Morgunblaðið - 21.02.1998, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 21. FEBRÚAR 1998 45
Barn sem á því láni að fagna að
njóta nærveru ömmu sinnar verður
spillt og heldur að amman sé til fyr-
ir það. Eg var engin undantekning.
Margi-éti Finnbjörnsdóttur þekkti
ég ekki sem skyldi, en ömmu mína
betur. Hún stjórnaði sumrum
bernsku minnar svo báðar voru
sáttar.
Á Grund í Skutulsfirði ríkti hún
sumar hvert. Þangað komu barna-
börnin á hverju vori og skiluðu sér
ekki heim í borgina fyrr en á
haustin. Krakkar geta alltaf fundið
sér eitthvað til dundurs, en það
þurfti svo sem ekkert að brjóta heil-
ann um viðfangsefnin á Grundinni.
Iðjuleysi bamabarnanna var ömmu
eitur í beinum. Ég átti alltaf dálítið
ei-fitt með að skilja af hverju hún
átti þennan dásamlega stafla af eld-
gömlum og rökum vikublöðum ef
henni var svona bölvanlega við að
ég læsi í gegnum hann á hverju
sumri. Það var svo sem í lagi í rign-
ingu, en þegar sólin skein þurfti að
viðra bömin. Við húsvegginn biðu
öll trén og blómin, sem henni tókst
einhvern veginn að rækta á sand-
eyri niðri við sjó og það þurfti að
reyta arfa og dedúa ýmislegt smá-
legt. Á hverju vori var hún aldeilis
bit á því hvað vetrardvöl í borginni
hafði slæm áhrif. Óskaplega var
okkur umhent við þetta, skammað-
ist amma mín, sem vissi enga synd
stærri en þá að hafa ekki verksvit.
Sjálf var hún ekki að tvínóna við
hlutina; fann til dæmis upp ágætis
aðferð við að koma útsæðinu niður á
vorin. Þá stikaði hún um kartöflu-
hornið á háhæluðum bomsum og lét
krakka með lítið verksvit trítla á
eftir sér og pota kartöflu í hverja
holu. Og hún var nokkuð ánægð
þegar heyjað var á Kirkjubæ og
hún vissi af barnabaminu jafnvígu á
báðar hendur með hrífuna. Það tók
hana nú tímann að kenna það.
Garðvinna var ekki eina verkfæri
ömmu til að koma umhentum
krökkum til nokkurs verkvits. Það
var nú meira hvað það þurfti að
mála. Ég minnist þess ekki að hafa
verið treyst til að mála sjálft húsið
fyrr en ég var komin til allnokkurs
þroska, en þeir ógnarmetrar af
girðingarborðum sem umluktu
sumarlandið! Við Magga vomm
dubbaðar upp í gömul föt af afa,
fengum hvor sinn pensilinn og stóra
málningardós. Svo leið sumarið.
Eftir á að hyggja hefði nú sjálfsagt
verið fljótlegra að mála þetta með
rúllu, en það verkfæri var óþekkt á
Grundinni, þótti merki um leti og
kom verksviti ekkert við. Hvað var
svo sem betra á góðum degi en að
dunda sér með pensil?
Oft fannst ömmu illt ef bama-
börnin vora kjur á láglendinu og
sendi þau upp á fjall. Dálítið nesti,
mjólk í ullarsokk og gengið upp að
Stigasteini eða Gatasteini. Við
reyndum að fá hana með okkur, en
viðkvæði hennar var að þótt hún
kæmist upp, þá kæmist hún ekki
niður aftur. Við vildum frekar hafa
hana niðri.
Amma hafði aga á okkur. Raunar
gat hún verið fram úr hófi ströng á
stundum, en það dró alls ekki úr
óþreyjunni í Reykjavík á vorin,
enda duldist okkur aldrei hvað
henni þótti vænt um þessi kjána-
prik sín. Þótt það gæti hvinið í
henni var hún hlý, hún var ákveðin
en alltaf mjúkhent, hún var amma
mín og ég hefði ekki getað eignast
betri.
Ragnhildur.
Nyrst í garðinum gróa
gnæfandi furutré.
Mösur og mórberjarunnar
mynda þar skjólsælt vé.
Liljur og lítil vatnsþró
leynast í skógarhlé.
Rauðbrystingshreiður hylja
hógværleg mösurblöð.
Una þar örugg hjónin,
ötulogvængjahröð.
AUt þar til ungar fljúga,
eþa þau sumarglöð.
(Jakobína Johnson)
Við kveðjum langömmu með
þessum barnavísum sem minna
okkur á trén og fuglana á Grand.
Litlu langömmubörnin.
+ Ása Jónasdóttir
fæddist á Húsavík
21. janúar 1916. Hún
lést á Sjúkrahúsinu á
Siglufirði 11. febrúar
siðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Sig-
ríður Sigtryggsdótt-
ir, f. 25. maí 1882, d.
5. febrúar 1957, og
Jónas Pétursson, f.
18. mars 1884, d. 23.
október 1956. Hún
ólst upp með systrum
sínum Kristínu, f. 23.
júlí 1908, d. 1. desem-
ber 1981, og Svein-
björgu, f. 29. október 1911, d. júlí
1971, og fósturbróðurnum Hreini
Helgasyni, f. 9. apríl 1926.
Hinn 13. maí 1943 giftist Ása
Halldóri Jóni Þorleifssyni, f. 12.
mars 1908, á Staðarhóli í Siglu-
firði, og bjuggu þau alla sína hjú-
skapartíð á Siglufirði. Halldór
Amma var baráttukona. Öll hennar
ævi ber þess merki því hún glímdi við
margs konar erfiðleika og sigraði oft-
ast Um sextán ára aldur veiktist hún
af berklum og var um tíma ekki hug-
að líf en hún bauð dauðanum birginn
og sigraði í þeirri orrastu, honum
tókst ekki að leggja hana að velli fyrr
en hún hafði náð 82 ára aldri. Amma
og afi eignuðust sjö böm sem öll
komust til manns. Úm sextugt veikt-
ist afi og varð óvinnufær eftir það. Þá
fór amma að vinna fullan vinnudag í
fiskverkun, auk þess að halda heimili.
Eftir að afi dó og öll bömin vora farin
að heiman fór amma að sinna sínum
hugðarefnum. Hún gerðist virk i fé-
lagslífi eldri borgara á Siglufirði og
var það til dauðadags, hún var snill-
ingui- í allri handavinnu og fengum
við afkomendurnir svo sannarlega að
njóta þess, hún söng líka með kór
aldraðra og átti margar stundir í
þeim góða hópi.
Ég á margar góðar minningar um
ömmu mína, þegar ég var yngri
dvaldist ég stundum hjá henni hluta
lést 24. ágúst 1980.
Ása og Halldór eign-
uðust saman sjö börn
en fyrir átti Halldór
soninn Gest, f. 1. júlí
1937, með Árnýju
Friðriksdóttur. Börn
þeirra Ásu og Hall-
dórs eru: 1) Þorvald-
ur, f. 29. október
1944. 2) Sigríður, f.
15. nóvember 1945. 3)
Valgerður, f. 6. mars
1947. 4) Leifur, f. 8.
nóvember 1948. 5)
Jónas, f. 10. ágúst
1950. 6) Þorleifur, f.
22. nóvember 1953. 7) Pétur, f. 1.
ágúst 1956. Barnabörn og barna-
barnabörn eru orðin 35.
Ása starfaði sem húsmóðir og
verkakona.
títför Ásu verður gerð frá
Sigluíjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
úr sumri. Einu sinni gengum við
saman upp í Hvanneyrarskál og
gæddum okkur þar á kóki og prins
póló, öðra sinni sigldum við út á
Siglunes í skemmtilegum félagskap.
Þegar ég brautskráðist frá Mennta-
skólanum á Akureyri tók amma
þátt í gleðinni og dansaði með okk-
ur fram á nótt. En minnisstæðastar
eru þó stundimar þar sem við sát-
um saman við eldhúsborðið og sögð-
um frá því sem á daga okkar hafði
drifið, hún hafði lifað svo margt og
kunni frá mörgu að segja og alltaf
gaf hún sér tíma til að hlusta.
Hennar síðustu jólum varði hún
með okkur hér í Reykjavík og fyrir
það verð ég ævinlega þakklát, við
kynntumst á alveg nýjan hátt og
hún var ekki lengur eingöngu amma
mín heldur líka afar kær vinkona.
Ömmu lá samt ósköpin öll á að kom-
ast aftur til Siglufjarðar því hún var
að flytja 1 nýja íbúð. Þar bjó hún í
um það bil þrjár vikur og var alsæl
með nýja heimilið, og sína vini og
fjölskyldu allt um kring.
En nú er hún amma mín dáin,
þessi einstaklega hógværa og góða
kona er nú sjálfsagt að fóndra eða
syngja hinumegin, eða kannski bara
að segja honum afa frá uppátækjum
afkomendanna fjörutíu og tveggja.
Ég veit að hún dó sátt við lífið, það
veitir mér styrk þótt ég sakni henn-
ar mikið. Þakklæti er mér ofarlega í
huga, þakklæti fyrir að hafa átt
hana að í rúm tuttugu og þrjú ár og
fyrir allt sem hún kenndi mér.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Hvíldu í friði.
Árný Leifsdóttir.
Elsku Ása mín! Þegar ég hugsa
til liðinna daga, samfylgdarinnar við
þig, er mér þakklæti og söknuður
efst í huga. Ég átti því láni að fagna
að tengjast þér, Halldóri og fjöl-
skyldu ykkar, þegar við Þorvaldur
hófum búskap fyrir bráðum 25 ár-
um.
Mér eru ógleymanleg okkar
fyrstu kynni, hvað þið tókuð mér
vel, þegar ég kom með Þorvaldi til
Siglufjarðar. Þá hafði Halldór misst
heilsuna, en lét samt engan bilbug á
sér finna og þú varst fyrirvinna
heimilisins. Ég fékk að kynnast
ykkur sem erfiðisvinnufólki, sem
hafði alið upp sjö börn við þröngan
kost, í litla húsinu við Kirkjustíginn.
Það var notalegt að sitja í eldhús-
inu með þér og spjalla fram á næt-
ur, og svo gustaði stundum um fjöl-
skylduna, þegar farið var að ræða
um pólitík og lífsins gagn og nauð-
synjar. Þá fannst mér það dvo dýr-
mætur kostur að hver og einn fékk
að hafa sína skoðun og hún var virt,
síðan féll allt í Ijúfa löð eins og ekk-
ert hefði í skorist.
Árin liðu og við nutum samvista.
Það var okkur dýrmætt þegar þið
Halldór komuð í sumarfrí til okkar
til Eyja og síðan eftir að hann lést,
þá dvaldir þú oft hjá okkur part úr
vetri. Þú varst svo dugleg að ferðast
og lést ekki stórhríðar vetrarins
aftra þér. Ég get aldrei fullþakkað
þér hvernig þú brást við í veikind-
um mínum. Þú varst mér eins og
móðir og varst gjarnan búin að
hringja áður en við létum vita að ég
þyrftí að leggjast inn á spítala. Þú
fannst það á þér að eitthvað væri
að, og þá komstu til þess að létta
undir með okkur í erfiðleikunum.
Við áttum líka dýrmætar stundir
þegar þú komst í bæinn, þér féll
aldrei verk úr hendi og varðst að fá
að aðstoða við heimilisstörfin. Það
var oft okkar fyrsta verk að fara í
bæinn, þú naust þess að fara í
handavinnubúðir og kaupa handa-
vinnu. Síðan var gjaman farið á
bókasafnið og sóttar nokkrar bækur
og þá undir þú sæl við þitt.
Éftir að fór að hægjast um hjá
þér fóru listrænir hæfileikar þínir
að blómstra og ber heimili okkar
Þorvaldar og annarra í fjölskyld-
unni þess merki. Myndir og leir-
munir og alls konar handavinna
prýðir heimilin okkar.
Þú varst mikill tónlistarannandi
og naust þess stolt að hlusta á son
þinn syngja og finna hæfileika þína
koma fram í honum, og núna síð-
ustu árin naust þú þess í ríkum
mæli, að syngja með kór aldraðra á
Siglufírði.
Elsku Ása mín, þú fórst ekki var-
hluta af erfiðleikum lífsins, ung-
lingsárunum eyddir þú á Kristnes-
hæli og barðist við dauðann. Seinna
áttir þú oft við heilsuleysi að stríða
en lést það ekki aftra þér frá að
njóta lífsins. Ég trúi því að í gegn-
um erfiðleikana hafir þú lært að
meta hvað er dýrmætast í lífinu. Þú
miðlaðir því til okkar og bamanna
okkar. Það var að una glaður við
sitt, og þegar þú dvaldir hjá okkur
fylgdi þér friður og ró og svo mikið
æðraleysi. Ánægja í einfaldleikan-
um. Það var dýrmætt veganesti og
lærdómur fyrir okkur og unga fólk-
ið okkar.
Við trúum því að þú hvílir nú í
faðmi Jesú Krists frelsara þíns og
hirðis, og að þú munir búa í húsi
hans um eilífð. Kærar kveðjur frá
okkur Þorvaldi, Þorra, Ásu Láru,
Leifi, Heiðrúnu, Viktori og Palla og
fjölskyldum þeirra allra.
Með þökk fyrir allt.
Margrét Scheving.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda hluttekningu
vegna fráfalls ástkærs eiginmanns míns og
vinar, föður okkar, tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR ÓLAFSSONAR,
Lambhaga 46,
Selfossi.
Sérstakar þakkir faerum við læknum og öðru
starfsfólki deildar 11-E og bráðamóttöku
Landspítalans, svo og ástvinum og vanda-
mönnum fyrir margháttaðan hlýhug honum sýndan lífs og liðnum.
Friður Guðs fylgi ykkur.
Ingibjörg Helena Guðmundsdóttir,
Sigrún Hildur Guðmundsdóttir, Atli Gunnarsson,
Ástrós Guðmundsdóttir, Guðlaugur Ragnar Emilsson,
Guðleifur Guðmundsson,
Elínborg Guðmundsdóttir,
Jakob Freyr Atlason.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim
fjölmörgu, sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við fráfall eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
EGGERTS ÓLAFSSONAR
bónda,
Laxárdal,
Þistilfirði.
Elín M. Pétursdóttir,
Bragi Eggertsson, Helga Jóhannsdóttir,
Petra S. Sverrissen, Einar Friðbjörnsson,
Ólafur Eggertsson, Anna Antoníusdóttir,
Stefán Eggertsson, Hólmfríður Jóhannesdóttir,
Marinó P. Eggertsson, Ósk Ásgeirsdóttir,
Guðrún G. Eggertsdóttir,
Þórarinn Eggertsson, Særún Haukdal,
Garðar Eggertsson, Iðunn Antonsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginmaður minn og faðir,
SIGURÐUR GUTTORMSSON
fyrrverandi bankafulltrúi,
lést á Selfossi þriðjudaginn 10. febrúar sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð.
Sigríður M. Gísladóttir,
Gísli Sigurðsson.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegrar móður minnar, ömmu okkar og langömmu,
GUÐNÝJAR HELGADÓTTUR,
Samtúni 16.
Margrét Jóhanna Aðalsteinsdóttir,
Jón Sævar Þórðarson, Jón Ari Jónsson,
Elín Elísabet Hellers-Thorarensen, Aðalsteinn Thorarensen,
Eiríkur Hrafn Thorarensen, Guðný Lára Thorarensen,
Bergljót Jónsdóttir, Þórður Sævar Jónsson,
Lars Hellers, Lana Hellers.
+
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við and-
lát og útför systur minnar og frænku okkar,
GUÐRÚNAR SIGRÍÐAR EINARSDÓTTUR,
Droplaugarstöðum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunardeildar
Droplaugarstaða, 3. hæð.
Kristján Einarsson.
Kristín, Hlíf, Einar, Magnús
og fjölskyldur.
ÁSA
JÓNASDÓTTIR