Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 14
16
en eigi getur það jafuan veriS gyld regla fyrlr
löggjafa e5a stjnrncndur; |jví eigi mun jiaS svo
ega ad skilja: ab stjörnin egi af) sletta sfer framí
ef a vanda um hvaðeina, sem ábútavant er í sif iim
manna, t. a. m. öfund, ofneytslu, a. ])h. |>ví
faeri hún að rekast í jiesskonar hlutum, myndi
meiru íllt enn gott af því leiba. Ekki er j)a5
heldur ætiö svo auðveldt, þegar nm stjórnarmál-
efni efea löggjöf er að gfera, a5 skfera úr því, hvört
einn lilutur hamlar góðum siðum e5a eigi, og a5
sigla fyrir öll skerin, og taka það ráfe er best
gfegnir. Einum líst það ráð er öfcrum þykir óráð,
og opt liafa hvörutveggju nokkuð tit síiis máls;
iná og vera að svo sé ástatt raeð 10 og 12 stunda
vinnutímann. Stjórnendurnir verfea afe vifchafa mikla
varúfe í öllum stjórnarháttum, því sú hefur raun
á orðife, að þeir, sem hafa hángið í þeirri reglu,
að ekkert skyldi spara til að fá því framgfengt er
gott væri, hafa ástundum beitt enum verstu mefe-
ölum, og slíka reglu hafa einvaldar og harðstjórar,
er kúga þegna sína, jiú á dögum ser til afbötunar.
f>egar eg vyrði fyrir mer alla kosti og ókosti, er
10 og 12 stunda vinnutiminn liefur, vyrðist mfer
enginn efi á, að en sífcarnefndi sfe lángtum betri;
því sá eini eyðir, en sá annar eflir verslun og
velmegun manna ámeðal. jieir sem mæla frain
með uppástúngunni, segja að jijófein sfe en besti
dómari i sjálfs síns sök; lnín viti best hvafe sfer
henti; það se skylda stjórnarinnar að veita henni
slikt er hún æski, og eigi sé (>að stjórnarinnar
skuld þótt sli'kt, er þjóðin beiðist og lilýtur, illa
géfist. (Volenti non fit injuria). j>etta vyrfeist mér