Skírnir - 02.01.1849, Síða 16
16
sífcan aí) gjöra þinginu grein fyrir 'störfum sínutn
|iann tíma, er þeir höfbu haft völd á hendi; mælti
Lamartine fyrstur og Loðvík Blank síðastur. Svo
er hann smár vexti, ab hann tók eigi upp úr ræSu-
stólnum og varí) aí) setja undir hann fótastokk og
hlógu menn aíi, en er hann hóf töluna, þögnuðu
allir. Talaíii hann meb hinu mesta fjöri og ákafa,
og skýr?)i frá áliti sínu um hagi erfiðismanna, og róm-
uíiu menn mjög mál hans. Eptir þa?> sög?m stjórn-
endur af sjer ríkisstjórninni. Lamartine fiutti þá a?i
venju fagra ræöu, og voru þessi sííiustu or?) í töfu
hans: „Vjer álítum þa?) sæmd vora a? komast nú
aptur í tölu borgaranna. Látum sögu fósturjaröar
vorrar ne?ist á blabi, langt í burtu frá öllum fræg?i-
arverkum Frakklands, geta þeirra tibinda, er orbife hafa
um þrjá mánabi, er li?u frá því konungsvaldinu var
steypt, þanga?) til þjóbin tekur vi?) yfirrá?)unum; lát-
um sagnaritarana líti?) minnast á þá ómerku menn,
er lög?>u sig í hættu fyrir j)jó?)ina, en einungis
minnast þess, a?i jrjóbin var frumkvöbull frelsis síns,
en gu?> var sá, er gaf blessunina og ávöxtinn.” Til
þess a?) sljórna ríkinu, ]>ar til stjórnarlögin algjörlegff
væru samin, kaus allsherjar þingi?) þessu næst fimm-
mannastjórn. I þessari stjórn ur?)u þeir aptur Arago,
Marie, Lamartine, Garnier Pages og Ledru-Rollin,
og hafbi hver um sig sömu störf á höndum, sem
fvr. Nú sást þa?>, a?) Lamartine eigi var jafnvinsæll
sem hann haf?i veri?) fyrir skömmu, er hann fjekk
fæstatkvæbi af þeim, sem kosnir voru í ]>essa stjórn,
og var þa?) mál manna, ab þab kæmi til af því, ab
hann gjörbi sjer svo mikib far um ab fá Ledru-
Rollin inn í stjórnina. Vib þab óþokkubust vinir