Morgunblaðið - 18.10.1998, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 18. OKTÓBER 1998 21
LISTIR
og gjörvileiki
Gæfa
ERLENDAR
BÆKUR
Spennusaga
„GUILTY PLEASURES"
eftir Lawrence Sanders. Berkley
1998. 341 síða.
ÞEIR sem þekkja sögur banda-
ríska metsöluhöfundarins
Lawrence Sanders sem hann
skrifar um letingjann, glaumgos-
ann og snuðrarann McNally vita
að þar er á ferðinni fyndinn og
skemmtilegur afþreyingarhöfund-
ur sem hefur auga fyrir smáatrið-
um, mikla frásagnargleði og lýsir
þeim sem betur mega sín oft á
spaugilegan hátt og notast við ekk-
ert alltof fínlega kaldhæðni í þeim
efnum. Hefur Sanders verið líkt
við P.G. Wodehouse og Dorothy
Sayers þegar hann skrifar um
McNally. En hann skrifar einnig
um annað og meira en glaumgos-
ann. Hann er reyndar mjög af-
kastamikill höfundur og hefur
komið út eftir hann á fjórða tug
bóka af ýmsu tagi, þeirra nýlegust
„Guilty Pleasures“, sem nýlega
var gefín út í vasabroti. Hún er af
allt öðru sauðahúsi en
McNallysögurnar. Það er eins og
allt annar maður hafí skrifað hana.
Frá Carter til Clintons
Útgefendur Sanders segja að
meira en 50 milljónir eintaka hafi
verið prentaðar af bókum hans svo
hann virðist mikið lesinn og ekkert
lát virðist vera á vinsældum hans.
Nýjasta sagan gerist í Flórída og
lýsir á margan hátt undarlegri
fjölskyldu sem á heilmikið fjöl-
miðlaveldi. Sagan gerist á um
tveggja áratuga tímabili frá því
Carter var við stjórn undir lok átt-
unda áratugarins og þar til Clinton
hitti Móniku í fyrsta
skiptið, eða þar um
bil. Þannig reynir
Sanders að fást við
yfirgripsmikið fjöl-
skyldudrama hinna
ríku og valdamiklu
sem nær yfir langt
tímabil í samtíman-
um og minnir sagan
stundum (mjög lítil-
lega þó) á sápuna
Gæfu og gjörvileika,
sællar minningar. En
það er eins og hann
ráði ekki fullkomlega
við verkefnið af ein-
hverjum ástæðum og
niðurstaðan verður
hálfgerð flatneskja, sem fær mann
til þess að hugsa með eftirsjá til
McNally stílsins.
Bellibrögð
Kannski eru klisjurnar einfald-
lega of miklar. Höfuð fjölskyld-
unnar er öflugm' og ósérhlífinn
kaupsýslumaður sem byggt hefur
upp fjölmiðlaveldi sitt úr engu.
Börnin hans tvö þola ekki hvort
annað en spurningin er hvort
þeirra muni erfa góssið að honum
látnum. Móðirin liggur þungt hald-
in af ólæknandi sjúkdómi. Næsti
nágranni og vinur er aldi'aður og
einhleypur dómari sem sofið hefur
hjá húshjálp sinni í áratugi og fyllt
er upp í myndina með vinum og
kunningjum sem allir eru ríkir og
snjallir og skara framúr.
Þó er ekki allt með sama for-
múlukennda bragnum og á það
sérstaklega við um kynlíf persón-
anna. Dóttirin á heimilinu, sem er
harðjaxl mikiil og væntanlegur
arftaki, á þrjá elsk-
huga; svertingja, sem
er sonur húshjálpar
dómarans, einstak-
lega leiðinlegan
erfðafræðing, sem
húrí þolir ekki, og
sinn eigin föður, sem
hún sefur hjá
framundir fertugt.
Hvað sá þáttur sög-
unnai' á að íyrirstilla
er aldrei ljóst frá
hendi höfundarins en
er tekið sem sjálf-
sögðum parti af fjöl-
skyldumynstri hinna
ofurríku í Flórída. Þá
er sonurinn á heimil-
inu samkynhneigður og einnig það
hljómar einhvern veginn falskt.
Hvort tveggja virðist hafa þann
eina tilgang að vekja áhuga les-
andans á sögunni.
Og í raun veitir ekki af belli-
brögðum til þess. Hún er fremur
leiðigjörn og lítt spennandi meló-
drama. Lítið sem ekkert fer fyrir
þeim dæmalaust skemmtilega
húmor og alvöruleysi sem ein-
kennir stíl Sanders á öðrum vett-
vangi. Hér er allt með öðrum og
ankannalegri svip. Það eina sem
„Guilty Pleasures“ skilur eftir er
söknuður eftir McNally. Maður
verður bara að vona að Sanders
vindi sér fljótlega í að ski-ifa aðra
sögu um þann sprelligosa.
Arnaldur Indriðason
Lawrence
Sanders
Geðveikt stolt
KVIKMYMIIR
Sambíóin
APERFECT MURDER
★★★
Leikstjóri: Andrew Davis. Handrits-
höfundur: Patrick Smith Kelley eftir
leikriti Frederick Knott. Aðalhlut-
verk: Michael Douglas, Gwyneth Pal-
trow, Viggo Mortensen og David
Suchet. Warner Bros. 1998.
ELDRI menn hafa löngum
girnst yngri konur og í þessari
mynd slær Steven (Douglas) tvær
flugur í einu höggi og nær sér í
Emily (Paltrow) sem er bæði fal-
leg og rík, þótt sjálfur eigi hann
býsn af peningum. Hún fær sér
hins vegar listmálarann David
(Mortensen) sem elskhuga, og
þegar Steven kemst að því, sér
hann aftur tækifæri til að slá tvær
flugur í einu höggi, en af annari
tegund þó.
Eins og titillinn gefur til kynna
er hér um spennumynd að ræða og
er hún ansi vel heppnuð. Persón-
urnar eru dýpri og fjölþættari en
halda mætti í byrjun, og það sama
má segja um sögufléttuna sem sí-
fellt vindur upp á sig fram að end-
inum sem kemur svo sannarlega á
óvart. Mér fannst sumt frekar loð-
ið í kringum Steven, gjörðir hans
og tilfinningar, en þar má kannski
um kenna persónulegum vanskiln-
ingi.
Leikararnir eru ansi fínir. Það
er ekki eins og Michael Douglas sé
mikið að breyta til í verkefnavali,
en er skotheldur að vanda. Gwy-
neth er að verða vinsælli en Brad,
og hér er hún mjög sannfærandi í
hlutverki sínu sem gáfuð ung kona
sem er að reyna að leita að ham-
ingju í heimi þar sem peningar
flækjast fyrir henni. Mér fannst
hún samt full huguð í mörgum að-
stæðum miðað við eflaust verndað
uppeldi. Viggo Mortensen er sæt-
ari en vanalega. Hann leikur dul-
arfullan og sjúskaðan listamann
sem á ótrúlega margt sameiginlegt
með Lassa í Veggfóðri sem
Baltasar Kormákur lék. Stundum
svo mikið að það verður fyndið.
David Suchet leikur skemmtilega
rannsóknarlöggu og það hefði ver-
ið gaman að fá að sjá meira af hon-
um.
Öllum þessum leikurum er stýrt
af mestu lagni. Kvikmyndatakan
er flott og myndin vel unnin á allan
hátt. Það er kannski helst að tón-
listin sé frekar leiðinleg en hver
heyrir hana svo sem?
Nú er tækifærið fyrir vini, sem
ekki hafa sama kvikmyndasmekk,
að fara saman í bíó. Þessi ætti að
geta hentað öllum.
Hildur Loftsdóttir
íii ÚRVAL'ÚTSÝN
Lágmúla 4: sími 569 9300, erœnt númer: 800 6300.
Hafnarfirði: sími 565 2366, Keflavik: sími 421 1353,
Selfossi: simi 482 1666, Akureyri: sími 462 5000
- og hjá umboðsmönnum um land allt.