Morgunblaðið - 03.10.1996, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 3. OKTÓBER 1996 55
OLAFUR
UNNS TEINSSON
+ Ólafur Unnstejnsson fæddist
á Reykjum í Ölfusi 7. apríl
1939. Hann lést á heimili sínu í
Reykjavík 9. september síðast-
Iiðinn og fór útför hans fram frá
Háteigskirkju 20. september.
Svífur að hausti; gras sölnar, lauf
falla og regnvindar blása.
Fregn um andlát berst eins og
óvæntur kuidasveipur. Vinur og fé-
lagi til margra ára er skyndilega
horfinn. Bara farinn þegjandi og
hljóðalaust og án alls fyrirvara. Það
var ekki honum líkt, og þó.
Alltaf þurfti hann að vera fyrstur
til hlutanna, alltaf í fararbroddi.
Ólafur Unnsteinsson, íþróttakenn-
ari, er kvaddur í dag löngu fyrir ald-
ur fram, aðeins 57 ára gamall.
Ólafur var fæddur á Reykjum í
Ölfusi, sonur skólastjórahjónanna
þar, Unnsteins Ólafssonar, kunns
baráttu- og_ afkastamanns og konu
hans Elnu Ólafsson.
A Reykjum ólst hann upp í faðmi
íjölskyldunnar við leik og starf og
svo það sem snemma gagntók hug
hans allan, íþróttir.
Barn að aldri gekk hann til liðs
við UMF-Ölfus og tók að keppa í
ýmsum greinum íþrótta, einkanlega
þó frjálsum íþróttum og sundi.
Fljótt kom í ljós, að fram var kom-
ið efni í afreksmann svo miklir voru
yfirburðir hans á fyrstu keppnisárun-
um. En hér var ekki einungis um
efnilegan ungling að ræða, heidur
varð smátt og smátt ljóst, að Ólafur
átti eftir að helga líf sitt íþróttum í
orðsins fyllstu merkingu; æfingum,
keppni, þjálfun, kennslu og svo loks
félagsþætti íþrótta og margvíslegri
tölfræði tengdri þeim.
Á vegum Héraðssambandsins
Skarphéðins háði hann marga hildi
og vann marga sigra og líklega stóð
hann á hátindi keppnisferils síns á
Landsmóti UMFÍ á Laugum árið
1961 þar sem hann náði glæstum
árangri. Er ljóst að ungmennafélags-
hreyfingin setti mark sitt mjög á
Ólaf og á löngu tímabili leitaðist
hann við að ljá henni krafta sína
óskipta.
Skólaárið 1960—61 stundaði Ólaf-
ur nám við íþróttakennaraskóla ís-
lands á Laugarvatni. Áður hafði hann
lokið bæði stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum á Laugarvatni og almennu
kennaraprófi frá Kennaraskóla ís-
lands. Tíminn við ÍKÍ reyndist honum
gjöfull.
Þar var hægt að stunda, æfa og
rannsaka íþróttir frá öllum hliðum,
jafnframt því, sem skólinn setti nem-
endum strangar kröfur um heilbrigt
líferni og afköst. Fjölhæfni Ólafs var
mikil.
Afreksgreinar hans voru að vísu
spretthlaup, langstökk og sund, en
hann náði góðum tökum á öllum
greinum íþrótta, hveiju nafni sem
nefndust, svo mjög var honum þetta
í blóð borið, að tengja saman starf
tauga- og vöðvakerfis. Á heimavist-
inni reyndist hann góður félagi; tón-
elskur og glaðsinna og alltaf til í að
leggja hönd á plóg, ef létta þurfti
lund eða gleðja geð, hvað þá ef eitt-
hvað annað og meira var í húfi.
Hann var alltaf fremstur í flokki til
góðra mála. Ólafur var vel heppinn
með félagsskap á IKI. Hópurinn var
að vísu ekki stór, aðeins sex piltar
og sex stúlkur, en hann fékk fljót-
lega það orð á sig að vera einn af
„góðu hópunum" sakir jákvæðs hug-
arfars til skóla og viðfangsefnis og
mikillar vinnusemi. Átti Olafur ekki
síst þátt í að marka það ágæta orð-
spor sem lengi fór af útskriftarhópn-
um 1961.
Að námi loknu tók ævistarfið við;
að kenna íþróttir og heilbrigða lífs-
hætti. Kom Ólafur þar víða við sögu
svo sem eðlilegt verður að telja og
við að búast af manni með hans
hæfileika.
Stöðu þjálfara gegndi hann hjá
ýmsum íþróttafélögum, einkanlega í
fijálsum íþróttum, bæði hér á landi
og í Danmörku þar sem hann náði
frábærum árangri. Flestir þeir sem
AÐALBJÖRG
TR YGG VADÓTTIR
■4- Guðrún Aðalbjörg
' Tryggvadóttir frá
Eskifirði fæddist á
Tjörn á Vatnsnesi í
Húnavatnssýslu 4.
desember 1891. Hún
Iést á heimili sínu í
Reykjavík 20. septem-
ber síðastliðinn og fór
útför hennar fram frá
Háteigskirkju 2. októ-
ber.
Látin er í hárri elli
frænka mín og uppeldis-
systir móður minnar, Guð-
rún Aðalbjörg Tryggva-
dóttir. Faðir hennar, Tryggvi Hall-
grímsson, fyrrum landpóstur, f. 16.
mars 1859 á Víðivöllum í Fnjóska-
dal, var sonur Hallgríms Þorláksson-
ar bónda og konu hans, Aðalbjargar
Jónsdóttur. Móðir Öllu var Sigur-
björg Guðmundsdóttir, fædd 11. nóv-
ember 1854 á Hamri í Hegranesi,
Skagafirði, en fluttist fímm ára að
aldri að Æsustöðum í Langadal í
Húnavatnssýslu. Sigurbjörg og
Tryggvi giftu sig 1888 og fluttust á
Eskiljörð vorið 1895. Arið 1896
gerðist Tryggvi landpóstur milli
Eskifjarðar og Hornafjarðar og hélt
því starfi í sjö ár. Tryggvi var þekkt-
ur fyrir dugnað og þótti ferða- og
hestamaður góður og fór mjög gott
orð af honum í sínu starfi. Stuttu
eftir komu þeirra austur losnaði úr
ábúð jörðin Borgir, en sá bær stóð
undir Hólmatindi sem er bratt fjall
á móti Eskifirði. Þar bjuggu þau frá
1901 til 1909, en þá féll gijótskriða
úr fjallinu sem eyðilagði tún og engi
og var ekki byggilegt þar eftir það.
Þau hjón Sigurbjörg og Tryggvi rifu
því hús og fluttust að Baulhúsum
sem var eyðijörð sem stendur í Hól-
malandi á nesinu milli
Eskilj'arðar og Reyð-
arfjarðar og biuggu
þau þar til 1916.
Bróður átti Aðal-
björg, Ragnar Ólaf,
sem fæddist á Eski-
firði 17. janúar 1896.
Sigurbjörg og
Tryggvi ólu upp fjöl-
mörg börn, til dæmis
systkinabörn hennar
sem hún sótti í aðra
landsijórðunga og
var orðlögð fyrir
barngæði. Móður
mína, Ingunni Sigur-
björgu, sótti hún til
bróður síns í Reykjavík og flutti hún
hana með sér níu mánaða gamla og
ól hana upp sem sína dóttur.
Aðalbjörg giftist Óskari Bjarnasyni
1920 og eignuðust þau einn son, Hjört
Bergmann, f. 9. júní 1921. Hjónaband
þeirra varð stutt því Óskar fórst í
sjóróðri á fiskibátnum Heimi frá Eski-
fírði í nóvember 1923. Aðalbjörg
starfaði í mörg ár við afgreiðslustörf
á Eskifirði. Fór gott orð af henni sem
greindri konu, með prúða framkomu,
rithönd hennar var fáguð og var til
þess tekið hve reikningskunnátta
hennar var góð og snyrtimennska.
Til Reykjavíkur fluttist hún með son
sinn Hjört 1935. Kröpp voru kjör
hennar eins og margra á þessum erf-
iðu árum, einstæð móðir og erfítt
með vinnu, en hún fékkst til dæmis
við ptjónaskap á pijónavél heima sér
þegar ég fyrst man eftir henni á
Laugavegi 54b, þar sem hún bjó í
nokkur ár eða þar til hún flyst aftur
austur til Reyðarijarðar en þar bjó
Ragnar bróðir hennar með foreldrum
þeirra í hárri elli á bænum Hrauni
við Reyðarijörð. Þar dvaldist hún þar
til Tryggvi faðir hennar lést um haust-
kynntust Ólafi sem þjálfara munu
sammála um að þar fór óvenju hæf-
ur maður. Skilningur hans á eðli
íþróttagreina og keppni og sálar-
ástandi keppenda var djúpur og
traustur, enda hafði maðurinn reynt
þar allt á sjálfum sér. Skólakennslu
stundaði Ólafur flest árin og ævin-
lega með góðum árangri. Seinustu
20 árin eða svo hefur Ólafur verið
íþróttakennari pilta við Fjölbrauta-
skólann við Ármúla og notið þar
góðrar virðingar bæði nemenda og
samkennara og um þekkingu hans á
viðfangsefninu hefur aldrei neinn
efast.
Almennt mun viðurkennt, að um
langt skeið hefur Ólafur Unnsteins-
son verið fremsti tölfræðingur (stati-
stiker) íslenskra fijálsíþrótta. Þekk-
ing hans og minni á því sviði var svo
yfirgripsmikið að engin venjuleg lýs-
ingarorð spanna það. Sem betur fer
auðnaðist honum að gefa út all-
margar afrekaskrár, en engu að síð-
ur er ljóst, að geysimikil þekking
hverfur af sviðinu með Ólafi.
Þá er að geta þess, hver upphafs-
maður og driffjöður Ólafur var á
því sviði, sem kallað er aldursflokka-
íþróttir í ftjálsum íþróttum eða öld-
ungaíþróttir. Mun á engan hallað
þótt Ólafur sé þar talinn einn helsti
frumkvöðull, bæði sem skipuleggj-
andi ferða á slík mót og keppandi
á þeim. Er nú svo komið, að stór
hópur íslendinga sækir keppnir
þessar bæði hér á landi og erlendis.
Af öllu því, sem hér hefur verið
tæpt á er ljóst,_ að íþróttir hafa ver-
ið líf og yndi Ólafs Unnsteinssonar
og er þó enn fjölmargt ótalið. Sam-
ferðamönnum sínum hefur hann
reynst betri en enginn á þessu sviði
og eiga honum þar margir skuld að
gjalda. Mestu varðar þó það sem
menn munu sammála um, að þar
sem Ólafur var fór drengur góður,
maður sem ævinlega vildi láta gott
af sér leiða.
Þess er hollt að minnast, þegar
haustar að og svalviðrið gnýr.
Hvíl þú í friði, vinur, og haf þökk
fyrir allt og allt.
Aðstandendum eru sendar ein-
lægar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd nemenda ÍKÍ 1960-61.
Þorkell St. Ellertsson.
ið 1944 og taka þau sig þá upp og
flytjast til Reykjavíkur með móður
sína þá níræða og komu fljúgandi
með Catalina-flugbát.
Það voru breyttir tímar frá því er
hún fór suður til að sækja nöfnu sína
1907. Þau búa hér á Laugaveginum
í Reykjavík saman og fer vel um
þau, en það var henni mikið áfall
þegar Ragnar bróðir hennar varð
bráðkvaddur 1951 þegar loks birta
fór til í lífshlaupi þein-a. Sigurbjörgu
móður sína missti frænka sama ár,
þá 97 ára. Sonur hennar Hjörtur er
þá uppkominn og lærður húsamálari.
Kvæntist hann Jóhönnu Þórðardóttur
1. september 1951 og eignuðust þau
eina dóttur, Öllu, Rögnu sem starfað
hefur sem flugfreyja og er gift Ara
Kristni Jónssyni og eiga þau soninn
Atla Frey. Áður var hún gift Ólafi
Gunnlaugssyni en þau slitu samvist-
um og áttu þau tvö böm saman, Jó-
hönnu Kristínu og Ólaf Hjört. Son
sinn Hjört missti frænka í janúar
1989 og tengdadóttir hennar Jóhanna
lést 4. mars 1996.
Aðalbjörg frænka var einstök
gæðakona, orðvör og lagði engum illt
til. Minni hennar var sérstaklega gott.
Á síðari árum hefur hún dvalið við
einstaklega gott viðurværi og um-
hyggju starfsfólks Lönguhlíðar 3.
Heilsa hennar var góð og fáir legu-
dagar um ævina, er við hjónin komum
til hennar eins og vani okkar var á
aðfangadag síðastliðinn. Þá var hún
rúmliggjandi og sagðist vera lumpin
og því stutt viðvera okkar. Daginn
eftir, jóladag, var hún flutt á spítala
og taldi ég að nú væri öllu lokið en
hún hresstist og var hún aftur flutt
í Lönguhlíð þar sem hún dvaldist þar
til hún lést.
I Guðlaugsætt sem við erum af,
hefur langlífí verið þekkt, til dæmis
hafa sum systkinabörn Áðalbjargar
náð háum aldri sem og hún gerði
einnig.
Frænku mína kveð ég með stolti
og þakka henni samverustundir lið-
inna ára.
Sigurður R. Guðjónsson.
FRIÐRIKKA
GUÐBJÖRG
EYJÓLFSDÓTTIR
+ Friðrikka Guð-
björg Eyjólfs-
dóttir fæddist á
Langeyri í Hafnar-
firði 27. september
1900. Hún lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 17. september
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Hafnarfjarðar-
kirkju 27. septem-
ber.
Nú er hún Bagga
frænka mín farin, síð-
ust af Brúsastaða-
systkinum, þessu góða fólki móður
minnar. Móðir mín, Ragnhildur, og
Bagga voru bræðradætur.
Afi minn, Jón, lést árið 1914.
Þá fór amma mín, Soffía, til Eyva
frænda með litlu dóttur sína tíu ára
gamla. Þar var nóg pláss, tólf börn
fyrir. Ingveldur og Eyjólfur áttu
nóg hjartarými. Með móður minni
og Böggu tókst einstæð vinátta,
sem hélst alla tíð.
Minningar mínar frá bernsku eru
sérstakar. Þegar móðir mín, Ragn-
hildur, tók sig upp með sína sex
krakka sunnan úr Skeijafirði og í
tveim strætisvögnum suður í Hafn-
arfjörð, á Langeyrarveginn til
Böggu frænku. Þetta er einhver sú
besta minning sem ég
á úr minni bernsku.
Bagga hafði gott lag
á börnum. Þegar við
komum til hennar þá
sendi hún okkur ásamt
dætrum sínum, Köllu,
Ingu og Ninnu, með
nesti í Hellisgerði. Þá
höfðu þær mamma frið
fyrir sig og sína handa-
vinnu. Handavinnukon-
ur voru þær miklar. Oft
kom svo Stína frænka,
systir Böggu.
Um áratuga skeið
rofnaði samband mitt
við Böggu, en aldrei milli þeirra
frænkna.
Tilviljanir eru margar. Þegar for-
eldarar mínir misstu heilsuna fluttu
þau á Hrafnistu í Hafnarfirði. Var
þá ekki Bagga frænka þar. Og það
sem hún gerði foreldrum mínum,
svo og móður minni eftir að faðir
minn dó, er ómetanlegt svo og
Ninna frænka mín.
Ég kveð Böggu frænku mína
með virðingu og þökk.
Börnum hennar sendi ég samúð-
arkveðjur frá mér og systkinum
mínum.
Blessun fylgi ykkur.
Vilhelmína Böðvarsdóttir.
JÓN
EGILSSON
+ Jón Egilsson fæddist í
Stokkhólma í Skagafirði 16.
september 1917. Hann lést á
Akureyri 24. september síðast-
liðinn og fór útför hans fram
frá Akureyrarkirkju 30. sept-
ember.
Einn kunnasti afreksmaður Golf-
klúbbs Akureyrar, Jón Egilsson,
forstjóri, er nú horfinn á braut.
Hann kom mjög við sögu ferðamála
hér á Akureyri um áratuga skeið,
bæði sem forstjóri Ferðaskrifstofu
ríkisins 1947 til 1951 og síðar
Ferðaskrifstofu Akureyrar sem
hann stofnaði árið 1951 og stjórn-
aði í 30 ár. Einnig var Jón stofn-
andi Strætisvagna Akureyrar og
forstjóri þess fyrirtækis árin 1957
til 1980. Þrátt fyrir mikil umsvif í
viðskiptalífinu tók Jón mikinn þátt
í félagslífi bæjarins, starfaði bæði
í Frímúrarareglunni og í Lions-
hreyfingunni og í hinum ýmsu
íþróttagreinum.
Jón var einkar vinsæll bæði í
starfi og leik sökum prúðmannlegr-
ar framkomu og dugnaðar í hví-
vetna. Hann heillaðist ungur af
golfíþróttinni og varð með árunum
einn snjallasti keppnismaður lands-
ins. Jón fór með sigur af hólmi í
fjölmörgum golfmótum hér í bæ,
einkum á árunum 1946 til 1950.
Hann varð Akureyrarmeistari þijú
ár í röð, árin 1947 til 1949. Hann
varð 2. á íslandsmótinu 1946 hér
á Akureyri og íslandsmeistari árið
1949. í störfum og keppnum var
Jón hinum yngri sönn fyrirmynd.
Nú er leiðir skilja um sinn þökk-
um við í Golfklúbbi Akureyrar fyrir
glaðværð hans og góðvild, auk
markverðra sigra hans. Eftirlifandi
konu hans, frú Margréti Gísiadótt-
ur, og börnum þeirra, Gísla, Fann-
eyju, Agli og Sigríði, sendum við
innilegar samúðarkveðjur við frá-
fall þessa góða félaga.
F.h. Golfklúbbs Akureyrar,
Ásgrímur Hilmisson.
+
Elskuleg móðir okkar,
HERDÍS SIGURLÍN GÍSLADÓTTIR,
frá Hellnafelli,
Grundarfirði,
lést á St. Fransiskussjúkrahúsinu i Stykkishólmi
1. október síðastliðinn.
Börn hinnar látnu.
Þökkum samúð og hlýhug vegna
andláts föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
ERLINGS HESTNES,
Sæviðarsundi 35,
Reykjavík.
Ingibjörg Lára Hestnes, Brynjólfur Sigurðsson,
Halldór Hestnes, Hulda Gústafsdóttir,
Guðlaug Hestnes, Örn Arnarson,
barnabörn og barnabarnabörn.