Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 46
48
og halda sér rayndi fleytast aÖfarir sínar, og ver5a
því raeira sekir, svo stjórnin fengi því betri högg-
stað á þeim. Stjórnin hefði viljað biðleika við
frammí lengstu lög af hlífð við óeyrðaseggina.
En þá er samkomur þeirra hefðu farib að verða
allt of ískyggiligar, og auðsjeð var á þeim ab megn
nppreist var í brugggerð, bæbi sökmn þess að Irar
hefbu dregið að sör herflokka á samkomnrnar, og
á næturþeli kindt vita á hæðunum víðsvegar um
landib, er jafnan væri ákveðið merki til uppreista,
hefði stjórnin ekki lengur þorað að sjá ígögnum
fínsur við Ira, því nii hefði liorft til enna mestu
vandræða þareð landið allt hefbi verið í einu upp-
námi, og annab hefbi ekki verið sýnna enn ab
Irar gripn til vopna gbgn stjórninni. þá fyrst
hefði stjórnin baunað þeim Konáli að halda fleiri
samkomiir, og Iátib her manns vera á vaðbergi til
að halda þeim í skefjum, og skerast í leikinn, ef
á þyrfti að halda; þvínæst hefði liún farib en
raildasta lagaveg, og einúngis dregib frumkvöðla
óeyrðanna fyrir lög og dóm; en á ena aðra, er i
vitorði hefðn verib og minna hefðu til gbrt, hefðu
hún ekki viljað leggja mannskap sinn og gefið þeim
upp allar sakir. Ekki hefbi það heldur verið nein
rángindi að stjórnin hefði látið nefna úr dómin-
um þá er pápiskir menn voru, þareb allir þeir
hefðu verið meira eða minna sekir í óeyrbunuin
og áhángendur þeirra Konáls, og eigi raátt dæma í
sjálfs síiis máli. Ekki væri það heldur satt, sem
þeir Konáll segðu, að sameingunni við England
væri um að kbnna það er ábótavant væri í kjör-
um Ira, því Irlandi hefði vegnab betur eptir að