Morgunblaðið - 29.08.1999, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 29. ÁGÚST 1999 39
MINNINGAR "
+ Stelnn Dalmar
Snorrason
fæddist á Syðri-
Bægisá í Öxnadal 4.
mars 1925. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á
Akureyri 17. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Þórlaug Þorfinns-
dóttir, f. 12. október
1889, d. 30. janúar
1946, og Snorri
Þórðarson, f. 30.
mars 1885, d. 19.
júlí 1972. Systkini
Steins eru, Guðlaug, f. 15. maí
1914; Finnlaugur, f. 11. apríl
1916; Hulda, f. 31. janúar 1920;
og Halldóra, f. 10. apríl 1929.
Hinn 30. desember 1951
kvæntist Steinn Huldu Aðal-
steinsdóttur frá Öxnhóli í Hörg-
árdal, f. 23. aprfl 1928. Börn
Steins og Huldu eru: 1) Katrín,
f. 30. september 1953, búsett í
Hafnarfirði, gift Jóhannesi Sig-
Elsku pabbi minn, þá hefur þú
loksins fengið hvíldina sem þú þráð-
ir svo heitt núna síðustu mánuðina.
Það var aðdáunarvert hversu hetju-
lega þú barðist við krabbameinið,
sem þó að lokum sigraði. Þú varst
alltaf jákvæður og sýndir ótrúlegt
æðruleysi í öllum þínum erfiðu veik-
indum, af því mættu margir mikið
læra.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðastþegarégsofhafer
sitjiguðsenglaryfirmér.
(H. Pétursson)
Sárt þótti mér minn kæri faðir að
liggja sjálf fárveik á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur í stað þess að vera fyr-
ir norðan hjá þér og mömmu þessa
síðustu daga, en enginn ræður sín-
um næturstað.
Hvíl í friði.
Þín dóttir
Katrín.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinarskilnaðar viðkvæm.stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Þessi fallegi sálmur finnst mér
segja allt sem segja þarf þegar
kveðja á tengdaföður minn, Stein
bónda á Syðri-Bægisá.
Þér kynntist ég fyrir rúmum 28
árum og varst þú mér strax frá
fyrstu kynnum sem besti faðir og
góður vinur. Þú varst einstaklega
duglegur og færðir þér aukna tækni
og nýjungar við landbúnaðarstörfin
vel í nyt. Þú hafðir yndi af trjárækt,
um það ber skógarreiturinn þinn
glöggt merki. Eftir að þú hættir bú-
skap og seldir jörðina gafst okkur
oftar tími til spilamennsku, en þú
hafðir mjög gaman af að grípa í spil-
in og notaðir þau mikið þér til
dægrastyttingar í þínum erfiðu
veikindum.
Síðast þegar við Katrín komum
norður komstu dagstund heim með
sjúkrabflnum, þá var spilað, meira
af vilja en mætti.
Margar góðar stundir áttum við
saman í sumarhúsi okkar hjóna í
Skorradalnum, en þar naustu þín
vel innan um íslenska birkið, sem
þú hafðir dálæti á.
fússyni, f. 13. des-
ember 1951, börn
þeirra eru: Aðal-
steinn Arnar, f. 15.
ágúst 1972, búsett-
ur í Noregi, og Jó-
hannes Steinn, f. 1.
aprfl 1980. 2) Helgi
Bjarni, f. 6. júní
1962, bóndi á Syðri-
Bægisá, kvæntur
Ragnheiði Margréti
Þorsteinsdóttur, f.
22. nóvember 1967,
börn þeirra eru
Gunnþórun Elísa-
bet, f. 12. ágúst
1993, Jónína Þórdís, f. 14. októ-
ber 1995, og Hulda Kristín, f.
10. febrúar 1998.
Steinn var mestan hluta
starfsævi sinnar bóndi á Syðri-
Bægisá í Öxnadal.
Utför Steins fer fram frá
Akureyrarkirkju mánudaginn
30. ágúst og hefst athöfnin
klukkan 13.30. Jarðsett verður
á Bægisá.
Kæri Steinn, hafðu þökk íyrir all-
ar góðu stundimar.
Eg bið guð að styrkja mína kæru
tengdamóður, hennar missir er
mikill.
Jóhannes Sigfússon.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita afþví,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Komið er að kveðjustund minn
kæri afi Steinn. Þar sem ég hef búið
svo lengi erlendis og því ekki fylgst
með þínum erfiðu veikindum nema í
gegnum síma man ég þig best eins
og þú varst meðan ég bjó á Akur-
eyri og átti þess kost að vera öll
sumur og margar helgar í sveitinni
hjá þér og ömmu.
I átta ár naut ég þeirra forrétt-
inda að vera eina barnabamið þitt
og margt gott kenndir þú mér þeg-
ar ég var í sveitinni hjá þér og
ömmu. Þú varst alltaf vinnandi og
vildir að aðrir gerðu slíkt hið sama,
en sanngjam og heiðarlegur varstu
við alla sem í kringum þig vom.
Hafðu þakkir fyrir allar góðu
stundirnar.
Kæra Hulda amma, ég bið Guð að
styrkja þig í sorg þinni.
Aðaisteinn Arnar, Ósló.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem)
Kæri afi Steinn, þegar við hitt-
umst síðast þá varst þú hér fyrir
sunnan í þinni síðustu geislameð-
ferð, þá varst þú jafn hress og já-
kvæður og alltaf, þrátt fyrir erílð
veikindi. Eg mun ætíð muna þig
sem sívinnandi, hressan og dugleg-
an, þú varst alltaf að frá morgni tfl
kvölds og margt gott kenndir þú
mér.
Kæri afi, ég þakka þér fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum
saman.
Elsku Hulda amma, ég bið Guð
að styrkja þig í sorg þinni.
Jóhannes Steinn.
Nú kveðjum við systurnar þrjár á
Syðri-Bægisá afa okkar, sem alltaf
var svo góður við okkur og duglegur
að leika við okkur, þótt heilsa hans
væri orðin mjög lítil. Okkur fannst
hann stundum svolítið slappur og
honum var illt í baki eða mjöðm. Afi
var alltaf hress í anda og sagði oft
„þetta er erfitt en gaman“. Við syst-
urnar sóttum mikið niðureftir í hús-
ið til afa og ömmu. Það vara bara
núna seint í vetur að afi var einn
heima, við systumar vildum endi-
lega heimsækja hann og afi sagði
það velkomið.
Við klæddum okkur vel og hlup-
um niður eftir með snjóþotumar
okkar. Afi kom út í grænu úlpunni
sinni með stafinn og ýtti okkur fram
af brekkunni við húsið sitt svolítinn
tíma. Svo vom allir orðnir kaldir og
við fómm inn. Afi burstaði snjóinn
vel af okkur, dustaði vettlingana og
setti þá á ofninn svo þeir yrðu þurr-
ir og heitir þegar við fæmm heim á
eftir. Fyrst fóram við systur inn í
rúm með afa að hvfla okkur og afi
las fyrir okkur um stund, síðan spil-
aði hann við okkur og lék, þar til
mamma kom að sækja okkur. Við
skiljum ekki alveg hvernig þetta er
hjá afa núna, en við vitum að hann
er núna hjá Guði og að hann er ekk-
ert lasinn lengur.
Nú legg ég augun aftur
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson)
Elsku afi, við þökkum þér inni-
lega fyrir allt og síðustu gjöfina frá
þér, sem vom konfektmolar sem þú
gafst í sex ára afmæli hjá okkur
núna 12. ágúst.
Bless, bless afi og bestu þakkir
fyrir allt.
Gunnþórunn Elísabet, Jónína
Þórdís og Hulda Kristín.
Sumri er tekið að halla. Á stöku
stað má jafnvel sjá haustliti á jörð,
einkum þegar dimma næturinnar er
á undanhaldi, en morgunbirtan tek-
ur völdin og umvefur láð og lög.
Einn slíkan síðsumarmorgun,
þriðjudaginn 17. ágúst sl., andaðist
mágur minn, Steinn Snorrason á
Syðri-Bægisá, í Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri. Andlát hans
kom engum á óvart, þeim er til
þekktu.
Ég, sem þessar línur rita, kynnt-
ist Steini fyrst að marki, er við vor-
um á tvítugsaldri, hann þó lítið eitt
yngri. Þá lágu leiðir okkar saman í
félagsmálastarfi fyrir Bindindisfé-
lagið Vakandi, sem á þeim ámm var
starfrækt hér í sveitinni af allmikl-
um þrótti. Fljótt kom þá í ljós, að
Steinn var góður liðsmaður, hvort
heldur sem var í starfi eða leik. Átti
frumkvæði að ýmsu og sparaði ekki
krafta sína, ef þörf var á að leggja
góðum málum lið. Síðar, þegar við
yngsta systir hans ákváðum að eyða
saman ævidögunum, urðu kynni
okkar eðlilega enn nánari, enda hef-
ur verið mjög kært með þeim
systkinunum alla tíð. Oneitanlega
leitar nú hugurinn til allra þeirra
glöðu og góðu stunda, er við höfum
átt saman, en þær verða þó hvorki
taldar né tíundaðar hér. En þakka
ber af alhug þær minningar allar,
þótt vissulega séu þær blandnar
söknuði nú á þessum tímamótum.
Á Syðri-Bægisá hefur lengi verið
búið miklu myndarbúi, búskapurinn
umsvifamikill og rekinn með þeim
hætti er best gerist. Þessu vandist
Steinn í uppvexti sínum og er hann
hafði aldur til varð hann aðili að bú-
rekstrinum og vann að langmestu
leyti heima, ef frá era taldir
skemmri tímar, svo sem skólavist í
Haukadal í Biskupstungum og á
Bændaskólanum að Hólum í Hjalta-
dal, en þar dvaldi hann tvo vetur og
lauk þaðan prófi. Þegar svo Steinn
kvæntist Huldu Aðalsteinsdóttur
frá Öxnhóli og þau tóku við bú-
skapnum á Syðri-Bægisá, var
hvergi slakað á í neinu því er að
honum laut. Þama, eins og í svo
mörgu öðru, voru þau mjög sam-
taka. Bú þeirra og heimilishald allt
var ætíð til mikillar fyrirmyndar og
vakti athygli víða. Oft hlutu þau líka
verðskuldaðar viðurkenningar
vegna fyrirmyndarbúskaparhátta
sinna og afurðasemi einstakra
gripa. Dugnaði beggja var við-
brugðið og Steinn oft ákafamaður
við verk. Seinlæti og hirðuleysi
hverskonar held ég að hafi verið eit-
ur í beinum hans. Ég held líka að
gott hafi verið að dvelja á heimfli
STEINN DALMAR
SNORRASON
þeirra Steins og Huldu. Ýmsir þeir
sem verið hafa hjá þeim lengri eða
skemmri tíma, ekki síst unglingar,
halda tryggð við þau og heimilið ár-
um og áratugum saman. Þetta segir
sína sögu.
Fyrr í þessum minningarorðum
er lítfllega getið fyrstu starfa Steins
að félagsmálum. Eins og títt er,
starfaði hann á þeim vettvangi
meira og minna alla ævi, var kvadd-
ur til ýmiskonar félagsmálastarfa
bæði innan sveitar og utan. Verða
þau ekki talin hér upp. Tvennt skal
þó nefnt. Hann átti manna mest
framkvæði að því að félagið
„Fjarkinn" var stofnað, en það er
félag eldri borgara í hreppunum
fjóram næst Akureyri að norðan.
Var Steinn á stofnfundi kosinn
fyrsti formaður þessa félags og
gegndi því starfi um árabil, eða þar
til hann baðst undan endurkosn-
ingu. Einnig starfaði hann mikið og
lengi fyrir sóknarkirkju sína á Ytri-
Bægisá. Mun hann hafa gert það
með ánægju og af alúð, enda trúað-
ur alla tíð, en enginn efasemdar-
maður, hvorki á tilvera Guðs né
gildi þess boðskapar er trúin flytur
og hann hafði numið ungur.
I félagsmálum var Steinn hrein-
skiptinn og hreinskilinn eins og í
öllu öðra. Hann var oft nokkuð fljót-
huga og því fljótur að mynda sér
skoðanir á málefnum. Skoðanir sín-
ar lét hann í ljós og rökstuddi þær
óhikað. Ekki varð ég þess var að
hann erfði það við neinn, þó að við-
mælandinn væri honum ósammála
og skoðanir því skiptar. Eðlislæg
glaðværð Steins gerði honum líka
léttari hverskonar samskipti við
fólk og aflaði honum vinsælda. Það
var ekki vani hans að leggja öðram
illt til og í viðskiptum var hann trúr
og heiðarlegur, vfldi að hver og einn
bæri það úr býtum sem honum bar,
hvort sem um var að ræða hann
sjálfan eða aðra.
Helgi, sonur Steins og Huldu, hóf
félagsbúskap með foreldram sínum
árið 1981 og nú fyrir fáum áram
létu þau búskapinn að mestu eða
öllu leyti í hendur hans og Ragn-
heiðar, tengdadóttur sinnar. Sjö ár V
era nú líka síðan þau byggðu stórt
og vandað íbúðarhús á Syðri-Bæg-
isá og fluttu sig þangað um set. Því
miður urðu árin of fá, sem þau nutu
þess að búa þar saman og skarð fyr-
ir skildi, þegar Steinn er nú horfinn
á vit hins ókunna. Ekki hvarf áhug-
inn á búskapnum, þótt hann væri
ekki lengur í þeirra forsjá. Þau
héldu áfram störfum við búið eftir
sem áður, Steinn meðan hann gat
og Hulda enn þann dag í dag. Um-
hyggja þeirra fyrir fjölskyldunni og
heimflinu var líka einstök og allt
þetta veitti þeim þá gleði og lífsfyll-
ingu sem þeir skilja best sem fá að
njóta.
I stuttri minningargrein hlýtur
ætíð að vera stiklað á stóra. Þannig
er það hér, enda ekki ætlun mín að
segja neina ævisögu. Því læt ég hér
staðar numið.
Síðustu mánuðimir vora Steini
mjög erfiðir, einkum þó síðustu vik-
umar. Þjáðist hann oft mjög mikið.
Enginn vissi betur en hann sjálfur,
hvem enda veikindi hans mundu
hafa og að um bata væri ekki að
ræða. Þó að ég kæmi alloft til hans
á þessum dögum, heyrði ég hann
aldrei æðrast eða kvarta yfir hlut-
skipti sínu. Aftur á móti lét hann oft
í ljós þakklæti vegna þess sem fyrir
hann var gert, bæði á sjúkrahúsinu
og annars staðar. Slíkur var kjark-
ur hans og karlmennska, þegar á
reyndi.
En nú er Steinn dáinn. Að leiðar-
lokum bið ég algóðan Guð að blessa
hann og varðveita um alla eilífð.
Minningin um hann verður mér
ætíð kær, minning um tryggan vin
og góðan dreng.
Arnsteinn Stefánsson.
UNNUR
VILMUNDSDÓTTIR
+ Unnur Vil-
mundsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 20.
nóvember 1915.
Hún lést á St. Jós-
efsspítala 14. ágúst
síðastliðinn. Eftirlif-
andi eiginmaður
hennar er Jóakim
Pétursson, f. 10.
janúar 1914. Synir
þeirra eru Pétur, f.
4. mars 1943, og
Sigurður G., f. 19.
mars 1947. Eigin-
kona Sigurðar er
Kristrún Böðvarsdóttir, f. 1.
júní 1952. Börn þeirra eru: Jó-
hann Unnar, f. 1. júlí 1972. Er
hann kvæntur Kristínu Þórs-
dóttur, f. 25. janúar 1972, og er
sonur þeirra Jóakim, f. 2. febrú-
ar 1998; Guðmundur Böðvar, f.
12. maí 1975, og Fjóla Sigrún, f.
5. desember 1980.
Útför Unnar fór fram frá
Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði 23.
ágúst.
Hún Unnur okkar er farin í ferð-
ina löngu. Á slíkum tímamótum
hvarflar hugurinn um liðna tíð.
Unnur var gift föðurbróður okkar,
Jóakim, og milli fjölskyldna okkar
hafa ávallt verið sterk bönd. I hug-
ann koma myndir af Unni á sínu fal-
lega heimili á Kross-
eyrarveginum þar sem
myndarskapurinn var í
fyrirrúmi og gestir
fengu höfðinglegar
móttökur er þá bar að
garði. Föðurforeldrar
okkar bjuggu á neðri
hæðinni í skjóli Unnar
og Jóakims og amma
og afi áttu svo sannar-
lega hauk í horni þar
sem Unnur var. Hún
var vakin og sofin yfir
velferð þeirra og mátu
þau þá umhyggju mik-
fls, töldu árin á Kross-
eyrarveginum hafa verið sín bestu.
Það var gott að vera í návist Unn-
ar og tilhlökkunarefni að eiga orða-
stað við hana. Vora það ekki síst
bömin, sem löðuðust að mfldi henn-
ar. Vinskapur hennar og elska gáfu
okkur mikið og söknum við nú vinar
í stað. Við biðjum algóðan guð að
styrkja Jóakim, Pétur og Didda,
tengdadóttur, barnabörn og barna-
bamabam.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vom grætir,
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minnmgum hlýjum.
(Hallgr. J. Hallgr.)
Guðlaug og Agnes.
Skilafrestur minning-
argreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef
útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: I sunnudags- og
þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. I miðviku-
dags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf greinin að ber-
ast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist grein
eftir að skilafrestur er útranninn eða eftir að útför hefur farið fram, er
ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins
tfltekna skflafrests.