Morgunblaðið - 03.01.1997, Page 28

28 FÖSTUDAGUR 3. JANÚAR 1997
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Bassasöngvaramir
eru á uppleið
Magnús Ólafur Vignir
Baldvinsson Albertsson
TONUST
íslcnska ópcran
EINSÖNGSTÓNLEIKAR
Magnús Baldvinsson bassi og Ólafur
Vignir Albertsson píanó. Mánudagur
30. desember 1996.
ÞEGAR einsöngvarinn stígur á
tónleikapall með nótnabók í hendi,
kemur henni fyrir á nótnastandi,
opnar hana og lítur síðan varla upp
úr henni fyrr en tónleikamir eru á
enda, ber hann með sér þau skila-
boð til áheyrandans að kunnáttu í
texta sé ábótavant eða að nótur
þurfi til að komast í gegnum lögin.
I námsskrá fyrir söngnemendur er
tekið fram að í prófum milli stiga
verði nemandinn að syngja próf-
verkefnin utan að og þá sömu kröfu
verður að gera til atvinnumanns í
faginu sem stígur á stokk og vill
láta taka sig alvarlega. Þessi yfir-
sjón ætti að vera Magnúsi óþörf
þar sem hann virðist afar traustur
söngvari, röddin situr vel og er jöfn
á öllu raddsviðinu og músíklega
virðist Magnús ekki eiga við neitt
minnisleysi að glíma. Magnús er
einn af fjölmörgum bössum íslensk-
um, sem annaðhvort eru fastráðnir
við óperuhús á meginlandinu eða
eru stöðugir þar sem gestasöngvar-
ar og að fjölda til a.m.k. búnir að
skjóta tenórunum aftur fyrir sig,
nokkuð sem ekki var reiknað með
á árum áður.
Eins og fyrr sagði hefur Magnús
vel þjálfaða rödd og hvorki hæð eða
dýpt virðist vera honum vandamál
og oft bregður fyrir mjög fallegnm
lit í röddinni, og eftirtektarverða
leiktakta sýndi hann og í sumum
aríunum sem hann söng. Eftir-
minnilegast voru aríurnar úr La
Sonnanbula (Bellini), úr Rakar-
anum (Rossini) þar sem reyndar
hröðu kaflarnir máttu ekki hægari
vera, svo og sýndi hann veruleg
tilþrif í aríunum eftir Verdi sem
hann lauk tónleikunum með. Víða
nokkuð var komið við í efnisvali og
var íslenski þátturinn þrjú lög, í
dag, eftir Sigfús Halldórsson, Bik-
arinn eftir Eyþór og Hamraborgin
eftir Kaldalóns. Þessi lög byggði
Magnús öll vel upp, nær því að
hver hending væri nákvæmt út-
hugsuð og formuð, en þrátt fyrir
þessi ágætu vinnubrögð, sem maður
mætir of sjaldan, var eins og púðr-
ið vildi ekki tendrast,
lögin fengu einhvern
veginn ekki það loft
undir vængina sem til
þurfti, kannski var
þetta að einhveiju
leyti því að kenna að
Magnús lét nótnablöð-
in binda sig um of.
Forvitnilegt var að
heyra Hamraborgina
sungna af bassa, en
efins er ég í að nokkr-
um bassa muni nokk-
urn tíma takast að fá
stjörnuhimininn til að
loga, þetta lag er
skrifað og hugsað fyr-
ir tenór.
Magnús söng einnig lög úr am-
erískum söngleikjum og kvikmynd-
um og þrátt fyrir veru sína, nám
og störf, í Bandaríkjunum og þrátt
fyrir að öll atriði væru vel og rétt
hugsuð, vantaði frelsið og augna-
blikið í flutninginn og ennþá kenni
ég, að nokkru, nótnalestrinum þar
um.
Ólafur Vignir er fæddur píanó-
leikari með söngvurum, mjög ör-
uggur og fylgir söngvaranum sér-
deilis vel, ef eitthvað mætti að finna
væri kannski hlédrægni um of, á
köflum, og að leyfa sér að taka
frumkvæðið á örlagastundum.
Magnús Baldvinsson er mjög efni-
legur bassi, en stundum tekur tíma
að komast fyrir horn og lífið er
stutt á meðan listin er eilíf og virð-
ast alltaf vera skrefínu á undan.
Ragnar Björnsson
-?■
Dansráð íslands
Trytpr rtao thópi
nýtt
Innritun í símum
553 6645
og 568 5045
alla daga kl. 12-19.
Opið hus
sunnudaginn
5. janúar. kl. 14-17
DANSSKOU
Jóns Féturs og Köru
Umboðsaðili fyrir hina frábœru Supadance dansskó
Bolholt 6, 105 Reykjavík, sími 553 6645/568 5045, fax 568 3545

„FROSKUR aflífaður í 90 prósent spíra.“
Sæluríki Bjarna
Sigurbj örnssonar
SÝNING á verkum Bjarna Sigur-
björnssonar í Sjónarhóli, Hverfisgötu
12, verður opnuð laugardaginn 4.
janúar kl. 15 og hefur sýningin hlot-
ið heitið „Sæluríkið". A sýningunni
eru fimm verk. Þau eru öll í stærri
kantinum eða hér um bil 2x3 metrar.
í kynningu segir; „Tæknin sem
Bjarni fitjar hér upp á er ekki beinlín-
is ný af nálinni. Óðru máli gegnir
um tilhögunina. I stað striga hefur
hann kosið að mála á heljarstórar,
háglansandi plexiglersplötur. Bjarni
sparar hvergi við sig hnausþykka
olíuna og aðra kemíska ólyfjan sem
hann smyr, kreistir, gustar og þeytir
á flötinn af yfirgangslegum eldmóð.
Mörg pensilförin skaga það mikið
fram að einna helst minnir á viða-
mikla líffæraaðgerð. Eða kannski
öllu frekar áríðandi líffæraflutning.
Plexiglerið hangir á hárfínum stál-
pinnum og virðist svífa í lausu lofti
á skurðstofu þessa hvítþvegna sýn-
ingarsalar. Hins vegar lætur Bjami
máluðu hliðina snúa inn að vegg svo
segja má að áhorfandinn sjái aðgerð-
ina frá „sjónarhóli strigans".
Þetta er fimmta einkasýning
Bjarna, en hann hefur haldið tvær
sýningar á Mokka og eina í gallerí-
inu Við Hamarainn. Bjarni stundaði
nám við Myndlista- og handíðaskóla
íslands eftir að hafa lokið prófi í
bifreiðasmíði frá Tækniskólanum í
Reykjavík og útskrifaðist með MFA
gráðu í málun frá San Francisco
Institute árið 1996. Með sýningunni
fylgir hugleiðing um myndlist
Bjarna eftir Jón Proppé listh'eim-
speking.
Sjónarhóll starfar í samvinnu við
Menningarmiðstöðina Gerðuberg og
er styrktur af atvinnulífinu. Sal-
urinn er opinn fimmtudaga til
sunnudaga frá kl. 14 til 18.
Fékk heiðurs verðlaun
frönsku akademíunnar
ERLINGUR E. Hall-
dórsson, rithöfundur og
þýðandi, hefur fengið
heiðursverðlaun
frönsku akademíunnar
fyrir íslenska þýðingu
sína á heildarverki
franska rithöfundarins
Frangois Rabelais (um
1495-1553), Garg-
antúi og Pantagrúll,
sem kom út hjá Máli
og menningu 1993.
Verðlaunin eru veitt
fyrir kynningu á
franskri tungu og bók-
menntum. I samtali við
Morgunblaðið sagði
Erlingur að það væri
sér mikill heiður að þiggja verðlaun-
in en hann tók formlega við þeim
5. desember síðastliðinn.
Að sögn Erlings hefur bókin hlot-
ið góðar viðtökur hér á landi. „Hún
hefur selst vel og vakið mikla at-
hygli. Þetta er afar nýstárleg bók
við þegar það les hana. Það hefur
aldrei áður verið þýddur stafur eftir
þennan höfund á íslensku en hann
telja Frakkar meðal
helstu rithöfunda
sinna.“
Erlingur segist hafa
verið fímmtán ár að þýða
rit Rabelais enda sé text-
inn afar erfiður viðfangs.
„Frakkar sjálfír eiga erf-
itt með að skilja þennan
texta því hann er á svo
fomu máli. Ég fór þá
leið að þýða á eðlilegt
íslenskt mál í stað þess
að reyna að fyma það.
Ég hafði það að leiðar-
ljósi að fínna hliðstæður
við frumtextann og ég
held að það hafi tekist
bærilega."
Erlingur lærði frönsku í Paris. „Ég
var við nám í leiklistarsögu í Sor-
bonne háskóla í fímm ár og hef síðan
verið handgenginn Frökkum. Rabela-
is kynntist ég hins vegar ekki fyrr
en síðar en af honum hef ég gjörsam-
lega heillast. Þetta er einstakur höf-
undur og var sannarlega kominn tími
til að kynna Islendingum hann. Ég
held að fáir hafí þekkt hann hér fyrir.“
Erlingur E.
Halldórsson