Morgunblaðið - 14.05.2000, Síða 38

38 SUNNUDAGUR 14. MAÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Elskulegur eiginmaður minn, sonur, faðir okk
ar, tengdafaðir, afi, tengdasonur og mágur,
ALFRED ROSENBERG DANÍELSSON,
Þingási 51,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum í Fossvogi laugar
daginn 6. maí sl., verður jarðsunginn frá Ár
bæjarkirkju þriójudaginn 16. maí kl. 13.30.
Lilja Guðmundsdóttir,
Esther Rósenberg Jónasson,
Kristín Ásta Alfredsdóttir, Högni Einarsson,
Ragnar Már Alfredsson,
Danfel Már Alfredsson,
Andrea Sif,
Guðmundur R. L. Karlsson, Margrét S. Guðmundsdóttir
og aðrir aðstandendur.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdmóðir, amma og
langamma,
MAGNEA GUÐNÝ GUÐMUNDSDÓTTIR,
áður til heimilis
í Hómgarði 20,
Seljahlíð, Reykjavík,
lést á heimili sínu sunnudaginn 7. maí.
Útför hennar fer fram frá Aðventkirkjunni í
Reykjavík þriðjudaginn 16. maí kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Systrafélagið Alfa.
Fyrir hönd aðstandenda,
Elvar Bjarnason,
Jóna Bjarnadóttir,
Ester Bjarnadóttir,
Sigurgeir Bjarnason,
Bjarni Már Bjarnason.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HEIÐVEIG ÁRNADÓTTIR,
Víghólastíg 10,
Kópavogi,
sem andaðist á Landspítalanum Fossvogi
þriðjudaginn 2. maí sl., verður jarðsungin frá
Digraneskirkju þriðjudaginn 16. maí kl. 13.30.
Erla Hrólfsdóttir, Helgi Jóhannesson,
Sigurjón Hrólfsson, Kristjana Jónsdóttir,
Arnar Skúlason, Lilja Sölvadóttir,
Birkir Skúlason, Cecilía N. Skúlason,
Auður Skúladóttir, Steinn Eyjólfsson,
Anna Lísa Jóhannesdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför föður okkar, fóstur-
föður, tengdaföður, afa og langafa,
ÞÓRÐARJÓNSSONAR,
Sölvholti,
Hraungerðishreppi, Flóa.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss
Suðurlands fyrir frábæra umönnun og góðvild
í hans garð.
Sólveig V. Þórðardóttir, Sigfús Kristinsson,
Vilborg G. Þórðardóttir, Hjörleifur Tryggvason,
Jón Þórðarson,
Bergur Ketilsson, Gunnur Gunnarsdóttir,
Jón Óli Vignisson,
barnaböm og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir vináttu, samúð og kær-
leika, sem þið sýnduð okkur við fráfall og
útför
JENS GUNNARS FRIÐRIKSSONAR,
Reynibergi 9,
) Hafnarfirði.
Guðríður Óskarsdóttir,
Óskar Daði Pétursson,
Hafdís Björk Jensdóttir,
Friðrik Hafsteinn Guðjónsson,
Sjöfn Friðriksdóttir, Snorri Sigurðsson,
Jóhanna H. Elíasdóttir.
BJARTMAR HRAFN
SIG URÐSSON
+ Bjartmar Hrafn
Sigurðsson fædd-
ist á Akureyri 26.
september 1947.
Hann lést á Lands-
spitalanum hinn
3.maí síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Guðrún Magnúsdótt-
ir, f. 16.5.1924, og
Sigurður Jóhannes-
son, f. 20.8. 1925.
Uppeldisfaðir hans
er Bragi Jónsson, f.
24.5. 1926. Systkini
Bjartmars sam-
mæðra eru Ragnar,
f. 1953, Magnús, f. 1954, og Ómar,
f. 1959. Systkini hans samfeðra
eru Halldór, f. 1953, Einar, f.
1955, Björk, f. 1957, Sæmundur, f.
1960, og Sigurður, f. 1964, d.
1990.
Bjartmar ólst, upp að mestu í
Eyjafirði en fluttist síðan til
Reykjavíkur ásamt Qölskyldu
sinni.
Bjartmar kvæntist Sólveigu
Pálsdóttur frá Vík í Mýrdal, f.
26.3. 1949. Þau slitu samvistum.
Böm þeirra em: 1)
ívar Páll, f. 1968,
sambýliskona hans
er Sigrún Lilja Ein-
arsdóttir, f. 1974,
dóttir þeirra Þor-
gerður Sól, f. 1999.
2) Ágúst Freyr, f.
1969, sambýliskona
hans er Kristín Svaf-
arsdóttir, f. 1975,
synir þeirra Arnar
Snær, f. 1993, og
Bjarki Þór, f. 1996.
3) Guðrún Rut, f.
1975, dóttir hennar
Karen Ósk, f. 1994.
4) Sigurður Gýmir, f. 1976.
Bjartmar stundaði ýmis störf,
m.a vann hann við smíði á Búr-
fellsvirkjun, starfaði sem bflstjóri
hjá Lýsi hf. um nokkurt skeið og
síðan við sjómennsku og véla-
vörslu í frystihúsi á Stöðvarfirði í
um áratug. Síðustu tólf ár starfaði
hann fyrir Einar Jónsson verk-
taka við sandblástur og viðgerðir.
Utför Bjartmars fór fram í
kyrrþey frá Fossvogskapellu 10.
maí.
Þegar vinnuveitandi Badda
hringdi og sagði mér að hann hefði
fengið hjartaáfall trúði ég honum
ekki fyrst. Ekki Baddi, hann sem var
hreystin uppmáluð og gekk allt sem
hann þurfti að fara. Það er greinilega
ekki nóg. Við Baddi áttum mildð af
góðum stundum saman enda var
hann alltaf til í eitt og annað, hjálpa
til við að gera við bílana okkar
bræðra eða þrífa. Þá fórum við í
margar veiðiferðir, ýmist langar eða
stuttar. Bestar voru ferðimar norður
í Laxá í Aðaldal þegar ýmist var gist í
tjaldi eða hjá Adda vini okkar á
Húsavík. Ekki var veiðin alltaf mikil
en ánægjan sem við höfðum af úti-
vistinni bætti það alltaf upp. Eg vona,
Baddi minn, að það sé fullt af góðum
veiðiám þar sem þú ert núna og að þú
veiðir mikið. Ég mun alltaf minnast
þín í hvert sinn sem ég renni fyrir
fisk. Guð blessi þig og styrld okkur í
sorginni.
Þinn bróðir,
Ómar Geir Bragason.
Baddi var alger snillingur við allt
er varðaði bíla og vélar. Ef eitthvað
var bilað, bílar eða tæki, þá var hóað í
Badda og hann kom því í lag. Þessi
kunnátta virtist honum í blóð borin
því ekld lærði hann þetta í skóla,
hann var einfaldlega bifvélavirki af
guðs náð.
Baddi var góð sál sem gaf ekki
mikið uppi um sínar tilfinningar og
oft var erfitt að reyna að komast inn á
hann. Hann gaf mikið af sér en erfitt
var að reyna að gjalda í sömu mynt.
Hann fór allt of snemma, söknuður-
inn er mikill en minningin um góðan
dreng lifir.
Hvíl í friði elsku bróðir, hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Magnús og Hildur.
Þettaeraðeins
örstuttleið,
ektó svipstund
milli dauðans og lífsins.
(Þorgeir Sveinbj.)
Óneitanlega eiga þessi orð vel við
þegar látins ástvinar er minnst. Sér í
lagi þess er fellur snöggt frá. Og það
kaldhæðnislega er að ég hafði nýver-
ið hugsað svo mikið um það hversu
Þegar andlát
ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar.
Vesturhlíð 2
Fossvogi
Sími 551 1266
www.utfor.is
Við Útfararstofu kirkjugarð-
anna starfa nú 14 manns
með áratuga reynslu við
útfaraþjónustu. Stærsta
útfararþjónusta landsins
með þjónustu allan
sólarhringinn.
Prestur
Kistulagning
Kirkja
Legstaður
Kistur og krossar
Sálmaskrá
Val á tónlistafólki
Kistuskreytingar
Dánarvottorð
Erfidrykkja
UTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA EHF.
LEGSTEINAR
Komið og skoðið
í sýningarsal okkar eða
fáið sendan myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986
hverfult lífið er nú. Tveimur dögum
síðar barst sú frétt að Baddi, frændi
minn, væri dáinn. Tvö skelfileg orð,
hjartaáfall og bráðkvaddur. Mamma
sat í símanum og sagði „sorglegt" og
„æ“ og klappaði mér. Svo sagði hún
bara „Baddi“ og það var nóg til að
tárin færu að streyma. Já, lífið er svo
sannarlega hverfult og kemur aftan
að manni þegar maður á síst von á
því.
Fyrir mér var Baddi alltaf sérstak-
ur. Hann var ekki bara frændi minn,
heldur eitthvað meira. Ég átti bara
aldrei orð sem sagði hvað hann var.
Hann gaf mér einu sinni fínustu og
fallegustu dúkku sem ég hef nokkurn
tíma átt. Hún gat labbað og talað
þegar voru settar í hana plötur. Við
vorum í sumarbústað og hann keypti
dúkkuna í kaupfélaginu í Borgarnesi.
Sérstök gjöf fyrir sérstaka stelpu. Þó
mig gruni nú að önnu stelpa hafi ver-
ið ofar í huga hans met ég dúkkuna
mikils. Ég á hana ennþá og þó að
hausinn sé orðinn laus og plöturnar
rispaðar, er hún ómetanleg í mínum
augum. Og sem lítið barn nefndi ég
hana því frumlega nafni Baddý. Mér
þykir afskaplega vænt um það núna.
Seinna, eftir að mamma og pabbi
sMldu, hittum við pabba og Badda í
MiMagarði. Það var til svo stórkost-
legur bangsi þar. Hann var stór og
mjúkur og gat spilað lög þegar ýtt
var á hrammana á honum. Mamma
hafði nú ekM beint efni á að vera að
splæsa óvæntum gjöfum en miglang-
aði svo afskaplega mikið í hann. Þá
dró Baddi frændi upp vesMð og borg-
aði fyrir bangsatetrið. Hann er núna
orðinn rammfalskur en er, eins og
dúkkan, fjársjóður í mínum augum.
Minningar um gamla og góða daga.
Á milli okkar var líka sérstök vin-
átta, sem aðrir sáu kannski ekM. En
auðvitað hlaut sú vinátta að vera sér-
stök, sem hófst með því að lítið
stelpukrfli sagði frænda sínum að
hann þyrfti að sMpta um sokka eða
þvo sér um hárið. Börn eru svo
hreinskilin. Eftir á eru slíkar minn-
ingar það dýrmætasta sem maður á.
Hann frændi minn átti ef til vill ekM
miMð í veraldlegum sMlningi. Og
gæfan var honum ekki alltaf hliðholl,
hann lenti oft röngu megin í lífinu.
En hann var líka oft dæmdur of hart,
því innan við skrápinn var góður
maður með gott hjarta.
Hárið lfldst hvítum snjó,
höndinstirðogfætur,
ennþáleynistylurþó
innstvið hjartarætur.
(MargrétJónsdóttir.)
Það vill oft verða svo að menn fái
lengi að minnast þess sem miður fer
en hið góða gleymist því mun hraðar.
En þó ég sé kannsM ekM gömul hef
ég misst nóg í gegnum árin. Og það
hefur kennt mér að rifja upp allt það
góða sem til var í manneskjunni.
Góðu minningarnar eru alltaf það
sem hjálpar, þannig getur maður
þakkað fyrir að hafa fengið að kynn-
ast hinum látna. Hversu lengi sem
það annars varði. Björt minning er
þegar ég var bara sex ára og Baddi
frændi kom með stærsta páskaegg
sem fékkst í búðunum og gaf mér. Ég
gat með engu móti klárað eggið, enda
var ég nú ekM miMð stærri en það.
En það kom aldrei til greina að henda
því, þetta var gjöf frá Badda frænda,
og páskaeggið fékk að sjá sumarið.
Sumir hlutir eru sérstakari en aðrir.
Og hann frændi minn var sannar-
lega sérstakur. Og hann sá um að
fleiri fengju að njóta þess með því að
fjölga mannkyninu um fjóra. Lifandi
dæmi um einn af þeim góðu hlutum
sem frænda mínum tókst að fram-
kvæma. Hann sýndi þeim ef til vfll
ekM bara góða hluti en hann var allt-
af stoltur af þessum börnum. Að ekki
sé minnst á bamabörnin. Ég man síð-
ustu jól að hann var að segja mér
sögu af Karen Ósk, litlu afastelpunni
sinni. Augun ljómuðu eins og þúsund
sólir og röddin gat varla sagt nógu
áhrifamiMl orð til að lýsa stoltinu. Og
hann var svo hamingjusamur, virM-
lega hamingjusamur. Þetta er sú
minning sem ég varðveiti best, þetta
er ein af þeim sem ég vil eiga alltaf.
Minningin um frænda minn, sem
þrátt fyrir allt mótlætið í lífinu, fann
loksins svolitla hamingju og gat notið
hennar um stund.
Það er svo undarlegt að hugsa
svona til baka, þegar tárin hafa verið