Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 13
15
nokkuð til næsta máls, er þeim einu kostur naufc-
ugur að selja varninginn með svo góðu verði, að
þeir ekki eru fhaldnir. Eptir þeirri ransókn er
nýliga hefur gjörð verið, eru haiuljðnamennirnir
opt og einatt að vinnu 14stuiulir á degi, en fjórða
liluta af árinu hafa þeir ekki neitt að gfera. Hýbýli
þeirra eru lítlu stærri enn gren, og innanstokks
einsog skarfahreiður, er þar ílest á tjá og tuiulri.
Af þessu er auðsætt að allur þorri þeirra lifir
við ena mestu örbyrgð og volæði; og mjög fáir
eru það, sem heita mega bjargálnamenn. Að
stytta vinnutíma þeirra myudi því vera eð mesta
óráð. Ekki er það heldur satt, sem nokkrir hafa
látið sbr um munn fara, að sifegjæfiið væri hvað
lakast hjá vinnufólki verksmiðjueigendanna, því
annarstaðar í landinu er þab lakara, og sú liefur
rauu á orðið, að siðferðið batnar að því skapi sem
handyðnamennirnir fækka. Fyrir þá sök væri
óskanda, að þeir hættu handyðnunum, og færu í
kaupavinnu til verksmiðjueigendanna. f>að er eð
mesta óráð að kreppa að atvinnuvegum verksmiðju-
eigendanna, einkum ef það væri til þess að styðja
atvinnuvegi handybnamannaiina, sem hæði cru óvand-
ari að siðum, og ekki eins gagnligir og þarfir.
Eg legg einnig lettann trúnað á, að verksmiðju-
lijúin képptist þeim mun betur við sem vinnu-
timinn væri styttri, og víst er það að verksmið-
jurnar fá minnu afkastað í 10 stundir enn 12.
Menn eru líka enn sem optar að klifa á þeira
málshætti: „rikisstjórn er raung nema siðavönd
sfe”; en hvörnig á þetta að skilja? að vísu sé eg
að það gétur átt við þá talab er um slæm lög,