Morgunblaðið - 27.06.1999, Blaðsíða 34

34 SUNNUDAGUR 27. JÚNÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
BENEDIKTA
ÓLAFSDÓTTIR
skoðanir á mönnum og málefnum.
Aldrei nokkurn tímann fann ég
fyrir aldursmuninum á okkur. Það
var frekar að það væri ég sem hag-
aði mér á stundum alltof barnalega
og þá var gott að eiga vitra og heil-
steypta vinkonu til að koma manni
aftur á rétta sporið. Benedikta
hafði til að bera ótrúlegan húmor,
sem kom mér virkilega á óvart, og
yndislegan hlátur. Þegar dvölinni í
Hveragerði lauk var aldrei spurn-
ing um annað en að halda tengsl-
unum áfram. Við hittumst nokkr-
um sinnum á Borginni, héldum
Hattakvöld og árshátíð á Hótel
Holti, svo eitthvað sé nefht. Bene-
dikta var með eindæmum gjafmild.
Sl. jól fékk ég frá henni styttu af
hundi en hún vissi vel hversu vænt
mér þykir um hunda og önnur dýr.
Þessi gjöf var sú besta sem ég
fékk þau jólin og hefur voffinn
ekki vikið af náttborðinu mínu síð-
an.
Benedikta fór í erfiða og stranga
meðferð sl. haust til Svíþjóðar,
meðferð sem hún batt miklar vonir
við að myndi færa henni betri
heilsu. Við vorum báðar svo sann-
færðar um að meðferðin myndi
ganga að óskum og töluðum oft um
það að þegar hún kæmi til baka
færum við út að skemmta okkur og
að Benedikta ætti eftir að heilla
alla strákana upp úr skónum í nýju
OSWALDS
sími 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
AÐALSTItÆTI ÍB* 101 Itl 'i KJAVÍK
IXii'ií) íngcr ■ Ótáfíir ..
Urflrnrsij. Uwsjóti ' Úrfimmrj:.
LIKKISTUVINNUSTOFÁ
EIÁJNDAR ÁRNASONAR
1899
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Svem'r Olsen,
útfararstjóri
Svemr Einarsson,
útfararsyóri
Utfararstofa Islands
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
bleiku plastbuxunum, sem hún ætl-
aði að fá sér! Það var reyndar al-
veg sama hversu veik Benedikta
var. Karlmenn féllu eins og flugur
íyrir henni, enda bjó hún yfir sér-
stökum þokka, sem fór ekki fram
hjá neinum karlmanni.
Vegna veikinda sinna var það
takmarkað sem Benedikta komst
ferða sinna. Eg man þó að við fór-
um saman í bíó og í Kringluna, þar
sem ég trillaði Benediktu um í
hjólastól, og í ökuferðir niður
Laugaveginn. En seinustu mánuð-
ina, þegar ég var komin í fulla
vinnu, urðu samfundir okkar alltof
fátíðir og símtölin alltof fá. Það er
engin leið að útskýra hvað ég
sakna þess núna að hafa ekki eytt
meiri tíma með vinkonu minni. Ef
andlát Benediktu hefur kennt mér
eitthvað, þá er það að bíða ekki
með það til morguns sem þú getur
gert í dag. Við töluðum svo oft um
að hittast, fara saman í Kringluna,
að ég kæmi í heimsókn til hennar í
Dvergaborgirnar, að við myndum
borða saman góðan mat og m.fl.
En eins og oft vill verða, varð tíð-
um lítið um efndir í erli hversdags-
ins. Benedikta hringdi í mig tveim-
ur, þremur dögum áður en hún dó.
Ég var ekki heima, fékk skilaboðin
en náði ekki að hringja strax. Um
helgina fór ég út úr bænum og ætl-
aði mér að hringja í hana þegar ég
kæmi til baka á sunnudeginum. En
í staðinn fékk ég við heimkomuna
þær sorgarfréttir að Benedikta
væri dáin.
Það kemur mér alltaf jafnmikið
sm
Legsteinar
í Lundi
v/Nýbýlaveg
50LSTEINAK 564 3555
Blómabúðin
CAC\vx)s\\orv\
v/ Possvogski^kjuga^ð
Símii 554 0500
Blómastofa
Friöjtnns
Suðurlandsbraut 10,
108 Reykjavík, sími 553 1099.
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjafavörur.
LEGSTEINAR
Komið og skoðið
í sýningarsal okkar eða
fáið sendan myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986
MINNINGAR
á óvart, með hve miklum styrk og
æðruleysi fólk mætir erfiðum veik-
indum og væntanlegu andláti sínu.
Síðustu mánuðina, þegar Bene-
dikta var sem mest veik, var yfir
henni mikil ró og það var eins og
hún vildi lítið ræða um veikindi sín.
Hún vildi miklu frekar spyrja mig
um það hvemig ég hefði það, hvað
ég væri að gera o.s.frv. Frá henni
fann ég alltaf sérstaka umhyggju
og blíðu og það hversu annt henni
var um að mér liði vel. Ég vissi
alltaf innst inni að ég myndi ekki
eiga langan tíma með Benediktu,
en ekki grunaði mig að hún færi
strax frá okkur. Það er svo hræði-
lega sárt að vera búin að missa
hana og fá ekki að sjá hana aftur.
Það er þó huggun að vita að erfið-
um veikindum og sársauka hennar
er lokið.
Benedikta var svo lánsöm að
eiga sérstaklega góða og sam-
heldna fjölskyldu, sem studdi ein-
staklega vel við bakið á henni í erf-
iðum veikindum og mótlæti. Bene-
dikta og Kristín, systir hennar,
voru áberandi samheldnar systur
og miklar vinkonur og hefur Krist-
ín misst mikið þegar systir hennar
og vinkona er farin. Ég sendi Móu,
Óla, Jóni Inga, Kristínu og Óla Ben
mínar dýpstu og innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Gerður Harðardóttir.
Elsku Benedikta, ekki hefði mig
grunað að ég þyrfti að setjast niður
og minnast þín með þessum hætti.
Þín, sem bjargaðir lífi mínu, með
fádæma hetjuskap þínum, þegar
þú lagðir á þig ómælt erfiði, langt
inni í óbyggðum, í ókunnu um-
hverfi, að sækja hjálp handa mér,
þegar ég lenti þar í slysi. Þú sem
fyrst af öllum gafst þig fram og
hljópst af stað um miðja nótt, í
þoku og rigningu og sagðist ná í
hjálp, án þess að vita hve langt það
hlaup gat orðið, eða hversu erfitt
það reyndist, upp og niður fjöll. En
þú, bjargvættur minn, stóðst við
orð þín eins og ávallt, og komst til
baka með heila björgunarsveit. Og
ekki var það þrekvirki nóg, þú
bættir um betur, tókst saman allt
mitt dót og keyrðir bílinn minn til
byggða, yfir óbrúaðar ár og fjalla-
slóða.
Aldrei fannst mér ég geta þakk-
að þér sem skyldi, en þér fannst
þetta bara sjálfsögð skylda þín.
Þvílíkt hugrekki, kjarkur og þor,
sem þú sýndir, er ekki mörgum
gefið. Ég mun ávallt minnast þín
sem bjargvættar, hetjunnar sem
bjargaði lífi mínu.
Ástvinum hennar sendi ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur, og megi
góður Guð hugga þau á þessum
erfiðu stundum.
Magnús Þór Hilmarsson.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem)
Það er sárt að hugsa til þess að
eiga ekki eftir að hitta þig aftur,
elsku Benedikta. En þó svo að
sorgin sé mikil þá veit ég í hjarta
mínu að þér líður vel þar sem þú
ert nú. Það er ótal margt sem
kemur upp í hugann á svona
stundum. Mér finnst ótrúlegt að
það séu aðeins tíu ár síðan við
kynntumst. Þrátt fyrir að hafa
verið í grunnskóla saman alla tíð,
þá urðum við ekki vinkonur fyrr
en í lok níunda bekkjar. Og vin-
skapur okkar óx hratt. A ör-
skömmum tíma vorum við farnar
að eyða öllum stundum saman. Og
það var oft skrafað saman langt
fram eftir öllu. Við gátum talað
um allt hvor við aðra. Strákamál,
skólann og meira að segja pólitík
þrátt fyrir að vera ekki sammála í
þeim málum. En þú stóðst fast við
skoðanir þínar og varðir þær af
eldhug. Ég átti ekki möguleika í
rökræðum við þig. Oft varð ég
bara fúl og gafst upp. En þú
breyttir þá bara um umræðuefni
og svo var haldið áfram að tala.
Síminn var líka mikið notaður á
þessum árum. Og ekki nein venju-
leg símtöl. Klukkutímarnir flugu
bara hjá þegar við töluðum. Svo
kannski í lok símtalsins þá sagðir
þú oft: „Freydís, komdu bara yf-
ir.“ Og enginn skildi af hverju ég
kom bara ekki yfir strax. Það er
nú samt sem áður eitt símtal sem
stendur uppúr og það er þegar ég
var í Bandaríkjunum og þú
hringdir í mig. Þá höfðum við ekki
talast við í fjóra mánuði, við unn-
um það nú strax upp!
Þú varst alltaf viljug að gera allt
fyrir alla. Og að skutla strákunum
eitthvað var minnsta mál. Þannig
byrjaði líka okkar vinskapur við
Gunna, Bogga, Bensa og hina
strákana. Þú varst að skutla þeim
og ég fylgdi með. Það var oft fjör í
bílnum á þeim tíma. Að skjótast til
Keflavíkur var orðið daglegur
rúntur sem okkur fannst bara
gaman að fara. Og stundimar sem
við áttum í herberginu þínu í kjall-
aranum verða mér alltaf kærar.
Svo þegar ég flutti til Keflavíkur
og átti Þórdísi þá varst þú sú
fyrsta til að koma og vera hjá mér
og styðja mig. Tæpu ári seinna eða
16. júni 1993 sátum við og spjölluð-
um eins og svo oft. Þá kom í ljós að
ég hafði aldrei farið hringveginn.
Þér fannst nú lítið mál að breyta
því. Og þannig var það að eftir
nokkurra tíma undirbúning þar
sem smurðar voru samlokur og
tjaldið sett í bflinn og þegar klukk-
an nálgaðist miðnætti þá brunuð-
um við af stað í hringferð. Það var
alltaf þannig að ef hugmyndin var
komin þá var bara drifið í að fram-
kvæma. Benedikta, ég fæ þér
aldrei þakkað fyrir allt það góða
sem þú gerðir fyrir mig.
Svo komu jólin þegar allt breytt-
ist. Þú varst orðin veik. Oft í gegn-
um árin höfðum við huggað hvor
aðra þegar eitthvað var að, en í
þetta skiptið grétum við saman.
Mikið dáðist ég að hugrekki þínu á
næstu mánuðum og árum. Ég vissi
að þetta var eitthvað sem ég skildi
engan veginn. Og þegar þú komst
frá mergskiptunum í Svíþjóð og
allt hafði gengið nokkuð vel þá
héldum við að það erfiðasta væri
búið. En svo var ekki. Þú varst
samt alltaf svo jákvæð að það var
ekki hægt annað en vera það líka.
Og þú áttir fullt af yndislegum
stundum þrátt fyrir veikindin.
Fjölskyldan þín stóð eins og klett-
ur við bakið á þér og studdi þig í
öllu. Harmur þeirra er mikill.
Elsku Benedikta, nú er þrauta-
göngu þinni lokið og þú hefur feng-
ið hvfldina sem þú áttir inni eftir
allt erfiðið. Minning þín lifir í hjört-
um okkar allra.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Elsku Óli, Móa, Jón Ingi, Kristín
Ósk og Óli Ben, ég sendi ykkur
mínar innilegustu samúðarkveðju.
Megi Guð styrkja ykkur á þessum
erfiðu tímum.
Freydís Kneif.
Einn félagi úr fjöllistahópnum er
fallinn frá. Fjöllistahópurinn var
félagsskapur þar sem einstaklingar
fengu að rækta listhæfileika sína.
Ég leyfi mér að fullyrða að Bene-
dikta hafi verið þar fremst á meðal
jafningja, henni var svo margt til
lista lagt. Það sem einkenndi Bene-
diktu öðru fremur var óbilandi
þrautseigja, að gefast ekki upp.
Þrátt fyrir erfiðan sjúkdóm var
hún staðráðin í að gefast ekki upp
fyrr en í fulla hnefana. Nú er orr-
ustunni lokið. Dómarinn hefur
blásið leikinn af. Benedikta stend-
ur uppi sem sigurvegari.
Ég óska Benediktu til hamingju
með sigurinn.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
þvi alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
Og til eru ýmsir sem ferðalag þetta þrá,
en þó eru margir, sem ferðalaginu kviða.
Og sumum liggur reiðinnar ósköp á,
En aðrir setjast við hótelgluggann og bíða.
En það er margt um manninn á svona stað
og meðal gestanna er sífelldur þys og læti.
Allt lendir í stöðugri keppni um að koma sér
að
og krækja sér í nógu þægilegt sæti.
En þó eru sumir sem láta sér lynda það
að lifa úti í homi óáreittir og spakir,
því það er svo misjafht sem mennimir leita
að,
og misjafn tilgangurinn, sem fyrir þeim vak-
ir.
En mörgum finnst hún dýr þessi hóteldvöl
þó deilt sé um hvort hótelið sjálft muni
græða
en við, sem ferðumst, eigum ei annars völ.
Það er ekki um fleiri gististaði að ræða.
(Hótel Jörð eftir Tómas Guðmundsson.)
Benedikta, ég þakka ómetanleg
kynni. Með lotningu kveð ég þig
um sinn.
Sindri Einarsson.
Það er óhætt að segja að hún
Benedikta hafi verið öflugur félagi
hjá Junior Chamber Reykjavík.
Hún gekk inn 10. október 1997 og
það geislaði svo sannarlega af
henni. Hún heillaði okkur fljótt
með fágaðri framkomu, dularfull-
um þokka og fegurð, og hún hafði
ferskar hugmyndir sem Junior
Chamber Reykjavík naut góðs af.
FuU af eldmóði tók hún strax að
sér krefjandi verkefni eins og rit-
stjórn fréttabréfsins okkar, sem
við með sanni gátum kallað „mest
lesna fréttabréfið“ í hreyfingunni.
Hún hafði nýjar hugmyndir og með
einu tölublaði gaf hún út spflið Vel-
gengni, borðspil sem margir JC-fé-
lagar höfðu gaman af. Hún tók
einnig að sér að skipuleggja félags-
fund sem tókst með eindæmum vel
og sótti auk þess námskeið. Vitað
var um mikil og erfið veikindi
hennar Benediktu og þótti undir-
rituðum hreint kraftaverk hversu
öflugur félagi hún var, en hún var
t.d. útnefnd félagi nóvembermán-
aðar hjá Junior Chamber Reykja-
vík árið 1997. Hún var öðrum fé-
lagsmönnum fyrirmynd og hvar-
vetna glæsilegur fulltrúi félagsins.
Junior Chamber hreyfingin er fé-
lagasamtök sem ganga út á að
þroska og efla stjórnunar- og sam-
skiptahæfileika einstaklingsins í
þágu samfélagsins. I þá mánuði
sem Benedikta starfaði sem ötul-
legast náði hún að drífa með sér fé-
laga í verkin, hún smitaði út frá sér
með baráttuviljanum og hafði mik-
ið að segja um það að JC Reykja-
vík væri eitt öflugasta JC félagið á
landinu. Hún hefur án efa náð að
efla sig sem einstakling en hún
kenndi okkur undirrituðum líka
svo mikið, t.d. þau mikilvægu sann-
indi „að meta það sem maður hefur
og umfram allt vera jákvæður!“
Síðustu mánuði gat Benedikta ekki
starfað með JC Reykjavík vegna
veikindanna og ferða sinna til Sví-
þjóðar sem hún batt svo miklar
vonir við. Því miður urðu þessar
vonir að engu og í byrjun ársins sá
maður að þessi kröftuga stúlka
hafði misst mikinn þrótt. Að lokum
gaf þreyttur líkaminn sig þótt þar
inni byggi yndisleg sál baráttu-
manneskjunnar.
Við í Junior Chamber Reykjavík
komum til með að sakna Benediktu
gífurlega. Hún kenndi okkur margt
og við lærðum mikið af henni. Við
sendum fjölskyldu hennar okkar
innilegustu samúðarkveðjur og við
vitum að Guð geymir hana vel, því
Benedikta var falleg stúlka og góð
sál. Minning hennar mun lifa í
hjörtum þeirra sem voru svo
heppnir að kynnast henni.
F.h. JC Reykjavíkur,
Kristín Ása og Þorsteinn
(Doddi).