Morgunblaðið - 20.07.1995, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 20. JÚLÍ1995 31
MINIMINGAR
Ég þakka frænku minni yndisleg
kynni. Fögur minning um hana mun
lengi lifa. Afkomendum hennar
votta ég dýpstu samúð mína.
Bergljót Guttormsdóttir.
Á kveðjustund er ljúft að minnast
mætrar konu, Elísabetar Björgvins-
dóttur frá Efra-Hvoli, sem í dag
verður lögð til hinstu hvílu við hlið
eiginmanns síns, Þorláks Helgason-
ar verkfræðings, á grundinni grænu
■ syðst í Fossvogskirkjugarði, þar sem
• athafnasvæði Vita- og hafnamála-
stjórnar blasir við sjónum handan
vogarins. Þótt tilviljun hafi ráðið
þessum hvílustað þeirra hjóna hæfir
hann þeim flestum betur, henni, sem
runnin var upp á frjóum sléttum
Rangárvallasýslu, og honum, sem
gekk bernskusporin í fjörunni á
Isafirði. Og saman áttu þau heimili
sitt við Seljaveg í Reykjavík í seiling-
aríjarlægð frá skrifstofu Vita- og
. hafnamálastjórnar, þar sem Þorlák-
I ur vann ævistarf sitt að mestum
hluta.
Ég eignaðist Þorlák að tengdaföð-
ur ungur að árum, þegar við Nanna,
yngri dóttir hans af fyrra hjóna-
bandi, fórum að vera saman, vart
komin út út menntaskóla. Nanna var
5 ára gömul, þegar Elsa lofaðist föð-
ur hennar, sem hafði þá verið fráskil-
inn í nokkur ár. Sagan af fyrstu
kynnum Elsu og dótturinnar er
j skemmtileg og einkennandi fyrir
hæfileika Þorláks til að efla mannleg
samskipti. Þau Elsa komu kvöld eitt
heim í Garðastræti 13, þar sem
Nanna ólst upp hjá föðurafa sínum
og afasystur. Éftir stundarsetu spurði
Þorlákur Nönnu, hvort hún vildi ekki
lesa eitthvað upphátt fýrir Elsu, og
Nanna sótti Sögur æskunnar og las
smákafla við góðar undirtektir. Þarna
tókst honum í senn að gefa dóttur-
inni kost á að nálgast unnustuna frá
* sterkri hlið og að sýna unnustunni
árangur af eigin verkum, því hann
hafði sjálfur kennt Nönnu að lesa
þar á heimilinu. Annars minnist
Nanna fyrst og fremst þeirrar miklu
hlýju, sem stafaði frá Elsu, og hve
henni fannst hún falleg, bæði há og
grönn og andlitsfríð, og auk þess á
rósóttum kjól.
Þegar Þorlákur og Elsa stofnuðu
, ______________________________________
heimili fylgdi Nanna ekki föður sín-
um, en hins vegar fór hún á vegum
Elsu til sumarvistar í sveit hjá fjöl-
skyldu hennar að Efra-Hvoli. Foreldr-
ar Elsu, sýslumannshjónin Björgvin
og Ragnheiður, voru þá enn á lífí,
en Páll bróðir hennar, allra manna
barnelskastur, hafði tekið við búinu
og eignaðist fljótlega Ingunni sína,
sem fýllti húsið glaðværum hlátri. Á
þessu mannmarga höfðingjasetri
dvaldist Nanna sjö sumur samfleytt,
og á hún þaðan margar sínar bestu
og dýrmætustu minningar.
Á heimili Elsu og Þorláks á Selja-
vegi 10 var mér tekið sem aufúsu-
gesti allt frá fyrstu heimsókn. Meðal
annars var ég boðinn velkominn í
fimmtugsafmæli Þorláks, þegar húsið
var nánast fullt út úr dyrum og upp
úr þaki, þótt nýjabrum væri enn á
sambandi okkar Nönnu. Þetta var
menningarheimili, þar sem samræð-
ulist húsbóndans og gestrisni hús-
freyjunnar réðu ríkjum ásamt góðvild
og hlýju þeirra beggja. Þau voru og
dyggilega studd af börnum sínum,
Helga og Ragnheiði, og var fjölskyld-
an samrýnd og samhent svo af bar.
Þegar börn okkar Nönnu komu til
sögunnar urðu þau tíðir gestir á
heimilinu og voru leidd þar til marg-
víslegri leikja en ég hafði sjálfur lag
á að stunda með þeim. Mátti rekja
þá marga til foreldrahúsa þeirra Elsu
og Þorláks. Þá var sönglistin mjög í
fyriri-úmi við þessar heimsóknir, og
eins við heimsóknir þeirra til okkar.
Þar sagði sönggleði EIsu óspart til
sín, en hún hafði óvenju fallega rödd,
háa, tæra og þíða, sem unun var á
að hlusta.
Elsa unni manni sínum hugástum
alla tíð og stóð þétt við hlið hans í
blíðu og stríðu. Meðal þess, sem þau
áttu sameiginlegt, var mikill áhugi
og fróðleikur um sögu lands og lýðs
og alla landshætti. Þau bjuggu bæði
að ríkum menningararfi, en nokkuð
hvort með sínum hætti. Hann var
fágaður heimsmaður og uppalinn við
blómlega kaupstaðarmenningu á
ísafirði. Hún var hin látlausa dama,
sem bar merki uppeldis og ábyrgðar-
starfa á sveitasetri, sem þá var mið-
stöð stjórnsýslu og samgangna í hér-
aðinu og naut gesta frá mörgum
heimshomum. Það kom og oft fram
í máli Elsu, að hún væri ekki síður
' ÞURÍÐUR
A UÐUNSDÓTTIR
I
(
(
<
(
(
(
(
(
(
<
+ Þuríður Auð-
unsdóttir fædd-
ist á Eyvindarmúla
í Fljótshlíð 6. júní
árið 1900. Hún lést
á Landspítalanum
27. júní síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Auð-
unn Jónsson og Sig-
ríður Jónsdóttir.
Þuríður kvæntist
Skúla Magnússyni
árið 1930 og eign-
uðust þau fjórar
dætur: l)Sigríði,
gift Konráð Axel-
syni. 2)Hallfríði, gift Kjartani
Magnússyni. 3) Auði, gift Gunn-
ari Ásmundasyni 4) Helgu, gift
Alexander Jóhannessyni. Skúli
Magnússon lést 13. september
1963.
Utför Þuríðar fór fram í
kyrrþey 4. júlí síðastliðinn.
ELSKU amma, þú sem hefur lifað
í nær heila öld ert nú farin frá
okkur og eigum við eftir að sakna
þín mikið. Það er sárt að geta ekki
lengur komið til þín í Skipholtið en
þangað var alltaf gott að koma
enda tókstu ævinlega vel á móti
okkur. Hvergi voru pönnukökurnar
og kleinurnar betri en hjá þér. Við
munum sakna þess að geta ekki
lengur setið með þér við litla eldhús-
borðið þitt og spjallað saman um
lífið og tilveruna.
Alltaf fylgdist þú vel með okkur
og vissir vel hvað var að gerast í
lifi okkar. Minningarnar um jóla-
boðin sem þú hélst fyrir alla fjöl-
skylduna á aðfangadagskvöld munu
aldrei gleymast, þá var
alltaf glatt á hjalla og
maturinn svo ljúffeng-
ur og góður. Myndar-
skapurin þinn var mik-
ill og voru ófáir sokk-
arnir,vettlingarnir að
ógleymdum lopa-
peysunum sem þú
pijónaðir á okkur og
börnin okkar og var
handbragðið alltaf
jafnglæsilegt.
Ávallt munum við
minnast þín fyrir
glæsileika þinn, kraft,
dugnað og hversu ung-
leg þú ávallt varst.
Elsku amma, það er gott að vita
að nú nýtur þú samvista við hann
afa, glöð og hamingjusöm. Við
kveðjum þig með miklum söknuði,
hafðu þökk fyrir allt og Guð geymi
þig og varðveiti.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Skúli Þór og Kristinn.
Amma í Skipholti er dáin. Nú er
hún horfin, hún sem var alltaf mið-
tengd dreifbýlinu en þéttbýlinu í
Reykjavík. Þannig féll það vel að
hugsjónum hennar, að Þorlákur hefði
það aðalstarf að standa fyrir hönnun
og byggingu hafnarmannvirkja víðs-
vegar um landið. Vegna þeirra starfa
var hann langdvölum úti á landi yfir
sumarmánuðina, og ferðaðist Élsa
oft og dvaldist þar með honum ásamt
börnum þeirra þegar við varð komið.
Meðal annars hafði hann unnið að
framkvæmdum á Ólafsfírði árin áður
en ég kynntist þeim, og minnist ég
þess sérstaklega, hve þær voru þeim
báðum hjartfólgnar.
Við Elsa áttum það sameiginlegt
að vera sýslumannsbörn, og naut ég
mjög góðs af þeirri virðingu, sem hún
bar fyrir starfí og ferli föður síns.
Hún hafði ekki uppi neinar athuga-
semdir, þegar ég kaus mér lögmanns-
starf að atvinnu eftir laganámið, en
ég þykist þó viss um, að hún hefði
talið mér öllu nær að velja embættis-
brautina. Eitt sinn, er ég kom til
þeirra Þorláks skömmu fyrir andlát
hans, var ég klæddur dökkum jakka
með gljáfægðum hnöppum, sem ég
hafði nýlega eignast. Hún sagði þá
við mig upp úr eins manns hljóði:
„Það er gaman að sjá þig með gyllta
hnappa, Hjörtur minn.“ Þótt þetta
væri orðað sem smáglettni fannst
mér hún vera að mæla það fram í
alvöru, eins og ósjálfrátt. Einhvern
veginn fínnst mér þetta eitt af því
indælasta, sem við mig hefur verið
sagt um ævina, og hafa komið beint
frá^ hjartanu.
Ást Elsu á börnum sínum og um-
hyggja fyrir þeim var ríkulega endur-
goldin, og studdu þau hana af mik-
illi alúð eftir að hún missti eiginmann
sinn og heilsu hennar fór að hraka.
Dótturdóttirin Elísabet, nafna henn-
ar, var henni einnig gleðigjafi. Síð-
ustu árin þurfti Elsa að dveljast á
Hvítabandinu, þar sem hún hlaut ein-
staklega góða umönnun til hinstu
stundar.
Við Nanna og fjölskylda okkar
þökkum samfylgdina við þessa merku
konu.
Hjörtur Torfason.
• Fleirí minningargreinar um
Elísubet Björgvinsdóttur bíða
birtingar ogmunu birtast í
blaðinu næstu daga.
punktur alls í fjölskyldunni. í Skip-
holtinu kom fjölskyldan iðulega
saman. Þar voru alltaf hinar mestu
kræsingar á borðum, svo sem peru-
terta, brúnkaka, kleinur, pönnsur
og fleira. Við systurnar eigum
margar góðar minningar úr Skip-
holtinu. Okkar fyrsta jólaminning
er aðfangadagskvöld í Skipholtinu.
Þar var margt um manninn, mikið
fjör og mikið af pökkum sem við
krakkarnir biðum spenntir eftir að
fá að opna. Þetta voru mjög líflegar
samkomur og virtist sem ömmu
munaði ekkert um að hafa allan
þennan fjölda fólks í matarveislu
að hætti hússins. Þessi venja, að
koma saman á aðfangadagskvöld í
Skipholtinu, hélst þar til amma var
komin á níræðisaldur. Amma lagði
mikinn metnað í heimilið. Það var
hennar staður. Allt var svo hreint
og fínt hjá henni. Amma hafði mik-
il samskipti við dætur sínar og
fylgdist vel með öllu sem gerðist.
Hún hafði mikinn áhuga á okkur
barnabörnunum og var mjög metn-
aðarfull fyrir okkar hönd. Ekkert
var of gott fyrir okkur. Ömmu þótti
„gott að hafa eitthvað í höndun-
um“, eins og hún orðaði það og
voru þær ófáar lopapeysurnar og
hosurnar sem hún ptjónaði af snilld.
Alveg fram á síðasta dag, þá níutíu
og fimm ára gömul, var hún að
pijóna og nú á barnabarnabörnin,
en þau eru þrettán talsins. Þrátt
fyrir háan aldur bjó hún í Skipholti
24 til dauðadags. Hin allra síðustu
ár var elli kerling var farin að segja
til sín og lífsneistinn farinn að
dofna. Þó bar dauða hennar skjótt
að. Við vitum að hún er hvíldinni
fegin og nú líður henni vel. Hún
er nú með afa og öðrum látnum
ástvinum. Við kveðjum nú ömmu í
Skipholti með söknuði. Minningin
um ömmu í Skipholti lifir og er
okkur systrunum kær.
Þuríður og Auður
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
GUÐBJÖRG EIRÍKSDÓTTIR,
Furugerði 1,
Reykjavík,
er andaðist 8. júlí sl., verður jarðsungin
frá Fossvogskapellu fimmtudaginn
20. júlí kl. 13.30.
Blóm og kransar eru afþakkaðir en
þeim, er vilja minnast hennar, er vin-
samlega bent á heimahlynningu Krabbameinsfélags íslands.
Guðmunda Þorgeirsdóttir,
Tómas Oddson,
Eirikur Oddsson,
JóhannesOddsson,
Einar Guðmundsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
t
Hjartkaer móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
GYÐA HELGADÓTTIR
frá Melshúsum,
Hafnarfirði,
lést aðfaranótt 19. júlí.
Bára Guðbjartsdóttir, Gíssur Þóroddsson,
Sigriður Guðbjartsdóttir, Magni Kristjánsson,
Guðný Guðbjartsdóttir, Hinrik Bergsson,
Helga Guðbjartsdóttir, Hafsteinn Jónsson,
Guðmundur Guðbjartsson, Ingibjörg Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Astkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÁSDÍS MARÍA SIGURÐARDÓTTIR,
Möðrufellil, .
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni
föstudaginn 21. júlí kl. 13.30.
Bergur Þorvaldsson,
Aðalheiður Dúfa Kristinsdóttir, Kristinn Kristjánsson,
Halldór Ólafur Bergsson, Lilja S. Mósesdóttir,
Ester S. Hermele, Jules J. Hermele,
Bergdís Harpa Mikac, Joseph Mikac,
Bjarney J. Bergsdóttir, Elfar Ólason,
Sigrún Bergsdóttir, Benedikt Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Maðurinn minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
KONRÁÐ MÁR EGGERTSSON
frá Haukagili,
verður jarðsunginn frá Blönduóskirkju
laugardaginn 22. júlí kl. 14.00.
Lilja Halldórsdóttir Steinsen,
Sævar Örn Stefánsson,
Eggert K. Konráðsson,
Guðrún K. Konráðsdóttir,
Ágústína S. Konráðsdóttir,
Inga Dóra Konráðsdóttir,
Guðbjörg Lilja Oliversdóttir,
Torfhildur Rúna Gunnarsdóttir,
Guðmundur Ingi Jónatansson,
Halldór Sigurðsson,
Aðalsteinn Guðmundsson,
Hölmfríður M. Konráðsdóttir Andrés Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUNNHILDUR KRISTINSDÓTTIR
frá Saurbæ,
Eyjafjarðarsveit,
sem lést 1 5. júlí, verður jarðsungin frá
Akureyrarkirkju föstudaginn 21. júlí kl.
13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim,
sem vilja minnast hennar, er bent á
endurhæfingardeild Kristnesspítala. Jarðsett verður í Saurbæ.
Ferð verður frá Akureyrarkirkju að lokinni athöfn.
Kolbrún Danielsdóttir,
Hilmar Danielsson,
Arnar Danielsson,
Sveinbjörn Daníelsson,
Viðar Daníelsson,
María Daníelsdóttir,
Víkingur Daníelsson,
Valur Daníelsson,
Ragnar Daníelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sigurður Ólafsson,
Guðlaug Björnsdóttir,
Hallfríður Magnúsdóttir,
Inga Sigrún Ólafsdóttir,
Sæunn Óladóttir,
Jón Smári Friðriksson,
Þuríður Sigurðardóttir,
Sesselja Ingólfsdóttir,
Hanna Sigurgeirsdóttir,