Morgunblaðið - 08.02.1997, Blaðsíða 42

42 LAUGARDAGUR 8. FEBRÚAR 1997.
MORGUNBLAÐIÐ
I
MINNINGAR
JÓNAS
MAGNÚSSON

+ Jónas Magnús-
son var fæddur
í Hólmahjáleigu í
Austur-Landeyjum
8. mars 1936. Hann
lést á St. Jósefssp-
ítalanum í Hafnar-
firði 2. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Magnús
Jónasson, bóndi þar
og síðar verkamað-
ur á Selfossi, og
kona hans Sesselja
Kristín Halldórs-
dóttir. Bræður hans
eru Halldór skrif-
stofumaður á Selfossi, f. 1937,
kvæntur Erlu Kristjánsdóttur,
og Ragnar form. Blindrafél.
íslands, f. 1944, kvæntur Guð-
leifu Sveinsdóttur. Fjölskyidan
fluttist til Selfoss 1945 og hefur
Jónas búið þar síðan.
Jónas kvæntist árið 1958
Aðalbjörgu Haraldsdóttur frá
Stokkseyri, f. 1.11. 1938. For-
eldrar hennar eru Haraldur
Oddgeirsson og Jóna Karen
Guðjónsdóttir sem er látin.
Aðalbjörg og Jónas eignuðust
þrjár dætur sem eru: 1) Sess-
elja Margrét, f. 4.10. 1955,
skrifstofum. hjá sýslum. á Sel-
fossi, var gift Óskari Björns-
syni, eiga þau tvær
dætur, Aðalbjörgu
og Ernu Karen. 2)
Jóna Bára, f. 28.9.
1958, húsm. á Sel-
fossi, gift Asbirni
Hartmannssyni
múrara og eiga þau
þrjú börn, Ester
Hafdísi, Berglindi
Ósk og Jónas. 3)
Ester Hafdís, f. 2.8.
1960, d. 22.9. 1979.
Jónas hóf ungur
störf hjá Mjólkur-
búi Flóamanna,
lærði mjólkuriðn
og útskrifaðist sem mjólkur-
fræðingur 1958. Eftir það
starfaði hann hjá MBF í hálfan
annan áratug, en söðlaði þá
um og fékk sér vörubíl og hóf
vörubílaakstur sem hann
stundaði í allmörg ár, en síðan
gerðist hann framkvæmda-
stjóri Vörubílsljórafélagsins
Mjölnis. Þegar hann lét af því
starfi 1987 gerðist hann öku-
kennari, en síðustu tvö árin
hefur hann starfað hjá Um-
ferðarráði sem prófdómari í
ökuprófum.
Útför Jónasar verður gerð
frá Selfosskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Oft er undarlegt hvernig örlög
lífsins ráðast. Að því höfum við leitt
hugann síðustu daga eftir að átaka-
stríði okkar kæra vinar og mágs,
Jónasar Magnússonar, við vágest
dauðans er nú lokið. Eftir hetjulega
og æðrulausa baráttu lífsins afla
varð þó dauðinn sem líknsöm móðir
er yfir lauk. Grimm getur hönd
dauðans verið, en náðugur samt
friður hvíldarinnar þegar öll mann-
leg ráð hafa verið reynd til þrautar
og kærleiksfúsar líknarhendur
hjúkrunarfólks hafa unnið sín verk.
Jónas var þægilegur maður í
umgengni, alúðlegur og yfirvegað-
ur. Hann var hins vegar mjög
ákveðinn í skoðunum sínum og
hugsjónum og fór ekki í grafgötur
með neitt það, sem hann taldi betur
mega fara í lífi lands og lýðs. Því
var hann tilbúinn að fylgja skoðun-
um sínum eftir og fagnaði ærlegri
" *■ og uppbyggilegri rökræðu um mál-
efni líðandi stundar. Að baki var
þó alltaf hinn hægláti og ljúfi Jón-
as. Hann var ósérhlífinn, traustur
og drífandi í því sem hann tók sér
fyrir hendur, hvort sem varðaði hin
margháttuðu félagsstörf sem hann
tók að sér á lífsleiðinni eða hugsjón-
ir sem hann unni. Hann var því
iðulega valinn til forustu- og trún-
aðarstarfa í þeim mörgu félagasam-
tökum sem hann tók þátt í og kunni
því vel að fá þannig tækifæri til
að láta að sér kveða í önnum hinna
virku daga.
Dagur er að kvöldi kominn og
margs væri hægt að minnast nú
er æviröðull hefur runnið í sæ, en
hver og einn ástvinur og samferða-
maður geymir með sjálfum sér helg-
ustu minningar og þakkarefni frá
lífí og samvistum við Jónas. í huga
okkar vakna margar minningar sem
eiga eftir að ylja okkur um ókomna
daga og vekja líka vonandi með
okkur áræði til að taka til fyrir-
myndar og eftirbreytni þá góðu eig-
inleika og persónugerð sem minn-
ingarbrotin vitna um. Við minnumst
jólaboðanna góðu hjá foreldrum
okkar og siðar systkinunum þar
sem gleði og eindrægni ríkti. Þar
leyndi sér aldrei einlæg gleði og
fögnuður Jónasar. Og þá sem
endranær kom svo vel í ljós hve
börnin í fjölskyldunni leituðu til
hans. Hann þurfti ekki að laða þau
til sín. Þau komu sjálf og fundu svo
greinilega hlýju og einlægni Jónas-
ar. Fátt vitnar betur um innri mann
okkar en einmitt hlýjan til ungviðis-
ins. Jónas var í hópi þeirra sem
eiga slíkan vitnisburð í lífí og minn-
ingu bamanna í fjölskyldunni. Það
ásamt geislandi persónuleika gerði
hann að sterkum fjölskyldumeðlimi.
Við minnumst líka ástar hans á
landinu. Hann unni ferðalögum inn-
an lands heils hugar og vitjaði
landsins reglulega. Nú síðast var
hann búinn að útbúa sig vel til
funda við fjarlægar slóðir iandsins
fagra. Ferðaáhugi hans vitnaði
fyrst og fremst um dálæti hans á
fegurð sköpunarverksins og lífí
fólksins um hinar dreifðu byggðir.
Við minnumst þess líka hve Jónas
unni því heitt og innilega að vera
í glöðum vinahópi á góðum stundum
þar sem fögnuður og kátína ríkti.
Allt það vitnaði um áhuga Jónasar
á lífinu sjálfu og góðum gjöfum
þess. Síðast en ekki síst minnumst
t
Einlægar þakkir færum við öllum þeim,
sem auðsýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÖNNU GUÐJÓNSDÓTTUR
frá ísafirði.
Sérstakar þakkir flytjum við öllu starfs-
fólki öldrunarlækningadeildar Landspít-
alans í Hátúni 10b fyrir þeirra einstöku
umhyggju og umönnun.
Geirlaug Karlsdóttir, Hörður Sófusson,
Guðjón B. Karlsson,
Dagný Karlsdóttir, Erling Bang,
Auðunn Karisson, Fríður Jónsdóttir,
Sigurður Karlsson, Hallfríður Jónsdóttir,
Anna Karlsdóttir, Erlendur Erlendsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
við hjálpsemi hans við fjölskylduna
og alla þá sem hann gat reynst
bróðir í raun. Öll þau handtök og
viðvik vitna um góðan dreng í raun
og sann.
Nú þegar komið er að skilnaðar-
stundu þökkum við fyrir líf og sam-
fylgd með Jónasi mági okkar og
biðjum þess að öll þau öfl sem með
lífinu vinna geri hin góðu fordæmi
hans að lifandi veruleika í lífi okkar
sem eftir stöndum. Hafðu þökk fyr-
ir góða samfylgd og gott fordæmi.
Við þökkum einnig frábæru starfs-
fólki St. Jósefsspítala í Hafnarfírði
fyrir frábæra umönnun og líkn við
mág okkar. Guð launi fyrir þá þjón-
ustu og kærleika.
Lífíð er reynsluganga og sáning-
artími. Það sannar öll reynsla. Það
varðar miklu að stefnan á lífsleið-
inni sé heilsteypt og að sá akur, sem
sáð er í sé frjór og gefi af sér þrosk-
aðan ávöxt. Til að svo megi verða
er nauðsynlegt að búa yfir sólar-
sýn, góðu hjartalagi og trú á gildi
verðugra málefna. Yfír þeim kost-
um bjó Jónas alla tíð.
Sterk fjölskyldubönd eru blessun
í lífi hverrar manneskju. Fjölskylda
Jónasar hefur alltaf verið bundin
sterkum böndum vináttu og kær-
leika. Við biðjum Aðalbjörgu, börn-
um og barnabörnum blessunar og
friðar. Minningin um góðan dreng
og fullvissan um hinsta sigur lífsins
afla er sú sól á komandi tíð sem
víkur á brott skuggum og glæðir
með okkur traust og þakklæti. Með
það í huga getum við nú kvatt Jón-
as um leið og við gerum orð Einars
Ben. að okkar:
Með tryggð til máls og manna
á mátt hins góða og sanna
þú trúðir traust og fast.
Hér er nú starfsins endi.
í æðri stjómar hendi
er það, sem heitt í hug þú barst.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Erlingur Haraldsson,
Jón Karl Haraldsson.
Jónas frændi er dáinn. Erfítt er
að trúa því að við sjáum hann aldr-
ei aftur í jólaboðunum, fjölskyldu-
útilegunum eða bara í sínum venju-
legu heimsóknum á heimili foreldra
okkar með Löllu konu sinni. Þó svo
að við værum frændsystkini Löllu
en í raun ekkert skyld honum var
hann okkur sem besti frændi, hann
einfaldlega tók okkur sem sínum,
svo einstakur var hann. Við minn-
umst þess sérstaklega hversu jóla-
boðin urðu skemmtilegri þegar
hann mætti á staðinn, alltaf hress
og kátur og lífgaði upp á samkom-
una. Við okkur krakkana var hann
ótrúlega þolinmóður á jóladag þeg-
ar allir vildu læra að spila. Hann
settist hjá okkur, rólegheitin upp-
máluð með skemmtilegt bros á vör
og kenndi okkur listina að spila því
Jónas var mikill spilamður og spáði
mikið og spekuleraði um leið og
hann útskýrði fyrir okkur galdurinn
að vinna. Jónas hafði þann eigin-
leika að hann kom fram við okkur
krakkana eins og fullorðna. Hann
spjallaði við okkur um lífið og tilver-
una auk þess sem hann fylgdist
með okkur vaxa og þroskast og
auðvitað var brosið á sínum stað.
Svo kom að þvi að við í hópnum
sem eldri erum bjuggum okkur
undir það að taka bílpróf. Auðvitað
kom ekkert til greina annað en að
læra hjá Jónasi, en hann starfaði
um árabil sem ökukennari. Eins og
í öllu sem hann tók sér fyrir hendur
var hann rólegheitin uppmáluð þeg-
ar óstyrkur 17 ára unglingurinn
settist í fyrsta sinn undir stýri.
Hann brosti bara sínu blíðasta sem
róaði okkur og gaf okkur aukið
sjálfstraust. Við þau okkar sem
yngri eru var Jónas ur sem hálf-
gerður afí. Gott var að koma til
hans, setjast í kjöltu hans og láta
skeggið kitla sig.
Við frændsystkinin minnumst
Jónasar Magnússonar sem einstaks
manns sem mun ávallt eiga sér stað
í hjörtum okkar. Við teljum okkur
vera mjög lánsöm að hafa kynnst
honum og eigum margs að minnast
um góðan mann sem kvaddi alltof
fljótt.
Elsku Lalla okkar, Sesselja, Jóna
Bára og fjölskyldur, megi góður guð
styrkja ykkur í sorginni.
Steingrímur, Karen, Aslaug,
Hrönn, Ingigerður, Guðjón
og Bryndís.
Kæri vinur. Alltaf erum við
mannanna börn jafnóviðbúin þegar
góðir vinir kveðja þennan heim, það
mátti þó búast við þessu hjá þér,
þú varst búinn að vera svo mikið
veikur. Við sem eftir erum sitjum
hljóð og hnípin en vitum að þetta
er leið okkar allra.
Við vorum undarlega samstíga í
gegnum lífið, þú og þín góða kona,
Lalla og við hjónin. Ung byrjuðum
við öll búskap í Smáratúninu, þar
stigu eldri bömin okkar sín fyrstu
spor. Síðan hófust byggingarfram-
kvæmdir við Engjaveginn, nánast
hlið við hlið, þar sem við höfum
búið síðan.
Margar minningar koma upp í
hugann á þessum stundum, t.d.
vera okkar í Lúðrasveit Selfoss og
allar skemmtanir og ferðalög sem
því tilheyrðu. Einnig vomm við
ásamt fleiri eiginmönnum, fylgdar-
sveinar eiginkvenna sem stofnuðu
saumaklúbb, „Saumaklúbbinn
hennar mömmu“. Við viljum minn-
ast verunnar í sumarbústaðnum í
Þrastarskógi, þegar hópurinn var
allur saman í síðasta skipti.
Mjög gott var að eiga góða ná-
granna sem alltaf var hægt að leita
til ef eitthvað bjátaði á og bömin
vom nánast heimagangar í hvom
húsinu sem var.
Jónas minn, við hjónin viljum
sérstaklega minnast bjartrar júní-
nætur sl. sumar þegar þið Lalla
komuð til okkar í sumarbústaðinn
og dvölduð hjá okkur, þá varst þú
ennþá hress og kátur enda var spil-
að alla nóttina uns sólin var komin
upp.
Það er ómetanlegt að eiga góðar
minningar um góða samferðamenn
gegnum lífíð, það gefur okkur sem
eftir lifum styrk í sorginni. Nú við
heimkomu þína emm við viss um
að Ester Hafdís hefur tekið á móti
þér fagnandi.
Kæra vinkona Lalla, við vottum
þér og fjölskyldu þinni okkar dýpstu
samúð og vonum að þið öll öðlist
nægan styrk í sorg ykkar.
Ragnheiður og Stefán.
Mér var bmgðið sl. sunnudag
þegar ég frétti látið hans Jónasar,
enda þótt veikindi hans undanfarið
hefðu verið þess eðlis að við þessu
hafi mátt búast frekar fyrr en
seinna. En sem betur fer leyfum
við okkur að lifa í voninni og reikna
með að allt fari á besta veg, en
áttum okkur svo allt í einu á að
úr stundaglasinu hefur runnið hrað-
ar en okkur granaði.
Jónas Magnússon var einn þeirra
manna sem em lifandi þátttakendur
í því samfélagi sem þeir hrærast í.
Hann tók þátt í margskonar félög-
um hérna á Selfossi og var alls stað-
ar virkur og færðist ekki undan að
leggja sitt af mörkum, enda víðast
kjörinn til trúnaðarstarfa í þeim
félögum.
Það eru tæpir tveir áratugir síðan
ég kynntist Jónasi að marki. Það
var vorið 1978 að við áttum sam-
leið á framboðslista Alþýðuflokks-
ins fyrir fyrstu bæjarstjórnarkosn-
ingarnar hér í bæ. Ég var þá kjör-
inn bæjarfulltrúi en Jónas varð
varamaður minn og var það næstu
átta árin. Af þessu leiddi að hann
var sá maður sem ég hafði mest
samskipti við á þessum vettvangi
enda var hann líka formaður félags
okkar í fjögur ár og síðar fulltrúi
í flokksstjórn.
Betri samstarfsaðila var ekki
hægt að hugsa sér því hann var
hreinskilinn, en öfgalaus, réð alltaf
heilt og grunnt á gamanseminni.
Af þessum kynnum okkar leiddi
síðan frekari kynni milli fjöl-
skyldna okkar og hafa þau öll ver-
ið á einn veg. Hugulsemi þeirra
er mikil. Við sérstaka atburði í fjöl-
skyldu minni svo sem fermingar,
stúdentaútskriftir o.þ.h. barst allt-
af kveðja frá þessari fjölskyldu í
formi blóma eða annarra gjafa.
Og þá ekki bara frá þeim Löllu og
Jónasi, heldur einnig frá dætrun-
um. Og ekki þurfti alltaf viðburði
til. Minnist ég þess að einhveiju
sinni birtist hann á tröppunum hjá
okkur með þennan fallega Ölfusár-
lax í hendi. Hafði hann átt dag í
ánni og þótti rétt að láta okkur
njóta af ávöxtunum.
Við Jónas höfum einnig átt sam-
leið í Frímúrarareglunni þar sem
við höfum verið sem næst jafn-
lengi. Þar vann hann gott starf og
gegndi undanfarin ár einu af helstu
trúnaðarstörfunum í stúku okkar.
Þarna eins og annars staðar var
hann góður félagi sem sárt er sakn-
að.
Nú að leiðarlokum vil ég þakka
Jónasi samfylgdina um leið og ég
votta Löllu, dætmnum, tengdasyni,
barnabömum og öðrum ástvinum
innilega samúð mína og fjölskyldu
minnar.
Steingrímur Ingvarsson.
Af eilífðar ljósi bjarma ber
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(E. Ben.)
Nú þegar við kveðjum kæran vin
okkar, Jónas Magnússon, setur
okkur hljóð, þó ekki komi okkur á
óvart andlát hans eftir undanfarin
veikindi. Þó við séum aldrei viðbúin
að missa vin eða sætta okkur við
dauðann þá vitum við að þetta er
leið okkar allra því allt líf sem fæð-
ist deyr.
Leiðir okkar hafa legið saman í
meira en 40 ár, eða síðan við ásamt
Löllu, konunni hans, stofnuðum
saumaklúbb sem hefur haldið sam-
an allan þennan tíma og aldrei hef-
ur neitt skyggt á þennan einstaka
vinskap sem þá hófst.
Ýmislegt hefur þessi hópur tekið
sér fyrir hendur gegnum tíðina,
farið í leikhús, ferðalög, i útilegur
með bömin okkar og þegar þau
höfðu stofnað sín heimili og eigiiast
böm héldum við stórfjölskyldumót
með öllum hópnum sem var orðinn
myndarlegur. Ekki má heldur
gleyma þorrablótunum okkar sem
við héldum síðustu ár, það síðasta
á heimili þeirra Jónasar og Löllu,
fyrir réttu ári. Alltaf vom þau hjón-
in einstakir félagar.
Það hefur skarðað í hópinn. Við
kveðjum þig elsku vinur og þökkum
þér samfylgdina, við vitum að þú
átt góða heimvon.
Elsku Lalla. Við vottum þér og
fjölskyldu þinni okkar dýpstu sam-
úð og biðjum Guð að gefa ykkur
styrk.
Flýt þér, vinur, í fegra heim,
kijúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgr.)
Saumaklúbburinn og makar.
í annað skiptið á rúmlega tveim-
ur mánuðum er höggvið stórt skarð
í tiltölulega fámennt starfslið Um-
ferðarráðs. í lok síðasta árs kvödd-
um við félaga okkar til margra
ára, Guðjón Guðmundsson próf-
dómara hinstu kveðju og í dag
horfum við á eftir þeim góða dreng,
Jónasi Magnússyni sem ráðinn var
prófdómari hér hjá stofnuninni fyr-
ir tæplega tveimur áram. Ég tel
að það hafi verið mikið lán fyrir
Umferðarráð að fá að njóta starfs-
krafta Jónasar, þótt starfstíminn
hafi því miður reynst styttri en
nokkurn grunaði þegar hann með
sinni rólegu og fáguðu framkomu
tók sér stöðu í starfsmannahópn-
um. Jónas hafði um árabil stundað
ökukennslu við góðan orðstír og
var fljótur að tileinka sér þá starfs-
hætti sem góðum prófdómara
þykja sjálfsagðir og lögð er áhersla
á hjá okkur. A sama hátt og í
ökukennslu reynir í starfi prófdóm-
ara mjög á hæfileika þeirra sem