Morgunblaðið - 07.05.2000, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 7. MAÍ 2000 B 19
Ljósmynd/Leifur Öm Svavarsson
Guðjón Marteinsson í erfiðum snjóaðstæðum á Ejnar Mikkel-
sen-fjalli.
Ljósmynd/Leifur ðm Svavarsson
Guðjón Marteinsson kominn í svefnpokann, ánægður að
loknu dagsverki.
Ljósmynd/Leifur Öm Svavarsson
Guðjón brýst áfram í mjög þungu færi á Kroneborgar-
jökli.
ann á landinu. Fljótlega varð snjór-
inn kominn upp í miðja leggi og
stundum með þéttri skán ofan á.
Það er ekki hægt að renna á skíð-
um sér til skemmtunar við þessar
aðstæður. Það voru engar aflíðandi
þelamerkursveiflur heldur þurfti
að bíta á jaxlinn og reyna að hafa
einhverja stjórn á plönkunum. Ed
hafði haft vel í okkur Guðjón á
uppeftirleiðinni en nú greindi veru-
lega á milli. Vesalings Bretinn var
á hausnum í hverri einustu beygju
og það kostaði hann ómælt erfiði
að komast á fætur aftur í djúpum
lausasnjónum. Þó svo að Ed geti
vart talist góður skíðamaður er
hann andskotanum þrjóskari enda
var karl greyið orðinn vel dasaður
þegar hann komst niður í tjald.
Ekkert slakað á
í opinberu ferðaáætluninni höfð-
um við gert ráð fyrir að eyða
tveimur dögum til þess að komast
á Gunnbjörnsfjall. I minni eðlis-
lægu bjartsýni var mig búið að
dreyma um að ná tveimur hæstu
fjöllunum á þeim tíma. Þó að við
kæmum seint í tjald var engu að
síður vaknað snemma og stefnan
tekin á næsthæsta fjall Grænlands,
Dome eða Qaqqaq Kershaw eins og
fjallið var skírt í fyrstu uppgöngu á
fjallið fyrir nokkrum árum. Fjallið
er aðeins örfáum metrum lægra en
Gunnbjörnsfjall. Reisulegt fjall
með hvassan tind og mjór hryggur-
inn sem liggur upp á toppinn er
gríðarlangur eða um 3 km. Veðrið
um morguninn var skaplegt. Það
hafði kólnað, vindur var genginn
niður og það var að létta til þó en
sindraði á kristalla í hrímþokunni
sem loddi við fjallshlíðarnar á
stöku stað. Gangan heim að fjallinu
er nokkuð lengri en á Gunnbjörns-
fjall. Snjórinn hafði þést lítið eitt
þannig að niðri á lágjöklinum mið-
aði okkur ágætlega áfram. Þegar
við náðum dalsmynninu við fjallið
og sáum upp aflíðandi jökulinn í
dalbotninum leist Ed ekki á blik-
una að þurfa að renna á skíðum
þarna niður aftur. Hann ákvað því
að hafa þetta auðveldan dag og
ganga um slétta dalbotnana og
njóta útsýnisins í blíðunni sem var
að bresta á. Eins og oft áður mis-
reiknuðum við stærðirnar í þessu
tröllvaxna landslagi. Það var vel
liðið á daginn þegar við náðum inn
að bröttum hlíðunum á Dome sem
mundu leiða okkur upp á fjalls-
hrygginn. Brattinn var ekki meiri
en það að vanir skíðamenn geta
rennt sér á skíðum þar niður þann-
ig að við héldum áfram á skíðunum
alveg upp undir hrygginn. Þar
skildum við skíðin eftir og héldum
yfir lítinn fjallstind og niður í skarð
til þess að komast upp á sjálfan
hrygginn sem liggur að toppinum.
Við höfðum verið allan daginn á
ferðinni án þess að taka neinar
pásur nema rétt til þess að matast.
Það var mjög kalt þennan dag og
við höfðum gengið upp bratta hlíð-
ina í öllum okkar fötum og í þykk-
um dúnúlpunum utan yfir og með
lambhúshettur án þess að vera
nema mátulega heitt. Það var kom-
ið langt fram á kvöld og sól farin
að lækka á lofti þegar við náðum
skarðinu undir tindinum. Við vor-
um orðnir orkulitlir og áttum mjög
lítið orkufæði eftir en afráðum að
halda áfram og ná tindinum.
Tindinum náð um miðnætti
I skarðinu borðaði ég megnið af
seinasta súkkulaðinu mínu og hafði
næga orku þegar við fórum upp
brattasta hluta leiðarinnar sem
liggur úr skarðinu og upp á hrygg-
inn. Það er stutt harðfennisbrekka
sem nær um 60° halla þar sem hún
er bröttust og er svolítið príl með
eina ísöxi og á gönguskíðaskóm.
Sigurtilfinningin ,að þetta væri að
hafast, jók þrek manns þannig að
vel var haldið áfram upp hrygginn.
Þegar ég gekk í fjórða sinn fram á
falskan topp og sá hrygginn halda
áfram var ég alveg búinn. Hrygg-
urinn var mjór með hengiflugi nið-
ur að sunnanverðu og brattri snjó-
hlíðinni að norðanverðu. Þessir
seinustu kílómetrar eftir endalaus-
um hryggnum voru með þeirri erf-
iðustu líkamlegu áreynslu sem ég
hef nokkurn tíma tekið mér fyrir
hendur. Vindurinn var í fangið og
þar sem hettan snerti kinnbeinin
fraus hún föst við skinnið og við
þurftum nokkrum sinnum að
stoppa til þess að nudda lífi í kal-
bletti sem mynduðust á andlitinu.
Það var á miðnætti og í 40° frosti
sem við náðum toppnum. Aðstæður
buðu ekki upp á langt stopp. Við
rétt gáfum okkur tíma til að virða
fyrir okkur fjallahringinn og dást
að næsta viðfangsefni, Ejnar Mikk-
elsen-fjalli sem bar af öðrum tind-
um í glæsilegum fjallahringnum.
Myndavélarnar þoldu ekki nema
eina mynd í einu og svo þurfti að
verma rafhlöðurnar inn í dúnúlp-
unni.
Það var ekki auðvelt að komast
aftur upp litla tindinn eftir skarðið
en það gekk vonum framar að
skíða niður brattar hlíðarnar enda
var snjór þar nokkuð þéttur. Dal-
urinn var ekki brattari en það að
við gátum farið niður hann í bruni.
Seinustu tímarnir sem eftir voru í
sléttri göngu ollu mér svolitlu
hugarangri. Þó að við værum orðn-
ir þreyttir eftir langan dag var
ekkert vandamál að halda áfram á
rólegri göngu. Hinsvegar var orðin f
það lítil orka eftir í líkamanum að
ég hélt ekki lengur á mér hita
þrátt fyrir að vera kappklæddur á
göngunni. Það krafðist viljastyrks
að borða þegar við loksins kom-
Nú er um að gera að grípa tækifærið og
gera það sem við köllum GÓÐ KAUP!
í örfáa daga
Hjá okkureru
Visa- og
Euroraösamningar
ávisun á staögreiöslu
i Omðídag
a Sunnud. 13-17
Yal húsqögn
Ármúla 8-108 Reykjavik
WSími581-2275 ■ 568-5375 ■ Fax568-5275
Maestro ÞITT FÉ HVAR SEM ÞÚ ERT