Skírnir - 02.01.1849, Side 73

73
upp ljómu&. Skömmu síöar bubu Sikileyingar hertog-
anum í Genua a& gjörast konungur þeirra. Hann
or sonur Ivarls Alberts konungs í Sardíníu. Eigi
vildu þeir fe&gar þiggja þaí) bob. þess má og
geta, ab Neapels konungur lagbi forboí) sitt fyrir;
sag&ist hann eiga eyjuna, þó eigi hef&i hann traust
til ab balda hana ab sinni. Síban þeir eyjarskeggjar
ráku Neapelsmenn brott úr eyjunni litlu eptir nýárií),
veitti Neapels konungur þeim engar árásir þangab
til í septembers mánubi, því hann haf&i ærib umhugs-
unarefni heima í ríki sínu. Segja menn og ab
Rússakeisari hafi skipaí) konungi ab hætta eigi vib
svo búib. Fór þá konungur á stab, og þó trauh-
ur mjög, meí) tólf þúsundir manna, og settist um
Messina. Vörfeust bæjarmenn í fimm daga, en urhu
síhan a?) gefa upp borgina; þab var 8. dag í sept-
ember mánu&i. Englendingar hafa viljab mibla
málurn meíi Sikilevjarmönnum og konungi, en lítib
hefur þeim orfei?) á gengt. Er þess getib, ab umbo&s-
ma&ur Englendinga í Neapel ætti tal viö konung,
og komst svo aí> orbi avirí)ing Englendinga bý&ur,
a?) þeir verndi Sikileyinga’’ þá svarar konungur:
miklar þakkir kunnum vjer drottningu y?ivarri fyrir
þa?), er hún gjörist til ab vernda þegna vora, og
þess mundum vjer æskja, ab vjer mættum veita
henni aptur slíkan grei?)a.” (lSjá munu?) þjer og herra
a?) brýn naubsyn ber y?>ur til þess a?> bjóba heim
\ibi því, er þjer hafi?> dregi?> hje?>an yfir á eyna, en
láta a?> eins innlenda hermenn sitja þar?” (lf»a?> mundi
oss betur skiljast, sag?>i konungur, ef drottningu y&ar
þætti svo vera mega á Irlandi, og sýndi oss smá-
konungunum svo fagra fyrirmynd í því sem ö?>ru”.