Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 138

140
þeir nú báru enn meira hatur til kristinna manna
enn áður, sökum þess að soldán hafði hliörab til
vib voldugu þjóbirnar og lofaÖ aS hlífa kristnum
möiinum, er köstuðu trú Tyrkja, viÖ lifláti > voru
þeir og útaf þessu mjög gramir sjálfum soldáni.
£n er soldán sá aö óaldarflokkarnir fóru aé gera
rnikiun herusla, og hliföust ekki viö neitt, og
liann óttaöist fyrir aö þeir myiulu koma öllu rík-
inu í uppnám, og eyrindisrekar enna voldugu
þjóÖanua lengi höföu skorað á hann aö senda
kristnum mönnum hjálp, af þvi þeir væru þegnar
hanns, let hann ioks herlið fara ástab móti óaldar-
flokkunum; var slikt mest að þakka liússa keis-
ara, er hótaði soldáni aÖ hann myndi skerast i
leikiun og senda herlið inní riki lianns, ef soldán
annabhvört ekki vildi, eða ekki bæri þrek til að
halda þegnum sinum i skefjum. Enn það vildi
soldán fyrir hvörn mun ekki, því hann vissi eigi
uppá hvörju Rússa keisari þá myndi taka, þótt
keisarinn eigi letist ætla að gera það í öðru skyni
enn aÖ gyrða fyrir ab óaldarflokkarnir herjuðu á
furstadæmin Serviu, Moldá og Vallakíið eða kjæmu
þar til leiðar nppreist; enda rekur soldán minni
til að lier Rússakeisara hefur ekki verib neinn
góbur gestur, þá skjaldan liann hefur komið í riki
hanns. Herlið þab er soldán sendi ámóti Albaníu-
mönnum beið livervetna ósigur og hlaut ab hö(fa
heim á leið, og líkt fór fyrir fleirum herflokkum
er soldán sendi á hendur þeim; þó fór svo að
lokunum að Karæddín hershöffcíngi, er soldán
r
sendi þángafc 1 stað Ilússeins jarls i Uskúp, er
stokkið hafði burt undan ofBeldisinönnunum, gat