
pann mikla stuðning sem þeir sýndu okkur
í alþingiskosningunum 8. apríl s.l
Við viljum einnig þakka þeim mikla fjölda
sjálfboðaliða og öllu því starfsfólki sem lagði
grunninn að sigri okkar hér í borginni.
Fyrír hönd frambjóðenda Framsóknarflokksins